Κεφάλαιο 37

Μανχάταν Ν Υόρκη+ Σκωτία...

Σήμερα

Το αυτοκίνητο έχει σταθμεύσει εδώ και ώρα στο υπόγειο Γκαράζ. Ο οδηγός μου και ο σωματοφύλακας μου κάθονται στα μπροστινά καθίσματα και εγώ πίσω. Με τον Ραουλ έχουμε αναπτύξει μια βαθιά φιλία. Εδώ και χρόνια φιλάει τον κώλο μου.

«Τι βλέπω; Εσύ, ο Ρόμπερτ, κατάντησες να περιμένεις κάποια γυναίκα;» Μου λέει την ώρα που γυρνάει πίσω να με κοιτάξει, χαμογελώντας πονηρά.

«Μήπως πλησιάζει ο μεγάλος έρωτας;» επιμένει

Σηκώνω το βλέμμα μου από τα έγγραφα που διαβάζω. «Έξυπνο σχόλιο».

Χαμογελώ πονηρά και προσθέτω «Πάντως, δεν είναι ο έρωτας που έχεις στο μυαλό σου! Δεν με τρέχει εκείνη, εάν αυτό υπονοείς »

«Μπορεί και να μην είναι. Αλλά δε βλέπω να περιμένει εκείνη εσένα. Εσύ ήσουν αυτός που έκανε σαν τρελός να είμαστε στην ώρα μας , ενώ εκείνη είναι άφαντη ακόμα. Εσύ Ρόμπερτ την περιμένεις, εδώ και...για να δω, δέκα λεπτά». Μου λέει τσεκάροντας το ρολόι του.

Γρυλίζω «Απλώς θέλει να με εκνευρίσει. Πάντως δεν υπάρ­χει πρόβλημα».

«Από πότε αυτό; Ο Ρόμπερτ που όλοι γνωρίσαμε και ¨αγαπήσαμε¨ ποτέ δεν περίμενε κανέναν.»

«Γράφεις κανένα βιβλίο για τις ανθρώπινες σχέ­σεις;» τον ρωτώ ειρωνικά.

«Όχι ακόμη. Αργότερα, ίσως».

Με ειρωνεύεται ο μαλάκας . Εκεί κατάντησα να με ειρωνεύονται οι υπάλληλοί μου. Αναστενάζω «Τζέικ, πήγαινε και πες της να βιαστεί. Θύμισέ της ότι πρέπει να προλάβουμε την πτήση». Λέω στον οδηγό μου, ο οποίος τσακίζεται να εκτελέσει την εντολή μου.

«Μαλάκα πρόσεχε πως μιλάς μπροστά σε τρίτους» Τον επιπλήττω. Ευτυχώς που όλοι υπάλληλοί του είχαν υπογράψει συμφωνία για τήρηση απόλυτης εχεμύθειας. Γιατί δεν μου άρεσαν καθόλου οι συζητήσεις για την ιδιωτική ζωή μου.

Στρέφω ξανά το βλέμμα μου στα χαρτιά που έχω στα χέρια μου. Γαμώτο δεν πρόλαβα να τακτοποιήσω όλες τις εκκρεμότητες πριν φύγω. Όταν ο άλλος ο μαλάκας με ειδοποίησε ότι το κοριτσάκι μου έρχεται στο συμβούλιο, τα παράτησα όλα και έτρεξα να ετοιμάσω τα πάντα για το ταξίδι μας . Δεν είχα ιδέα για το πως θα την παγίδευα να πει το ναι, αλλά ήξερα πως θα το πετύχαινα. Και το μωρό μου, μου το έκανε πολύ εύκολο. Το κοριτσάκι μου δεν μας άκουγε, με έγραφε όπως γαμώτο κάνει και τώρα. Που σκατά είναι γαμώ την πουτάνα μου μέσα?

Λίγη ώρα μετά επιστρέφει μόνος του ο Τζέικ. Μπαίνει μέσα στο αυτοκίνητο και με κοιτά με ένα απολογητικό ύφος.

