Κεφάλαιο 29

Μανχάταν Ν Υόρκη

Λίγο καιρό πριν...

Είμαι πτώμα. Είμαι κομμάτια. Είμαι διαλυμένος. Ο λαιμός μου από τα πολλά τσιγάρα και το αλκοόλ πονά. Το χέρι μου από τα χτυπήματα στον τοίχο πονά. Το κορμί μου όλο από την ένταση και την αυπνία πονά. Είμαι ξαπλωμένος στον καναπέ και έχω στο ένα χέρι το τσιγάρο μου και στο άλλο ένα μπουκάλι

Αλήθεια πως μπορούσε να είναι πόσο μεγάλη πουτάνα? Πως υποκρινόταν με τόση ευκολία? Είχα αρχίσει να πιστεύω ότι αισθάνεται πράγματα για μένα και αγωνιζόμουνα να την κάνω να ανοιχτεί να τα εξωτερικεύσει. Εμένα μου άρεσε από χρόνια αλλά η συναναστροφή μου μαζί της με έκανε να την...ερ..

Γαμώτο, γαμώτο όχι μην πας εκεί δίνω εντολή στο θολωμένο μου μυαλό και αυτό ευτυχώς με υπακούει.

........

Ξυπνάω, ανοίγω τα μάτια. Έξω έχει βραδιάσει δεν ξέρω τι μέρα είναι , σηκώνομαι παραπατώντας πηγαίνω ως το μπαρ και αρπάζω ένα μπουκάλι. Το αλκοόλ με θολώνει με κρατάει σε καταστολή δεν την σκέφτομαι δεν την νοιάζομαι δεν την αγ...

«Όχι σταμάτα» προστάζω το μυαλό μου. Πίνω μια γουλιά και ακόμα μια και άλλη μια.

Ξυπνάω, ανοίγω τα μάτια. Μέρα είναι μέρα. Στα αρχίδια μου. Κάνω την γνωστή διαδρομή ως το μπαρ και μετά από μερικές γουλιές βυθίζομαι αργά και σταθερά στην λήθη.

.

.

.

.

«Άνοιξε τα πόδια σου και λύγισέ τα» την προστάζω

Τα ανοίγει χωρίς δεύτερη σκέψη. Ω γλυκιά μου θα σε γαμήσω άγρια απόψε. Λυγίζω και εγώ τα δικά μου και πιάνω τον πούτσο μου στο χέρι μου και τον οδηγώ στο μουνάκι της. Μπαίνω με δύναμη μέσα της ενώ ταυτόχρονα σπρώχνω προς τα πάνω τον πούτσο μου.

Απόλαυσή. Ναι γαμώ την πουτάνα μου. Απόλαυση.

«ΝΑΙ κι άλλο μην σταματάς » μου λέει με φωνή που ξεχειλίζει πάθος.

Τραβήχτηκα πίσω και ξαναμπήκα μέσα της , κοπανώντας την επάνω στον τοίχο. Τινάζεται προς τα πάνω και δένει τα πόδια της γύρο από την μέση μου.

«Γαμώτο σου για γυναίκα, θα με πεθάνεις» Τράβηγμα και σπρώξιμο μέσα της ξανά «Βλέπεις τι μου κάνεις? Θέλω να σε γαμάω ξανά και ξανά» Μας κοπανάω ξανά πάνω στον τοίχο σπρώχνοντας μέσα της ξανά και ξανά όλο και ποιο βαθιά. Θα σε κατακτήσω ψυχή και σώμα ολοκληρωτικά.

