Κεφάλαιο 23

Ταυτόχρονα Κάπου στην Ευρώπη

Λίγο καιρό πριν...

Θα καταρρεύσω. Είμαι πολύ κουρασμένος . Ευτυχώς σε λίγες ημέρες η περιοδεία τελειώνει και θα μπορέσουμε να ξεκουραστούμε. Κάνουμε πρόβα για απόψε , ενώ οι τεχνικοί ετοιμάζουν τα πάντα για την συναυλία. Ρυθμίζουν κονσόλες μικρόφωνα τον ήχο.

Πάντα είμαι άνετος επάνω στην σκηνή σήμερα όμως αισθάνομαι μια περίεργη νευρικότητα.

«Ρε μαλάκα συγκεντρώσου σε δυο ώρες παίζουμε» μου την λέει ο Κίθ

«Ναι οκ»

.

.

.

Είμαστε έτοιμοι . Σε 5 ξεκινάμε. Βρίσκομαι στο πλάι της σκηνής , στα δεξιά παρασκήνια και περιμένουμε το support group να τελειώσει το τελευταίο τραγούδι για να ανεβούμε εμείς στην σκηνή. Περνάω την ηλεκτρική μου κιθάρα από τον λαιμό μου και βλέπω τον Κίθ να κάνει το ίδιο ο Adam παίζει νευρικά με τις μπαγκέτες του.

Αισθάνομαι την δόνηση στην κωλότσεπη. Ποιος μαλάκας είναι? Αναρωτιέμαι? Χέστο θα σταματήσει... Χαμογελάω σταμάτησε.

Λίγα δευτερόλεπτα μετά αρχίζει πάλι... και συνεχίζει και συνεχίζει

Με νευρικές κινήσεις σπρώχνω την κιθάρα μου στην πλάτη και βγάζω το κινητό μου από την τσέπη του φθαρμένου τζίν μου

«Mason» γκαρίζω

«κ.Mason λυπάμαι για την ώρα αλλά κάτι σοβαρό προέκυψε»

«Ακούω» τον προστάζω

«Είχατε ζητήσει να ενημερώνω πρώτα εσάς για τις προθέσεις των δημοσιογράφων και όχι την κ Papa, μετά από τα τελευταία γεγονότα» ξεροβήχει ο μαλάκας . Κόντεψε να χάσει την δουλειά του. Δουλειά του είναι να μας προστατεύει στα ΜΜΕ όχι να μας δίνει στεγνά στην Αλεξάνδρα για τα πάρτι και τις γκόμενες που πηδάμε .

«Σε ακούω» ποια πουτάνα μίλησε πάλι ? και τι στον πούτσο είπε? Εντωμεταξύ ο υπεύθυνος της συναυλίας μου κάνει νόημα ότι έχω μόνο 2' στην διάθεση μου.

«Η υπόθεση είναι σοβαρή και δεν θα σας ενοχλούσα αλλιώς μετά την τελευταία μας συνομιλία κατάλαβα τι ακριβός θέλετε από μένα. Τι υπηρεσίες θέλετε να σας προσφέρω »

«Τελείωνε» τον αποπαίρνω

«Η κ Papa...» Ξεκινά να μου λέει, και συνεχίζει , και συνεχίζει...

Δεν πιστεύω στα αυτιά μου. Αποκλείεται.

«Πόσο σίγουρος είσαι?» ρωτάω ενώ ταυτόχρονα κάνω άσεμνες χειρονομίες στον υπεύθυνο της συναυλίας που έχει γίνει κόκκινος από τα νεύρα του. Θα έπρεπε να είμαι ήδη στην σκηνή και να καλωσορίζω τον κόσμο.

«Δεν χωράει καμία αμφιβολία»

«Στείλτην να την δω»

«Και μετά?» με ρωτά λες και δεν ξέρει την απάντηση

«ΘΑΨΤΟ» τον προστάζω και τερματίζω την συνομιλία μας

.

.

.

.

