Κεφάλαιο 32

Μανχάταν Ν Υόρκη

Σήμερα

Αχιλλέας

Παρκάρω το αυτοκίνητο μου παίρνω μια ανάσα και χαμογελώ αυτάρεσκα. «Μαλάκα δεν θα ξέρεις από που σου ήρθε» μονολογώ

Διασχίζω το λαμπερό λόμπι της εταιρίας του. Θα μπορούσα να έχω θαμπωθεί από την χλιδή, την πολυτέλεια και τον πλούτο που υπάρχει διάχυτος ήδη από το φουαγιέ του ομίλου, αλλά εγώ εδώ ήρθα σήμερα για να ξεκαθαρίσω την κατάσταση και αρνούμαι να του δώσω συγχαρητήρια για όσα αντικρίζω χωρίς να πάρω τις απαντήσεις που θέλω.

«Δεσποινίς» και τότε σηκώνει τα μάτια της επάνω μου. Μην τα χάνεις γλυκιά μου ένα πρόσωπο είναι μόνο. Ένα πολύ ωραίο πρόσωπο απλά.

«Μα Μάλιστα κύριε πώς... πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω?» Τραυλίζει

«Ήρθα να δω τον κ Μπεντλερ» Της κλείνω παιχνιδιάρικα το μάτι.

«Έχετε ραντεβού? Δεν μπορείτε να τον δείτε χωρίς ραντεβού. Πείτε μου το όνομα σας τον λόγο, ε δηλαδή καλύτερα συμπληρώστε αυτήν εδώ την φόρμα και θα σας ειδοποιήσουμε εμείς κύριε» Τα έχει χάσει η καημένη, την αφήνω να ολοκληρώσει, άλλωστε αυτήν είναι η δουλειά της , και σοβαρεύω απότομα.

«Ειδοποίησε τον κ Μπεντλερ ότι ο Τζέισον Mason, τον περιμένει. Ενημέρωσε τον ότι έχει πέντε λεπτά περιθώριο, να με δεχτεί , εάν δεν το κάνει, θα είναι δικό του το λάθος» Της ανακοινώνω με στόμφο και απομακρύνομαι, αφήνοντας την να κάνει αυτό που πρέπει.

Το κοριτσάκι τα έχει παίξει, φυσικά κατάλαβε ποιος ήμουν από την αρχή αλλά τώρα δεν ξέρει πως να συμπεριφερθεί στην απαίτηση μου, να δω το αφεντικό της. Την βλέπω να πιάνει το ακουστικό του τηλεφώνου να πληκτρολογεί βιαστικά ένα νούμερο και να ψιθυρίζει κάτι. Μπράβο καλό κορίτσι και ειλικρινά δεν θα με χάλαγε ένα γρήγορο μαζί της στις τουαλέτες για να μου φύγει όλη η ένταση αλλά έχω άλλες προτεραιότητες αυτήν την στιγμή. Ίσως μετά...

«κ Mason» ψελλίζει συνεσταλμένα η υπεύθυνη στην υποδοχή «ο κ Μπεντλερ θα σας δει τώρα, ακολουθήστε με σας παρακαλώ»

«Με μεγάλη μου χαρά» Της κλείνω παιχνιδιάρικα το μάτι και την ακολουθώ

Περνάμε αρκετά γραφεία και φτάνουμε μπροστά σε ένα ασανσέρ.

«Εγώ θα σας αφήσω εδώ. Το γραφείο του κ Μπεντλερ είναι είκοσι ορόφους επάνω και πάει με ιδιωτικό ασανσέρ, από εδώ θα έρθει να σας παραλάβει ο γραμματέας του» μου ανακοινώνει το κοριτσάκι κοκκινίζοντας ελαφρά.