«Κύριε, Δεν ήταν επάνω»

«Δηλαδή?» Ανακάθομαι στην θέση μου σκορπίζοντας όλα τα έγγραφα που μελετούσα πριν λίγο στο πάτωμα του αυτοκινήτου μου. Τι σκατά εννοεί? Δεν θα έρθει? Μόνο και έχει κάνει το λάθος , να εξαφανιστεί. Θα την βρω και τότε θα την κλειδώσω σε ένα δωμάτιο για μέρες μήνες χρόνια, μέχρι να μάθει να φέρεται.

«Με ενημέρωσε κάποιος κύριος ότι έχει φύγει εδώ και ώρα για το αεροδρόμιο»

Την μαλακισμένη. Με παίζει. Με παίζει άσχημα. Προσπαθεί να μου δείξει ότι δεν με υπολογίζει? Ότι έχει εκείνη το πάνω χέρι? Αλεξάνδρα μου γλυκιά, μόλις μου πέταξες το γάντι και θα σε τρελάνω, δεν θα ξέρεις από που σου ήρθε. Θα παίξω με το μυαλό σου και τις αισθήσεις σου. Θα σε τρελάνω μέχρι να παραδεχτείς ότι θες να είσαι μαζί μου.

«Ξεκίνα» προστάζω τον οδηγό μου , ενώ ακούω τον Ραούλ να προσπαθεί να καταπνίξει το γέλιο του . «Συγκρατήσου, Ραούλ».Τον προστάζω μέσα από τα δόντια μου

Την ώρα που τα νεύρα μου έχουν χτυπήσει κόκκινο ακούγεται ένας ήχος από το κινητό μου που σήμαινε ότι μου έστειλαν μήνυμα. Κοιτάζω την οθόνη του τηλεφώνου μου. «Ναι μαλάκα, τώρα θυμήθηκες να με ενημερώσεις ότι την πας αεροδρόμιο» μονολογώ την ώρα που το διαβάζω και αρχίζω να γράφω μια μακροσκελή και άκρως υβριστική απάντηση.

Πριν προλάβω να τελειώσω το μήνυμα, το αυτοκί­νητό πέρασε την πύλη ενός μικρού ιδιωτικού αεροδρομίου. Αυτό το αεροδρόμιο λειτουργούσε για λίγους και εκλεκτούς. Ολοκληρώνω το μήνυμα και βάζω το κινητό στην τσέπη του μαύρου σακακιού μου. «Ραούλ, ανάλαβε να ζητήσεις συγνώμη από τους πιλότους». Μόλις το αυτοκίνητο ελάττωσε ταχύτητα, έπιασα το πόμολο της πόρτας.

Πριν σταματήσει τελείως το αυτοκίνητο κατέβηκα και κατευθύνθηκα με αποφασιστικά βή­ματα προς το ιδιωτικό μου τζετ, έχοντας το κινητό κολλη­μένο στο αυτί μου αφού μόλις είχε χτυπήσει . Ο Ραούλ θα συνόδευε την Αλεξάνδρα στο αεροπλάνο. Άκουγα τους συνομιλητές μου να μου αραδιάζουν ένα σωρό δικαιολογίες ενώ εγώ ξεστόμιζα κάτι βρισιές, ενώ συνέχι­σα να βρίζω και την ώρα που ανέβαινα τη σκάλα για να μπω στο αεροσκάφος. Με μεγάλες δρασκελιές κατευθύνομαι στο γραφείο μου. Για να ελέγξω τα έγραφα που μου λένε στο τηλέφωνο.

Είχα δώσει εντολές στον Ραούλ να κατατοπίσει την καλεσμένη μου να την ενημερώσει ότι μπορεί να δει ταινίες στη διάρ­κεια της πτήσης ή να διαβάσει κάποιο από τα βιβλία και περιο­δικά.

Είχα αφήσει επίτηδες την πόρτα του γραφείου μου ανοιχτή για να την ακούσω όταν έρθει και να ακούσω και όλη την κουβέντα που θα κάνει με τον Ραούλ και τον συνοδό αέρος, πριν εκείνοι αποχωρίσουν και την αφήσουν μόνη της.