Είμαι μαλάκας. Είμαι πολύ μεγάλος μαλάκας .

Δεν ξέρω πώς μπλέχτηκα έτσι, αλλά ξέρω ότι πρέπει να ξεμπλέξω. Άμεσα. Κοιτάζω το χέρι που είναι πάνω στο μηρό μου και ανεβαίνει σιγά σιγά πιο ψηλά...και τώρα χαϊδεύει αισθησιακά τον πούτσο μου Τώρα χαϊδεύει το στομάχι μου. Πιο κάτω. Θέλω πιο κάτω. Τοποθετώ ξανα το χέρι της εκεί που έχω ανάγκη το άγγιγμα της . Βρίσκομαι στην σουίτα του Adam και έχω αριστερά και δεξιά μου κοπέλες που θέλουν ένα κομμάτι της ύπαρξής μου. Οι γκόμενες μιλάνε μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνω και δεν έχω ιδέα εάν αυτό συμβαίνει λόγω του ποτού ή λόγω του τσιγάρου που έκανα μετά την συναυλία. Δεν κάνω συχνά αλλά σήμερα η φωτογραφία και οι πληροφορίες που μου δώσανε με αναστάτωσαν.

Οι γκόμενες ακόμα δεν έχω ιδέα τι λένε, αλλά αυτό το σκηνικό το έχω ζήσει αρκετά και γνωρίζω πολύ καλά πώς θα καταλήξει, αν το επιτρέψω.

Όλα αλλάζουν... ή άλλαξα εγώ και βλέπω τα πράγματα με άλλη ματιά.

Τις γκόμενες αυτές δεν τις κάλεσα εγώ. Ο Adam τις κάλεσε. Σίγουρα θα τις πηδήξει όλες πριν ξημερώσει η επόμενη μέρα και το κακό είναι ότι εκείνες θα του το επιτρέψουν. Κι αυτό γιατί νομίζουν ότι έχουν κάτι ξεχωριστό και ότι αυτές θα καταφέρουν να τον δαμάσουν. Τον Adam? Είναι τρελές που σκέφτονται έτσι για εκείνον, απλά τις δικαιολογώ γιατί δεν τον ξέρουν. Τον Adam δεν κατάφερε να τον δαμάσει ο πατέρας του θα τον δαμάσουν μερικές άγνωστες ? Απλά τα πράματα θα του επιτρέψουν να κάνει ό,τι θέλει εκείνος μόνο και μόνο για να είναι κοντά του. Θα ξεφτιλιστούν για να κερδίσουν την προσοχή του. Όλα είναι εφήμερα όμως . Αυτό το σκηνικό είναι προβλέψιμο. Άλλωστε είναι σκηνικό «παλαιού τύπου» ή μπορεί να είμαι εγώ παλαιών αρχών . Παλιάς κοπής τύπος.

Γαμω την πουτάνα μου μέσα δεν μπορώ να το χωνέψω το νέο χουνέρι που μου έχει κάνει αυτό το εκνευριστικό θηλυκό που έχω σαν αδερφή μου. Ναι ρε πούστη μου όσον αφορά την οικογένεια μου είμαι παλαιών αρχών και οπισθοδρομικός και ότι άλλο γουστάρω να είμαι.

Αδιαφορώ για τα σκουντήματά τους στον ώμο και το γεγονός ότι με φωνάζουν με το όνομά μου. Αδιαφορώ για ό,τι έχει σχέση με αυτές και εστιάζω την προσοχή μου στο τηλέφωνό μου.

Κατά βάθος έχω φρικάρει που είμαι μακριά και δεν μπορώ να ελέγξω την κατάσταση. Έχω φρικάρει ακόμη και με τις ελκυστικές κοπέλες και πόσο πρόθυμες είναι να κάνουν ό,τι τους ζητήσω χωρίς καν να χρειάζεται να τους δώσω σημασία.

