Κεφάλαιο 13
Κεφάλαιο 13
Μανχάταν Ν Υόρκη
Λίγο καιρό πριν...
Ξυπνάω το πρωί της Κυριακής και τον βλέπω να κοιμάται ακόμη δίπλα μου. Για λίγο κάθομαι και τον χαζεύω να κοιμάται, είναι σαν άγγελος ανάθεμα τον... έκπτωτος άγγελος βέβαια. Άγγελος της κολάσεως... Σηκώνομαι προσεκτικά και παίρνω τα πράγματα που χρειάζομαι όσο πιο προσεκτικά και αθόρυβά μπορώ. Ήταν πολύ κουρασμένος χθες. Άξιζε είπε όμως ο κόπος γιατί το νέο δίκτυο είναι απροσπέλαστο.
Χρησιμοποιώ το μπάνιο του διαδρόμου και όταν τελειώνω με το ντουζ μου αποφασίζω να φτιάξω πρωινό. Μπαίνοντας την κουζίνα βλέπω πως η ώρα είναι 12. Χρόνια έχω να κοιμηθώ έως τόσο αργά μονολογώ. Άκυρο το πρωινό έναν καφέ θα φτιάξω και θα κατέβω κάτω να εξερευνήσω το κάτω διαμέρισμα. Τόσες μέρες δεν ένιωθα άνετα να το κάνω. Φτιάχνω τον καφέ μου και γράφω ένα βιαστικό σημείωμα
Πάω κάτω για εξερεύνηση
Το ασανσέρ ανοίγει και εγώ μπαίνω μέσα σε ένα εκπληκτικό σαλόνι. Έχει κρεμ σουέτ καναπέδες και μία τεράστια τζαμαρία που καταλήγει σε ένα υπέροχο μικρό μπαλκόνι γεμάτο με φυτά. Στον ένα τοίχο υπάρχουν κρεμασμένα υπέροχα έργα τέχνης . Πίνακες ζωγραφικής φαντάζομαι γνωστών καλλιτεχνών . Ακόμα και εγώ που δεν έχω ιδέα από τέχνη καταλαβαίνω την σπουδαιότητα τους .Όλη η απέναντι πλευρά του τοίχου είναι καλυμμένη από ένα ξύλινο έπιπλο -ντουλάπι και προφανώς μέσα σ' αυτό είναι κρυμμένη η τηλεόραση. Προχωρώ και προσπερνώ μία εκπληκτική τραπεζαρία και μια άρτια εξοπλισμένη κουζίνα. Στον κάτω όροφο υπάρχει επίσης ένας χώρος διαμορφωμένος έτσι ώστε να χρησιμοποιείται σαν γραφείο, ένα μπάνιο επισκεπτών και ένας αποθηκευτικός χώρος . Τα βήματα μου με οδηγούν στην σκάλα και από εκεί καταλήγω στον επάνω όροφο. Τέσσερα υπνοδωμάτια με τέσσερα μπάνια. Αυτό όμως που με άφησε με το στόμα ανοιχτό είναι το master bedroom, ένα κρεβάτι ονειρεμένο, το μπάνιο του από λευκό μάρμαρο , και ένα βεστιάριο ονειρεμένο. Πότε πρόλαβε και το έφτιαξε ? Μόνος του το διακόσμησε ? Έχω εντυπωσιαστεί
«Σου αρέσει ?»
«Πόση ώρα είσαι εδώ και με κατασκοπεύεις ?»
«Όχι αρκετή για να βγάλω συμπεράσματα . Λοιπόν ?»
Τρέχω προς το μέρος του και τον κλείνω στην αγκαλιά μου. Σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών μου και του λέω «Είναι υπέροχο , Το λάτρεψα, εσύ το διακόσμησες ?»
«Είπα σε έναν διακοσμητή που συνεργάζομαι χρόνια τι έψαχνα και εκείνος μου έφερε τα βασικά κομμάτια και κατέληξα σε αυτά. Εάν κάτι δεν σου αρέσει μου το λες και το αλλάζουμε. »
«Όχι όχι το σπίτι σου είναι τέλειο.» Φιλί «Και ειλικρινά εάν αρέσει σε εσένα εγώ τι λόγο έχω να ανακατευτώ στην διακόσμηση ?»
