Κεφάλαιο 10

Μανχάταν Ν Υόρκη

Λίγο καιρό πριν...

Τρείς ημέρες έχουν περάσει τρείς . Και ο κάφρος δεν έχει δώσει σημεία ζωής . Ο ανώριμος ο άνθρωπος . Το ανεύθυνο γαϊδούρι. Το κάθαρμα. Φταίω εγώ να ακυρώσω την συμφωνία μας? ΟΧΙ ΟΧΙ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΦΤΑΙΩ . Αυτό το σχέδιο βέβαια έχει ένα πρόβλημα στην εκτέλεση του αφού ο αυτάρεσκος κόπανος δεν μου έχει δώσει το κινητό του. Πώς θα τον καλέσω και θα του τρίψω στην μούρη την ακύρωση της συμφωνίας αφού δεν έχω το νούμερο του ? Πως θα τον πάρω και θα του πω τέλος? Πως? Καλά δεν θα τον δω? Θα του δείξω εγώ τι εστί Παπαδάκη. Έχουμε πείσμα εμείς κύριε . Έχουμε τσαμπουκά εμείς . Δεν μασάμε από κάτι αντράκια εμείς! Φτάνει να τον δω, εάν τον δω.... 

Λες να μην τον ξαναδώ? Λες να με παραμύθιασε κανονικά ? Αχ δεν είμαι καλά, τα νεύρα μου έχουν περάσει σε άλλη διάσταση . Στον όροφο που βρίσκεται το γραφείο μου , οι μισοί έχουν πάρει άδεια και οι άλλοι μισοί περιμένουν ή να μου περάσουν τα νεύρα ή να επιστρέψουν οι πρώτοι για να πάρουν εκείνοι με την σειρά τους άδεια. Δεν αντέχομαι. Έχω μαλώσει με όλους. Το καταλαβαίνω πως έχω άδικο αλλά δεν μπορώ να το ελέγξω. Τα βήματα πάνε ως εξής:

1. Τον σκέφτομαι

2. εκνευρίζομαι και

3.ψάχνω υποψήφιο θύμα για να

4. εκτονωθώ.

«Μπέθυ» φωνάζω την γραμματέα μου από την ενδοεπικοινωνία

«Μάλιστα κυρία Papa» Μου λέει καθώς ανοίγει την πόρτα και μπαίνει μέσα στο γραφείο μου.

«Με ζήτησε κανείς?»

«Πολλοί κυρία Papa, είπα σε όλους ότι δεν είστε διαθέσιμη» μου λέει με καμάρι

«Τι έκανες λέει?» κεφαλικό θα πάθω εγκεφαλικό «Πες μου τουλάχιστον ότι κράτησες ονόματα και τηλέφωνα » Την ρωτάω με νεύρα

«Μάμαλιστα» Τραυλίζει και στέκετε εκεί. Δεν κουνιέται δεν μιλάει. Δεν κάνει τίποτα. Απλά στέκεται εκεί.

ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ

Παίρνω μια βαθιά ανάσα, και άλλη μια, και ακόμα μια. «Θα μου φέρεις την λίστα?»

«Ποια λίστα?» ρωτά σαν χαμένη

«Μπέθυ, σε παρακαλώ συγκεντρώσου, φέρε μου την λίστα αυτόν που με ζήτησαν »

Κινείτε , κάτι είναι και αυτό...

Λίγη ώρα μετά , εμφανίζεται με ένα χαρτί. Το αρπάζω σχεδόν από τα χέρια της και τις κάνω νόημα με το χέρι να φύγει ενώ παράλληλα έχω αρχίσει να διαβάζω την λίστα.

Όχι δεν μπορεί δεν είδα καλά κάπου εδώ θα είναι το όνομα του, περνάω μια δεύτερη φορά την λίστα...

Τίποτα. Κατεβάζω τους ώμους μου με απογοήτευση και ακουμπώ την πλάτη μου στην καρέκλα.