Προτιμώ να κοιτάζω τη φωτογραφία μιας βαμμένης ξανθιάς με καστανά μάτια που με έχει φρικάρει. Και είναι λίγο όταν λέω ότι έχω φρικάρει. Έχω πηδήξει πολλές γυναίκες, και μάλιστα κάποιες φορές έχω πηδηχτεί με περισσότερες από μία ταυτόχρονα. Τις έχω πηδήξει με όλους τους δυνατούς τρόπου αλλά ποτέ μα ποτέ καμία δεν με κοίταξε με τέτοιο τρόπο. Σε καμιάς τα μάτια δεν καθρεπτίστηκε τόση αγάπη για το πρόσωπο μου. Δεν ζηλεύω γαμώ την τύχη μου μέσα, φοβάμαι, φοβάμαι να δω που έμπλεξε πάλι. Το άλλο το αρχίδι το γνώριζα χρόνια ήξερα τις αδυναμίες του αυτός ποιος είναι? Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί μέρες πριν στο αεροδρόμιο. Γελά και φαίνεται ευτυχισμένη, όμως το κοριτσάκι μου δεν ξέρει να ξεχωρίζει τους μαλάκες και εγω φοβάμαι μην πληγωθεί και πάλι.

Την φωτογραφία μου την έστειλε το γραφείο τύπου της εταιρίας μας. Με ρώτησε τι να κάνει. Ένας δημοσιογράφος ετοιμαζόταν να την δημοσιοποιήσει μαζί με ένα καθόλου κολακευτικό άρθρο. Η εντολή μου ήταν απλή. «Θάψτο» Η μόνη μαλακία είναι ότι ούτε εκείνος πρόλαβε να δει το πρόσωπο του άντρα. Το αρχίδι είναι πλάτη στον φακό. Τον ξέρω? Ποιος πούστης είναι?

Μέχρι να μάθω τι συμβαίνει ακριβώς, τίποτα δεν θα δει το φως της δημοσιότητας. Και θα μάθω, όταν βρεθούμε από κοντά όμως Αλεξάνδρα μου, τότε που θα σε κοιτώ και μάτια και θα είσαι αναγκασμένη να μου πεις την αλήθεια. Δεν θα σε ρωτήσω από το τηλέφωνο για να σου δώσω χρόνο να βρεις μια πειστική ιστορία να μου πασάρεις .

Ποιον κοιτάς έτσι ρε γαμώτο? Ποιο είναι αυτό το αρχίδι που σε έχει αγκαλιά, και έχει απλώσει τα ξερά του γύρω από την μεσούλα σου?

Ποιος είναι αυτός γαμω την πουτάνα μου μέσα που έχει απλώσει τα πλοκάμια του γύρω σου? Και εσύ εσυ , έτσι είπαμε? Όλα δεν τα λέμε μεταξύ μας? Καλά για το μαύρο δεν θα πω τίποτα, ούτε και για τις παρτούζες , ούτε για το πόσα ξέκολα γαμάω, αλλά όλα τα σημαντικά πάντα δεν τα λέγαμε?

Σηκώνομαι από τον καναπέ που έχω σωριαστεί και απομακρύνω το χέρι του ξέκωλου από πάνω μου. Καλά αυτήν τόση ώρα δεν έχει καταλάβει ότι δεν παίζει να την γαμήσω? Παραπατώντας, απομακρύνομαι βιαστικά από τον καναπέ και από τις φωνές που φωνάζουν το όνομά μου. Οι κοπέλες θα εκνευριστούν όταν καταλάβουν ότι δε θα μείνω για παιχνίδια, αλλά ο Adam θα τρελαθεί από τη χαρά του. Έτσι θα έχει στη διάθεσή του περισσότερες γυναίκες.

Ένα τσιγάρο κρέμεται στην άκρη των χειλιών του, είναι σκυφτός και ήδη μεθυσμένος. Και μαστουρομένος . Παρόλα αυτά Ποτέ δεν του έλειψε η γυναικεία συντροφιά. Με τον τρόπο που ενεργεί, δεν μπορώ να καταλάβω τι του βρίσκουν οι γυναίκες, αλλά από την άλλη τα ίδια σκατά δεν είμαι και εγώ? Μαζί μου γιατί κολλάνε?

