Κεφάλαιο 11

Μανχάταν Ν Υόρκη

Λίγο καιρό πριν...

Ξυπνάω και είμαι πιασμένη σε όλα τα σωστά σημεία. Γυρίζω το κεφάλι στην μεριά του καθώς τεντώνω το κουρασμένο μου κορμάκι και βλέπω πως έχει φύγει. Επιτέλους σκέφτομαι έβαλε μυαλό και αποφάσισε να ακολουθήσει την συμφωνία μας. Θα ήταν πολύ αλλόκοτο και αμήχανο να τον έβρισκα εδώ δίπλα μου. Είπαμε σεξ και έξω από την πόρτα. Χαμογελάω με τις σκέψεις μου και κατευθύνομαι στο μπάνιο για την πρωινή μου ρουτίνα, ντουζ, βάφομαι και από το βεστιάριο μου επιλέγω τι θα φορέσω. Κάτι άνετο είπαμε με την Ρέιτσελ να βρεθούμε σήμερα για να κάνουμε έρευνα αγοράς. Το μωρό θα έρθει σε τέσσερεις μήνες περίπου και όσο κι΄ αν θέλουν με τον Κίθ να διαλέξουν την 'προίκα του' μαζί εκείνη δεν κρατιέται και θέλει να κάνουμε εξόρμηση στα μαγαζιά «Δεν θα πάρω τίποτα. Υπόσχομαι » μου δήλωσε η έγκυος φίλη μου. Δεν την πιστεύω αλλά θεωρώ ότι η χαρά της είναι τόσο μεγάλη για το μωράκι που περιμένει που εάν θέλει να ψωνίσει κάτι χαλάλι της . Στην θέση της τα ίδια και χειρότερα θα έκανα , αλλά... τέλος πάντων δεν θέλω να σκέφτομαι άλλο δεν μου κάνει καλό. Πήρα κάποιες αποφάσεις . Εγώ τις πήρα . Δεν με πίεσε κανένας, τώρα θα ζήσω με αυτές .

Παπούτσια , τσάντα και κουζίνα χρειάζομαι απελπισμένα έναν καφέ. Ακούω Θόρυβο στην κουζίνα . Μα η κ. Μαρία έρχεται στις 10:00. Μόνο μην μου πεις ότι είναι ακόμα εδώ , σκέφτομαι και μπαίνω στην κουζίνα με φόρα και τον βλέπω να στέκεται, ψηλός και τέλειος και γυμνός από την μέση και πάνω μπροστά από την καφετιέρα μου έχοντας την πλάτη του γυρισμένη σε μένα και να φτιάχνει καφέ. Θαυμάζω άθελα μου την γραμμωμένη πλάτη του και λίγο τα τέλεια σχηματισμένα οπίσθια του, και μετά ξυπνάω και τον ρωτάω «Τι κάνεις ακόμα εδώ?»

«Δεν είναι προφανές ?»

«Για διαφώτισε με »

«Σε άκουσα που σηκώθηκες και σου ετοιμάζω καφέ»

«Γιατί?»

«Τι γιατί?» ρωτά παραξενευμένος γυρνώντας και δίνοντας μου τον καφέ

«Γιατί είσαι ακόμα εδώ εννοώ γιατί δεν έφυγες ?»

«Θα έπρεπε να έχω φύγει? Με έχεις κουράσει Αλεξάνδρα»

«Είπαμε πηδιόμαστε και ο καθένας σπίτι του, δεν είπαμε τίποτα για διανυκτερεύσεις ο ένας στο σπίτι του άλλου , ύπνο με αγκαλιές και φιλιά και πρωινό. Αυτά τα κάνουνε τα ζευγάρια και εμείς δεν είμαστε , το θυμάσαι αυτό? Είναι οικειότητες που υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους που είναι μαζί , έχουν σχέση, πως το λένε επιτέλους για να το καταλάβεις? »

Αρπάζει το πουκάμισο και το φορά χωρίς να το κουμπώσει «Γαμώτο σου για γυναίκα, μου την δίνει στα νεύρα αυτό που κάνεις . Γαμώτο σου Αλεξάνδρα με εκνευρίζει που μου συμπεριφέρεσαι σαν να με ψώνισες χθες στο μπαράκι που πήγες με πήδηξες και μόλις τελείωσε μου είπες την γνωστή δικαιολογία ΄συγνώμη έχω πρωινό ξύπνημα΄ για να με αναγκάσεις να φύγω. Με νευριάζει που με βλέπεις σαν ξεπέτα τις μιας βραδιάς » Ε κάτι θα ξέρει από ξεπέτες σκέφτομαι χαιρέκακα.