«Μπέθυ, καφέ» γκαρίζω

Δεν αντέχομαι αυτό το ξέρω, δεν ξέρω τι να κάνω για να διορθώσω το πρόβλημα. Δεν ξέρω τι ακριβώς μου συμβαίνει. Έχω έναν εκνευρισμό. Μόνιμο.

Το κινητό μου χτυπά και το σηκώνω χωρίς να δω ποιος με καλεί. Θα τον διαολοστείλω σκέφτομαι , και θα συνεχίσω την ενδοσκόπηση μου.

«Παρακαλώ?»

«Τα έχεις εντελώς χαμένα κοπέλα μου?»

«Α εσύ?» Λέω ξινισμένα στον Αχιλλέα

«Ναι εγώ. Περίμενες κανέναν άλλο?»

«Όχι απλά έχω δουλειά, και σκέφτηκα ποιος βλάκας με ενοχλεί» τον ειρωνεύομαι

«Ναι συνέχισε την τόσο καλή δουλειά που κάνεις , και σε λίγο δεν θα την έχεις »

«Που σημαίνει ?»

«ΜΑΖΕΨΕ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΣΟΥ. ΜΑΖΕΨΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ. ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΜΑΖΕΨΟΥ» γκαρίζει από την άλλη μεριά της γραμμής .

«Τι έγινε Αχιλλέα πιέσαμε τους μοσχοαναθρεμένους και πήρανε αμέσως τηλέφωνο για παράπονα? Δεν αντέχουν λίγη πίεση τα τσιράκια σου? Να την κάνω μόνη μου την δουλειά και εκείνους απλά να τους δίνω τον μισθό στο τέλος του μήνα ?»

«Πας καλά Αλεξάνδρα ,σε λίγο θα ψάχνουμε προσωπικό με τα κιάλια . Έχουν ζητήσει όλοι πρόωρη άδεια με διάφορες δικαιολογίες και έχεις μούτρα να πουλάς και πνεύμα? Θα μαζευτείς ?»

«Καλά» λέω μέσα από τα δόντια μου

«Όχι καλά. Μην με αναγκάσεις να έρθω εκεί στο κενό μου. Ξέρεις πόσο ψυχοφθόρες είναι οι περιοδείες. Τα κενά τα έχουμε για να ξεκουραζόμαστε όχι για να κάνουμε baby sitting»

«Νταξ»

«Σίγουρα?»

«Ναι λέμε»

«Ωραία»

«Οκ τότε. Δεν μου λες, τι συμβαίνει ?»

«Έχω νεύρα » του λέω και πολύ ώριμα του κλείνω το τηλέφωνο στα μούτρα.

Εάν ήθελε να μάθει τι έχω ας με ρωτούσε στη αρχή τι με πήρε από τα μούτρα ε? Εάν ενδιαφερόταν , ας έλεγε κοριτσάκι μου, σου συμβαίνει κάτι? Έχεις πάθει κάτι? Εγώ μπορεί κάτι να είχα σοβαρό. Πως με παίρνεις από τα μούτρα κύριε?

Δεν πάω καλά, κάνω υποθετικές συζητήσεις μέσα στο κεφάλι μου, αυτό το κάθαρμα φταίει που με γράφει μέρες τώρα.

Αποφασίζω να πάρω ρεπό την υπόλοιπη ημέρα, σκέφτομαι να μαγειρέψω κάτι. Το μαγείρεμα πάντα με χαλαρώνει . Η συγκέντρωση που χρειάζεται πάντα με κάνει να αδειάζω το μυαλό μου από ότι με βαραίνει και αυτό με ηρεμεί πραγματικά .

Αφού ψωνίσω αυτά που χρειάζομαι για να φτιάξω λεμονάτο με ρύζι από ένα ντελικατέσεν κοντά στο σπίτι μου , δίνω ρεπό στον Liam. Δεν έχω σκοπό να βγω και δεν τον χρειάζομαι, τον καθησυχάζω όμως πως εάν για οποιοδήποτε λόγο αλλάξω γνώμη και αποφασίσω να βγω... θα τον καλέσω αμέσως. Ναι λες και μου βγήκε σε καλό η τελευταία μου έξοδος , και ανυπομονώ να το ξανακάνω .