«Από δω κ Papa»Ο Ραούλ της έδειξε πού να καθίσει. «Μπορείτε να ζητήσετε ό,τι θέλετε από τον αεροσυνοδό»

«Ο κύριος Μπέντλερ σας ζητεί συγνώμη που σας άφησε μόνη. Παρουσιάστηκε κάτι έκτακτο. Θέλετε να σας φέρω κάτι; Φαγητό, ποτό, κάτι να διαβάσετε; Αργότερα, αν θέλετε να ξεκουραστείτε, στη δεύτερη πόρτα αριστερά» Την ενημέρωσε ευγενικά δείχνοντας το πίσω μέρος του αεροσκάφους ο αεροσυνοδός μου.

«Υπάρχει ένα δωμάτιο με κρεβάτι εκεί έχουν μεταφερθεί τα πράγματά σας και μπορείτε να ξεκουραστείτε. Το ταξίδι είναι μεγάλο, γι' αυτό μην διστάσετε να μας ζητήσετε ότι χρειαστείτε .» καταλήγει ο υπάλληλος μου.

«Ευχαριστώ πολύ» Την άκουσα να λέει «Θα ήθελα ένα ποτήρι κρασί»

Η Αλεξάνδρα ήπιε το ποτό της και παρακολούθησε μια πρόσφατη ταινία, μετά μια δεύτερη, και όλο αυτό το διάστημα δεν γνώριζε ούτε που είμαι ούτε ότι γνωρίζω και την παραμικρή της κίνηση. Έτσι Μωρό μου για να δεις πως είναι που είχες το θράσος να με παρατήσεις και να φύγεις μόνη σου για το αεροδρόμιο. Για να δούμε θα σου αρέσει η παρέα με την μοναξιά που θα κάνεις απόψε μωρό μου? Αυτήν θα είναι η τιμωρία σου για την φυγή σου σήμερα. Να μην ξέρεις εάν θα με δεις. Να ζήσεις με την αβεβαιότητα του αν θα εμφανιστώ.

Αργά το βράδυ ακούω τα βήματα της που την οδηγούν στην κρεβατοκάμαρα του αεροσκάφους . Τώρα μπορώ να χαλαρώσω και εγώ. Καλώ τον Αεροσυνοδό και μου φέρνει φαγητό και ένα ουίσκι. Αφού τελειώνω με το γεύμα και το ποτό κατευθύνομαι στην δεύτερη κρεβατοκάμαρα για να ξεκουραστώ ρυθμίζοντας το ξυπνητήρι μου να χτυπήσει αρκετά νωρίς . Ξαπλώνω και αναστενάζω. Αυτήν η γυναίκα θα είναι το τέλος μου. Με τρελάνει, με αψηφά, με ειρωνεύεται, δεν με λογαριάζει, είναι γλωσσού είναι εκνευριστική είναι όλα όσα απέφευγα πάντα σε μια γυναίκα και όμως την θέλω σαν τρελός.

Ξυπνάω λίγη ώρα πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι μου και τρίβω τα μάτια μου. Είμαι κουρασμένος. Είμαι εξουθενωμένος αλλά πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο το ταξίδι και η επιπλέον κούραση. Πιστεύω ότι τις επιπλέον τρεις ημέρες που θα είμαστε μαζί στην Σκωτία θα την πείσω να με ακούσει και να μου δώσει μια ευκαιρία ακόμα. Αποφασισμένος να πετύχω τον στόχο μου, σηκώνομαι από το κρεβάτι και αρχίζω να ντύνομαι.

Ανοίγω σιγά την πόρτα του δωματίου της και ρίχνω μια ματιά στην γυναίκα της ζωής μου, γιατί ότι και αν λέει για μένα είναι η μία. Θα την κερδίσω ξανά και δεν θα την αφήσω να φύγει ποτέ ξανά από κοντά μου. Είναι ξαπλωμένη, σκεπασμένη με το μπεζ πάπλωμα και το μόνο που φαίνεται είναι η κορυφή του κεφαλιού της της και λίγο από το πρόσωπό της. Η επιδερμίδα της είχε πάρει μια ελαφρώς ροδα­λή απόχρωση και το αγγελικό προφίλ της έμοιαζε απίστευτα παιδικό.

