Κεφάλαιο 19

Hamptons

Λίγο καιρό πριν...

Με μεταφέρει αγκαλιά στο μπάνιο και προσεκτικά με βάζει να καθίσω επάνω στην λεκάνη.

«Άνοιξε τα μάτια σου καρδιά μου και πρόσεχε μην πέσεις από την λεκάνη»

Ανοίγω έντρομη τα μάτια «Που πας ?»

Χαχανίζει... Ζω σε παράλληλο σύμπαν. Αποκλείεται αυτός ο άνθρωπος να χαχανίζει...

«Εδώ θα μείνω ρε μωρό μου. Που να πάω? Την μπανιέρα θέλω να γεμίσω και δεν μπορώ να προσέχω και εσένα μην πέσεις ? Σου έπεσε βαρύ το σεξ μωρό μου?» Μου απαντά, γελώντας και ανοίγει το νερό.

Τον κοιτώ από πίσω...Αχ κόλαση είναι ο άτιμος... Κόλαση... «Τι να σου πω τώρα?»

«Τίποτα μην μου πεις κάθισε ήσυχη ήσυχη εκεί σαν καλό κορίτσι και θα μιλήσουμε σε λίγο. Ναι μωρό μου?»

Το κάθαρμα με χλευάζει πάλι. Δεν απαντώ.

Το νερό συνεχίζει να γεμίζει την μπανιέρα και ο Ρόμπερτ περιφέρεται στο μπάνιο ρίχνοντας έλαια στην μπανιέρα και κάτι άλλο που ούτε κατάλαβα τι ήταν. Το μπάνιο έχει γεμίσει με μία μεθυστική μυρωδιά

«Μπορείς?» Με ρωτάει «Ή να σε κουβαλήσω?»

«Να με κουβαλήσεις , κάθαρμα»

Έρχεται προς το μέρος μου και με παίρνει στην αγκαλιά του και δευτερόλεπτα μετά με βυθίζει προσεκτικά μέσα στο καυτό νερό. Κλείνω τα μάτια μου και ακουμπώ την πλάτη μου πίσω.

«Μωρό μου? Δεν μετακινείσαι να μπω και εγώ? Εκτός και αν δεν με θες»

Δεν απαντώ απλά του κάνω χώρο.

Είμαστε εδώ και ώρα αγκαλιά μέσα στην μπανιέρα.

«Για να είμαι ξεκάθαρος Αλεξάνδρα δεν έχω φέρει ποτέ γυναίκα εδώ.»

«Εμένα γιατί με έφερες ?»

«Εσύ γιατί ήρθες ?»

«Γιατί με απείλησες και με διέταξες »

«Είμαι σίγουρος πως ποτέ δεν φοβήθηκες, απειλές και διαταγές των οποίων μπορεί να ήσουν ο αποδέκτης »

«Είμαι σίγουρη πως πολλές προσπάθησαν να σε φέρουν στα νερά τους . Γιατί είμαι εγώ εδώ λοιπόν και όχι αυτές »

«Εγώ την ξέρω την απάντηση, το θέμα είναι εσύ μπορείς να την αντιληφθείς? Αλλά τι λέω στην φάση που είσαι δεν θα αναγνώριζες την αλήθεια ούτε εάν έπεφτες με τα μούτρα μέσα της . Δεν πειράζει θα το πάμε με την μέθοδο των τριών»

«Περνιέσαι για αστείος Ρόμπερτ?» Δεν μου απαντά , λίγα λεπτά μετά με ρωτά όμως

«Τι ήταν Αλεξάνδρα ?»

«Τι?» Ρωτάω γνωρίζοντας τι εννοεί αλλά προσπαθώντας να κερδίσω χρόνο

«Τι ήταν αυτό που σου γάμησε το μυαλό και σε έκανε να μην δίνεσαι. Να μην εμπιστεύεσαι αλλά Κυρίως να μην στηρίζεσαι σε κανέναν άλλο παρα μόνο στον εαυτό σου?» και συνεχίζει «Και μην μου πεις ότι ήταν ο μαλάκας ο Logan. »

«Δεν είναι κακός μην τον βρίζεις. Ήταν επιλογή μου και την στηρίζω ακόμα και αν δεν εξελίχθηκαν καλά τα πράγματα για τους δυο μας .»