Μπαίνω σπίτι μου και αλλάζω σε κάτι πρόχειρο και άνετο για μαγείρεμα, κατευθύνομαι στην κουζίνα και για μια ακόμα φορά θαυμάζω την σχολαστικότητα στο καθάρισμα της κ. Μαρίας αλλά και την διακριτικότητα της . Ξέρει ότι δεν μας αρέσει να βρίσκουμε κανέναν άλλο μέσα στο σπίτι όταν είμαστε και εμείς και μόλις την ειδοποιήσουμε ότι επιστρέφουμε φροντίζει να έχει φύγει. Συναναστρεφόμαστε με τόσο κόσμο καθημερινά που το σπίτι για μας είναι το ησυχαστήριο μας.

Κατευθύνομαι στον πάγκο και αφού επιλέγω τα διάφορα σκεύη ξεκινάω το μαγείρεμα μου απερίσπαστη. Σοτάρισμα, σβήσιμο με κρασί, βράσιμο και τελείωμα με λεμόνι , αυτήν είναι η διαδικασία που ακολουθώ και το αποτέλεσμα με δικαιώνει. Μυρίζει τέλεια και πιστεύω ότι έχει θεϊκή γεύση.

Δεν χάνω χρόνο στρώνω το τραπέζι, σερβίρω το φαγητό μου, κόβω σαλάτα και ανοίγω την τηλεόραση στο E!. ΜΜΜΜΜ είναι πεντανόστιμο σκέφτομαι καθώς τρώω και παρακολουθώ μία εκπομπή που αναφέρεται στην περιοδεία των Savages στην Ευρώπη. Ακούγεται ο ήχος του ασανσέρ που με ειδοποιεί πως κάποιος έφτασε στο σαλόνι και απορώ, πρέπει να είναι πολύ σημαντικό αυτό που ξέχασε η κ. Μαρία για να επιστρέψει...

«Κ. Μαρία στην κουζίνα » και τότε τον ακούω

«Μυρίζει υπέροχα. Βάλε μου και εμένα μέχρι να πλύνω τα χέρια μου. Πεινάω σαν λύκος.»

Έχω παγώσει από το σοκ και δεν μπορώ να κουνηθώ από την θέση μου, δεν μπορώ να απαντήσω. Πάει καλά? Με άλλον μιλούσα? Με άλλον έκανα συμφωνία ? Σε άλλον είπα ρητά και κατηγορηματικά 'μην έρθεις σπίτι μου' ? Όσο εγώ μένω ακούνητη-αμίλητη-αγέλαστη και κατά σοκαρισμένη το γουρούνι έχει πλυθεί και έχει επιστρέψει.

«Τι κάθεσαι ? Πεινάω σου είπα» μου λέει αφού μου δίνει ένα πεταχτό φιλί στα χείλη μου.

Τότε ξυπνάω από το σοκ και του απαντώ «Εάν πεινάς πήγαινε κάπου να φας, το πόδι σου εδώ δεν θα το ξαναπατήσεις. Τι το πέρασες το σπίτι μου? Εστιατόριο? Άσε που πώς μπήκες μου λες... ? Πως έμαθες τον κωδικό? Άσε δεν θέλω να ξέρω απλά φύγε »

Λέω με μία ανάσα και φεύγω βολίδα από την κουζίνα και κατευθύνομαι στο δωμάτιο μου . Δεν προλαβαίνω όμως να κλείσω την πόρτα πίσω μου με προλαβαίνει και μπαίνει μέσα χτυπώντας με δύναμη την πόρτα πίσω του. Με τραβάει και με εγκλωβίζει ανάμεσα στον τοίχο και το σώμα του . Δίνει μία με το χέρι του στον τοίχο δίπλα μου και με ρωτά όλο νεύρα.