Ο γραμματέας του χτυπά την πόρτα και μόλις ακούγεται μια επιβλητική φωνή να μας καλεί να περάσουμε ανοίγει την πόρτα και με ανακοινώνει. Δεν έχω μπει ακόμα μέσα, τον αφήνω να ταραχθεί λίγο ακόμα. Δεν νομίζω ότι την περίμενε την κίνηση μου. Κάνω ένα βήμα και εμφανίζομαι στο οπτικό του πεδίο. Κάθεται σαν θεός στο γραφείο του, βλοσυρός και όμορφος. Μειδιώ... η μικρή έχει γούστο σκέφτομαι. Για να δούμε όμως αξίζει? It's show time folks!!! σκέφτομαι

Κοιταζόμαστε εδώ και ώρα.

Δυο βλοσυρά και θυμωμένα μάτια , ενάντια στα δικά μου. Θεέ μου ο τύπος εάν μπορούσε θα με έχε δολοφονήσει με το βλέμμα μόνο. Με διασκεδάζει απίστευτα η αντίδραση του. Πλησιάζω στο γραφείο του χωρίς να χάσουμε καθόλου την οπτική επαφή μας. Μου δείχνει την καρέκλα μπροστά του «Παρακαλώ καθήστε» Μα τι ευγενικός μπάσταρδος που είναι σκέφτομαι.

Δύο αντίζηλοι, δύο αντίπαλοι , στα δικά του μάτια .

Δύο εν δυνάμει φίλοι , δύο σύμμαχοι, εάν παίξει σωστά τα χαρτιά του, στα δικά μου μάτια.

«Ευχαριστώ πολύ κύριε...» Επίτηδες δεν τον αναφέρω με το όνομα του. Θέλω να τον κάνω έξαλλο . Γρυλίζει. Θεέ μου πόσο με διασκεδάζει... Θέλω να γελάσω αλλά συγκρατώ τον εαυτό μου.

«Ξέρετε έχω αρκετά φορτωμένο πρόγραμμα , γι' αυτό θα ήθελα να μου εξηγήσετε τον λόγο τις επίσκεψης σας καθώς και την απαίτηση σας να σας δεχτώ άμεσα » Ω το καθίκι νομίζει ότι μπορεί να κάνει σε εμένα επίδειξη ισχύος.

Δεν απαντώ τον ζυγίζω με το βλέμμα , θέλω να δω εάν όλα όσα έμαθα για εκείνον ισχύουν. Σοβαρός , Αμείλικτος ,Έξυπνος , Αδίστακτος, Χειριστικός , Ανελέητος και πολλά άλλα επίθετα είχαν να μου πουν για εκείνον. Εγώ στάθηκα όμως σε μια λεπτομέρεια, δεν έκανε σχέσεις. Ποτέ. Ποτέ δεν εμφανίζεται με την ίδια γκόμενα δυο φορές .Ποτέ. Πηδάει και φεύγει σαν εκτελεστής , σε αυτό μοιάζουμε. Θέλω να μάθω σήμερα λοιπόν γιατί άλλαξε συνήθειες . Γιατί με την Αλεξάνδρα ήταν αλλιώς. Θέλω να μάθω γιατί ένας άνθρωπος που για χρόνια πηδάει όποια θέλει, ζήτησε από μια γυναίκα να είναι μαζί της και μόνο μαζί της . Μετά , μετά θα αποφασίσω τι θα κάνω μαζί του.

Τόση ώρα έχει κλείσει σε γροθιές τα χέρια του. Δεν πιστεύω ότι καταλαβαίνει πως μου δείχνει αδυναμία. Τα σφίγγει τόσο δυνατά που οι αρθρώσεις του έχουν ασπρίσει.

«Δεν σε είχα για τόσο χέστη Ρόμπερτ»

Αυτό ήταν του δίνω την χαριστική βολή. Του δίνω την ώθηση να κάνει αυτό που σκέφτεται εδώ και ώρα. Πετάγεται επάνω από την θέση του και σε κλάσματα δευτερολέπτου με έχει πιάσει από την μπλούζα και με σέρνει προς τον τοίχο. Τον αφήνω. Προς το παρόν.

«Σήκω φύγε» μου λέει και τα μάτια του πετάνε σπίθες Είναι έξαλλος... Ωραία προς το παρόν εγκρίνω την συμπεριφορά σου.

