Κεφάλαιο 34

Μανχάταν Ν Υόρκη

Σήμερα

Είμαι πολύ αγχωμένος που θα την δω. Τόσο καιρό που δεν είμαστε μαζί την βλέπω καθημερινά μόνο από φωτογραφίες . Μόνο μια φορά δεν άντεξα το μαρτύριο της απόστασης και πήγα στο εστιατόριο που θα συναντούσε τον άλλον τον μαλάκα. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δεν θα την πλησίαζα μέχρι να καταστρώσω ένα ικανοποιητικό σχέδιο για να την φέρω πίσω αλλά ο μαλάκας δεν άντεξα και τις πέταξα υπονοούμενο. Δεν φταίω εγώ όταν την βλέπω το μυαλό μου θολώνει και το σώμα μου ερεθίζεται. Στο τσακ κρατήθηκα εκείνη την ημέρα να μην την ακολουθήσω.

Όταν κατάλαβα πόσο λάθος είχα κρίνει το κοριτσάκι μου ,κόντεψα να πεθάνω. Το άλλο το αρχίδι όμως φταίει που μου φούσκωσε τα μυαλά ότι κάτι παίζει με τον παπάρα και το κοριτσάκι μου. Αλλά και ο παπάρας από την άλλη τι την ήθελε την αφιέρωση? Ας της έστελνε ένα μπουκέτο λουλούδια. Όχι Τι δουλειά έχει να στείλει λουλούδια στο κοριτσάκι μου? Ένα μήνυμα για χρόνια πολλά αρκεί.

Πάντος δεν είναι και τόσο κακός, απλά μαλάκας. Τόσες μέρες τώρα συναντιόμαστε κάθε μέρα στο Luna και καταστρώνουμε στρατηγική πως θα την συναντήσω τι θα της πω. Πίνουμε και κανένα ποτό καλά ο παπάρας έχει πάρει ότι γκόμενα υπάρχει εκεί μέσα αλλά εγώ βράχος μόνο το κοριτσάκι μου θέλω να πηδήξω. Καλά δεν λέω ότι δεν μου σηκώνεται. Τόσα ξεκόλλα βλέπω κάθε μέρα, άντρας είμαι και ο πούτσος μου έχει σχεδόν δυο μήνες να γαμήσει, αλλά... εάν πάω με άλλη το αρχίδι θα τις το πει και δεν θα με βοηθήσει να την ρίξω.

Τέτοιος παπάρας είναι... Κάνει και εφόδους στο σπίτι μου το παλιοαρχίδι για να με τσεκάρει και να βεβαιωθεί ότι δεν έχω καμία γκόμενα. Λες και αν θέλω να πηδήξω δεν υπάρχουν τόσα μέρη για να το κάνω. Όχι ότι δεν το σκέφτηκα. Το θέμα είναι βιολογικό. Θέλω να πηδήξω, αλλά ας όψεται που τα έχω κάνει ήδη σκατά και δεν θέλω να τα σκατώσω περισσότερο. Έχε χάρη που την αγαπάω. Που είμαι ερωτευμένος μαζί της.

Έχει γίνει ο πούτσος μου, λάστιχο. Βλέπω φωτογραφίες της από τις διακοπές μας και άλλες που την έχω τραβήξει χωρίς να το ξέρει. Με αυτές τελειώνω κάθε μέρα. Και περιμένω την μέρα που θα μπω πάλι στο ζεστό υγρό και στενό μουνάκι της .Που θα ακούσω το μωράκι μου να βογκάει από πάνω μου από κάτω μου, στα τέσσερα... Περιμένω την ημέρα που θα βάλει ξανά τον πούτσο μου στο στόμα της...