«Τι είπα την τύχη μου μέσα? Ότι πεινάω είπα γαμώ το στανιό μου. Τόσο θέμα είναι για σένα να μου βάλεις ένα πιάτο φαγητό ? Οκ , από αύριο θα φέρνω εγώ κάτι να τσιμπήσουμε » μου φωνάζει και με πιέζει κι άλλο επάνω στον τοίχο και επάνω στο σώμα του. Ο Ανδρισμός του τρίβεται επάνω στην κοιλιά μου και φαίνεται πως οι αντιπαραθέσεις μας τον εξιτάρουν και αυτόν όσο εξιτάρουν και εμένα, γιατί και εγώ είμαι είδη υγρή για εκείνον .

«Αυτό είναι το θέμα μας ? ποιος θα μαγειρεύει ?»

«Δεν ξέρω Αλεξάνδρα, δεν είναι? Θα έπαιρνα όρκο ότι για αυτό μου παραπονέθηκες»

«Πώς μπήκε μέσα? Δεν σου είχα ξεκαθαρίσει ότι δεν ήθελα να δώσω δικαιώματα στο σπίτι μου?»

«Αγόρασα ένα διαμέρισμα δυο ορόφους κάτω , στην ουσία είναι μεζονέτα σαν το δικό σου, το ασανσέρ σου έχει πρόσβαση μόνο σε αυτά τα δυο διαμερίσματα. Ήταν πραγματικά πολύ εύκολο για μένα να μάθω το κωδικό σου. Το ξέρω πως μου είχες πει όχι στο σπίτι σου , όχι στο δικό μου, απλά σου είχα προτείνει να αγοράσω κάτι και ενώ στην αρχή πίστεψα ότι ίσως η λύση του ξενοδοχείου να μην ήταν κακή μετά άλλαξα γνώμη»

«Γιατί?»

«Γιατί Μωρό μου» μου λέει με σαγηνευτική φωνή και μου χαρίζει απαλά αισθησιακά φιλιά αρχίζοντας από την άκρη του λαιμού μου και καταλήγοντας στην κλείδα μου «Στο ξενοδοχείο θα ήσουν σφιγμένη, θα νόμιζες ότι όλοι σε κοιτάνε καθώς έρχεσαι και φεύγεις και εγώ σε θέλω χαλαρή και παραδομένη για να σου κάνω όλα αυτά που φαντάζομαι...»και συνεχίζει βάζοντας τα χέρια του στο παιχνίδι. Αρχίζει να χουφτώνει τον κώλο μου και να τρίβει την στύση του ξεδιάντροπα επάνω μου. Εγώ δαγκώνω δυνατά το κάτω χείλος μου να μην φωνάξω και προσπαθώ να επιβληθώ στο σώμα μου για να μην τελειώσω επιτόπου. Μου λέει «Και τώρα που τα λύσαμε όλα αυτά... » με απομακρύνει από τον τοίχο και μου δίνει μία ξυλιά

«Αουτς κάθαρμα πόνεσε. Είσαι τρελός ?» φωνάζω

«Απλά πεινασμένος μωρό μου και αφού δεν με τάισες φαγητό θα χορτάσω την πείνα μου αλλιώς» μου δηλώνει και με φιλά με πάθος κολλώντας με ξανά επάνω στον τοίχο.