«Ε όχι και τις μιας βραδιάς είπαμε για λίγο καιρό θα σε κρατήσω , καλός είσαι» τον ειρωνεύομαι

«Είσαι, Είσαι» τραυλίζει «θα τα πούμε μετά» μου λέει και φεύγει μέσα στα νεύρα.

«ΕΕΕΕ Ρόμπερτ?»

«Ναι?»

«ΕΕΕΕΕ»

«Τι?»

«Άστο τίποτα μωρέ...»

«Άντε πες » με ρωτάει με ένα μειδίαμα

«Τίποτα μια χαζομάρα» απαντάω μετανιώνοντας που τον φώναξα.

«Αφού θες φιλί για καλημέρα δεν το ζητάς να τελειώνουμε?» Τώρα ποιά γελά ξεδιάντροπα

«Εγώ? Ποτέ!» Δηλώνω ψέματα

«Καλά, άντε γειά τότε» λέει και φεύγει. ΦΕΥΓΕΙ... Γιατί αφού το κατάλαβε γιατί έφυγε?

.

.

.

.

«Ρέιτσελ σε μισή ώρα τελειώνω. Που θέλεις να βρεθούμε ?» της λέω την ώρα που σηκώνει το τηλέφωνο

«Κοπελιά? Πες ένα γειά πρώτα» με πειράζει η φίλη μου.

«Δίκιο έχεις συγνώμη είμαι πιεσμένη πολύ σήμερα και το καταλαβαίνω πως είμαι έντονη» Δικαιολογούμαι

«Έχεις πολύ δουλειά θέλεις να το αναβάλουμε» μου προτείνει χωρίς να μπορεί να κρύψει με επιτυχία την απογοήτευση στην φωνή της .

«Όχι βέβαια θέλω να κάνω έρευνα αγοράς για το παιδί εάν σε αφήσω μόνη σου ποιος ξέρει σε τι θα καταλήξεις »

«Δεν έχω γούστο? Αυτό μου λες ?»

«Γούστο έχεις , έχεις όμως και κάτι οικολογικές πεποιθήσεις ώρες ώρες και το βλέπω το παιδί να φοράει φορμάκια από επεξεργασία πλαστικών μπουκαλιών... για να το μυήσεις από νωρίς στη έννοια της οικολογίας »

«Σε 25 λεπτά κάτω από την εταιρία» μου λέει μέσα από τα δόντια της

«Σε μισή σου είπα»

«Πριν πέντε λεπτά. Χαράμισες τον χρόνο σου να μου λες μπούρδες. Θες να συνεχίσεις?» Ρωτά

«Τα λέμε σε 25»

«Θα με σκοτώσει ο Κιθ , θα με σκοτώσει. Όσο και αν με αγαπάει θα με σκοτώσει αυτήν την φορά δεν το γλιτώνω» Αυτό λέει εδώ και ώρα. Η αλήθεια είναι πως το παράκανε

«Μα πως παρασύρθηκα έτσι? Μου λες ?» συνεχίζει τον μονόλογο ώρα τώρα .Βασικά έχω καταλάβει πως το μόνο που χρειάζεται να κάνω είναι να κουνάω το κεφάλι μου σε ένδειξη ότι συμφωνώ

«Εάν έπαιρνα μόνο ένα μικρό μικρούτσικο πραγματάκι δεν θα έλεγε τίποτα εγώ παραφέρθηκα. Εσύ φταις» μου λέει στενεύοντας τα μάτια της

«Εγώ? Έχεις τρελαθεί τελείως ? »

«Ναι εσύ γιατί δεν με συγκράτησες ?»