Γρυλίζει «Περιμένω»

«Ας αλλάξουμε θέμα» Ξεφυσάω. Τον ακούω να ξεφυσάει και εκείνος με την σειρά του. Είμαι σίγουρη ότι περιμένει από μένα απαντήσεις και δεν του αρέσει που αρνούμαι να του τις δώσω.

«Οκ» Δείχνει να υποχωρεί...«Ξέρεις τι σε έκανε να φερθείς έτσι χθες ? Να φύγεις και μετά να εξαφανιστείς ?» Λάθος εκτίμησης δεν υποχωρεί... Κάνει την μια ερώτηση πίσω από την άλλη. Ακουμπά μόνο θέματα που δεν θέλω να θίξω... Το είχε δηλώσει όμως από την αρχή με φέρνει εδώ για να πάρει απαντήσεις Παίρνω μία ανάσα και ξεστομίζω αργά και καθαρά την απάντηση μου.

«Ζήλεψα»

Μόλις η λέξη φεύγει από μέσα μου σαν να ξεκλειδώνω ένα συρτάρι που κρατούσα κλειδωμένο για καιρό και λόγια και συναισθήματα κάνουν χορό μέσα μου.

Βγάζει την ανάσα που κρατούσε και «Είναι μια αρχή» μου λέει και συνεχίζει την ανάκριση «Έχεις σκεφτεί ότι ίσως έχεις αισθήματα για μένα?»

«Δηλαδή?»

«Τι δηλαδή ρε Αλεξάνδρα? Να με θέλεις όχι μόνο για πήδημα να με θες στην ζωή σου. Να θες να είσαι μαζί μου»

«Ναι δεν είμαι χαζή»

«Αυτό τι σημαίνει»

«Ναι το έχω σκεφτεί»

«Και?»

«Δεν ξέρω»

«Δεν ξέρεις , μάλιστα » Έχει αρχίσει θυμώνει το βλέπω

Σπεύδω να προσθέσω «Δηλαδή περνάω όμορφα μαζί σου, αλλά δεν ξέρω εάν μια σχέση ανάμεσα μας θα μπορούσε να λειτουργήσει»

«Κοίτα γύρω σου. Είμαστε εκδρομή. Έπρεπε βέβαια να σε απειλήσω για να έρθεις αλλά δεν παύει να είμαστε οι δυο μας εκδρομή. Κοιμόμαστε κάθε βράδυ μαζί ξυπνάμε μαζί πηδιόμαστε αποκλειστικά μεταξύ μας όλο τον ελεύθερο χρόνο μας τον περνάμε μαζί, μένουμε μαζί και χθες σου γνώρισα τους φίλους μου. ΕΙΜΑΣΤΕ ΖΕΥΓΑΡΙ ΞΥΠΝΑ. ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΕ ΣΧΕΣΗ» καταλήγει να φωνάζει αφού έχει ανακαθίσει στην μπανιέρα και έχει πετάξει το μισό νερό έξω.

«ΩΩΩ»

«Τι Ω γαμω την πουτάνα μου γαμω? Τι Ω γαμώ την τρέλα μου μέσα? Για τόσο έξυπνη γυναίκα μερικές φορές συμπεριφέρεσαι εντελώς χαζά και αψυχολόγητα .» Βγαίνει από την μπανιέρα και εγώ μένω να τον κοιτάζω σαν να έχει δυο κεφάλια

«Μα όταν με πλησίασες εσύ είπες , εσύ πρότεινες... » με διακόπτει πριν ολοκληρώσω

«Δεν έδινες ούτε μια ευκαιρία τότε, σου πρότεινα αυτό, που ήσουν διατεθειμένη να δώσεις . Πίστευα όμως πως τόσες μέρες θα είχες καταλάβει ότι είμαστε μαζί, σου το έδειξα γαμω την τρέλα μου μέσα ξεκάθαρα, αλλά εσύ...» και ανοίγει την πόρτα με θόρυβο και βγαίνει γυμνός από τον μπάνιο και εμένα με παρατάει μόνη, μέσα στην μπανιέρα, μέσα στο μπάνιο, να κοιτώ την πόρτα από την οποία μόλις έφυγε, και να αναρωτιέμαι όλα αυτά τώρα εγώ τα έζησα? Τα φαντάστηκα? Και εάν τα έζησα τι κάνω από δω και πέρα?