Σταματά να χαμογελά και παίρνει μια περίεργη έκφραση. Με κοιτά με ένα σκοτεινό βλέμμα και απομακρύνει τα χέρια μου από πάνω του.
Στέκεται στο παράθυρο και κοιτά απ' έξω όλοι οι μύες της πλάτης του φαίνονται άκαμπτοι. Για λίγα λεπτά δεν μιλά κανείς από τους δύο .Εγώ κοιτώ την πλάτη του και εκείνος κάτι έξω από το παράθυρο.
Από την άβολη σιωπή μας σώζει το τηλέφωνο του. «Παρακαλώ ?» τον ακούω να λέει και ταυτόχρονα τον βλέπω να μου δείχνει πως θα πάει έξω να μιλήσει.
Εγώ χαϊδεύω με το χέρι μου το κάλυμμα του κρεβατιού και παρατηρώ καλύτερα το δερμάτινο κεφαλάρι του. Τον νιώθω πίσω μου. Με τα ακροδάχτυλα του χαϊδεύει τα πλευρά μου. Η καυτή του ανάσα πέφτει επάνω στο αυτί μου. Το σώμα μου όλο έχει ερεθιστεί έχω εθιστεί στην μυρωδιά του στην φωνή του στο άγγιγμα του , μέσα σε ελάχιστες μέρες μου έχει γίνει απαραίτητος και αυτό με τρομάζει. Γι' αυτό μας υπενθυμίζω συνεχώς την συμφωνία.
«Τι λες μικρή εγκαινιάζουμε το κρεβάτι? » Και χωρίς να περιμένει απάντηση τα χείλη του επιτίθενται στα δικά μου. Σε κλάσματα δευτερολέπτου τα ρούχα μας εξαφανίστηκαν και δυο δάχτυλά του άγγιζαν την υπερευαίσθητη κλειτορίδα μου.
«Έτσι!» Την πίεσε λίγο και σήκωσε το βλέμμα του να με κοιτάξει. Ο τόνος της φωνής του μαλάκωσε. «Είναι καλύτερα τώρα;»
Ένα ελαφρύ βογκητό ξέφυγε από τα χείλη μου και άρχισαν να κοκκινίζουν τα μάγουλά μου, ενώ μέσα μου ένιωθα μια έντονη ηδονή.
«Γείρε λίγο πίσω». Με βοήθησε να γείρει πίσω και να στηριχτώ στα χέρια μου.
«Άφησε με να προχωρήσω λίγο ακόμη και θα σου αρέσει πολύ. Στο υπόσχομαι». Το δάχτυλό του γλίστρησε πάνω στην κλειτορίδα μου και βυθίστηκε ελαφρά μέσα μου. Έμεινε για λίγο εκεί κι άρχισε να τη χαϊδεύει. «Είναι καλύτερα τώρα; Μωρό μου?»
Άρχισα να σπρώχνει το σώμα μου προς το δάχτυλό του, σε απάντηση στην ερώτηση του και σήκωσα το βλέμμα μου για να συναντήσω το δικό του.
«Σε άναψα περισσότερο, μωρό μου;» ναι αλαζονικό κάθαρμα ήθελα να του πω αλλά αντίθετα του έγνεψα ένα ναι, με το κεφάλι μου
«Σε θέλω, Σέ παρακαλώ»
Ένα ίχνος χαμόγελου εμφανίστηκε στο υπέροχο πρόσωπο του .