«Μα γιατί?» Τον ρωτάω σαρκαστικά «Εγώ ήρθα εδώ σήμερα να σε ευχαριστήσω που κράτησες ζεστά τα σεντόνια μου, όσο καιρό εγώ έλειπα.»

Αυτό ήταν, έχει φτάσει στα όρια του. Αυτήν ήταν η χαριστική βολή τελικά. Από εδώ και πέρα τα βλέπει όλα κόκκινα , είμαι σίγουρος . Προσπαθεί να μου ρίξει μπουνιά. Είμαι ποιο γρήγορος όμως και την αποφεύγω καθώς απομακρύνομαι από κοντά του.

«Εμπρός Ρόμπερτ, μην μου πεις ότι φοβάσαι» τον ειρωνεύομαι.

Με πλησιάζει πιο προσεκτικά. Κάνει όμως λάθος είναι θυμωμένος και ο θυμός δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος. Προσπαθεί να μου ρίξει μια ακόμα γροθιά αλλά τον αποφεύγω και τον χτυπάω στον ώμο του με μεγάλη δύναμη. Θα μπορούσα να του καταφέρω αρκετές στην μάπα του αλλά φοβάμαι πως άμα τον δει η άλλη μετά θα με τρελάνει στην γκρίνια. Ότι τον τσαλάκωσα θα λέει και θα ξαναλέει.

Από το χτύπημα στον ώμο έπεσε με δύναμη επάνω στην τζαμαρία τότε με αρπάζει και με πετά επάνω στο γραφείο του. Χαρτιά υπολογιστές τα πάντα μέσα σε λίγα λεπτά βρίσκονται σκορπισμένα στο πάτωμα. Γουστάρω τρελά. Ο τύπος είναι δυνατός, δεν παλεύει σαν κοριτσάκι. Τον εγκρίνω , δεν θα το πω αμέσως τώρα όμως, χρειάζομαι αυτήν την προπόνηση.

«Θα σε γαμήσω πούστη, είχες τη ευκαιρία να φύγεις πριν. Τώρα θα σε γαμήσω» Ουρλιάζει την ώρα που έχει πιάσει το κεφάλι μου με τα δυο του χέρια και προσπαθεί να το χτυπήσει με δύναμη στο γραφείο του. Του δαγκώνω το χέρι και μόλις απομακρύνεται λίγο βρίσκω ευκαιρία και του ρίχνω μία στο σαγόνι.

Ο μαλάκας με χτυπά στην μύτη και αίματα πετάγονται παντού. Τώρα θα δεις πούστη σκέφτομαι και του σκίζω το χείλη του με μία μπουνιά ενώ με μια δεύτερη προσγειώνεται κατευθείαν επάνω στο μάτι του. Ο μπάσταρδος αύριο θα έχει ένα μαυρισμένο μάτι. Χαμογελάω στην ιδέα...

«Μπάσταρδε δεν σου χαρίζω άλλη» μου λέει ενώ προσπαθεί να με χτυπήσει ξανά.

«Τι λες ρε παπάρη?» τον ειρωνεύομαι και του καταφέρνω μια δυνατή στην κοιλιά.

Είπα από την αρχή ο θυμός του θα του κοστίσει την νίκη σήμερα. Την ώρα που με έχει πιάσει από το λαιμό του δίνω μια δυνατή στα αρχίδια και τον διπλώνω στα δυο από τον πόνο. Game over σκέφτομαι. Ήσουν καλός αλλά θα είμαι πάντα καλύτερος!

«Με διέλυσες αρχίδι» Του λέω την ώρα που στηλώνω γερά τα πόδια μου στο πάτωμα.

«Πονάω παντού μπάσταρδε » γρυλίζει ακόμα πεσμένος στα τέσσερα

Αίματα στάζουν παντού , από μένα από εκείνον. Το γραφείο είναι μουνί. Σπασμένα έπιπλά χαρτιά όλα είναι στο πάτωμα.

«Έλα» του λέω και του δίνω το χέρι μου να τον βοηθήσω να σηκωθεί.