«Μέχρι την κάρτα σου πήρα. Τι άλλο να έκανα?»

«Δεν ξέρω κάτι. Να έβρισκες ένα τρόπο» Τι τρόπο δηλαδή εννοεί? Θα μας τρελάνει σήμερα. Δεν σταματούσε να αγοράζει πράγματα με τίποτα.

«Καλά σπίτι να σε πάμε ?»

«Ναι» μου λέει κατσουφιασμένα και απαντά στο τηλέφωνο της που χτυπά. Και έτσι καθ΄ όλη την διάρκεια της διαδρομής προσπαθεί να δικαιολογηθεί στον Κιθ ότι δεν αγόρασε τα πάντα , έχουν μείνει πολλά ακόμα πράγματα που θα χρειαστούν για το παιδάκι τους , όπως πιπίλες , έξτρα καλτσάκια γιατί τα τριάντα ζευγάρια της φαίνονται λίγα και μάρσιππο ,αυτά νομίζω ήταν όλα κιόλα. Καλά ο άλλος είναι έξαλλος μέχρι εδώ ακούγεται. Νευρίασε γιατί είχαμε 5 ώρες στα καταστήματα και θεωρεί ότι κουράστηκε πολύ, και εδώ που τα λέμε δεν έχει και άδικο αλλά η τρελή δεν άκουγε κουβέντα. Ευτυχώς την έσυρα με το ζόρι κάποια στιγμή σε ένα καφέ και την υποχρέωσα να πιει ένα χυμό και να φάει κάτι με το ζόρι. Την είχε πιάσει αμόκ. Πιστεύω ξέσπαγε το άγχος της στα ψώνια.

Κλείνει το τηλέφωνο της λίγο πριν φτάσουμε στο σπίτι της . Με το ζόρι συγκρατεί τα δάκρια της. Της ζουλάω το χέρι και την κοιτώ «Εεει τι έγινε γλυκιά μου?»

«Τον άκουσες ?» λέει και ξεσπά σε κλάματα «Όχι τον άκουσες ? Δεν με αγαπά και εκεί που είναι σίγουρα με κερατώνει » καταλήγει κλαίγοντας γοερά

«Τι είναι αυτά που λες βρε χαζό ? » την ρωτώ ενώ ταυτόχρονα μετακινούμε από την θέση μου για να την αγκαλιάσω σφιχτά. Την αφήνω να ξεσπάσει μπας και της φύγει το άγχος που αισθάνεται αν και το θεωρώ δύσκολο να συμβεί άγχος – ορμόνες – φοβία για το άγνωστο , είναι όλα μαζί και εγώ δεν ξέρω πως να βοηθήσω

«Εγώ γλυκιά μου είμαι εδώ , μέρα και νύχτα. Έμεινα εδώ για σένα, και είμαι διαθέσιμη 24/7 μην το ξεχνάς » την καθησυχάζω

«Σε ευχαριστώ πολύ μου λέει σκουπίζοντας τα μάτια της , φτάσαμε σπίτι»

«Θα σε πάρω αύριο καλή ξεκούραση» αποχαιρετιόμαστε και κατεβαίνει από το αμάξι

«Στο σπίτι Liam»

«Μάλιστα κυρία Αλεξάνδρα» και σε όλη την διαδρομή σκέφτομαι την μπανιέρα του σπιτιού μου γεμάτη με ζεστό νερό και έλαια. Είμαι τόσο κουρασμένη που δεν βλέπω την ώρα να βυθιστώ μέσα σε καυτό νερό μπας και ξεπιαστούν οι πονεμένοι μου μείς. Ευτυχώς στο σπίτι μου δεν με περιμένει καμία έκπληξή και έτσι κάνω το σχέδιο μου πραγματικότητα. Μόλις τελειώνω αποφασίζω να συνεχίσω το βιβλίο που είχα αρχίσει πριν λίγες μέρες και δεν πρόλαβα να το τελειώσω . Κουλουριάζομαι στον καναπέ σκεπάζομαι και με μία κουβέρτα και αρχίζω την σκληρή 'μελέτη'...