Το νερό έχει κρυώσει. Το νερό έχει γίνει πάγος. Πρέπει να βγω από το νερό. Πρέπει να βγω από το μπάνιο. Πρέπει να τον βρω. Και τι να του πω εάν τον βρω? Τι θέλω ? Η ώρα περνάει και Το νερό έχει κρυώσει. Το νερό έχει γίνει πάγος. Πρέπει να βγω από το νερό. Πρέπει να βγω από το μπάνιο. Πρέπει να τον βρω. Και τι να του πω εάν τον βρω? Τι θέλω? Και η ώρα περνάει και εγώ μένω ακριβώς εκεί που με άφησε μέσα στην μπανιέρα στο κρύο νερό να κοιτώ την πόρτα που έφυγε.

«Γαμώτο σου, τρελή είσαι? Θες να αρρωστήσεις? Θες να με τρελάνεις εντελώς ? Τι κάνεις ακόμα μέσα στο νερό?» Γκαρίζει και με σηκώνει στην αγκαλιά του και με σκουπίζει με μία πετσέτα.

«Ρόμπερτ» λέω με μια φωνή που δεν αναγνωρίζω

«Σκάσε δεν είσαι σε θέση ούτε την πιο στοιχειώδη απόφαση να πάρεις. Από δω και πέρα θα αποφασίζω εγώ. »

Επιλέγω να μην μιλήσω Κυρίως γιατί μου αρέσει που με έχει αγκαλιά και που δεν χρειάζεται να δώσω καμία απάντηση προς το παρόν.

Με μεταφέρει στο υπνοδωμάτιο και με βάζει κάτω από τα σκεπάσματα.

«Σκεπάσου μέχρι να ζεσταθείς . Ήθελα να πάμε για φαγητό και μετά να σε ξεναγήσω στο οινοποιείο αλλά αυτό μάλλον δεν θα γίνει σήμερα. Θα πω να μας φέρουν εδώ κάτι για φαγητό.»

«Ρόμπερτ» τον σταματάω πριν βγει από το δωμάτιο «Ναι»

Σαστίζει για μια στιγμή αλλά μετά όλο το πρόσωπο του φωτίζεται από ένα χαμόγελο πολλών ντεσιμπέλ. Θα με πεθάνει αυτός ο άντρας .

«Είμαι μέσα μωρό μου. Είμαι μέσα μωρό μου εδώ και καιρό.» μου απαντά κλείνοντας μου παιχνιδιάρικα το μάτι.

.

.

.

.

Κάθομαι ξαπλωμένη στην ξαπλώστρα και σκέφτομαι τα χθεσινά γεγονότα. Καλά δεν τα σκέφτομαι και όλα, αποφεύγω να σκεφτώ τις σεξουαλικές στιγμές μας γιατί κοκκινίζω και φουντώνω και ο γελοίος ο άντρας δίπλα μου, καταλαβαίνει τι σκέφτομαι και με ρωτάει, συμβαίνει κάτι μωρό μου? Έχεις κάποιο πρόβλημα? Μπορώ να σε βοηθήσω κάπου? και όλα αυτά τα ρωτάει γελώντας.

Σκέφτομαι πόσο τρυφερός και περιποιητικός ήταν μετα την μπανιέρα. Με έτριψε για να με ζεστάνει με έντυσε για να μην κρυώσω , καλά εσώρουχα δεν μου φόρεσε , είπε ότι ήταν περιττά μου έφερε και ένα ξέπλυμα που ονόμασε τσάι, να πιώ και όταν τον ρώτησα την προέλευση του, με υπερηφάνεια μου δήλωσε ότι το έφτιαξε μόνος του. Τι να έκανα? Το ήπια για να μην προσβάλω τα αισθήματα του , αλλά έβαλα ένα τικ στο μυαλό μου να μην του ζητήσω ούτε νερό να μου φέρει από δω και στο εξής .