Τα χεράκια της που τόση ώρα ήταν δεμένα γύρο από τον αυχένα μου, αρχίζουν να κατεβαίνουν γρατζουνώντας την πλάτη μου προς τα κάτω όλο και ποιο κάτω. Με χαράζει με τα νύχια της και αυτό με καυλώνει ποιο πολύ. Το μωρό μου θέλει να με σημαδεύσει? Αχ μωρό μου θα σε γαμήσω τόσο που θα αισθάνεσαι για μέρες το δικό μου σημάδι

«Ναι γαμώτο ναι » φώναξα όταν αισθάνθηκα τα νύχια της να με γδέρνουν

«Είσαι δική μου και μόνο δεν θα πας ποτέ με άλλον το ακούς?» Την προστάζω καθώς σπρώχνω με μανία τον πούτσο μου να μπει ακόμα ποιο βαθιά μέσα της. «Αυτό το μουνάκι μου ανήκει»

Το μωρό μου βογκάει στην αγκαλιά μου

«Μην τελειώσεις . Δεν έχω τελειώσει μαζί σου ακόμα» Ανάθεμα και αν τελείωνα ποτέ μαζί της .

Βόγκηξε ξανά και το μουνάκι της σφίχτηκε γύρω από τον πούτσο μου

«Κανόνισε να τελειώσεις πριν σου πω. Θα σε αφήσω αγάμητη μια εβδομάδα» την απειλώ

«Κατεβάζει ξανά τα χέρια της και με την κίνηση της αυτήν μου δημιουργεί νέα σημάδια » Με μαρκάρει γαμώτο. Με μαρκάρει ως δικό της. Η επίγνωση αυτήν πυροδότησε φρενίτιδα μέσα μου. Κοπανάμε με φόρα στον τοίχο ακόμα μια φορά . Το μωρό μου βγάζει από τα χειλάκια της τους ποιο ηδονικούς ήχους. Είναι κοντά. Είναι άσχημο να την απειλώ αλλά γαμώτο είναι τέλειο να είμαι μέσα της .

«Δεν αντέχω άλλο. Σε παρακαλώ»

«Μην με παρακούσεις »

«Δεν θα αντέξεις μια εβδομάδα χωρίς σεξ» μου λέει με σιγουριά

«Πίπες μωρό μου . Θα σε τρελάνω στα τσιμπούκια» την απειλώ

Λυγίζω τα πόδια μου και βυθίζομαι ξανά μέσα της. Ένας βαθύς , τραχύς αναστεναγμός βγαίνει από τα χειλάκια της .

«Έτσι μπράβο μωρό μου. Τα βογκητά και οι αναστεναγμοί σου είναι για μένα και μόνο για μένα»

Έσπρωξα ακόμα μια φορά δυο τρείς ώσπου κατάλαβα ότι δεν θα άντεχα λεπτό ακόμα

«Χύσε με Αλεξάνδρα. Τώρα»

Το μωρό μου ελευθερώνει μια βαθιά ανάσα μαζί με έναν αναστεναγμό. Ο οργασμός της συγκλονίζει το σώμα της και κάνοντας την να τρέμει. Ξανά και ξανά τα τοιχώματα του κόλπου της σφίγγουν τον πούτσο μου.

Χαμηλώνω το κεφάλι και τελειώνω μέσα της , ανίκανος να κρατηθώ ,ενώ την φιλάω με πάθος στο στόμα.

Παλεύω να μας κρατήσω όρθιους ενώ προσπαθώ να βρω την ανάσα μου. Τα πόδια μου τρέμουν. Την φιλώ γλυκά και μετατοπίζω μία τούφα από τα μαλλιά της που έχει πέσει μέσα στα ματάκια της .

«Άνοιξε τα ματάκια σου ζωή μου» τις ψιθυρίζω επάνω στα χείλη της

«Μμμμ. Ήταν πολύ έντονο»

«Ναι μωρό μου, και τώρα είσαι ολοκληρωτικά και απόλυτα γαμημένη»

«Ρε Ρόμπερτ. Τι κάφρος είσαι?» Γελάω. Ναι μωρό μου είμαι αλλά σε αγαπάω. Μόνο εσένα. Ποτέ καμία άλλη. 

Την στήνω στα πόδια της και πηγαίνω στο μπάνιο να ετοιμάσω την μπανιέρα. Προσθέτω έλαια και βάζω το υδρομασάζ σε λειτουργία. Μετά από ένα τέτοιο γαμήση μας χρειάζεται λίγη χαλάρωση.

