Κεφάλαιο 36

Μανχάταν Ν Υόρκη

Σήμερα

«Δεν νομίζεις ότι παρατράβηξε αυτό το αστείο?»

«Ποιο αστείο?»

«Έχεις κάνει μια επένδυση. Δεσμεύτηκες , απέναντι του. Τι του δείχνεις τώρα με την συμπεριφορά σου , ότι είσαι ανώριμη? Αυτό το ξέραμε, δεν χρειαζόταν να μας το υπενθυμίσεις »

Ρολάρω τα μάτια μου. Δεν με αφήνει σε χλωρό κλαρί ο Αχιλλέας . Μόλις με βλέπει αρχίζει τα ίδια και τα ίδια. Ας υπήρχε θεέ μου ένας διακόπτης στα αφτιά να τον άνοιγα και να τον έκλεινα όποτε ήθελα? Εγώ δεν απαντώ. Προσπαθώ να τον αγνοήσω αλλά αυτός ακάθεκτος λέει λέει...

«Με ακούς γαμώτο?»

«Μπορώ να κάνω και αλλιώς ? Μια ώρα τώρα με πρήζεις »

«Ωραία»

«Τι ωραία? Που με έχετε τρελάνει και οι δύο? Που εσύ με πρήζεις μόλις με δεις και ο άλλος έχει κάνει το γραφείο και το σπίτι θερμοκήπιο? Που μου στέλνει κάθε μέρα μια ανθοδέσμη στο γραφείο μια στο σπίτι και ένα καλάθι γεμάτο με σοκολάτες ? Να δεις που αυτό με τις σοκολάτες το κάνει επίτηδες για να παχύνω » Με κοιτά με δυσπιστία ο φίλος μου αλλά εγώ είμαι πεπεισμένη ότι γι' αυτό το κάνει.

«Τι να σου πω κοπέλα μου, δεν μπορείς να δεις ότι ενδιαφέρεται? Ότι ζητάει να τον ακούσεις ?» Με ρωτά με νεύρα ο πρώην φίλος μου «Ούτε αυτό δεν δέχεσαι να κάνεις , να τον ακούσεις »

«Δεν σε ακούω σκέφτομαι κάτι άλλο»

«Τι?» Με ρωτά δύσπιστα

«Μήνυση δεν μπορώ να του κάνω λες?»

«Επειδή σε αγαπάει? Είσαι τρελή?»

Στενεύω τα μάτια, τι μετάλλαξη είναι αυτή? Αυτός πάθαινε αμόκ στην ιδέα ότι έχω σχέση και τώρα τι συμπεριφορά είναι αυτή? Κουνάω με αποδοκιμασία το κεφάλι μου...Φυσικά και τον υποστηρίζει, όμοιος τον ομοίο...τς τς τς , γαϊδούρια τι να πεις... Αχ άντρες πεταμένα λεφτά σκέφτομαι και κουνάω το κεφάλι μου απαξιωτικά...

«Εσύ» τον δείχνω με το δάχτυλο μου και τον κοιτώ έχοντας τα μάτια μου καρφωμένα επάνω του «Με ποιανού το μέρος είσαι?»

«Με του Ρόμπερτ»

«Έξω.» Μωρέ καλά λεω εγώ... Τα έφαγες τα ψωμιά σου Αχιλλέα... Πρέπει να βρω καινούριο κολλητό

«Θα φύγω , αλλά πάρε τον ακριβοθώρητο κώλο σου και πήγαινε αύριο στο συμβούλιο, γιατί δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα.» Με απειλεί κιόλας.

Δεν απαντώ. Δεν πάω

«Ακούς κακομοίρα μου? Πήγαινε γιατί αν δεν πας θα γίνει χαμός. Και πολύ υπομονή έκανε. Ανεύθυνη, αυτό είναι δουλειά. Τον έχεις εκθέσει. Είσαι μια μέτοχος που δεν σέβεται τους κανόνες της συμφωνίας . Το ΔΣ βλέπει τον Ρόμπερτ να μην κάνει τίποτα γι αυτό. Του δημιουργείς πρόβλημα δεν το βλέπεις. »

Χαμογελάω «Μεγάλο»

«Τι μεγάλο?» με ρωτά ανυποψίαστος

«Λέω βρε παιδί μου, του δημιουργώ μεγάλο πρόβλημα?» λέω χωρίς να φύγει στιγμή το χαμόγελο από τα χείλη μου

«Αι στο διάολο Αλεξάνδρα.» Πάει να φύγει. Επιτέλους τον ξεφορτώθηκα για την ώρα.