«Θέλεις να τελειώσεις, σωστά;» Χάιδεψε το μάγουλό μου. Η παλάμη του γλίστρησε προς το στήθος μου και το έσφιξε λίγο. Τα δάχτυλά του βρήκαν τη θηλή μου και την έσφιξαν. Η καυτή ανάσα μου χάιδεψε το μάγουλό του καθώς εκείνος έσκυψε λίγο για να βάλει κι ένα δεύτερο δάχτυλο μέσα μου. Με αργές κινήσεις έβαλε δύο δάχτυλα μέσα μου, βρήκε το σημείο που με τον κατάλληλο χειρισμό αύξανε τον πόθο κάθε γυναίκας, ενώ με τον αντίχειρά του πίεζε τη διογκωμένη κλειτορίδα μου. Μετά άρχισε να κινεί με αργές παλινδρομικές κινήσεις τα δάχτυλά του μέσα μου, ενώ παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τις αντιδράσεις μου.
«Σου αρέσει αυτό?»
Ακούγοντας τη φωνή του καταλαβαίνω ότι χαμογελά, και ότι απολαμβάνει αυτό που μου κάνει. Το αποτέλεσμα ήταν απίστευτο. Μου έκοβε την ανάσα. Και πραγματικά μου άρεσε αυτή η αναμονή.
Εκείνος χωρίς να βιάζεται, προσηλωμένος σε αυτό που έκανε, χαΐδευε την κλειτορίδα μου, γύρω γύρω, αργά, απαλά, εύστοχα και μετά πίεζε με το δάχτυλό του ένα άλλο πολύ ευαίσθητο και ερωτικό σημείο, εσωτερικά στον κόλπο μου.
«Κοίταζέ με, γιατί αλλιώς θα σταματήσω».
Άκουσα τη βραχνή από τον πόθο φωνή του, ενώ ήμουν μισοζαλισμένη. Την επόμενη στιγμή άνοιξαν τα μάτια μου.
Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν το χαμόγελό του.
«Μπράβο! Θέλω να με κοιτάζεις τη στιγμή που θα τελειώσεις. Μπορείς να το κάνεις;»
«Έχω άλλη επιλογή;» είπα με σφιγμένα χείλη.
Άλλο ένα χαμόγελο, πιο ανεπαίσθητο. «Αυτό θα το θεωρήσω ως "ναι"».
Περίμενε λίγο και είδε ότι δεν είμαι σε θέση να διαφωνήσω. Μετά άρχισε πάλι να με χαϊδεύει τρυφερά. «Θέλω να καταλάβεις από ποιον θα εξαρτάται από δω και στο εξής το αν θα φτάσεις η όχι σε οργασμό», είπε απόλυτα ήρεμος. «Αυτό το λέω γιατί δε θέλω να υπάρχουν παρανοήσεις». Με προειδοποιεί
Ενώ μια πλευρά του μυαλού μου , αυτή της ανυπότακτης φύσης μου, ήθελε να του δηλώσει ανοιχτά να πάει να πνιγεί , η άλλη πλευρά μου θεωρούσε όλα όσα συνέβαιναν τώρα ήταν καλοδεχούμενα και με είχε φέρει σε τέτοιο σημείο που ήμουν διατεθειμένη να του υποσχεθεί τα πάντα. «Το κατάλαβα», ψελλίζω με κομμένη ανάσα. Την επόμενη στιγμή άρχισα να βογκάω και να τρέμω.
Ένιωσα τους πρώτους σπασμούς του οργασμού να ξεχύνονται στο κορμί μου μόλις. Πήρα μια βαθιάανάσα και το επόμενό κύμα των σπασμών να σάρωσε το κορμί μου.
«Και τώρα, κυρία Παπαδάκη», είπε, έχοντας δύο δάχτυλά του βαθιά μέσα μου, «σου επιτρέπω να φτάσεις στην κορύφωση».
Λες και το σώμα της δεχόταν τις εντολές του, σαν να μην είχε δική της βούληση, και σαν να ήταν σκλάβα σε μια ερωτική φλόγα που φούντωνε όλο και πιο πολύ, άφησα να μου ξεφύγει ένας ξέπνοος λυγμός και στη στιγμή έφτασα στον οργασμό. Για μερικά δευτερόλεπτα ο κόσμος όλος έσβησε γύρω μου.