Γαμώτο γαμώτηνπουταναμουμεσαγιαγυναικα πάλι καύλωσα. Είμαι με το σμόκιν μέσα στο αυτοκίνητο και περιμένω από τον παπάρα να στείλει μήνυμα ότι ήρθε η ώρα να μπω και ο πούτσος μου έχει γίνει πέτρα. Σκέψου κάτι άλλο ρε μαλάκα προστάζω τον εαυτό μου. Πως θα πας έτσι μέσα? Επιπλήττω τον εαυτό μου, μπας και μου πέσει αλλά αυτός τίποτα.

Κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να σκεφτώ κάτι άλλο μπας και μου πέσει. Τα ανοίγω ξανά και πιάνω το κινητό μου στα χέρια μου. Τσεκάρω την ώρα. Σε λίγο θα με ειδοποιήσει πιστεύω. Στυλώνω το βλέμμα μου έξω από το παράθυρο. Κόσμος πάει και έρχεται. Στην είσοδο του μουσείου αρκετοί καλοντυμένοι άνθρωποι στέκονται και μιλάνε.

Χρειάζομαι ένα τσιγάρο. Ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου και αμέσως σημαίνει συναγερμός στους σωματοφύλακες μου. Κατεβαίνω και ψαρεύω τα τσιγάρα μου από την τσέπη του παντελονιού μου.

Τοποθετώ το τσιγάρο στα χείλη μου , το ανάβω και ρουφάω μια μεγάλη ρουφηξιά.

«Πότε θα το κόψεις αφεντικό?» με ρωτάει ο Ραούλ ο ποιο στενός από τους σωματοφύλακες μου και κάτι σαν φίλος μου. Τον στραβοκοιτάω και ρουφάω ακόμα μία ρουφηξιά από το τσιγάρο μου.

«Μην κάνεις έτσι. Θα σε ακούσει πιστεύω.» προσπαθεί να με εμψυχώσει γιατί ήταν παρόν σε όλες τις φάσεις της σχέσης μας . Είναι ο μόνος που λόγο της φύσης της δουλειάς του έζησε από κοντά τα πάντα.

«Δεν είμαι και τόσο σίγουρος Ραούλ.» Το τσιγάρο είχε φτάσει στο φίλτρο την ώρα που το κινητό μου χτυπά και στην οθόνη εμφανίζεται το όνομα που περιμένω...

«Σε ακούω»

«Την έχω αφήσει μόνη της. Έχει χαλαρώσει αρκετά από την σαμπάνια που φρόντισα να πιεί. Μπορείς να μπεις. Πρόσεχε τις κινήσεις σου. Εάν δω ότι παραφέρεσαι θα επέμβω»

«Μαλάκα σου είπα θα είμαι κύριος»

«Το ελπίζω γιατί αλλιώς μην ποντάρεις στο ότι θα σε βοηθήσω άλλη φορά.»

«Τα έχουμε πει αυτά»

«Δεν κάνει κακό ποτέ η επανάληψη.»

«Άντε γαμήσου, μαλάκα. Εσύ φρόντισε να μείνεις κάπου κρυμμένος , να μην σε δει και έρθει για βοήθεια , και άφησε με εμένα να κάνω ότι θεωρώ καλύτερο»

«Οκ. Έλα το πεδίο είναι ελεύθερο. Βρίσκεται στην κεντρική αίθουσα και μιλάει με τους Ροθμανς.»

Παίρνω μια μεγάλη ανάσα και ξεκινάω.

Την εντοπίζω με το που μπαίνω. Της δίνω λίγο χρόνο να συνηθίσει την ιδέα ότι είμαι εδώ, πριν πάω να της μιλήσω. Απόψε θα κάνω το πρώτο βήμα να την κερδίσω πίσω. Έχω δώσει εντολή στους σωματοφύλακες μου να μην την χάσουν από τα μάτια τους, γιατί είναι και απρόβλεπτο το μωρό μου και δεν ξέρω πως θα αντιδράσει.

