Προς:

Πέτρο Γεωργίου

Ιωσηφίδου 78,

167 77 Ελληνικό

                                                                                 Αθήνα, 14 Φεβρουαρίου 2017

Αγαπημένε μου φίλε Πέτρο,

Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου πω όσα καιρό τώρα κρατάω καλά φυλαγμένα στην καρδιά μου και ποτέ δεν τόλμησα να ξεστομίσω σε κανέναν.

Θα αναρωτιέσαι φυσικά τι μ' έπιασε και αντί να στα πω προφορικά, αφού βλεπόμαστε καθημερινώς, διάλεξα να στα γράψω και μάλιστα στο χαρτί κι όχι ηλεκτρονικά. Η απάντηση είναι πολύ απλή, δεν έχω το θάρρος που χρειάζεται για να ξεγυμνώσω μπροστά στα μάτια σου όλα τα συναισθήματα μου αλλά ούτε μου πάει η καρδιά να τα εκφράσω σε μια άψυχη οθόνη υπολογιστή. Έτσι, να 'μαι τώρα με ένα στυλό στο χέρι να προσπαθώ να χωρέσω στο χαρτί όλα εκείνα που σου κρατάω κρυμμένα.

Και ναι, έχω κι εγώ τα μυστικά μου! Μην μου ξινίζεις την μούρη! Μπορεί να μην σε βλέπω αλλά είμαι σίγουρη για την γκριμάτσα που έχει πάρει αυτήν την στιγμή το πρόσωπο σου. Είκοσι ολόκληρα χρόνια σε έχω μάθει από την καλή κι από την ανάποδη.

Θυμάσαι την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε; Ήμασταν μόλις έξι χρονών κι εγώ έτρεχα σαν δαιμονισμένη στο πάρκο μέχρι που έπεσα πάνω σου και βρεθήκαμε κι οι δυο στο χώμα. Εσύ είχες μείνει να με κοιτάς λες κι είμαι εξωγήινη κι εγώ σαν υπνωτισμένη χάζευα τα μάτια σου. Πρώτη φορά αντίκριζα τόσο γαλάζια μάτια, σχεδόν σαν ξεβαμμένα.

Η μητέρα μου ήρθε να με μαζέψει κι άρχισε να μου φωνάζει για την απροσεξία μου αλλά εγώ ούτε που της έδωσα σημασία. Την θυμάμαι να με τραβάει από το χέρι για να φύγουμε κι εγώ να έχω το κεφάλι γυρισμένο προς το μέρος σου. Πριν στρίψουμε στην γωνία σου φώναξα το όνομα μου δυνατά. «Με λένε Νεφέλη!»

Όταν γυρίσαμε στο σπίτι πήγα χαρούμενη στον μπαμπά μου και του είπα ότι βρήκα αυτόν που θα παντρευτώ! Περιττό να σου πω ότι έβαλε τα γέλια! Δεν πτοήθηκα όμως κι άρχισα να πλάθω με το μυαλουδάκι μου αμέτρητα όνειρα για την κοινή μας ζωή! Και ναι, από μικρή ήθελα να σε τυλίξω! Είσαι κελεπούρι, τι να κάνουμε!

Όταν ξεκινήσαμε το σχολείο και σε συνάντησα την ώρα του διαλλείματος στην αυλή πέταξα από την χαρά μου κι ήρθα να σου μιλήσω αλλά εσύ με αγνόησες γιατί ήσουνα με τους φίλους σου. Βλέπεις εσείς τα αγόρια δεν θέλατε τότε να μιλάτε με κορίτσια και μας αποφεύγατε λες κι είχαμε χολέρα! Και πάλι όμως δεν το έβαλα κάτω, ήμουν πεπεισμένη ότι κάποια μέρα θα μου μιλούσες!

Η μοίρα φαίνεται ήταν με το μέρος μου και μετά από λίγους μήνες μετακομίσατε στην πολυκατοικία μας. Εσείς στον πέμπτο κι εμείς στον δεύτερο. Αναπόφευκτα γνωρίστηκαν οι γονείς μας κι έτσι άρχισε κι η δικιά μας φιλία! Μπορεί στην αρχή να μου έκανες τον δύσκολο, ότι και καλά με το ζόρι σε φέρνανε στο σπίτι μου, αλλά είχα ακούσει την μητέρα σου να λέει στην δική μου πως της είχες φάει τα αυτιά για να έρθετε να παίξουμε. Παραδέξου το ήμουν μια γλύκα και φυσικά πρώτη στις σκανταλιές! Από τότε σου έβαζα τα γυαλιά και δεν σηκώνω κουβέντα!