Εκείνος χαμογέλασε πονηρά καθώς την κοίταξε λίγο πριν ασχοληθεί με τη θηλή μου. «Δεν τελειώσαμε αλλά μην ανησυχείς ,ένας ακόμη οργασμός δεν κάνει κακό»
Πιέστηκα για να μιλήσω. «Πώς το ξέρεις;»
«Έχε μου εμπιστοσύνη», είπε χαμηλόφωνα και έσκυψε πάνω μου.
την ίδια στιγμή οι άκρες των δάχτυλων του ακουμπούσαν την κλειτορίδα μου.
«Είσαι πολύ υγρή μωρό μου. Ήρθε η ώρα να σε πηδήξω» «Είσαι έτοιμη;»
«Από χτες», ψέλλισα και τεντώθηκα για να τον φιλήσω πρώτα στο πιγούνι κι ύστερα στο στόμα, ενώ εκείνος φρόντισε να σκύψει λίγο για να τη διευκολύνει.
«Εκτός των άλλων είσαι και ευγενικός σήμερα στις κινήσεις σου και με τρελαίνει αυτό», είπα με κομμένη την ανάσα καθώς τον φιλούσα.
«Για να δούμε αν θα συνεχίσεις να με θεωρείς ευγενικό». Αργά αλλά αποφασιστικά σκαρφάλωσε επάνω μου και βυθίστηκε αποφασιστικά μέσα μου
Κρατημένη από τους ώμους του, έγειρα προς το μέρος του κι άρχισα να γλείφω το λαιμό του, ενώ ταυτόχρονα αναστέναζα από ευχαρίστηση καθώς εκείνος έμπαινε όλο και πιο βαθιά μέσα μου.
«Πάντως σε προειδοποιώ», ψιθύρισε, βυθίζοντας ακόμα πιο πολύ μέσα μου το όργανό του. «Όσο διάστημα θα είμαστε μαζί, θα σου κάνω έρωτα οπουδήποτε και με κάθε τρόπο όλη τη μέρα, κάθε μέρα».
Η ανάσα μου ήταν βαριά και έβγαινε με δυσκολία. Όταν τελικά βύθισε μέσα μου ολόκληρο το πέος του , διαπίστωσα με ικανοποίηση, από τις εκφράσεις του προσώπου του, ότι τον τρέλαινε υπερβολικά πολύ το πόσο σφιχτή ήμουν.
Την ίδια στιγμή, λες και είχαν συντονιστεί, εκείνος άφησε έναν αναστεναγμό ικανοποίησης κι εγώ άρχισα να ουρλιάζω φτάνοντας σε οργασμό. Η κραυγή της κορύφωσης μου αντήχησε στο δωμάτιο και έκανε τα αυτιά μου να κουδουνίζουν.
Οι σπασμοί του κορμιού μου δεν είχαν σταματήσει ακόμη, όταν ο Ρόμερτ άλλαξε λίγο την κλίση του σώματος μου και δοκίμασε να μπει ακόμη περισσότερό μέσα μου.
«Όχι! Μην το κάνεις!» είπα με κομμένη ανάσα. «Ηρέμησε!» ψιθύρισε και έσκυψε να τη φιλήσει στο μάγουλο. «Θα σου αρέσει.
Ένα δεύτερο κύμα ηδονής σάρωσε ολόκληρο το κορμί μου καθώς άρχισε να μπαίνει και να βγαίνει μέσα μου και δάκρυα ικανοποίησης γέμισαν τα μάτια μου.
Ενδιαφέρεσαι για άλλον έναν οργασμό;»
Το μόνο που κατάφερα ήταν να κουνήσω το κεφάλι μου αρνητικά.