Επιστρέφω στο δωμάτιο να την φωνάξω και δεν είναι πουθενά. Φωνάζω το όνομα της και δεν απαντά κανείς. Ένα άσχημο προαίσθημα με χτυπά. Το στήθος μου πονάει. Αισθάνομαι ένα βάρος στο στήθος μου. Τι είναι αυτό?

Πετάγομαι τρομαγμένος. Ανακάθομαι στον καναπέ και η πραγματικότητα με χτυπά. Όνειρο. Ήταν όνειρο. Γαμώτο ήταν τόσο αληθινό.  Σηκώνομαι παραπατώντας . Προχωρώ προς το μπαρ μπράντι χρειάζομαι κάτι πολύ δυνατό να με μουδιάσει για τα καλά να μην δω άλλα όνειρα.

Παίρνω το κεχριμπαρένιο υγρό και σέρνομαι στον καναπέ και πάλι..

.

.

.

.

«Ξύπνα. Ξύπνα με έχεις τρομάξει. Ξύπνα» κάποιος με τραντάζει δυνατά .Τον σπρώχνω με το χέρι μουγκρίζω με το στόμα.

«Ξύπνα γαμώτο» με τραβάει, κάποιος με στήνει στα πόδια μου και προσπαθεί να με κάνει να περπατήσω. Ο Χιου, αυτός ο μαλάκας ο ανακατωσούρης , αυτός προσπαθεί να ταράξει το πρόγραμμά μου. Εάν δεν πιώ, νιώθω, και όταν νιώθω διαλύομαι, δεν το καταλαβαίνει? Προσπαθώ να τον σπρώξω αλλά είμαι εξαντλημένος Που με πάει? Στο μπάρ ένα μπουκάλι αυτό χρειάζομαι...

Σοκ. Νερό. Κρύο. Ποιος πούστης το κέρατο μου κι άλλο νερό.

«Ωραία άνοιξες τα μάτια. Έχεις επαφή?» με ρωτά

«Φύγε » γρυλίζω

«Πάω στην κουζίνα εάν σε μισή ώρα δεν είσαι κάτω πλυμένος καθαρός ξυρισμένος περιποιημένος και όλα τα συναφή θα πάρω τους γονείς σου»

«Δεν θα τολμούσες »

«Δοκίμασε με, έχεις εικοσιεννιά λεπτά» Μου ανακοινώνει και φεύγει από το μπάνιο.

Είμαι πτώμα, οι τελευταίες μέρες με έχουν εξουθενώσει σωματικά και ψυχικά . Δεν έχω ιδέα τι μέρα είναι , το μόνο που ξέρω είναι ότι έχω πιεί πολύ και φαίνομαι κώλος.

Κοιτώ την μούρη μου στον καθρέπτη και ρίχνω λίγο νερό ακόμα. Ξυρίζομαι και ξεπλένω τα υπολείμματα του αφρού από πάνω μου και μπαίνω κάτω από το ντούζ. Αφήνω το νερό να ξεπλύνει και τα τελευταία ίχνη της μιζέριας που έζησα αυτές τις μέρες . Περνάω μια πετσέτα γύρω από την μέση μου και κατευθύνομαι στο δωμάτιο μου. Αρπάζω ένα φανελάκι και μια γκρί φόρμα και αφού εισπνέω βαθιά αρχίζω να κατευθύνομαι στην κουζίνα. Τον βλέπω να με περιμένει καθισμένος στο σκαμπό της νησίδας κρατώντας έναν καφέ στο χέρι του.

«Πάρε και πάμε έξω να σε χτυπήσει λίγος αέρας» μου λέει δίνοντας μου τον καφέ «Άνοιξα και τα παράθυρα. Εδώ μέσα βρωμάει . Έχεις διώξει όλο το προσωπικό και το έκανες μουνί εδώ μέσα» γκρινιάζει ακατάπαυστα ο φίλος μου και εδώ που τα λέμε εδώ μέσα όντως βρωμάει.