Τα χρόνια περνούσαν κι εμείς δενόμασταν ακόμα πιο πολύ σε σημείο να περνάμε όλον μας τον ελεύθερο χρόνο μαζί κι όλοι να νομίζουν ότι είμαστε αδέρφια. Εγώ πάλι όταν το άκουγα αυτό έβγαζα φλύκταινες κι ήθελα να τους χαστουκίσω όλους, ενώ εσύ περήφανος απαντούσες ότι είμαι η μικρή σου αδερφούλα! Τα μάτια μου γύριζαν κι από τα νεύρα μου μετά σου έβαζα αλάτι στο νερό για να μην πίνετε. Ναι, εγώ έφταιγα για αυτό κι όχι η βρύση μας όπως σου έλεγα! Για χρόνια ολόκληρα ερχόσουν μ' ένα σφραγιστό μπουκάλι στο χέρι, ψάρακλα! Είσαι τυχερός που σοβάρεψα μεγαλώνοντας γιατί δεν θα το γλίτωναν το ποντικοφάρμακο οι κοπέλες σου!

Αχ, κάθε σχέση σου και μια μαχαιριά στην καρδιά μου ήταν! Από μέσα μου μετρούσα μέρες μέχρι να πάρει πόδι η λεγάμενη κι όλη η προσοχή σου να στραφεί ξανά σε μένα. Ναι, το ξέρω ακούγεται εγωιστικό αλλά σ' ήθελα και πονούσα που δεν μπορούσες να με δεις διαφορετικά, αντιθέτως χάριζες απλόχερα τα φιλιά σου στις άλλες! Για μένα ποτέ δεν υπήρξε άλλος άντρας να μου τραβήξει την προσοχή! Από την πρώτη στιγμή που σε είδα μέχρι τώρα, είκοσι χρόνια μετά, εσύ παραμένεις ο μοναδικός! Αυτό κι αν είναι κόλλημα!

Πάλι καλά που υπάρχει κι η μπουκάλα και μπόρεσα να γευτώ τα χείλη σου! Ήσουν το πρώτο μου φιλί και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευτυχισμένη! Δεν με ένοιαζε που εσύ με φιλούσες μόνο λόγω του παιχνιδιού, εγώ εκείνη την ώρα ζούσα το όνειρο μου, είχα σβήσει από το μυαλό μου όλα τα υπόλοιπα κι υπήρχαμε μόνο εγώ κι εσύ!

Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα των πανελληνίων, κι είδα ότι οι δρόμοι μας θα χωρίσουν αναγκαστικά, πλάνταξα στο κλάμα! Μερόνυχτα ολόκληρα οδυρόμουνα λες κι ήρθε η συντέλεια του κόσμου! Μπροστά σου προσπαθούσα να φανώ δυνατή και το έριχνα στην πλάκα κάνοντας σου καζούρα που δεν μπόρεσες να περάσεις κι εσύ Θεσσαλονίκη αλλά θα σε τρώγανε τα καράβια για την Κρήτη, όταν από μέσα μου ζήλευα που θα καλοπερνούσες σ' ένα νησί χωρίς εμένα. Και μόνο που σκεφτόμουνα όλες τις τουρίστριες που θα σουλατσάρουν με τα μαγιό στους δρόμους μου ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι!

Πέρασαν τέσσερα χρόνια που σε έβλεπα μόνο στις γιορτές, που γυρίζαμε κι οι δυο μας στην Αθήνα, και τα καλοκαίρια που ερχόμουν εγώ κάτω και δουλεύαμε μαζί στο μπαρ στην παραλία. Τέσσερα χρόνια που καρτερούσα κάθε σου επίσκεψη, έστω κι αν ήταν ένα τριήμερο στην χάση και στην φέξη, για να δώσει φως στην μικρή μου γκαρσονιέρα. Τέσσερα χρόνια που ανυπομονούσα οι μήνες τους να περάσουν γρήγορα για να έρθουμε και πάλι κοντά!