Με αγριοκοιτάζει και το σπρώχνει μακριά «Για κανένα λόγο δεν πρόκειται να δεχτώ την βοήθεια σου» Σέρνεται στην κυριολεξία και κρατιέται από τον καναπέ για να σταθεί στα πόδια του

«Ναι ε? Ούτε για να κερδίσεις ξανά την Αλεξάνδρα?»

Έχει μείνει να με κοιτά. Επεξεργάζεται αυτό που του είπα.

«Τι έγινε σε έστειλε και σένα?»

«Δεν με είχε ποτέ για να με στείλει» του ξεκαθαρίζω

«Άλλα έλεγες πριν»

«Πριν ήθελα να δω μέχρι που θα έφτανες για εκείνη»

«Δεν αντέδρασα παράξενα»

«Έλα ρε μαλάκα, με τόσες που έχεις πάει, τόσες παρτούζες που έχεις κάνει, θέλεις να μου πεις ότι αυτήν είναι η συνηθισμένη σου αντίδραση? Πλακώνεσαι για όλες όσες έχεις πηδήξει ?»

Δεν απαντά και αυτό με κάνει να συνεχίσω.

«Για να το ξεκαθαρίσουμε μια φορά και καλή, με συνδέουν πολλά με την Αλεξάνδρα, βαθιά φιλία, εκτίμηση ,αγάπη. Είναι για μένα φίλη μου αδερφή μου, οικογένεια μου συνέταιρος, συνεργάτης, συγκάτοικος και πολλά πολλά άλλα, ερωμένη μου όμως δεν υπήρξε ποτέ. Ούτε θα γίνει ποτέ. Ούτε εγώ την βλέπω έτσι την σχέση μας ούτε εκείνη»

Σηκώνομαι όρθιος είμαι έτοιμος να φύγω «Εάν έχω ζυγίσει σωστά την κατάσταση είσαι ερωτευμένος μαζί της , θα είναι δύσκολο να σε δεχτεί πίσω αλλά μπορώ να σε βοηθήσω να το προσπαθήσεις.»

Πάω πλησιάζω την πόρτα του δίνω περιθώριο πέντε δευτερολέπτων , Ένα, δυο

«ΠΩΣ?» τον ακούω να λέει και χαμογελάω, χωρίς να γυρίσω τον ενημερώνω «Σε πέντε μέρες θα βρισκόμαστε στο Metropolitan Museum of Art. Έχει μια φιλανθρωπική συγκέντρωση. Φρόντισε να είσαι εκεί. Καλύτερα να την φέρεις σε δύσκολή θέση μπροστά σε κόσμο για να σου μιλήσει.»

Πριν βγω τον ακούω να ρωτά

«Γιατί με βοηθάς »

«Γιατί την αγαπάω σαν αδερφή μου και την θέλω ευτυχισμένη» του απαντώ και φεύγω. Παπάρα ρωτάς τα αυτονόητα...

Κατευθύνομαι στο αμάξι μου. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να κοιταχτώ στον καθρέπτη. Η μούρη μου πρέπει να είναι χάλια. Το σώμα μου όλο πονάει. Ο μπάσταρδος με έδειρε για τα καλά. Θα κοιμηθώ στο στούντιο μας στο Brooklyn κανα δυο μέρες μέχρι να υποχωρήσουν λίγο οι μελανιές . Εάν με δει η άλλη θα πρέπει να δώσω εξηγήσεις και εάν οι εξηγήσεις μου δεν την καλύψουν θα αρχίσει να σκαλίζει το θέμα...

.

.

.

.

Σέρνω τα πόδια μου στον διάδρομο. Μαλάκα μου πονάω παντού. Όσο το σώμα μου κρυώνει και φεύγει η υπερένταση και η αδρεναλίνη πονάω σε όλο και περισσότερα σημεία. Με σάπισε ο καριόλης . Χαμογελάω... Την αγαπάει όμως και τον πάω. Όλα όσα έμαθα για εκείνον με κάνουν να φτάσω στο συμπέρασμα ότι είναι κατάλληλος για το κορίτσι μου. Η Αλεξ μου χρειάζεται έναν αδίστακτο δίπλα της που θα την κάνει να ταρακουνηθεί και θα της μάθει ξανά από την αρχή πως να διεκδικεί.