«Και κάτι ακόμα» Μου λέει χωρίς να γυρίσει να με κοιτάξει. Φτου... Δεν αντέχω άλλη κουβέντα για το ίδιο θέμα. «Το ξέρεις ότι εάν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, θα σου κάνει μια περιποιημένη μήνυση για αθέτηση συμφωνίας, που θα την φυσάς και δεν θα κρυώνει» ολοκληρώνει την άθλια σκέψη του, ο πρώην φίλος μου.

Το χαμόγελο μου κόβεται μαχαίρι

«Δεν θα τολμούσε» ψελλίζω, σοκαρισμένη στην σκέψη της μήνυσης

«Για δοκίμασε.» Με προκαλεί? «Θα αφήσω επάνω στο γραφείο σου τον φάκελο που μου έδωσε ο Ρόμπερτ και αφορά την αυριανή σύσκεψη. Μην πας αδιάβαστη. Α! Μέσα θα βρεις και πληροφορίες και κωδικούς για να φτάσεις μέχρι την αίθουσα συσκέψεων»

Πετάει την βόμβα και με αφήνει εμβρόντητη να κοιτάω την γυρισμένη του πλάτη καθώς απομακρύνεται από κοντά μου.

.

.

.

.

.

Δεν πάω πουθενά. Ας μου κάνει μήνυση. Θα βρω έναν καλό δικηγόρο, Τον Μαρκ δηλαδή, να με ξεμπλέξει από την συνεργασία.

Θα πάω. Λεφτά μου δεν είναι? Να δω την επένδυση μου. Άλλωστε ο Μάρκ μου το είπε από την αρχή, το συμβόλαιο δεν σπάει.

Δεν πάω. Τι δουλειά έχω εγώ εκεί? Να τον δω και να συγχιστώ θέλω ?

Θα πάω. Είμαι μέτοχος εγώ κύριε! Και γιατι δηλαδή να συγχιστώ? Εμένα, εμένα μου είναι εντελώς αδιάφορος πια...

Δεν πάω. Δεν θέλω να δω τα μούτρα του... Αδιάφορος ξε-αδιάφορος δεν θέλω να τον δω.

Θα πάω. Και αν με βρίσει που τον εξέθεσα στην δουλειά?

Δεν πάω...

Θα πάω!

Δεν πάω...

Θα πάω!

.

.

.

.

Μαύρα δαντελωτά εσώρουχα, ζαρτιέρες , μαύρο θανατηφόρο Dior φόρεμα και λουστρίνι jimmy choo γόβες , ένας επιμελώς ατημέλητος κότσος για να μην φαίνεται ότι προσπάθησα και πολύ , και το κόκκινο κραγιόν μου.

Φόρεσα την πανοπλία μου πήρα μία ανάσα και ξεκίνησα για την σύσκεψη. Αλεξάνδρα ψυχραιμία ο εχθρός τον οσμίζεται τον φόβο.

Κοίταξα το ρολόι μου, η σύσκεψη έχει αρχίσει εδώ και δεκαπέντε λεπτά. Επίτηδες άργησα. Περπατώ με ύφος μέσα στην εταιρία του. Τα τακούνια μου ακούγονται στο μαρμάρινο πάτωμα. Μερικοί γυρίζουν και με κοιτούν. Δεν δίνω σημασία κοιτώ μπροστά και φτάνω έξω από την αίθουσα συσκέψεων. Ευτυχώς είχαμε έρθει παλιότερα στον όμιλο, μια μέρα που είχε ξεχάσει κάτι χαρτιά και ήξερα τα κατατόπια και τον κωδικό του ασανσέρ και έτσι δεν χρειάστηκε να μιλήσω με κανέναν υπάλληλο του. Δυο τρείς προσπάθησαν να με σταματήσουν, τους κοίταξα απαξιωτικά και τους ανέφερα τον λόγο που βρισκόμουν εκεί, χωρίς να σταματήσω να περπατώ.