«Καφέ τέτοια ώρα ρε μαλάκα?»

Με αγριοκοιτά και το βουλώνω. Παίρνω τον καφέ και τον ακολουθώ στην βεράντα

Σωριάζομαι σε μια πολυθρόνα και κλείνω τα μάτια

«Έχει ξαστεριά απόψε. Ποσό σπάνιο φαινόμενο για την ΝΥ δεν συμφωνείς?» Στα αρχίδια του, δεν απαντά περιμένει μέχρι να μιλήσω εγώ. Να αποκαλύψω την αιτία της κατάντιας μου...

Η ώρα περνάει και το παίρνω απόφαση, θα μιλήσω, θα τα βγάλω από μέσα μου.

«Ξέρεις πόσο μου άρεσε. Εσύ ήσουν εκεί σε κάθε μας συνάντηση. Από την πρώτη, χρόνια πριν σε εκείνον τον αγώνα , μέχρι και πρόσφατα στο Μπάρ. Θυμάσαι τι μου είπες εκείνο το βράδυ?» Δεν μου απάντα με αφήνει να συνεχίσω «Μου είπες μαλάκα που πας να μπλέξεις? Θα την πατήσεις άσχημα.» και συνεχίζω «Λες και δεν την είχα πατήσει χρόνια πριν.»

Δεν μιλά με αφήνει να δει που θα καταλήξω, με αφήνει να διηγηθώ τι έγινε για να βγάλει συμπέρασμα και ή να μου τα χώσει ή να ταχθεί υπέρ μου. Και εγώ ανοίγω το στόμα μου σαν Κατίνα και τα λέω όλα δεν κρατάω τίποτα για μένα. Θέλω να το βγάλω από μέσα μου.

«Μάλιστα.» Ξεστομίζει ο Χιου μόλις τελειώνω την αφήγηση μου

«Τι μάλιστα. Έχω άδικο? Την πουτάνα το πιστεύεις πως φέρθηκε? » Ρωτώ τον φίλο μου γιατί πραγματικά χρειάζομαι την γνώμη του. Την στήριξη του. Την έχω πατήσει άσχημα μαζί της και ακόμα και γνωρίζοντας τι έχει κάνει δεν μπορώ να την βγάλω από το μυαλό μου από την καρδιά μου από τον γαμημενο οργανισμό μου.

«Εσύ γιατί φέρθηκες έτσι ξέρεις ?»

«Τι εννοείς ?»

«Την ρώτησες ? Μου λες ότι παρίστανε την ανήξερη σε ρωτούσε σε ποιο παιδί αναφέρεσαι. Είδα την αφιέρωση και νομίζω ότι το παιδί στο οποίο αναφέρεται είναι μια μεταφορά. Κάτι δικό τους. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει παιδί.»

«Αλίμονο» Καγχάζω

« Ρε μαλάκα εάν είχε παιδί θα το είχε γεννήσει όσο ήταν παντρεμένη. Οποίος και αν ήταν ο πατέρας. Την ημέρα που βρεθήκατε στο club δεν είχε βγει το διαζύγιο? Ποτέ να έκανε παιδί με τον Mason? Βάλε μαλάκα το μυαλό σου να δουλέψει»

Κουνάω το κεφάλι μου απότομα προς τα πίσω σαν να δέχτηκα σφαλιάρα. Δεν το είχα σκεφτεί θόλωσα. Και ο μαλάκας συνεχίζει « Σε ρωτώ ξανά , ξέρεις γιατί φέρθηκες έτσι?»

Ξέρω. Σκέφτομαι και τραβάω τα μαλλιά μου με τα χέρια μου. Ξέρω γαμώτο ξέρω. Νεύω με το κεφάλι μου ότι ξέρω

«Πες το» με προστάζει

«Ανακάλυψα ότι, εκτός από τον τεραστίων διαστάσεων εγωισμό που διαθέτω έχω ακόμη ένα ελάττωμα. Ζηλεύω. Την ζηλεύω για να ακριβολογώ »

«Τα έκανες σκατά φιλαράκι» με σκουντά στον ώμο και σηκώνεται

«Τώρα τι κάνω?»