Ευτυχώς κανείς από το προσωπικό και τους συνεργάτες μου δεν τόλμησε να με ρωτήσει για τα αίματα τις μελανιές και τα σκισμένα ρούχα. Με χαιρετάνε και εγώ ανταποδίδω.

Μπαίνω σέρνοντας το πονεμένο μου κορμί στο γραφείο μου. «Καλά ρε μαλάκα, ποιος σε σάπισε?»

«Εδώ είσαι εσύ?» Την πουτάνα μου μέσα. Δεν ήθελα να με δει ο παλιοκουτσομπόλης. Θα τα πει όλα στην γυναίκα του. Πως τον ψαρεύει έτσι ρε πούστη μου, ποτέ δεν το κατάλαβα. Τον αγριοκοιτάζω. Από την άλλη ίσως και να μου φανεί χρήσιμος .

«Ναι μίλησα με την Αλεξάνδρα και μου είπε πως θα είσαι εδώ όλη μέρα. Λέγε ρε ποιος σε σάπισε? Γιατί από προπόνηση δεν είναι αυτά τα χάλια. Μύτη πρησμένη. Αίματα ξεραμένα σε όλο το πρόσωπο. Μελανιές . Μαλάκα σε σάπισαν» μου λέει και χασκογελάει το αρχίδι.

«Θα σου έλεγα , αλλά είσαι τόσο γκόμενα που σε ψαρεύει η γυναίκα σου» Του την λέω του την λέω του μαλάκα γιατί μου την δίνει το ύφος του.

«Μαλάκα δεν σου έφτασε το ξύλο που μάζεψες θες να φας λίγο ακόμα?» Με ρωτάει αγριεμένος την ώρα που σηκώνεται από τον καναπέ.

«Κάτσε κάτω ρε παπάρη, έχουμε θέμα»

«Τι θέμα?»

«Η Αλεξάνδρα»

«Α καλά την κάνω , εσύ δεν συμμορφώνεσαι με τίποτα. Σου είπα να την αφήσεις ήσυχη. Εκείνη σε σάπισε? Μωρέ μπράβο και δεν της το είχα.»

«Κάτσε κάτω σου λένε. Για καλό ανακατεύομαι, και αν την αγαπάς θα ανακατευτείς και εσύ, αλλά τσιμουδιά στην Ρέιτσελ. Και όχι ρε αρχίζει δεν πλακώθηκα με την Αλεξάνδρα.»

«Ακούω πρώτα και μετά θα σου πω, εάν βοηθήσω»

«Θα βοηθήσεις ρε μαλάκα. Με τον φίλο της Αλεξάνδρας πλακώθηκα. Εεεει μην βιαστείς να με βρίσεις το βλέπω, ότι εκνευρίστηκες. Πάω να κάνω ένα μπάνιο και έρχομαι να σου τα πω όλα και είμαι βέβαιος ότι θα βοηθήσεις »

Αφήνω το ζεστό νερό να πέσει με δύναμη επάνω στο κορμί μου. Σαπουνίζομαι παντού με προσεκτικές κινήσεις. Μαλάκα μου πονάω. Παντού. Μου αρέσει που γελούσα κιόλας. Ο τύπος είναι δυνατός. Παίρνω μια πετσέτα και την φοράω γύρω μου και με μία δεύτερη σκουπίζω με δύναμη τα μαλλιά μου. Γαμώτο ρούχα ξέχασα να πάρω. Ανοίγω την πόρτα και κατευθύνομαι στην ντουλάπα που πάντα φιλάω ρούχα για ώρα ανάγκης.

«Μαλάκα ντύσου εγώ δεν συζητάω τίποτα μαζί σου όσο είσαι έτσι»

«Σώπα ρε αρχίδι γιατί σε κομπλάρει που τον έχω μεγαλύτερο? Θίγεται ο ανδρισμός σου?»

«Άντε γαμήσου ρε. Και εάν θες να μιλήσουμε ντύσου»

Αρπάζω ρούχα και κατευθύνομαι πίσω στο μπάνιο. Ντύνομαι με το πάσο μου.