Ηρεμώ την ανάσα μου και ακουμπώ το χέρι μου στο χερούλι της πόρτας. Αποφασίζω πως είναι καλύτερα να τον αιφνιδιάσω και εγώ μια φορά και έτσι ανοίγω την πόρτα χωρίς να χτυπήσω. Δεν ξέρω πόσα ζευγάρια μάτια με κοιτάνε . Έχουν στρέψει τα πρόσωπα τους επάνω μου. Εγώ κοιτώ με απάθεια γύρω μου. Βλέπω μια άδεια καρέκλα και κατευθύνομαι προς αυτήν.

«Η κ Papa μας έκανε επιτέλους την τιμή» Δεν τον κοιτώ . Από τα λόγια του δεν μπορώ να καταλάβω την διάθεση του, αλλά αρνούμαι να στρέψω τα μάτια μου επάνω του

«Συνεχίστε παρακαλώ» τον ακούω να λέει σε κάποιον

«Ναι ναι βέβαια κ Μπέντλερ , όπως έλεγα και προηγουμένως, τα θαλάσσια αιολικά πάρκα παράγουν ρεύμα από τον άνεμο που φυσά στη θάλασσα. Τα θεμέλια των ανεμογεννητριών κατασκευάζονται στο βυθό της θάλασσας και ο πύργος της ανεμογεννήτριας έξω από το νερό. Όμως υπάρχει τεράστιο κόστος, μεγαλύτερο από ένα επίγειο αιολικό πάρκο, για να κατασκευαστεί ένα θαλάσσιο αιολικό πάρκο, γι' αυτό προτείνω να απορρίψουμε την πρόταση και να εξετάσουμε την αγορά της Δανίας της Σκοτίας της Ιρλανδίας... »

Και μιλά και μιλά και εγώ δεν τον προσέχω άλλο. Έχω στηλώσει το βλέμμα μου στην απέναντι τζαμαρία. Καθώς έξω άρχιζε να πέφτει η νύχτα όλο και περισσότερα φώτα ανάβανε στους απέναντι ουρανοξύστες . Η ώρα περνάει και η καρδιά μου δεν έχει σταματήσει λεπτό να χτυπά δυνατά , φοβάμαι ότι σε λίγο θα την ακούσουν όλοι στο δωμάτιο. Τα χέρια μου τρέμουν γι' αυτό τα έχω πλέξει μεταξύ τους. Σε πόση ώρα θα τελειώσει το μαρτύριο? Πόσο ακόμα θα αντέξω να μην τον κοιτάω?

«Είσαστε σύμφωνη με αυτό κ Papa?» Σαν από λήθαργο ξυπνάω και γυρίζω το κεφάλι μου στην πηγή του ήχου. Ένας κύριος γύρο στα 60 με κοίτα με απορία μέσα από τα μυωπικά γυαλιά του.

«Συγνώμη?»

«Λέω είσαστε σύμφωνη εσείς κ Papa?»

«Ναι βέβαια γιατί όχι?» Δεν ξέρω γιατί πράγμα μιλάει. Δεν έχω ιδέα σε τι συμφώνησα.

«Ωραία, ωραία .Τότε δεν μένει παρα να δούμε την έκθεση και να αποφασίσουμε στο επόμενο συμβούλιο»

Τελειώσαμε! Όλοι σηκώνονται να φύγουν

«κ Papa » τον ακούω να μου λέει και για πρώτη φορά σήμερα γυρίζω το βλέμμα μου επάνω του και γελάει. Ο άνθρωπος είναι τρελός , εγώ κοντεύω να πεθάνω και αυτός γελάει. « Να μείνετε σας παρακαλώ να ρυθμίσουμε τις λεπτομέρειες του ταξιδιού»

Τι? Κάτι μου λέει ότι αυτό δεν θα μου αρέσει καθόλου. Έχω παγώσει στην θέση μου. Οι υπόλοιποι έχουν φύγει και στη αίθουσα έχουμε μείνει οι δυο μας .

Σηκώνεται από την θέση του και βγάζει το σακάκι του. Ανοίγει με τα μεγάλα επιδέξια δάχτυλα του τα πρώτα κουμπιά του λευκού πουκαμίσου του. Και εγώ κοντεύω να πνιγώ από το σάλιο μου...

Τι σκατά στριπτίζ θα μου κάνει? Αρχίζω να ερεθίζομαι. Στρέφω το κεφάλι μου αλλού.

«Αυτό που κάνεις, σταμάτησε το» Του λέω με στόμφο

«Τι κάνω μωρό μου? Είμαι απλά χαρούμενος που θα πάμε διακοπές » Μου απαντά. Και από τον τόνο της φωνής του καταλαβαίνω ότι γελάει.