Θεέ μου! Πόσο ανόητος ήμουν που τη στενοχώρησα. Αλλά δεν γινόταν αλλιώς, είχα θολώσει και έχασα τον έλεγχο . Θα την κέρδιζα πίσω όμως, αφού της έσπαγα λίγο τον τσαμπουκά πρώτα και της μάθαινα να ανοίγει το στόμα της και να μιλάει. Έπρεπε να μου είχε πει γαμώτο για την αποβολή. Ήμουν εκεί, δίπλα της. Θα έμενα φρουρός της να την καθησυχάσω να την ηρεμίσω ότι εκείνη τα έκανε όλα τέλεια. Ότι δεν φταίει, ότι αμέσως μόλις δώσει το οκ ο γιατρός μπορούμε να προσπαθήσουμε πάλι. Έκλεισα αθόρυβα την πόρτα και άφησα αργά μια ανάσα να βγει από μέσα μου.

«Μην το κάνεις. Μην προσπαθήσεις να την πληγώσεις για να σου ανοιχτεί και να την κερδίσεις πίσω», με προειδοποίησε πίσω μου μια φωνή. Ο σωματοφύλακας μου ήταν παρών σε όλα. Είχε γίνει άθελα του μάρτυρας όλων τον γεγονότων τις σχέσης μας

«Ακόμη το σκέφτομαι. Δεν θέλω να την στεναχωρώ άλλα κλείνεται τόσο πολύ στον εαυτό της που μόνο εάν την θυμώσω αντιδρά και ανοίγει το στόμα της να ζητήσει αυτά που θέλει. », παραδέχτηκα ανενδοίαστα και χωρίς ενοχές το σχέδιο μου γυρίζοντας προς το μέ­ρος του Ραούλ.

«Σταμάτα να το σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο. Μετά τη δουλειά στην Σκωτία που θα διαρκέσει μόνο δύο μέρες επωφελήσου από τις άλλες τρείς για να την κερδίσεις , κάνοντας ευγενικές χειρονομίες όχι τρελαίνοντας την .».

Τον κοιτάξω ανέκφραστος «Σ' ευχαρι­στώ για τη συμβουλή. Τι ώρα είναι το ραντεβού μας με την εταιρία διαχείρισης ακινήτων ?» Αλλάζω θέμα γιατί πραγματικά έχω αποφασίσει τις κινήσεις μου. Θα της μιλήσω θα προσπαθήσω να της εξηγήσω τι έγινε εκείνο το βράδυ θα προσπαθήσω να την προσεγγίσω ερωτικά , θα προσπαθήσω να την θυμώσω για να μου ανοιχτεί και να παραδεχτεί ότι με θέλει και εκείνη πίσω , και εάν όλα αυτά δεν πιάσουν θα προχωρήσω στο σχέδιο Β. Για το δικό της καλό βέβαια ελπίζω να με συγχωρήσει για την καφρίλα μου και να μην χρειαστεί να περάσουμε στο σχέδιο Β. Το μισώ να την πληγώνω και ξέρω ότι θα την πληγώσω πολύ εάν με αναγκάσει να το ακολουθήσω.

«Δύο ώρες μετά την άφιξη μας, είναι το ραντεβού» με ενημερώνει

«Ωραία , στείλε κάποιον να ειδοποιήσει την κυρία Papa, ότι πρέπει να αρχίσει να ετοιμάζεται» Του δίνω κοφτές εντολές γιατί δεν γουστάρω να ανακατευτεί άλλο

«Ναι θα στείλω τον συνοδό αέρος»

«Να χτυπήσει απλά την πόρτα, μην τυχόν και μπει μέσα. Θα του κόψω τα πόδια» Λέω τελεσίδικα.

«Ναι ,ναι το έχουμε καταλάβει όλοι ότι θα μας πάρει και θα μας σηκώσει εάν κάνουμε καμία μαλακία.»

Κάθομαι και πίνω τον καφέ μου. Φαίνομαι χαλαρός , ξέρω όμως ότι δεν είμαι σε καμία περίπτωση χαλαρός. Σε λίγο θα πρέπει να εμφανιστεί να πάρει το πρωινό της και λίγο αργότερα θα ακολουθήσει η διαδικασία προσγείωσης .