Η ώρα έχει πάει 11 και νυστάζω αλλά δεν μπορώ να αφήσω αυτό το αριστούργημα από τα χέρια μου. Τι πλοκή τι διάλογοι, ΑΧ ΑΧ ΤΙ ΚΟΥΚΛΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ... με κατι πλάτες και ένα σώμα κόλαση. Και τρόπους έχει τακτ. Με έχει ξετρελάνει..

Την ώρα που ο παίδαρος πρωταγωνιστής είναι έτοιμος να να να...να την πηδήξει , την έχει στριμώξει στις τουαλέτες του εστιατορίου και τις έχει κατεβάσει την τιράντα του φορέματος και δαγκώνει το στήθος τις πρωταγωνίστριας επάνω από το μαύρο δαντελένιο σουτιέν, και εγώ παίρνω μια κοφτή ανάσα και κάνω εικόνα το συμβάν στο μυαλό μου έτοιμη να συνεχίσω την καυτή ανάγνωση...Ντιν το ασανσέρ την τύχη μου μέσα , ήρθε... Κλείνω απότομα το βιβλίο και το πετάω πίσω από τα μαξιλάρια του καναπέ. Ε όχι να με πιάσει να διαβάζω ροζ λογοτεχνία. Φαντάζομαι τι έχει να μου σύρει.

Δεν τον κοιτώ τον ακούω όμως να κατευθύνεται προς το μέρος μου και σαν να μυρίζω και κάτι Κάρι είναι αυτό? Μια σακούλα τοποθετείται στο τραπεζάκι του σαλονιού. Δυο χείλη ακουμπάνε φευγαλέα επάνω στα δικά μου.

«Γεια σου μωρό μου. Όπως υποσχέθηκα έφερα φαγητό.»

«Ξέρεις θα έπρεπε να μου πεις ότι θα έρθεις »

«Έχεις κανονίσει κάτι?» Με ρωτά με το σέξι στραβό χαμόγελο του και σκανάρει από πάνω έως κάτω την αμφίεση μου, πιζάμες ξεχειλωμένες , κάλτσες χοντρές και κουβέρτα... Άβαφη και τα μαλλιά δεμένα στην κορυφή του κεφαλιού σε έναν ατημέλητο κότσο.

«Τι κοιτάς ? Άλλη φορά να τηλεφωνείς » Το κάθαρμα δεν με εγκρίνει ? Γαμώτο δίκιο έχει χάλια πρέπει να δείχνω. Εγώ θα έπρεπε να δείχνω σαγηνευτική και ακαταμάχητη κάθε φορά που με βλέπει. Το κάθαρμα είναι σαν να κατέβηκε από πασαρέλα και εγώ σαν να είμαι έτοιμη να ανέβω στην ίδια πασαρέλα για να την καθαρίσω.

«Οκ μωρό μου. Έλα να φάμε τώρα» συνεχίζει να με κοροϊδεύει

«Τσου»

Με τραβάει να συνωθώ και αφού μου ενώνει τα χείλη του με τα δικά μου με ένα καυτό φιλί μου δίνει μία στον κώλο μου και με διατάζει «Γυναίκα φαγητό»

«Έχε χάρη που μου έσπασε την μύτη »

Ακόμα μία δυνατή προσγειώνεται στα οπίσθια μου που σίγουρα κοκκίνισαν

«Αουτς » ξεφωνίζω

«Θα χρειαστεί να το πω ξανά? πεινάω»

«Μάλιστα κύριε, ότι πείτε κύριε, όπως επιθυμείτε κύριε» μουρμουρίζω κοροϊδευτικά πηγαίνοντας να πάρω πιάτα και ποτήρια

«'Έφερα και κρασί»

«Ωραία. Πως ήταν ημέρα σου?» Τον ρωτώ

Με κοιτά με ύφος ανεξιχνίαστο καθώς σερβίρει κρασί και λέει «Προσωπική ερώτηση κ Παπά?»