«Πουθενά δεν θα πάμε» λέω μέσα από τα δόντια μου

«Αααα εδώ μωρό μου κάνεις λάθος, μεθαύριο εμείς οι δύο θα είμαστε Σκοτία. Δεσμεύτηκες » μου λέει χαμογελώντας ευτυχισμένος με το κατόρθωμα του.

Η συνειδητοποίηση με χτυπά σαν σφαλιάρα. Σε αυτό συμφώνησα πριν λίγο?

Έρχεται προς το μέρος μου χαμηλώνει το κορμί του στο αυτί μου και ταυτόχρονα ακουμπά το χέρι του χαμηλά στο γοφό μου.

«Μωρό μου, σ'αγαπάω είμαι ερωτευμένος μαζί σου, έχω τρελαθεί από την χαρά μου που θα σε έχω μόνο για μένα για πέντε μέρες » μου λέει με σαγηνευτική φωνή

Και την ώρα που η ανάσα του χτυπά καυτή στον λαιμό μου, το κορμί μου με προδίδει , οι ρόγες μου έχουν σκληρύνει και φαίνονται.

«Μωρό μου σε θέλω τόσο μα τόσο γαμημένα πολύ» μου λέει την ώρα που το χέρι του έχει κατηφορίσει στο στρίφωμα του φορέματος μου και τα δάχτυλα του ανακάλυψαν το λουράκι τις ζαρτιέρας μου. Εγώ έχω παγώσει στην θέση μου και δεν αντιδρώ καθόλου. Τα γλυκόλογα σε συνδυασμό με τις απαλές ερεθιστικές χειρονομίες του, με έχουν κάνει να μην μπορώ να αντιδράσω.

«Για μένα της φόρεσες μωρό μου?»

«Όχι» γελάει

«Για μένα μωρό μου , μόνο για μένα. Γιατί ότι και να λες ότι και να κάνεις , είσαι δική μου και μόνο δική μου.» Μου λέει με βεβαιότητα. Ο αλαζονικός κάφρος.

Με σηκώνει και με στήνει στα πόδια μου. Με φιλά με πάθος. Το στόμα του έχει καταβροχθίσει το δικό μου. Το κορμί μου αντιδρά αστραπιαία. Είμαι πολύ υγρή. Τον θέλω πολύ. Η στύση του τρίβεται επάνω στην κλειτορίδα μου και βογκάω μέσα στο στόμα του. Η έξαψη που νιώθω είναι πρωτόγνωρη.

Με τραβάει άγρια από τους γοφούς με σηκώνει και με τοποθετεί επάνω στο κρύο γυάλινο γραφείο.

«Θα σπάσει»

«Σσσσς , μωρό μου. Τίποτα δεν θα γίνει»

«Τί κάνω? Έχουμε χωρίσει» Μονολογώ και πάω να σηκωθώ από το γραφείο ,την ώρα που το δάχτυλο του γλίστρησε μέσα μου.

«Γαμώτο είσαι μούσκεμα μωρό μου, πρέπει να σε γλύψω» Μου ανακοινώνει, σαν να είναι κάτι απλό και γονατίζει μπροστά στα ανοιχτά πόδια μου.

Και σε κλάσματα δευτερολέπτου αισθάνομαι τα χείλη του επάνω στην ευαίσθητη σάρκα μου. Με γλύφει με δαγκώνει με απογειώνει. Τα δάχτυλα του μπαίνουν ορμητικά μέσα μου την ώρα που η γλώσσα του γλύφει και τα δόντια του δαγκώνουν την κλειτορίδα μου συνδυάζοντας έτσι τον πόνο με την απόλαυση.

«Θα θα τελειώσω. Ρόμπερτ» Του ανακοινώνω ασθμαίνοντας

Και ξαφνικά όλα σταματάνε απομακρύνει τα χέρια του και το στόμα του από πάνω μου, ανασηκώνομαι και τον κοιτώ με απορία

«Τι έγινε?» Ψελλίζω χαμένη

«Τίποτα μωρό μου. Πήγαινε σπίτι τώρα και ετοίμασε τα πράγματα σου , σαν καλό κορίτσι, και εγώ σου υπόσχομαι να τελειώσω ότι ξεκίνησα... στην Σκοτία»

Και με παρατάει και φεύγει. Μένω εκεί επάνω στο τραπέζι συνεδριάσεων να κοιτώ γύρω μου και να αναρωτιέμαι τι έγινε. Εγώ δεν θα έπρεπε να έχω το πάνω χέρι? Μα ήρθα με ύφος και τουπέ πως γύρισε εναντίων μου όλο αυτό?