Αχ και το απόγευμα φάγαμε στον κήπο και ήταν τόσο εξυπηρετικός στο να με σερβίρει, και μετά καθίσαμε και παρακολουθήσαμε μια ταινία, δηλαδή ξεκινήσαμε και είχα όλη την καλή διάθεση να την δω την βλακεία που είχε επιλέξει, αλλά να το ένα έφερε το άλλο και καταλήξαμε στο πάτωμα με εκείνον από κάτω και εμένα από πάνω και μετα...

«Χαχαχαχα κ Papa ζεσταίνεστε ?»

«Δεν έχεις άλλη δουλειά, Εμένα κοιτάς ?»

«Μα εσύ είσαι η δουλειά μου. Να σου βάλω αντηλιακό?»

«Πριν λίγο δεν μου έβαλες ?»

«Καίει ο ήλιος »

«Ναι όχι ότι θες να μου βάλεις πάλι χέρι» του λέω κατεβάζοντας τα γυαλιά ηλίου μου

«Θα καείς εξυπνάκια γύρνα»

«Να βγάλω το πάνω μέρος ?»

«Βέβαιος, αλίμονο ...φυσικά και να το βγάλεις...» «Εάν θες να σου κόψω τα χέρια»

Ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό σκέφτομαι...

.

.

.

.

.

«Τελείωνε κοπέλα μου. Μια ώρα έχεις εκεί μέσα. Θα χάσουμε την κράτηση»

«Με ακούς ή με γράφεις στο μουνί σου ?»

«Καλά αυτό που δεν μου απαντάς μπορεί να με τρελάνει»

Πω πω με ζάλισε λες και δεν ετοιμάζομαι για εκείνον. Ανοίγω την πόρτα και τον βλέπω έξαλλο να περνάει τα χέρια του μέσα από τα μαλλιά του.

«Πώς κάνεις έτσι?» τον ρωτάω

«Τόση ώρα έκανες για να βάλεις αυτό?»

«Γιατί τι έχει?»

«Τίποτα δεν έχει. Πριν με το παρεό είχες πιο πολύ ύφασμα»

«Ναι δίκιο έχεις , άσε που πριν φορούσα και μαγιό»

Προχωράμε στο διάδρομο και κατεβαίνουμε τις σκάλες «Τι σημαίνει αυτό?»

Τον αγκαλιάζω και τρίβω το στήθος μου στο δικό του «Αυτό σημαίνει » του λέω με λάγνα φωνή «Ότι πριν κάτω από το παρεό φορούσα το μαγιό που είναι κάτι σαν εσώρουχα... ενώ κάτω από το φόρεμα όχι» και τον αφήνω σαστισμένο και προχωρώ προς το αυτοκίνητο που μας περιμένει αναμμένο, ενώ εκείνος πίσω μου φωνάζει «Που νομίζεις ότι πας? εάν νομίζεις ότι θα βγείς έτσι έξω είσαι γελασμένη. Γύρνα να αλλάξεις . Μην ανοίξεις την πόρτα. Μην μπεις στο αμάξι. Μην κλείσεις αυτήν την πόρτα με ακούς ? »

Καθόλη την διάρκεια του γεύματος είναι μουτρωμένος . Δεν τρώει μόνο με κοιτάει με ένα σκοτεινό ύφος .

«Μην θυμώνεις . Εσύ έφτιαξες την βαλίτσα μου.»