Χαμογελάω το μωρό μου αποφάσισε να το σκάσει. Δεν είχε καταλάβει όμως την παγίδα και έπεσε κατευθείαν μέσα. Κουνάω το κεφάλι μου σε ένδειξη ότι συμφωνώ με τον συνομιλητή μου αλλά στην πραγματικότητα δεν έχω ιδέα τι μου λέει. Σκέφτομαι το μωρό μου που νόμισε ότι όλο αυτό σήμερα ήταν τυχαίο. Ωραία το σχέδιο Α στέφτηκε με επιτυχία ώρα τώρα για το σχέδιο Β. Αυτό θα είναι και το ποιο δύσκολο. Το μωρό μου έτσι και αλλιώς είχε θέματα εμπιστοσύνης τώρα θα φτύσω αίμα να με εμπιστευτεί ξανά.

«Όπως σας έχω πει και κατιδίαν κ Μπέντλερ, είμαστε πανευτυχείς για την συλλογή έργων τέχνης που μας δωρίσατε » συνεχίζει να με γλύφει απροκάλυπτα ο έφορος του μουσείου «Εάν ποτέ αποφασίζατε να εκθέτεται κάποια ιδιωτική συλλογή σας θα ήταν χαρά μας να την φιλοξενήσουμε εδώ»

Χαμογελάω αυτάρεσκα, φυσικά και θα ήταν χαρά σου «Θα το έχω υπόψιν μου. Τώρα, ήταν χαρά μου που παραβρέθηκα σήμερα εδώ αλλά δυστυχώς αναλυμένες υποχρεώσεις θα με αναγκάσουν να σας αφήσω»

Βλέπω την απογοήτευση στο βλέμμα του που δεν κατάφερε να μου αποσπάσει μια υπόσχεση αλλά σπεύδει να με αποχαιρετίσει προσθέτοντας ότι ελπίζει να τα πούμε σύντομα.

Κατεβαίνω τα σκαλιά του μουσείου, πίσω μου με ακολουθεί η φρουρά μου, μου φωνάζει ο επικεφαλής τους να τον αφήσω να προπορευτεί. Στα αρχίδια μου όμως οι εντολές του. Έχασα πολύ χρόνο μέσα με τους άσχετους τώρα θέλω να βρεθώ κοντά στο κορίτσι μου. Να εισπνεύσω το άρωμα της να ακούσω την φωνούλα της να αγγίξω το κορμάκι της να την νιώσω...

Ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου μου , μπαίνω και κάθομαι δίπλα της. Την θέση του οδηγού πήρε ο Ραούλ και το αυτοκίνητο άρχισε να κινητέ στους δρόμους του Μανχάταν. Στο μισοσκόταδο έδωσα εντολή στο χέρι μου να ψάξει το δικό της και μόλις το βρήκα το έσφιξα μέσα στο δικό μου . Το χεράκι της είναι παγωμένο .

«Καλησπέρα Αλεξάνδρα» Της λέω την ώρα που πιέζω το χέρι της στο δικό μου.

Δεν απαντά και δεν ανταλλάξαμε κουβέντα μέχρι να φτάσουμε σπίτι.

Δεν με κοιτά. Αρνείται να γυρίσει το βλέμμα της επάνω μου και δεν έτσι δεν ανταλλάξαμε ούτε ένα βλέμμα μέχρι να φτάσουμε σπίτι.

Το αμάξι έχει από ώρα φτάσει στο υπόγειο γκαράζ. Ο οδηγός έχει κατέβει και μας έχει αφήσει μόνους μας.