Ξέρω γιατί γύρισε εναντίον μου. Τον θέλω ακόμα και κάνω όλο βλακείες . Τον θέλω ακόμα και με τουμπάρει. Τον θέλω ακόμα και κοντά του δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά. Τον θέλω ακόμα και τρελαίνομαι για το άγγιγμα του. Αλλά δεν θα υποκύψω ξανά. Θα κρατήσω χαρακτήρα. Είμαι κρητικιά εγώ!!!

Στην έξοδο από την αίθουσα συνεδριάσεων με περίμενε η γραμματέας του με ένα φάκελο με οδηγίες για το ταξίδι. Σε τέσσερεις ώρες πετούσαμε για Σκοτία. Σε τέσσερεις. Τα είχε κανονισμένα όλα το γουρούνι. Καλά ο άνθρωπος ήταν για πολλές σφαλιάρες με τα καψόνια που μου έκανε. Απορώ τι του βρήκα.

«Μα με παράτησε και έφυγε? Δεν μπορώ να το διανοηθώ» μονολογώ σε όλη την διαδρομή από τον όμιλο ως και το σπίτι μου και έχω και τον Liam να μου ρίχνει κλεφτές ματιές από το καθρεφτάκι του αυτοκινήτου.

.

.

.

.

.

«Κάνε κάτι να με βγάλεις από αυτήν την δύσκολη θέση» Απαιτώ από τον πρώην φίλο μου να με βοηθήσει

«Τι να κάνω δηλαδή?»

«Κάτι δεν ξέρω»

«Ας άκουγες » Με κοροϊδεύει. Αφού του εξηγώ ότι το ταξίδι το είχε κανονίσει.

«Με παγίδευσε» λέω την ώρα που πετάω ρούχα μέσα στην βαλίτσα μου.

«Καλά καλά. Τι ώρα πετάτε?»

«Μην γελάς .Με νευριάζεις . Σε 3 ώρες »

«Την κάνω. Να περάσεις όμορφα μικρή.» με κλείνει στην αγκαλιά του και με φιλά

«Δώστου μια ευκαιρία .»

«Γιατί είσαι με το μέρος του?» Τον ρωτάω με παράπονο

«Γιατί γλυκιά μου, εγώ πιστεύω ότι τον αγαπάς και σε αγαπάει»

«Και τι?»

«Σκας γάιδαρο. Το κρητικό σου κεφάλι μερικές φορές είναι αγύριστο. Ace άκουσε τον.»

«Τι να ακούσω? Δικαιολογίες ? Μου έδειξε ένα πρόσωπο που με φόβισε. Οι αντιδράσεις του με τρόμαξαν. Δεν με ρώτησε καν. Με έκρινε χωρίς να μου δώσει την ευκαιρία να πω την γνώμη μου ή να απολογηθώ. Τι θα γίνει εάν διαφωνήσουμε αύριο για κάτι σοβαρό?»

«Ρε Αλεξάνδρα. Σκας γάιδαρο. Μπορεί κανένας να σου προεξοφλήσει από τώρα ότι όλα θα πάνε καλά? Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ρίσκο. Η το παίρνεις και σου βγαίνει σε καλό ή ζεις μια ζωή με ημίμετρα που ποτέ δεν θα σε καλύψουν .»

«Και τι γίνεται εάν αποφασίσω να το πάρω το ρίσκο και τελικά μου βγει σε κακό Αχιλλέα?»

«Εδώ είμαστε όλοι να σου σταθούμε. Δεν σου λέω να κλείσεις τα μάτια και να προορίσεις τυφλά. Μια ευκαιρία σου λέω να του δώσεις του ανθρώπου να σου αποδείξει ότι έκανε λάθος και πως δεν πρόκειται να το επαναλάβει.»

«Θα τα σκεφτώ όλα και θα αποφασίσω. Να σου πω, που θα πας τώρα?»

«Σε ένα μπαράκι , για καμία μπίρα με τον Adam. Γιατί?»

«Θα με πας έως το αεροδρόμιο?» ρωτάω παραπονιάρικα

«Έλα να σε πάω, γκρινιάρα »