«Στην ζωή μαθαίνεις να ζεις με τις επιλογές σου. Σωστές οι λάθος . Εάν έχεις αρχίδια όμως και προσπαθήσεις πολύ ίσως και να καταφέρεις να διορθώσεις τις λάθος επιλογές . Είχες πάντα αρχίδια φιλαράκι , μην με απογοητεύσεις τώρα.» Και με αυτά τα λόγια φεύγει αφήνοντας με μόνο με τισ σκέψεις μου...

Μαλακά μου...Λες να έχω κάνει τέτοιο λάθος? Λες να έχω κάνει τέτοια μαλάκια?

Πιάνω το τηλέφωνο μου στα χέρια και βρίσκω την επαφή που χρειάζομαι... 

.

.

.

.

.

Η πόρτα χτυπά και η γραμματέας μου ανακοινώνει ότι το ραντεβού μου έχει έρθει. Δίνω εντολή να μην μας ενοχλήσει κανείς και μόλις η πόρτα κλείσει κάνω νεύμα στον συνεργάτη μου να καθίσει.

«Παρακαλώ καθίστε» του λέω και του πασάρω την επιταγή

«κ Μπεντλερ, ευχαριστώ πολύ» πριν την πάρει στα χέρια του την τραβάω πίσω και ακουμπάω την πλάτη μου στην δερμάτινη καρέκλα του γραφείου μου

«Αρχικά θα ήθελα να σας επιστήσω την προσοχή στο ότι έχετε υπογράψει συμβόλαιο εχεμύθειας. Εάν ποτέ μαθευτεί ο ρόλος σας στην ζωή τις κ Papa να ξέρετε ότι δεν θα διστάσω να σας καταστρέψω. Έγινα κατανοητός? » Του λέω και του δίνω την επιταγή ξανά. Αυτήν την φορά δεν την παίρνει , παρά την αφήνει εκεί , επάνω στο γραφείο μου. Τον κοιτώ έντονα για να καταλάβει πως δεν αστειεύομαι.

Ο άνθρωπος απέναντι μου έχει πανιάσει «Μάλιστα κύριε. Είμαστε πολύ σοβαρό γραφείο και την έρευνα την ανέλαβα εγώ προσωπικά για να μην υπάρξει ποτέ η παραμικρή πιθανότητα διαρροής. Σήμερα έχω φέρει μαζί μου τον σκληρό δίσκο με όλες μας τις ηλεκτρονικές συνομιλίες όπως και το τηλέφωνο που μου χορηγήσατε για τις τηλεφωνικές μας συνομιλίες αλλά και το τσιπ της φωτογραφικής μηχανής μου, όπως είχαμε συμφωνήσει.»

«Ωραία. Έχω διαβάσει την έκθεση που έχεις συντάξει, έχω δει τις φωτογραφίες και θυμάμαι όλες τις συνομιλίες μας .Παρόλα αυτά θέλω πολύ να ακούσω μια περίληψη»

«Μάλιστα. Μάλιστα. Λοιπόν η κ Papa όσο καιρό βρισκόταν στο Λονδίνο κυκλοφορούσε συντροφιά με τον σωματοφύλακα της ,τον κ Mason και την συνοδεία του. Όταν ο κόσμος τους αντιλαμβανόταν επικρατούσε πανικός . Επισκέφτηκαν πολλά αξιοθέατα και δείπνισαν πολλές φορές μαζί. Διασκέδασαν και χόρεψαν αλλά ο καθένας τους επέστρεφε στο δωμάτιο του. »

«Είστε απόλυτα βέβαιος?»