«Αλεξάνδρα σε παρακαλώ κοίτα με» ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ

«Σε παρακαλώ το έχω ανάγκη» ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ

«Σε παρακαλώ θα ήθελα μια ευκαιρία να σου εξηγήσω τι έγινε» ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ

«Αλεξάνδρα θέλω να σου εξηγήσω τι έγινε το βράδυ τις δεξίωσης. Να μάθεις γιατί αντέδρασα όπως αντέδρασα»

Στρέφει το βλέμμα της επάνω μου και με κοιτά με μάτια που πετάνε φωτιές «Θες να μου εξηγήσεις? Τι να μου πεις? Θα μου εξηγήσεις γιατί με έβρισες? Γιατί κόντεψες να με χτυπήσεις? Γιατί με έσπρωξες ? Πιστεύεις ότι με ενδιαφέρει ο λόγος? Πιστεύεις ότι εάν μάθω το γιατί, θα σε δικαιολογήσω και θα πω, έλα μωρέ... εντάξει και τι έγινε? Ο Ρόμπερτ δεν φταίει? Αλήθεια τα έχεις τόσο χαμένα? Τίποτα και καμία εξήγηση δεν θα με κάνει να δικαιολογήσω την συμπεριφορά και τις πράξεις σου.» Μου μιλά επιθετικά . Δεν την έχω δει ποτέ τόσο έξαλλή.

«Δεν θέλω να με δικαιολογήσεις. Το ξέρω ότι φταίω ότι τα έκανα σκατά. Απλά ζητώ να με ακούσεις. Μόνο αυτό»

«Αλήθεια είσαι περήφανος για τον εαυτό σου?»

Δεν απαντάω σκύβω το κεφάλι. Τι να πω ότι είμαι μαλάκας? Ότι ντρέπομαι για τις πράξεις μου?

«Ωραία τουλάχιστον έχεις την αξιοπρέπεια να κατεβάσεις το κεφάλι. Κάτι είναι και αυτό .Η αλήθεια είναι ότι δεν σου το είχα ούτε αυτό» Με σφάζει με τις λέξεις. Με ταπεινώνει, αλλά η δική της συμπεριφορά ακόμα και έτσι είναι χίλιες φορές καλύτερη από την δικιά μου.

Τα λόγια της με τσούζουν αλλά δεν αντιδρώ την αφήνω να μου πει ότι σκέφτεται μας και ξεθυμάνει και μπορέσουμε να μιλήσουμε. Κάτι που από τις κινήσεις της βλέπω πως δεν θα γίνει ούτε απόψε. Την βλέπω να στρέφεται προς την πόρτα του αυτοκινήτου και να δοκιμάζει να την ανοίξει.

«Ποτέ δεν άλλαξα κωδικό στο διαμέρισμα μου όποια στιγμή αισθανθείς έτοιμη να με ακούσεις έλα. Θα είμαι εκεί. Εγώ δηλαδή όλο αυτό το διάστημα εδώ μένω από κάτω σου, για να σε αισθάνομαι κοντά μου.»

Τότε γυρίζει το σοκαρισμένο βλέμμα της επάνω μου και χωρίς να μου απαντήσει τίποτα ανοίγει την πόρτα του αμαξιού και βγαίνει.

.

.

.

.

Το ασανσέρ με ειδοποιεί για την άφιξη κάποιου. Δεν έχω αυταπάτες δεν πιστεύω ότι είναι εκείνη. Τρίβω τα μάτια μου. Θεέ μου είναι ποιο δύσκολο από ότι περίμενα να την κάνω να με ακούσει πόσο μάλλον να την πείσω να γυρίσει πίσω σε μένα.

«Τι έγινε ρε αρχίδι?» Ο μαλάκας ήρθε για τον καθημερινό έλεγχο.

«Πάρε ποτό και κάτσε» Πάει προς το μπαρ και εφοδιάζεται με ένα ποτήρι ουίσκι και πλησιάζει ξανά στο σαλόνι όπου και κάθεται απέναντι μου.

«Τι έγινε?» κοιτά την μούρη μου και παίρνει την απάντηση του «Α κατάλαβα, τόσο καλά?»

«Μαλάκα Mason, δεν με άκουσε καν. Δεν με κοιτούσε καν δεν μου έδωσε μια ευκαιρία να της εξηγήσω.» Του λέω με αγανάκτηση

«Καλά άφησε την μερικές μέρες να συνηθίσει την ιδέα ότι θες να μιλήσετε και την πλησιάζεις πάλι»

«Πού? Που γαμω την πουτάνα μου θα την βρω να της μιλήσω?» Τον ρωτάω με νεύρα.