«Είσαι σίγουρη;»
«Ναι» ψέλλισα
«Να δοκιμάσουμε λίγο ακόμη;» Με ανασήκωσε δίνοντας στο πέος του την ευκαιρία να επισκεφθεί άλλη γωνία μέσα μου. Μια πνιχτή κραυγή ξέφυγε πάλι από τα χείλη μου. Λίγο αργότερα τύλιξα τα χέρια μου γύρω από το σβέρκο του και άρχισα να συντονίζω τις κινήσεις του κορμιού μου με τις δικές του. Πάνω, κάτω, αργά, πιο γρήγορα, πάρα πολύ γρήγορα. Πολύ σύντομα ο ρυθμός της ανάσας μας αυξήθηκε, η λογική πέρασε σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τη σαρκική επιθυμία κι ο κόσμος όλος συρρικνώθηκε και περιελάβανε τους δυο μας μόνο και τις ρυθμικές κινήσεις μας. Όταν ακούστηκε το επόμενο συγκλονιστικό βογκητό μου, ο Ρόμπερτ απλά χαμογέλασε και επιτέλους με μια κραυγή έφτασε σε οργασμό
Όταν βρήκε την ανάσα του με γείωσε πάλι κανονικά «Όπως έχω ξαναπεί μωρό μου, Τέλειο γαμήση!!!»
.
.
.
.
«Ρόμερτ...»
«Μμμμ»
«Πείνασα»
«Μμμμ»
«Σταμάτα να μουγκρίζεις. Τροφή. Θέλω τροφή.»
«Καλά πάω να παραγγείλω κάτι ετοιμάσου και κατέβα» μου λέει ενώ έχει σηκωθεί από το κρεβάτι και κατευθύνεται στην πόρτα. Για μια στιγμή...
«Που πας γυμνός ? Ντύσου »
«Γιατι μωρό μου σε ερεθίζω ?» Βρε δε μπα να υποδεχτεί το φαγητό έτσι... Έτσι? Ε όχι....
«Ντύσου, άκουσες ?» φωνάζω
«Η κουζίνα είναι άρτια εξοπλισμένη , θα μπορούσα να ετοιμάσω εγώ κάτι.»
«Το ξέρω»
«Εάν θέλεις μπορώ να το κάνω κάποια φορά»
«Ωραία»
«Όλα καλά?»
«Ναι»
«Είσαι λίγο απόμακρος »
«Τέσσερεις φορές το κάναμε δεν με λες και απόμακρο»
«Ναι αλλά τώρα με το ζόρι μου μιλάς »
«Μα σε έχω μόνο για πήδημα μωρό μου. Εάν ήθελα συζήτηση θα έβρισκα κάποια άλλη»
«Είσαι είσαι μεγάλος κόπανος » Του φωνάζω έξαλλη και πετάγομαι όρθια
«Γιατί η υπενθύμιση της συμφωνίας μας σε ενοχλεί. Ένα πήδημα δεν είμαστε ? Αυτό δεν είμαστε σε ρωτάω ?» Τώρα φωνάζει και αυτός έξαλλος ενώ έχει πιάσει τους καρπούς των χεριών μου
«Ναι έχεις δίκιο» του λέω κατεβάζοντας τους τόνους αμέσως . «Θα πάω σπίτι, σε λίγο θα βραδιάσει . Θέλω να ετοιμάσω και για αύριο κάτι... κάτι για την δουλειά » λέω άψυχα . «Τα λέμε» λέω χαμηλόφωνα.
Ένα ειρωνικό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του «Ναι» καυχάσε «Τα λέμε Άλεξ» και με μια κίνηση απεγκλωβίζει τα χέρια μου και φεύγω σαν χαμένη από το διαμέρισμα του.
.
.
.
.
.
Ατενίζω την θέα από το μπαλκόνι. Ο καιρός δεν έχει ζεστάνει ακόμα αρκετά γι' αυτό έχω σκεπαστεί με μια κουβέρτα και κρατάω ένα ζεστό τσάι με κανέλα. Ακούω βήματα αλλά δεν γυρίζω προς την πηγή του ήχου.
«Τι κάνεις εδώ ? Θα κρυώσεις » Δεν απαντώ
«Πάμε μέσα σε παρακαλώ»
«Κάθισε λίγο μαζί μου, μου αρέσει πολύ η θέα »
Περπατάει και έρχεται δίπλα μου , κάθεται μαζί μου στον καναπέ και με τραβάει στην αγκαλιά του. Εισπνέει βαθιά και εκπνέει
«Δεν μετανιώνω για ότι σου είπα» με ενημερώνει
«Το ξέρω»
«Σου άξιζαν» μου λέει
«Ναι?» Τον κοιτώ με δυο μάτια πληγωμένα
Εκπνέει πάλι. Πάει κάτι να πει αλλά σαν να αλλάζει γνώμη την τελευταία στιγμή και έτσι μένουμε για λίγο χωρίς να μιλάμε
«Θα έρθεις κάτω απόψε?»