«Ε δηλαδή μου ξέφυγε» Ξεφουρνίζω και ανοίγω το ινδικό για να φάμε

«Χαχαχα μπορείς να με ρωτάς ότι θέλεις μικρή» μου πετά την ώρα που έχω γίνει κόκκινη από ντροπή από την ερώτηση που έκανα. Εγώ επιμένω να κρατήσουμε την συμφωνία μας και δεν καταλαβαίνω πως έκανα αυτό το λάθος . Αλλά γαμώτο είναι τόσο όμορφος με αναστατώνει τόσο πολύ τον κοιτώ και αισθάνομαι να μου κόβονται τα χέρια τα πόδια, και χάνω το μυαλό μου

Τρώμε για λίγη ώρα χωρίς να μιλάμε , ο καθένας χαμένος στις σκέψεις του

«Είχα πολύ δύσκολη μέρα μικρή μου και γι αυτό δεν θα έλεγα όχι σε λίγο μασάζ. Προσφέρεσαι ?»

«Μπα»

«Είπα να προσπαθήσω» λέει γελώντας

«Λοιπόν?» Σκοτεινιάζει απότομα και μου εξηγεί

«Αναβαθμίζουμε το δίκτυο της εταιρίας και γίνεται χαμός από τεχνικούς και προγραμματιστές . Αυτό εμπεριέχει και ορισμένους κινδύνους . »

«Δηλαδή?» Τον βλέπω να γεμίζει με ένταση

«Είμαστε ευάλωτοι σε επιθέσεις . Αν και όλοι όσοι γνωρίζουν για την αναβάθμιση έχουν υπογράψει συμφωνητικό εχεμύθειας , γι αυτό χρειαζόμουνα την Φίρμα Σπένσερ για να ετοιμάσουν τα συμβόλαια, δεν παύει να με απασχολεί. Τι θα γίνει εάν κάποιος επιτήδειος αποφασίσει να επιτεθεί στους σέρβερ προτού προλάβουμε να ασφαλίσουμε όλα τα ports ? Η ζημιά δεν μπορεί να κοστολογηθεί οι πληροφορίες που θα πάρει θα είναι ανεκτίμητες . Δρομολόγια πλοίων απόρρητες πληροφορίες για τα φορτία πληροφορίες για τα αεροπλάνα και άλλα πολλά...μωρό μου» καταλήγει. Φαίνεται πραγματικά αγχωμένος

«Πόσο καιρό θα τους πάρει ακόμα?»

«Πιστεύω έως το Σάββατο θα έχει αποκατασταθεί το δίκτυο»

«Μπορώ κάπου να βοηθήσω ?»

«Μπα. Ήθελα λίγο να σε δω και να σου αφήσω τον κωδικό για το διαμέρισμα κάτω. Ρίξε μια ματιά ίσως θέλεις να αλλάξεις κάτι.»

«Μόνο για αυτό ήρθες ?»

«Προσφέρεις κάτι επιπλέον ?»

«Ε έχω κάτι που ίσως σε βοηθήσει με το άγχος...»

«Δηλαδή»

Και τότε τον πλησιάζω και γονατίζω μπροστά του, χαϊδεύοντας του τον πούτσο του. Αμέσως τον αισθάνομαι να σκληραίνει επάνω στην παλάμη μου. Με το άλλο μου χέρι ανοίγω την ζώνη του παντελονιού του και κατεβάζω το φερμουάρ. Τα μάτια μας δεν έχουν χάσει λεπτό την οπτική επαφή. Συνεχίζω να τον χαϊδεύω και κατεβάζω το εσώρουχο του. Το ακούω να παίρνει μία απότομη εισπνοή και τα μάτια του σκουραίνουν από πόθο. «Μην με παίζεις πάρτον στο στόμα σου»

Και τότε γλύφω τα χείλη μου και περνάω την γλώσσα μου από το κεφάλι του πούτσου του ενώ με το χέρι μου κλείνω τον κορμό του και το κουνάω πάνω κάτω.