«Τον αριθμό μου γαμώ την τύχη μου μέσα τον έχει μπλοκάρει, εσύ αρνείσαι να μου δώσεις τον κωδικό του ασανσέρ. Στην εταιρία σας έχει δώσει εντολή να μην πατήσω το πόδι μου, στα συμβούλια δεν πατάει το γαμημένο το πόδι της , Που θα την βρω? Μου λες? Τι να κάνω να της στείλω εξώδικο ότι θα πάμε δικαστικός εάν δεν έρθει στο επόμενο συμβούλιο? Μέχρι και αυτό έχω σκεφτεί σαν έσχατη λύση.» Καταλήγω τον μονόλογο μου.

«Μεθαύριο ο Κιθ και η Ρέιτσελ θα βαφτίσουν το παιδί τους . Η Αλεξάνδρα θα είναι η πνευματική του μητέρα. Έχω μιλήσει για σας στον Κιθ, τα ξέρει όλα και πρότεινε να έρθεις στο τραπέζι που θα ακολουθήσει. Θα είναι μόνο οι οικογένειες και το συγκρότημα. Θα γίνει στο σπίτι τους. Εάν δεν έχεις νέα της ως τότε δεν χάνεις τίποτα να έρθεις να την βρεις εκεί.»

Σαστίζω «Μα αυτό θα φανερώσει την σχέση μας και την ανάμιξη σου στην φιλανθρωπική εκδήλωση στο MET. Θα γίνει έξαλλη και με σένα.»

«Μαλάκα, η Αλεξάνδρα είναι οικογένεια και ειλικρινά δυσκολεύομαι να της κρατάω μυστικά. Θα τις έλεγα τα πάντα για την ανάμιξη μου έτσι και αλλιώς . Ας γίνει μια ώρα αρχύτερα , εάν αυτό σας βοηθήσει, γιατί μαλάκα στο λέω και εκείνη σε θέλει . Τώρα γιατί δεν σε ακούει αυτό δεν το ξέρω»

«Με δουλεύεις ? Δεν ξέρεις γιατί δεν με ακούει? Μαλάκα άνοιξα το στόμα μου και τα έκανα πουτάνα. Τα μισά που είπα δεν τα θυμάμαι καν. Χρειάστηκε να δω από τις κάμερες ασφαλείας του διαμερίσματος την σκηνή. Δεν θυμόμουν τι είπα και φοβήθηκα για το τι έκανα»

«Καλά καλά τα είπαμε τόσες φορές ήταν μια άτυχη στιγμή και δεν θα επαναληφθεί» σταματά και με κοιτά έντονα «Γιατί θα σε γαμήσω ανάποδα μαλάκα εάν γίνει παρόμοιο σκηνικό άλλη φορά.»

«Αι γαμήσου ρε. Εδώ μιλάμε σοβαρά.»

«Μαλάκα εννοείτε, μετά από δω πάω κατευθείαν σε κάτι μωρά που γνώρισα στην δεξίωση . Εσύ μείνε εδώ σαν καλό κοριτσάκι και περίμενε...» και αφού του κάνω κωλοδάχτυλο τον χάνω από το οπτικό μου πεδίο.

Δυο μέρες υπομονή. Δυο. Λέω στο εαυτό μου την ώρα που σερβίρω άλλο ένα ποτό και ανάβω άλλο ένα τσιγάρο.

.

.

.

.

.

Κυριακή απόγευμα στέκομαι έξω από το σπίτι του Κίθ και της Ρέιτσελ και κολλάω το δάχτυλο μου στο κουδούνι. Άντε να δούμε τι ψάρια θα πιάσουμε και σήμερα. Είναι ήρεμη και χαλαρή λέει ο Μαλάκας. Θα παραμείνει έτσι και μόλις με δει για να συζητήσουμε?