Κατέβασε την φόρμα μου και μου την έβγαλε τελείως , έγλυψε μια φορά τα χείλη μού καθώς τα δάχτυλα του παραμέρισαν το εσώρουχο μου και άρχισαν να κάνουν κύκλους μαλάσσοντας την ήδη διογκωμένη κλειτορίδα μου. «Μμμ τόσο έτοιμο αυτό το μουνάκι για μένα. Τι λες Αλεξάνδρα να σε γαμήσω? Θέλεις ?» δεν περιμένει απάντηση και βάζει ένα δάχτυλο μέσα μου «θέλεις» ρωτά ξανά την ώρα που βάζει ακόμα ένα δάχτυλο στο παιχνίδι. Βογκάω βαθιά και δυνατά και με τα χέρια μου επιτίθομαι στο παντελόνι του. Το ξεκουμπώνω και ελευθερώνω τον σκληρό του πούτσο. Τον χαϊδεύω και αφού τον ακούω να παίρνει μία κοφτή ανάσα και καταλαβαίνω ότι τον επηρεάζω και εγώ του λέω «Σε θέλω μέσα μου, μην αργείς »

«Ζήτησε μου συγνώμη για της μαλακίες σου »

«Πήδα με τώρα» απαιτώ

«Σου είπα όχι νταϊλίκια σε μένα μωρό μου , για καλή σου τύχη είμαι στις καλές μου . Πήδα πάνω μου και τύλιξε τα πόδια σου γύρω από την μέση μου.» Με πρόσταξε και εγώ ακολούθησα τις οδηγίες του. Μπήκε βίαια μέσα μου. Χριστέ μου ψέλλισα τι γαμάτη αίσθηση. «Διάολε είσαι τέλειος » του λέω καθώς συνέχιζε να κουνιέται μέσα μου.

«Γαμώτο τι σκατά μου κάνεις?» Μου λέει ενώ δεν έχει σταματήσει στιγμή να μπαίνει μέσα μου. Αναστέναζω από την ηδονή που μου προσφέρει. Τα νύχια μου γδέρνουν την πλάτη του, ενώ εκείνος συνεχίζει να μπαίνει και να βγαίνει με μανία , χωρίς να με αφήνει να πάρω ανάσα.

Και τότε βγάζω μια κραυγή και τελειώνω υπέροχα γύρω του. Νιώθω τα δόντια του στον ώμο μου και αρχίζει να κουνιέται μέσα μου ποιο δυνατά και ποιο σκληρά. «Θα χύσω γαμώτο θα τελειώσω... τον ακούω να μου λέει και τότε τον νιώθω να τελειώνει μέσα στο προφυλακτικό»

Μένουμε για λίγα λεπτά έτσι με εμένα κολλημένη στον τοίχο και εκείνον μέσα μου ώσπου προσεκτικά βγαίνει από μέσα μου και με στηρίζει προσεκτικά στα πόδια μου. «Πάω για ντουζάκι μωρό μου, αξίζω λίγο από το φαγητό σου τώρα?» με ρωτά παιχνιδιάρικα και μου χαρίζει εκείνο το χαμόγελο που με πεθαίνει.

«Ναι θα σου βάλω» του απαντώ

«Δεν το φέρνεις στο δωμάτιο να χαζέψουμε και λίγη τηλεόραση ?»

«Οκ , πήγαινε για ντούζ στο δικό μου μπάνιο και εγώ θα πάω σε αυτό του διαδρόμου και θα ζεστάνω και το φαγητό και θα έρθω »

Φάγαμε και χαζέψαμε μία παλιά ταινία και όταν ένιωσα να με παίρνει ο ύπνος είδα την τηλεόραση να κλείνει και αισθάνθηκα τα χέρια του να με έχουν αγκαλιά.

«Τι κάνεις?»

«Σε αγκαλιάζω»

«Τι?»

«Αγκαλιά. Ξέρεις αυτό που τυλίγεις τα χέρια σου γύρο από τον κορμό του σώματος. Αυτό ονομάζεται αγκαλιά»

«Μην γίνεσαι ειρωνικός , ξέρω τι είναι η αγκαλιά»

«Τότε τι? Έχεις πρόβλημα με την πρακτική εφαρμογή »

«Είχαμε πει...»