O Κιθ κατεβαίνει με ένα άλμα από το σκαμπό που καθόταν και έπαιζε με το κινητό του και με ακολουθεί. «Περίμενε!» μου λέει και τρέχει για να με προλάβει. Φτάνουμε στο ασανσέρ

Ο Κιθ με κοιτάζει και κουνάει το κεφάλι. «Τι έπαθες; Συνέβη κάτι εκεί πίσω;»

Η διπλή πόρτα του ασανσέρ ανοίγει και μπαίνουμε στο θάλαμο. Πιέζω το κουμπί του ορόφου μιας. «Αδιαφορώ. Αδιαφορώ για όλα».

«Πές μου τι έγινε» Μου ζητά επιτακτικά

«Έλα στο δωμάτιο μου»

Όταν η πόρτα του ασανσέρ ανοίγει πάλι, βγαίνουμε στο διάδρομο και με ακολουθεί από πίσω. Ανοίγω με την ειδική κάρτα κλειδί την πόρτα και προπορεύομαι. Σωριάζομαι στον καναπέ «Θα βάλεις τίποτα να πιούμε?»

«Μαλάκα δεν βλέπεις μπροστά σου , έχεις γίνει κόκαλο. Τι σκατά έγινε?»

«Βλέπω , πως δεν βλέπω» με το ένα μου χέρι τρίβω τα μάτια μου και με το άλλο εφαρμόζω το δακτυλικό μου αποτύπωμα στο τηλέφωνο μου για να το ανοίξω. Του το δίνω και μόλις το παίρνει στα χέρια του κοιτά την φωτογραφία

«Ακόμα να της συνηθίσω με ξανθά μαλλιά»

«Ρε μαλάκα αυτό είναι το θέμα μας?»

«Ούτε με ποιον είναι, είναι θέμα δικό μας »

«Δηλαδή ρε αρχίδι δεν θα βοηθήσεις ? »

«Τι θες ? το ξέρεις ώρες. Για να το συζητάς τώρα, κάτι θέλεις από μένα»

«Το λες σαν να είμαι ο μεγαλύτερος μαλάκας , πόνο στην ανάγκη του σε σκέφτεται»

«Πες »

«Άντε γαμήσου ρε αρχίδι θα την βρω την άκρη μόνος μου.»

«Οκ, καληνύχτα τότε» έχει φτάσει στην πόρτα όταν τον ακούω να μου λέει «Θα την ρωτήσω την Ρέιτσελ, είμαι βέβαιος ότι αυτήν την χάρη ήθελες από μένα, αλλά δεν ξέρει τίποτα. Εάν ήξερε θα μου το είχε πει»

Χαμογελάω. Είμαι τυχερός μπάσταρδος που έχω τέτοιους φίλους , τέτοια οικογένεια «Με τρόπο ε?»

«Άντε γαμήσου μαλάκα»

Οι μέρες περνάνε της μιλάω καθημερινά στο τηλέφωνο αλλά επικεντρώνομαι σε θέματα που αφορούν την δουλειά . Δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου ότι θα κρατηθώ εάν ανοίξω άλλη συζήτηση μαζί της πιο προσωπική γι' αυτό και περιορίζομαι στα βασικά. Εχει πάει διακοπές λέει. Το ξέρω μάτια μου αυτό. Αυτό που δεν ξέρω είναι με ποιον πούστη είσαι...

.

.

.

.