«Γλείψε με γαμώτο. Βάλτον στο γαμημένο το στόμα σου» λέει και κάνω ότι μου είπε τον βάζω όλο μέσα και αρχίζω να τον γλύφω με μανία κάποια στιγμή πιάνει το κεφάλι μου και καθορίζει εκείνος τον ρυθμό που θέλει ενώ γρυλίζει από ηδονή

«Τέλειο τσιμπούκι μωρό μου μην σταματάς. Γαμωτηνπουταναμουγαμω θα τελειώσω... στήσου στα τέσσερα και βγάλε αυτήν την αϊδία που φοράς » με προστάζει και εγώ ακολουθώ τις οδηγίες του, και τότε αισθάνομαι το καυτό του σπέρμα στα οπίσθια μου...

Έχει σωριαστεί στον καναπέ και προσπαθεί να βρει τις ανάσες του «Θα με πεθάνεις, δεν μου έχουν πάρει καλύτερο τσιμπούκι » μονολογεί. «Έλα να σε καθαρίσω και μετά νανάκια»

«Εσύ?»

«Εγώ μωρό μου θα πρέπει να επιστρέψω στην εταιρία, Έως το Σάββατο θα είναι δύσκολη η καθημερινότητα μου, θα προσπαθήσω να ξεκλέψω καμία ώρα να σε δω αλλά δεν ξέρω πως θα εξελιχθούν τα πράγματα»

«Εντάξει πήγαινε καταλαβαίνω θα κάνω ντουζ και θα ξαπλώσω»

«Μπορώ να σε πλύνω εγώ» μου λέει ανασηκώνοντας με νόημα τα φρύδια του

«Τότε όμως δεν θα φύγεις ποτέ» του λέω .

Με φιλά και τρελαίνομαι από ανεκπλήρωτο πόθο γιατί κακά τα ψέματα όση ώρα του έπαιρνα πίπα κόντεψα να τελειώσω χωρίς να με αγγίξει καν...

«Α όχι μωρό μου θα σε πλύνω εγώ, άλλωστε χρειάζομαι και εγώ ένα ντουζάκι.»

«Έλα να σε κουβαλήσω εγώ»

«Θα με έχεις αγκαλιά και θα ανέβεις όλα αυτά τα σκαλιά» ρωτάω

«Ναι γιατί?»

«Θα σου πέσει η μέση σου. Τι νομίζεις πως είσαι κανένας νεαρός ?» ρωτάω γελώντας καθώς κάνω μεταβολή και τρέχω προς τις σκάλες.

«Γαμώτο σου για γυναίκα. Εκνευριστικό θρυλικό. Τώρα που θα σε πιάσω και θα σε σκίσω στο ντούζ να δω θα έχεις την ίδια γνώμη?» τον ακούω να φωνάζει πίσω μου την ώρα που ανεβαίνει τα σκαλιά.

Έχω μπει στο δωμάτιο μου τρέχοντας και ανοίγω την πόρτα του προσωπικού μου μπάνιου ενώ ταυτόχρονα αφαιρώ τα ρούχα μου. Την ώρα που ανοίγω τέρμα το ζεστό νερό εισβάλει ένας έξαλλος Ρόμπερτ και αρχίζει να γδύνεται βασανιστικά αργά.

«Μωρό μου κάνε μου χώρο να μπω , είπα θα σε πλύνω εγώ» μου ζητά επιτακτικά και κάνω χώρο να μπει. Παίρνει το σαμπουάν και αφού ρίξει λίγο μέσα στα χέρια του αρχίζει να λούζει τα μαλλιά μου. Εγώ έχω κλείσει τα μάτια και αφήνομαι στην απίθανη αίσθηση. Μόλις ξεπλύνει της σαπουνάδες παίρνει το αφρόλουτρο «Γύρνα μωρό μου θέλω να πλύνω και το κορμάκι σου» Με ακριβείς κινήσεις με σαπουνίζει και ρίχνει καυτό νερό επάνω μου για να διώξει και το παραμικρό ίχνος σαπουνιού

«Γύρνα» με προστάζει βραχνά και επαναλαμβάνει την ίδια διαδικασία και από μπροστά. Έχω ερεθιστεί πολύ, αλλά και αυτός δεν πάει πίσω η φωνή του οι κινήσεις του ο ορθωμένος ανδρισμός του επιβεβαιώνουν τον ερεθισμό του.