«Καλώς την γοργόνα» με ειρωνεύεται ο μαλάκας φίλος μου, υποθέτω επειδή άργησα.

«Κόψε» τον στραβοκοιτάω και προσπαθώ να κάτσω στον καναπέ χωρίς να κάνω μορφασμούς. Γίνεται αυτό όμως? Εδώ μιλάμε με πονάει μέχρι ο λοβός του αφτιού μου...

«Χαχαχα ρε μαλάκα σε σακάτεψε, θες να σε πάω για καμία ακτινογραφία?»

Τον στραβοκοιτάω και κάνω να πάρω ανάσα και ένας έντονος πόνος με χτυπάει στα πλευρά. Ούτε αυτός ο μορφασμός πέρασε απαρατήρητος...

«Τελικά δεν σου άφησε παΐδι για παΐδι όρθιο.»

«Θα σκάσεις? Η μικρή έχει πρόβλημα. Μπορεί το γαμημένο σου μυαλό να εστιάσει σε αυτό το πρόβλημα? » Τον αποπαίρνω γιατί σαν πολλά μας τα είπε.

Σοβαρεύει απότομα «Σε ακούω» μου λέει...Άντε μπράβο.

«Η μικρή την έχει πατήσει άσχημα μαζί του»

«Με ποιόν? Όνομα δεν έχει και εσύ τι ρόλο βαράς? Γιατί πλακώθηκες μαζί του.» μου λέει και συνεχίζει «Μαλάκα θα γίνει έξαλλη η άλλη. Μήπως να μην ανακατευόσουν άλλο? Εκείνη δεν ανακατεύεσαι στα ερωτικά σου.»

«Θα ανακατευτώ. Πάει τελείωσε. Θα βοηθήσεις?»

«Λέγε. Και ξεκίνα με το όνομα.»

«Ρόμπερτ Μπέντλερ»

«Κάτι μου λέει το όνομα αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να θυμηθώ» Συνοφρυώνεται.

«Χόρεψαν μαζί στην δεξίωση της Ελοίζας και του Μάρκ» Το πρόσωπο του φωτίζεται. Σημάδι ότι κατάλαβε σε ποιον αναφέρομαι.

«Πώς λίγα λεπτά μίλησαν τότε. Το θυμάμαι γιατί η Ρέιτσελ είχε φαγωθεί να μάθει πως λένε το 'παίδαρο' που μιλάει μαζί του η Αλεξάνδρα» Λέει με νεύρα. Υποθέτω επειδή ο Ρόμπερτ άρεσε στην γυναίκα του. Πόσο μαλάκας είναι θεέ μου.

«Συγκεντρώσου»

«Λέγε» προστάζει

«Είχαν βρεθεί μέρες πριν την δεξίωση .Για την ακρίβεια είχαν γνωριστεί πριν χρόνια»

Του λέω τα πάντα. Εξιστορώ όλη την ιστορία ακριβώς όπως μου την είπε η Αλεξάνδρα. Όλα αυτά τα χρόνια δεν έχω προδώσει ποτέ την εμπιστοσύνη της. Τώρα όμως τα πράγματα είναι αλλιώς χρειάζομαι την βοήθεια των φίλων μας...

«Μάλιστα» μονολογεί ο φίλος μου μόλις τελειώσω την εξιστόρηση μου. Τρίβει τα τριών ημερών γένια του και με κοιτά εξεταστικά «Είσαι απόλυτα σίγουρος ότι η δικιά μας τον θέλει?»

«Ναι» Είμαι κατηγορηματικός

Συνεχίζει να με κοιτά εξεταστικά στενεύει τα μάτια του «Μαλάκα ο τύπος είναι για σφαλιάρες. Απορώ που θες να βοηθήσεις. »

«Ζήλεψε» Που φτάσαμε να υπερασπίζομε τους γκόμενους της Αλεξάνδρας .