«Όπως σας ενημέρωσα χάκαρα τις κάμερες ασφαλείας του ξενοδοχείου στους ορόφους που βρισκόταν τα δωμάτια τόσο της κυρίας όσο και του κυρίου και κατέγραφα τις κινήσεις 24/7 »

«Συνεχίστε»

«Όταν Πήγανε Ελλάδα ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα να τους εντοπίσω και έχασα μια μέρα. Όμως όταν έφτασα στην Κρήτη διαπίστωσα ότι ούτε και εκεί άλλαξε κάτι, μένανε χωριστά συναντιόντουσαν συχνά, πήγαν για μπάνιο, επισκέφτηκαν τις οικογένειες τους και χόρεψαν ως το πρωί σε ένα τοπικό φεστιβάλ, αλλά τίποτα δεν έδειξε ότι υπάρχει ερωτική σχέση μεταξύ του. Οι κινήσεις όλες ήταν φιλικές, και εάν μου επιτρέπεται να προσθέσω την γνώμη μου κύριε, θα έλεγα και βαθιά προστατευτικές »

«Και γιατί λέτε ότι συμβαίνει αυτό? Τους ζήσατε τόσες μέρες , ρωτήσατε τόσους ανθρώπους, τι συμπέρασμα βγάλατε ?»

«Σύμφωνα με τους ντόπιους , μεγάλωσαν μαζί και ανέπτυξαν μια βαθιά φιλία μεταξύ τους. Είπαν πολλά οι ντόπιοι για την σχέση της κυρίας με την οικογένεια της. Σας τα έχω γράψει με λεπτομέρειες στην αναφορά μου. Ο κύριος πάντα ήταν προστατευτικός απέναντι της αλλά μετά το περιστατικό έγινε περισσότερο. »

Ναι ναι τα διάβασα όλα αυτά και ακόμα περισσότερα. Λεπτομέρειες που αγνοούσα. Λεπτομέρειες που δεν άνοιξε ποτέ της το γαμημένο στόμα να μου πει. Να με βοηθήσει να την καταλάβω.

«Και για τα δημοσιεύματα που τους θέλουν ζευγάρι τι έχετε να πείτε εσείς?»

«Ελατέ τώρα κ Μπέντλερ κάθε βραδύ σχεδόν κατέληγε με άλλη, έχετε τις φωτογραφίες στα χέρια σας , ποια γυναίκα θα το ανεχόταν αυτό?» μου λέει με ύφος ελαφρώς ειρωνικό ο γαμιόλης.    

ΚΑΜΙΑ. Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ: ΚΑΜΙΑ μου φωνάζει το υποσυνείδητο μου.

«Και πότε επέστρεψαν?»

«Χθες κύριε, αλλά τα ξημερώματα υπήρχε μια κινητικότητα. Κάτι έγινε , φύγανε εσπευσμένα με χωριστά αυτοκίνητα προς την ίδια κατεύθυνση. Δεν ξέρω τι έχει συμβεί γιατί τα μέτρα ασφαλείας τους εδώ είναι δρακόντεια.»

«Καλώς από δω και πέρα αναλαμβάνω εγώ. Σας ευχαριστώ για την συνεργασία μας...και εύχομαι να μην με απογοητεύσετε ανοίγοντας το στόμα σας» πετάω την απειλή μου. Ο συνομιλητής μου αρπάζει την επιταγή φεύγει λες και τον κυνηγούνε δαίμονες. Φοβήθηκες? Άνοιξε το στόμα σου και τότε θα δεις τι σημαίνει φόβος .

Έφτασε η ώρα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου.

Καλώ την δική μου ομάδα ασφαλείας . Και δίνω την μια και μοναδική εντολή μου.

«Μην την χάσετε από τα μάτια σας . Θέλω διαρκή ενημέρωση. »

Πιάνω τα μαλλιά μου και τα τραβάω με δύναμη «Και τώρα μαλάκα Ρόμπερτ, τώρα μαλάκα , ετοιμάσου να ξεφτιλιστείς για να γυρίσει...» ενημερώνω τον εαυτό μου