Κι εσύ ηλίθιε για να με παιδέψεις ακόμα περισσότερο τελείωσες στα πέντε χρόνια! Βέβαια, που να ανοίξει βιβλίο ο κύριος όταν έτρεχε γύρω από τον γυναικείο ποδόγυρο όλη την ώρα! Έτσι κι εγώ νευρίασα κι αποφάσισα να πάω για μεταπτυχιακό στην Αγγλία. Ναι, εσύ ήσουν που με οδήγησες στην ξενιτιά κι όχι η ξαφνική μου αγάπη για την επιστήμη. Δεν μπορώ να πω όμως μου βγήκε σε καλό, έμαθα πολλά πράγματα και με βοήθησε στο βιογραφικό μου. Δεν παύουν όμως να είναι δυο χρόνια που οι μέρες που σε έβλεπα ήταν μετρημένες στα δάχτυλα των χεριών γιατί κι όταν γύρισες από την Κρήτη έφυγες κατευθείαν για στρατό.

Στα είκοσι τέσσερα λοιπόν ξαναβρισκόμαστε πάλι στην Αθήνα κι ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Μπορεί πλέον να ήμασταν δυο ενήλικες με τα πτυχία τους και τις δουλειές τους, αλλά όταν μέναμε οι δυο μας συμπεριφερόμασταν σαν μικρά παιδιά που δεν χάνουν ευκαιρία να πειράξει το ένα το άλλο. Κάποια στιγμή μάλιστα ήμουν έτοιμη να σου πω πως αισθάνομαι αλλά, ως γνωστή γκαντέμω, δεν πρόλαβα γιατί με πήρες από τα μούτρα λέγοντας μου ενθουσιασμένος πως γνώρισες τον έρωτα της ζωής σου! Πως δεν σωριάστηκα κάτω από αυτό που άκουσα, ακόμα απορώ! Έτσι, για άλλη μια φορά έκανα πίσω για την ευτυχία σου και μάλιστα σου έδινα και συμβουλές για να την κερδίσεις! Τόσο καλά!

Πέρασαν λοιπόν άλλα δυο χρόνια μέχρι να χωρίσεις και να είμαστε κι οι δυο ελεύθεροι! Βασικά εσύ γιατί εγώ μια ζωή ήμουν στο περίμενε. Έφτασα να είμαι είκοσι έξι χρονών γομάρα και να αισθάνομαι ακόμα ένα άπειρο δεκαπεντάχρονο κοριτσόπουλο, κι όχι δεν είναι επειδή θέλω να κρύψω χρόνια! Θυμάσαι όσα σου έχω πει για την σχέση μου με τον Βαγγέλη στην Θεσσαλονίκη και με τον John στην Αγγλία; Ήταν ψέματα! Απλοί φίλοι μου ήταν που ήξεραν πως αισθάνομαι για σένα κι αναλάμβαναν το ρόλο του αγοριού μου όταν ερχόσουν εσύ να με δεις. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά δεν μπορούσα να σ' αφήσω να πιστεύεις ότι είμαι κανένα μπάζο που δεν είναι ικανό να κάνει ούτε μια σχέση όταν εσύ από το γυμνάσιο κιόλας αλώνιζες με την μια και με την άλλη.

Με έχεις καταστρέψει για κάθε άλλον άντρα κι όσοι μου την πέφτουν μου φαίνονται πάντα τόσο λίγοι μπροστά σου! Ξέρεις πόσες φορές έχω τραγουδήσει εξαιτίας σου το «Ποιος να συγκριθεί μαζί σου» του Πάριου; Το πρόσωπο σου, το γυμνασμένο σου σώμα, τα μαύρα σου μαλλιά που κάνουν την τέλεια αντίθεση με τα μάτια σου τριγυρνάνε συνέχεια στην μυαλό μου και δεν μ' αφήνουν να κάνω βήμα. Και δεν φτάνει που είσαι κούκλος, είσαι έξυπνος κι έχεις και τον καλύτερο χαρακτήρα που έχω συναντήσει σε άντρα!