«Εγώ πήρα ένα σωρό ρούχα σε αυτήν την βαλίτσα »

«Ναι αλλά χθες μου είπες πως τα εσώρουχα είναι περιττά... Εγώ βάση αυτού κινήθηκα και σήμερα »

«Αλεξάνδρα με προκαλείς , από την πρώτη μέρα με προκαλείς . Δεν σου έφτασε βλέπω το μάθημα που σου έδωσα χθες »

Όταν η μπάσα φωνής του με απειλεί με σεξ κάτι παθαίνω, και ξέρω τι είναι ωμή λαγνεία είναι αλλά δεν μπορώ να το κοντρολάρω.

«Κι αν δεν μου έφτασε? Τι?»

«Λογαριασμό παρακαλώ, Αλεξάνδρα μου είναι ώρα να σε ξεναγήσω στο οινοποιείο μου» Μου λέει στενεύοντας τα μάτια του.

.

.

.

.

«Το οινοποιείο μετρά πολλά χρόνια και το κρασί που παράγει ενώ μπορεί να συναγωνιστεί τα γαλλικά κρασιά προτιμώ να το χρησιμοποιούμε στις δικές μου εταιρίες . Σε όλα τα αεροπλάνα πλοία σερβίρουμε μόνο δικό μας κρασί και σαμπάνια παραγωγής μας.» Μου λέει με υπερηφάνεια που διαγράφεται στο όμορφο πρόσωπο του. Αυτό ήταν ένα προσωπικό δικό μου στοίχημα. Ο πατέρας μου με εμπιστεύεται πολύ γι' αυτο όταν του είπα για την αναστήλωση του οινοποιείου με στήριξε πολύ. Τώρα καμαρώνει για ένα ακόμα επίτευγμα.

Τρώμε εκλεκτά τυριά και περιφερόμαστε με ένα ποτήρι κρασί σε όλο το οινοποιείο. Πραγματικά είναι υπέροχο. Από τα κελάρια μέχρι τον χώρο που συσκευάζεται το κρασί όλη η διαδικασία με έχει συνεπάρει, με έχει ζαλίσει και λίγο το κρασί λίγο και ο άντρας δίπλα μου που δεν χάνει ευκαιρία και με χαδεύει συνέχεια...

«Μαζέψου οι ρόγες σου θα τρυπήσουν το ύφασμα. Σε κοιτάνε όλοι» Σκύβει και μου λέει στο αυτί μου και αυτό με κάνει να ανατριχιάσω και φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα . Τα γαλάζια μάτια του πετάνε σπίθες

«Ως εδώ» Γρυλίζει και με τραβάει να βγούμε από την πίσω πόρτα. Έξω έχει σκοτεινιάσει

«Έκανα υπομονή μαζί σου σήμερα, αλλά εσύ κορίτσι μου με έχεις τρελάνει» μου λέει καθώς τρίβει τον πούτσο μου επάνω στο αιδοίο μου. Ένας λυγμός βγαίνει από το στόμα μου.

«Τα χέρια πάνω από το κεφάλι» με προστάζει «Μην κουνηθείς»

Αρχίζει να σηκώνει το φόρεμα μου «Μην με ακουμπήσεις αυτήν θα είναι η τιμωρία σου σήμερα.» Μου λέει την ώρα που μου κάνει ακόμα μια δαγκωματιά «Θα πρέπει να είσαι αθόρυβη μωρό μου, δεν θέλουμε να γίνουμε άλλο θέαμα για απόψε. Φτάνει που όλοι οι επισκέπτες χαλβάδιαζαν τα βυζιά σου»

Πάω να κατεβάσω τα χέρια μου για να τον αγγίξω «Προσπάθησε το ακόμα μια φορά και θα σταματήσω ότι κάνω, θα σε αφήσω αγάμητη»

«Να θυμάσαι μονο» τον απειλώ με την σειρά μου «Ότι η εκδίκηση μου δεν θα αργήσει να έρθει»

Κατεβάζει το φερμουάρ του παντελονιού του βγάζει έξω το υπέροχο πέος του «Ανυπομονώ μωρό μου, ανυπομονώ για τη εκδίκηση σου »Σηκώνει το ένα μου πόδι και μπαίνει μέσα μου «Ανυπομονώ για την εκδίκηση σου περισσότερο από ότι σου περνάει από το μυαλό»