«Ωραία δικαιολογία» Καγχάζει

«Μαλάκα? Εσύ ζήλεψες που η γυναίκα σου είπε έναν άλλο άντρα ωραίο. Η έγκυος τότε γυναίκα σου» Του υπενθυμίζω τα δικά του για να μην ξεχνιόμαστε

Με κοιτά στα μάτια «Καλώς και από μένα τι θέλεις? Πως? Με τι τρόπο θα την βοηθήσω εγώ»

«Έχω ένα σχέδιο στο μυαλό μου. Μια συνάντηση σε ουδέτερο έδαφος. Μια πρώτη προσέγγιση... Επειδή όμως την δικιά μας την ξέρω , και ξέρω πως έχει μουλαρώσει υποθέτω ότι δεν θα πάει καλά. Σε δεύτερο χρόνο θα χρειαστώ την βοήθεια σου.»

«Δες πως θα πάει και ενημέρωσε με. » Μου λέει και σηκώνεται. «Εγώ την κάνω, εσύ εάν χρειαστείς νοσοκομείο πάρε με τηλέφωνο να σε πάω. »

Δεν απαντάω. Σηκώνω το μεσαίο μου δάχτυλο και τον χαιρετάω όπως του αξίζει.

..............................................................................................................................

Ρόμπερτ

Έχω σύρει το σακατεμένο μου κορμί ως τον καναπέ και κοιτάζω την κλειστή πόρτα. Τι είπε το αρχίδι θα με βοηθήσει? Είναι δυνατόν? Άτιμη γυναίκα. Εκνευριστικό θηλυκό δες που με κατάντησες. Να παίζω ξύλο σαν έφηβος.

Κοιτώ γύρω μου το χάος. Το απόλυτο χάος . Έπιπλα έγραφα διακοσμητικά όλα είναι στο πάτωμα. Το κινητό μου που σκατά είναι?

Η πόρτα χτυπάει και ένας αρκετά ανήσυχος γραμματέας μπαίνει χωρίς να περιμένει απάντηση μου. Κοιτά γύρω του και χάσκει. Κλείσε το στόμα σου.

«κύριε? Τι έγινε εδώ μέσα να καλέσω την ασφάλεια» κάνει να φύγει αλλά η φωνή μου τον σταματάει.

«Πήγαινε και φέρε μου το έξτρα κουστούμι που έχω στο γραφείο»

Σοκ . Αυτό διακρίνω «Μα κύριε...»

Του κάνω νόημα να μην συνεχίσει και φεύγει. Τόση ώρα ψάχνω με τα μάτια στον χαμό μπας και βρω το κινητό μου. Πού σκατά είναι? Το εντοπίζω και σκύβω με δυσκολία να το πιάσω.

Πληκτρολογώ για πολλοστή φορά το νούμερο της. Καλεί γαμώτο . Καλεί και εκείνη δεν απαντά. Πουστη μου. Τόσο αυτοέλεγχο έχει?

«κύριε τα ρούχα σας» Τινάζω το κεφάλι μου ξαφνιασμένος ήμουν τόσο απορροφημένος που δεν τον άκουσα να μπαίνει....

«Κάλεσε κάποιον να καθαρίσει»

«Το έχω φροντίσει»

«Όση ώρα θα αλλάζω θέλω να συντάξεις μια επιστολή η οποία θα απευθύνεται σε όλους του μετόχους και στο ΔΣ της AIOLOS ENERGY . Θα τους καλείς να παραστούν στο συμβούλιο σε πέντε μέρες Στις 4μμ. Στην αίθουσα συσκέψεων» Δίνω τις εντολές μου κοφτά και αμετάκλητα

«Μάλιστα κύριε κάτι άλλο?»

«Η επιστολή θα σταλεί με mail σε όλους. Επίσης θα σταλεί με Κούριερ σε κάθε ένα μέλος του ΔΣ όπως και στους μετόχους. Έγινα κατανοητός?»

«Ναι κύριε την ετοιμάζω αμέσως»

Άντε να δούμε Αλεξάνδρα. Άντε να δούμε σκέφτομαι την ώρα που κατευθύνομαι στο προσωπικό μου μπάνιο.

*Τι λες @Dionkonst για τα αγόρια? Καλή η πρώτη τους συνάντηση? *