Γιατί να είσαι τόσο τέλειος; Γιατί, μου λες; Γιατί να είμαι καταδικασμένη να σε βλέπω να προχωράς την ζωή σου όταν εγώ είμαι στάσιμη, σαν σταματημένο ρολόι που κόλλησαν οι δείκτες του και κανείς δεν μπήκε στην διαδικασία να του αλλάξει τις μπαταρίες;

Όχι, δεν σε κατηγορώ για τίποτα, μονάχα εγώ φταίω για την κατάσταση που βρίσκομαι! Εσύ δεν ξέρεις γιατί ποτέ δεν είχα τα κότσια να σου το ομολογήσω φοβούμενη ότι θα χάσω την φιλία σου. Είχα τόσες ευκαιρίες μέσα σ' αυτά τα χρόνια να σου δείξω τι νιώθω αλλά τις άφησα να πάνε χαμένες. Δεν αντέχω όμως άλλο αυτό το βάρος κι έτσι αποφάσισα να σου γράψω αυτό το γράμμα. Είναι καιρός να προχωρήσω κι εγώ. Μαζί σου ή όχι θα το αποφασίσεις εσύ! Πάντως να ξέρεις ότι θα είσαι τελείως βλάκας αν αποφασίσεις να ξεκόψεις μαζί μου μετά από όσα έμαθες και να πετάξεις μια φιλία είκοσι χρόνων στα σκουπίδια! Και ναι μόνο εγώ θα μπορούσα να σε βρίζω σε μια ερωτική εξομολόγηση και μάλιστα όχι μόνο μια φορά, αλλά ξέρεις πως μεγάλωσα σαν αγοροκόριτσο και δεν μπορώ τα πολύ μελό. Θα τα πω λοιπόν μια φορά και δώσε βάση.

Σ' αγαπώ είκοσι ολόκληρα χρόνια κι όχι μόνο ως φίλη! Είμαι ερωτευμένη μαζί σου και θα ήθελα όσο τίποτα άλλο να ήμασταν μαζί σαν ζευγάρι! Να μπορούσα να σε αγκαλιάζω και να σε φιλάω όλη την ώρα, να κοιμόμαστε αγκαλιά κάθε νύχτα και το πρωί να ανοίγεις τα βλέφαρα σου και να αντικρίζω τον γαλάζιο σου ουρανό! Είσαι ο άντρας των ονείρων μου κι η καρδιά μου χτυπάει μόνο στους δικούς σου χτύπους! Άκουσε την, νιώσε την, με τα βίας την κρατάω στην θέση της! Είναι λες κι είναι ένα φυλακισμένο πουλί που ψάχνει διέξοδο από το κλουβί του. Σ' αγαπάω, μ' ακούς;

Αν αισθάνεσαι κι εσύ κάτι για μένα έλα να με συναντήσεις σήμερα το βράδυ που είναι κι η μέρα των ερωτευμένων στο στέκι μας. Θα έχω πιάσει το γνωστό τραπέζι και θα σε περιμένω να τα πούμε και κατά πρόσωπο. Αν όμως με βλέπεις μόνο ως φίλη μην έρθεις καθόλου, μην νοιαστείς που θα με στήσεις. Δεν θα αντέξω να σε δω την μέρα που όλοι γιορτάζουν τον έρωτα να μου ρίχνεις χυλόπιτα.

Σκέψου όσα σου είπα και κάνε ότι είναι καλύτερο για σένα! Δεν πρόκειται να σου κρατήσω κακία, όποια απόφαση κι αν πάρεις, και σου υπόσχομαι ότι αν θες να μείνουμε μόνο φίλοι, από αύριο θα ξεχάσω τα πάντα και θα είμαστε μόνο αυτό. Θα σεβαστώ απόλυτα την επιθυμία σου κι όλα θα είναι όπως πριν, σαν να μην σου έγραψα ποτέ αυτό το γράμμα. Το μόνο που θα σε παρακαλούσα θα ήταν να κάψεις αυτές τις σελίδες, δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν όταν δεν ανταποκρίνονται στα δικά σου συναισθήματα! Καλύτερα να γίνουν στάχτη και να τις πάρει ο αέρας μακριά, να τις ξορκίσει για να ελευθερωθώ κι εγώ από τα δεσμά σου!

Περιμένοντας με αγωνία την απάντηση σου, σήμερα στις οχτώ το βράδυ.

                                                                                    Πολλά φιλιά,

                                                                                    η ερωτοχτυπημένη φίλη σου

                                                                                    Νεφέλη

Αυτή λοιπόν είναι η συμμετοχή μου για τον διαγωνισμό των Greek Wattys με θέμα "Love Letters". Ελπίζω να σας αρέσει! 😙❤

P.S. Τα ονόματα κι οι διευθύνσεις είναι τυχαία.