Το περιβάλλον στο οποίο δίνεται η συναυλία είναι πολύ όμορφο. Η χωρητικότητα της αίθουσας δεν είναι πολύ μεγάλη χωράει γύρο στα 20.000 άτομα, αλλά αυτό δεν είναι αρνητικό. Ίσα ίσα που πάντα σε μικρότερους χώρους ο ήχος είναι καλύτερος . Όταν ανεβαίνω στην σκηνή γίνομαι ένας άλλος. Ώρες ώρες αυτόν τον τύπο, δεν τον ξέρω. Δεν τον γνωρίζω, μεταλλάσσομαι, γίνομαι γοητευτικός καθώς τραγουδάω για νύχτες πάθους και βραδιές έρωτα, αλαζόνας, όταν βλέπω τους θαυμαστές μας να ζητωκραυγάζουν , καθίκι , υπερόπτης , αλλά σήμερα θα γίνω ταπεινός . Σήμερα από το πρωί αισθάνομαι την ανάγκη να πω ένα ευχαριστώ. Ένα ευχαριστώ για όλα, για την εμπιστοσύνη για την αγάπη για την αφοσίωση για το ΄όμορφο παιδί΄ που μου χάρισε την δισκογραφική μας εταιρία.

Σήμερα που γιορτάζει , σήμερα θα τα πω όλα μαζεμένα τα ευχαριστώ μου. Σήμερα 30 Αυγούστου Θα της δείξω με λόγια και μουσική, μουσική και στίχους, την ευγνωμοσύνη μου, που με άντεξε στα καλά και τα κακά, που πίστεψε σε μένα. Που είναι η φίλη μου, ο βράχος μου η οικογένεια μου

Κάθομαι στο σκαμπό μου. Χαμηλώνουν τα φώτα και αρχίζει το τραγούδι. 20 χιλιάδες άτομα έχουν συγκεντρωθεί σε αυτό το στάδιο για να παρακολουθήσουν την επιστροφή μετα από δυο χρόνια στην χώρα τους, ενός ζωντανού θρύλου. Ναι έτσι μας βλέπουν. Θα μπορούσαμε να είμαστε στην αφάνεια , αλλά επέλεξε να σηκώσουμε το ανάστημά μας να δουλέψουμε σκληρά και γίνουμε αυτοί που είμαστε σήμερα.

Ένας προβολέας φωτίζει τον Adam που παίζει ντραμς στο

ξεκίνημα του πρώτου τραγουδιού. Το συγκεκριμένο τραγούδι το ξέρουν όλοι πολύ καλά. Είναι το πρώτο τραγούδι μας που έγινε γνωστό και ορκιστήκαμε ότι με αυτό θα ξεκινάνε πάντα οι συναυλίες μας. Το ακροατήριο ξεσπάει σε έξαλλους πανηγυρισμούς φωνάζοντας το όνομά μου ρυθμικά: «Mason, Mason Mason!»

Η μουσική σταματά μόλις τελειώσει η εισαγωγή όπως έχουμε συζητήσει πως θα γίνει. Θα το κάνω. Ναι έφτασε η ώρα. ένας προβολέας πέφτει πάνω μου και νιώθω σαν θεός της ροκ έτσι όπως στέκομαι στο κέντρο της σκηνής, ξέρω ότι βρίσκομαι εκεί ακριβώς που πρέπει. Εκεί που με έχει τάξει το πεπρωμένο μου εκεί που με βοήθησε εκείνη να φτάσω .

Ανοίγω το στόμα μου «Γεια σε όλους σας » Το κοινό συνεχίζει να φωνάζει ρυθμικά το όνομα μου. Χαμογελάω...

«Την προσοχή σας παρακαλώ...» τους ζητώ να κάνουν λίγη ησυχία , για μένα είναι πολύ σημαντικό να ακουστούν καθαρά αυτά που έχω να πω .

Ο Κιθ με πλησιάζει και μου κλείνει το μάτι για να με εμψυχώσει. Ξέρει τι θα κάνω. Όλοι ξέρουν.

Ανοίγω το στόμα μου και κάνω την δήλωση μου, αργά και καθαρά...

«Σήμερα γιορτάζει ένας άνθρωπος που αγαπώ πολύ»

.

.

.

Θα την δούμε όλη την δήλωση του Αχιλλέα...Αύριο...