Το στόμα του επιτέλους κολλά στο δικό μου, η γλώσσα του ανοίγει τα χείλη μου και εξερευνά άγρια το στόμα μου και η κτητικότατα του είναι σαρωτική. Διακόπτει ξαφνικά το φιλί μας και με γυρνά προς τα πλακάκια του μπάνιου. Με πλησιάζει και με σαγηνευτική φωνή με διατάζει «Χέρια στα πλακάκια μωρό μου» Δεν περιμένω να πει κάτι άλλο και ακολουθώ την προσταγή του «Μπράβο μωρό μου» Τρίβει την μεγάλη στύση του στα οπίσθια μου «Θες να σε πηδήξω μωρό μου?» Δεν απαντώ τρίβω έντονα τους γλουτούς μου επάνω του σαν απάντηση στην ερώτηση του

Χουφτώνει τον κώλο μου και χωρίς να μου δώσει χρόνο να σκεφτώ μια γερή ξυλιά προσγειώνεται με δύναμη πάνω μου. «Αουτς είσαι τρελός ?» τον επιπλήττω κατεβάζοντας τα χέρια μου από τα πλακάκια και γυρνώντας το κορμί μου προς εκείνων τον κοιτώ στα μάτια.

Χωρίς να μου απαντήσει πλέκει τα δάχτυλα του στα μαλλιά μου και εγώ ανασηκώνω το στόμα μου για να τον φιλήσω. Τυλίγει τα χέρια γύρο από την μέση μου και χωρίς καθόλου κόπο με σηκώνει επάνω και εγώ πλέκω τα πόδια μου γύρο από τους γοφούς του. Το πέος του βρίσκει την είσοδο μου και εγώ γέρνω επάνω του, κρέμομαι από τον λαιμό του και μυρίζω το άρωμα του κορμιού του. Τα βογκητά του μπερδεύονται με τα δικά μου. Το καυτό νερό συνεχίζει να μαστιγώνει τα σώματά μας. Αισθάνομαι τα χέρια του να με σφίγγουν περισσότερο.

«Με έχεις τρελάνει. Μου έχεις πάρει τα μυαλά. Σε σκέπτομαι όλη την ώρα.» Μου λέει ανάμεσα στης ωθήσεις του.

«Είμαι μεγάλος μωρό μου? Θα σε γαμούσε άλλος καλύτερα?» Μπαινοβγαίνει άγρια μέσα μου μία, δυο, τρείς , τέσσερεις φορές «Μίλα μωρό μου»

«Μόνο μαζί σου. Μόνο με εσένα νιώθω έτσι. Μόνο εσύ με τρελαίνεις έτσι.» Λέω ανάμεσα στης ωθήσεις του. Αισθάνομαι τον οργασμό μου να πλησιάζει με μία αναπάντεχη ορμή. Ένα , δύο δυνατά σφυροκοπήματα ένα σπρώξιμο ακόμη και ο οργασμός μου με σαρώνει . Ακούω μια κραυγή και δεν μπορώ να καταλάβω εάν είναι δική μου ή δική του. Τα μάτια μου κλείνουν και βυθίζω το κεφάλι μου στον λαιμό του προσπαθώντας να βρω τις ανάσες μου

«Ω Μωρό μου με έχεις τρελάνει τον ακούω να λέει την ώρα που τελειώνει»

Δεν θυμάμαι καθόλου πότε βγήκε από μέσα μου , ή πότε με έστησε στα πόδια μου τον αισθάνομαι όμως να με έχει πάρει στα χέρια του και να προχωράει. Δεν ανοίγω τα μάτια μου καθόλου με έχει καταβάλει μια γλυκιά κούραση.

Με ξαπλώνει στο κρεβάτι και με φιλά ανάλαφρα στα χείλη. Σαν σε όνειρο τον ακούω να μου ψιθυρίζει ... «Όνειρα γλυκά ομορφιά μου»