«Θέλεις ?»
«Ναι»
«Φοβάμαι πολύ» ανακοινώνω
«Και φέρε και μερικά πράγματα σου» με αγνοεί
«Δεν ακούς »
«Εάν δεν το κάνεις θα σου ψωνίσω εγώ αύριο ότι θεωρήσω απαραίτητο και θα σε αναγκάσω να τα φοράς » συνεχίζει να με αγνοεί
«Πολύ θα ήθελα να δω τι είναι απαραίτητο κατά την γνώμη σου , καθώς και εσένα σε καταστήματα με γυναικεία είδη να ψωνίζεις αλλά... έχε χάρη που πέρασες άσχημη εβδομάδα και δεν θέλω να σε πιέσω περισσότερο. Άντε πάμε» Λίγο πριν μπούμε μέσα τον τραβάω να γυρίσει πρόσωπο σε μένα τα μάτια του , αχ αυτά τα μάτια του φοβάμαι μην με στοιχειώσουν για χρόνια... «Σίγουρα μπορούμε να το ελέγξουμε ? Σίγουρα δεν θα το μπερδέψουμε ?»
«'Έχε μου εμπιστοσύνη μωρό μου, όλα καλά» μου λέει και με κλείνει ποιο σφιχτά μέσα στην αγκαλιά του και με φιλά στην κορυφή του κεφαλιού
.
.
.
.
«Μα καλά ήταν ανάγκη να κουβαλήσεις την μισή ντουλάπα μου ? Θα έρθει αύριο η κ. Μαρία και θα νομίζει ότι με κλέψανε. »
«Δυο πράγματα πήρα. »
«Ναι ένα φόρεμα έπαιρνα εγώ πέντε εσύ, τρείς μπλούζες εγώ , μια στοίβα εσύ»
«Ναι καλά»
«Βοήθησε με τώρα να τα τακτοποιήσω και θα δούμε ποιος έχει δίκιο»
«Τι εννοείς ? να καθαρίσω ?»
«Να κρεμάσουμε τα ρούχα λέω»
«Ρε μωρό μου άσε τα ρούχα θα έρθει οικονόμος αύριο , έλα να περιποιηθείς εμένα...»
«Εάν δεν με βοηθήσεις...»
«Τι δεν έχει άλλο σεξ για απόψε?» Λέει μέσα στην τσατίλα. «Φέρτα εδώ» μου λέει αρπάζοντας την βαλίτσα από τα χέρια μου και πάει να φύγει από το βεστιάριο
«Που πας ?»
«Τα ρούχα επάνω, εγώ άλλωστε σε χρειάζομαι χωρίς »
.
.
.
.
«Τόσος κόπος ήταν ?» Ρωτάω παιχνιδιάρικα
«Μην με νευριάζεις άλλο» Βοήθησε και τώρα είναι μέσα στην γκρίνια. Όλο έμενα η μάνα μου δεν με είχε έτσι, εγώ στο σπίτι μου είχα οικονόμο, μουρμούριζε, που πήγα και έμπλεξα, έλεγε, και εάν με βλέπανε οι φίλοι μου θα γελούσαν και κάτι τέτοια...
«Το έκανα δεν το έκανα?»
«Ναι »
«Ωραία απαιτώ να με ευχαριστήσεις »
«Μμμμ απαιτείς ?»
«Ναι»
«Ευχαριστώ λοιπόν»
«Στα γόνατα , στα τέσσερα, στα όρθια , ξαπλωμένη μπρούμητα, ανάσκελα... Ωωωω ναι μωρό μου πίστεψε με θα με ευχαριστείς όλο το βράδυ...»
Αχ και τον ευχαρίστησα... Τι να πω? Έκανε καλή δουλειά... στην γκαρνταρόμπα μου...
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top