Ακούγονται βήματα και δυο θανατηφόρες γάμπες μέσα σε ένα ζευγάρι εξίσου θανατηφόρες γόβες κάνουν την εμφάνιση τους. Η καρδιά μου έχασε ένα χτύπο. Θα με πεθάνει αυτό το αναθεματισμένο θηλυκό. Αυτή η γυναίκα είναι η τιμωρία μου.

«Μάλιστα... τι έκπληξη κ Μέντλερ, μας τιμάτε με την παρουσία σας ?» Με ειρωνεύεται η μικρή γιατί την άφησα μόνη της σε όλο το ταξίδι...

«κ Papa εάν με χρειαζόσασταν δεν είχατε παρά να ζητούσατε από το πλήρωμα να με φωνάξουν» Της πετάω το μπαλάκι. Ναι μωρό μου εσύ ευθύνεσαι, θα μπορούσες να με είχες παρέα σου σε όλο το ταξίδι, αλλά προτίμησες να κάνεις παρέα με τον εγωισμό σου...

«Θα μπορούσατε κ Μπέντλερ να με ενημερώσετε για το πρόγραμμά μας ?»

«Ααα και βέβαια. Με μεγάλη μου χαρά κ Papa.» Της δίνω ένα φάκελο. «Εκεί μέσα θα βρείτε ότι χρειάζεται να ξέρετε»

«Συγνώμη τι να σας ετοιμάσουμε για πρωινό κ Papa?»

«Τίποτα ευχαριστώ»

«Μην είσαι ανόητη» την αποπαίρνω «Της αρέσει το αγγλικό πρωινό» σπεύδω να παραγγείλω «Και έναν εσπρέσο για την κυρία» με αγριοκοιτάζει

«Τι έγινε Αλεξάνδρα επειδή εσύ αποφάσισες να κάνεις απεργία πείνας , νομίζεις ότι εγώ θα σε αφήσω? Έχεις χάσει τουλάχιστον πέντε κιλά. Κοίτα να φας μην με πιάσουν τα νεύρα και δεις ένα άλλο πρόσωπο»

«Ναι χειρότερο από αυτό που έχω ήδη δει?»

Μορφάζω. Είναι σαν να με χαστούκισε. Με κοιτά και μετά σκύβει το κεφάλι.

«Εάν με άφηνες να σου εξηγήσω...» Δεν με διακόπτει και έτσι παίρνω θάρρος και ξεκινώ. « Ξέρω πως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η συμπροφορά μου Αλεξάνδρα, όμως εκείνο το βράδυ στην δεξίωση θόλωσα... Εσύ δεν τον είδες τον Logan , όταν πήγες στο μπάνιο μιλήσαμε και μου είπε διάφορα, μέσα σε όλα με ενημέρωσε για την αφιέρωση του Αχιλλέα και μου είπε πως είστε από χρόνια ερωτευμένοι μεταξύ σας ή τουλάχιστον αυτό άφησε να εννοηθεί. Εσύ ήσουν απόμακρη και θεώρησα ότι είχαν κάποια βάση τα λεγόμενα του. Ότι επέστρεφε δηλαδή ο έρωτας σου και εμένα θα με έδιωχνες. Και εγώ ήμουν πολύ, είμαι δηλαδή ακόμα πολύ ερωτευμένος μαζί σου. »

Την βλέπω που εδώ και ώρα παλεύει να συγκρατήσει τα δάκρια της αλλά τώρα θα με ακούσει δεν κάνω πίσω «Είμαι μαλάκας που άφησα κάποιον να με χειριστεί, απλά σε ότι έχει να κάνει με εσένα αδυνατώ να σκεφτώ λογικά. Με τρελαίνεις με καυλώνεις με ωθείς στα άκρα. Σε αγαπάω και σε θέλω σαν τρελός. Σου υπόσχομαι πως εάν μου δώσεις μια ευκαιρία δεν θα σε απογοητεύσω ποτέ ξανά» Δεν απαντά την κοιτώ και στρέφει το βλέμμα της αλλού. Την ξέρω θέλει να επεξεργαστεί όλα όσα της είπα.

Επιτέλους φτάνει το πρωινό και την βλέπω να προσπαθεί να φάει κάτι . Άντε κορίτσι μου να πάρεις τα πάνω σου. Άντε μωρό μου...