«Καληνύχτα » μου ψιθυρίζει

«Πότε θα φύγεις ?» Λέω μέσα στον ύπνο μου

«Καληνύχτα » μου ξαναλέει και με σφίγγει ποιο πολύ επάνω του

«Τι καληνύχτα βρε Ρόμπερτ? Άντε σήκω να πας κάτω» του λέω και εκείνος γρυλίζει και με σφίγγει «Κλείσε τα μάτια σου επιτέλους »

«Φύγε »

«Όχι»

«Φύγε»

«Όχι είναι απλά ύπνος κοιμήσου »

«Φύγε , αγκαλιά κοιμούνται τα ζευγάρια εμείς δεν είμαστε»

«όχι»

«γιατί ? θα ακολουθήσεις τίποτα από αυτά που είπαμε ? είπαμε πηδιόμαστε και τέλος.» λέω προσπαθώντας να απεγκλωβιστώ .

«Πηδιόμαστε και μετά κοιμόμαστε αγκαλιά όχι γιατί είμαστε ζευγάρι ή εγώ γουστάρω αγκαλιές , απλά δεν φεύγω γιατί ορισμένες φόρες ξυπνάω με καύλες το βράδυ και θέλω να πηδήξω. Θα θέλω να σου γαμήσω το μουνάκι τρελά»

Και τότε σκαρφαλώνει επάνω μου και αρχίζει να σκορπά φιλιά παντού στο κορμί μου κατεβαίνοντας προς τα κάτω και ακόμα ποιο κάτω

«Ναι θα ξυπνήσω εγώ μέσα στην νύχτα για να πηδήξεις εσύ?» του λέω δευτερόλεπτα πριν η γλώσσα του προσγειωθεί στην κλειτορίδα μου. Με έγλειφε και με έπαιζε όταν έβαλε και τα δυο του δάχτυλα μέσα μου μου κόπηκε η ανάσα από την ηδονή που μου πρόσφερε.

Το πρόσωπο του ήταν κριμένο στην περιοχή μου. Λατρεύω να τον βλέπω γονατιστό να με υπηρετεί. Η ηδονή που μου προσφέρει μου είναι πρωτόγνωρη.

«Ρο- Ρομπερτ τι μου κάνεις ουρλιάζω. Έτσι μην σταματάς » και δεν σταμάτησε, με έγλυφε επιδέξια με την γλώσσα του οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια σε έναν έντονο οργασμό ώσπου απομάκρυνε ταυτόχρονα την γλώσσα του και τράβηξε τα δάχτυλα του έξω «Ρόμπερτ?» Απόρησα και άνοιξα τα μάτια μου που δεν είχα καταλάβει ότι είχα κλείσει.

«Τι μωρό μου? Θέλεις να τελειώσεις ?»

Με μεταχειρίζεται. Με παίζει γαμώτο αλλά θέλω να τελειώσει αυτό που ξεκίνησε

«Ναι » κλαψούρισα

«Και μετά ύπνο αγκαλιά?»

«Ναι » κλαψούρισα ξανά. Και τότε έχωσε τα δάχτυλα του μέσα μου πάλι και άρχισε να με γλείφει και να δαγκώνει την κλειτορίδα μου ώσπου δεν άντεξα και τελείωσα φωνάζοντας το όνομα του.

Ξαπλώνει ξανά πίσω μου με κλείνει στην αγκαλιά του και «Καληνύχτα Αλεξάνδρα»

«Καληνύχτα»

Ο Θεέ μου το κάθαρμα δεν συγκρινόταν με άλλους άντρες . Ήταν ένα κάθαρμα που εάν έκανες το λάθος και τον συναντούσες δεν θα τον ξεχνούσες ποτέ.

Καυτός , σκοτεινός , επικίνδυνος, μυστηριώδης , γοητευτικός και επικίνδυνα ερωτικός.

Είχε όλα τα συστατικά για να παγιδεύσεις και να καταστρέψει , εάν το αποφασίσει οποιαδήποτε γυναίκα

Αυτές ήταν οι τελευταίες μου σκέψεις πριν παραδόθώ στην αγκαλιά του Μορφέα