Τα έτη όμως περνούσαν και μαζί ο καιρός και ο χρόνος. Όταν τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως αρχικά φαίνονται, οι άνθρωποι που τα  θεωρούν δεδομένα και συγκεκριμένα στο μυαλό τους, αποσυντονίζονται και τα χάνουν καθώς δεν ξέρουν πως να διαχειριστούν την κατάσταση.  Η Κρυσταλλία είχε φτάσει είκοσι χρονών. Σαν χθες ήταν ακόμα νυφούλα... αγνότατη και άμαθη απέναντι στα συζυγικά καθήκοντα. Σαν μικροκαμωμένο 'ζωάκι' ή παιδάκι θα την χαρακτήριζε κανείς όταν έκανε είσοδο στο σπίτι του άντρα της ο οποίος την φρόντισε, την βοήθησε να συνηθίσει στην νέα της πραγματικότητα, την δίδαξε τα δεδομένα της συμβίωσης της στο πλευρό του και της κοινής τους ζωής που θα ακολουθούσε και της έδειξε εμπράκτως την αγάπη του.

Ήταν πολύ ωραία, θαυμάσια και πανέμορφα όλα αυτά τα μαθήματα μαζί με τις στιγμές τους και τον ευγνωμονούσε για αυτό, όμως τώρα ο Φαίδων δεν είχε καμία σύνδεση ομοιότητας με τον άντρα που ήξερε. Ήταν σαφές πως ήταν μια ανάμνηση του παρελθόντος, του ρομαντικού τους παρελθόντος. Η κοπέλα κράτησε την συγκεκριμένη ανάμνηση της εικόνας του καλού της στο μυαλό της φαντασίας της, αφού δεν ήταν εφικτό να ζει τον ίδιο παραμυθένιο έρωτα μαζί του όπως τον πρώτο καιρό.

   [...]

Η Κρυσταλλία χρειάστηκε να εκτελέσει ένα κομμάτι χορογραφίας της λίμνης των κύκνων με παρτενέρ έναν όμορφο, λυγερό και σφριγηλό χορευτή. Ο σύζυγος της έφτασε πάνω στην ώρα για να παρακολουθήσει την πρόβα της και διάλεξε μια θέση στο μακρινό κάθισμα του χώρου του θεάτρου. Η Κρυσταλλία ένιωσε να τη διαπερνά ανατριχίλα αλλά και μια ευχάριστη αναστάτωση, καθώς παρατήρησε μια στιγμή μονάχα την εντυπωσιακή και γοητευτική φιγούρα του άντρα της. Όμως για τον Φαίδωνα δεν ίσχυε το ίδιο. Ο λόγος ήταν ο παρτενέρ της Κρυσταλλίας. Το γεγονός ότι τους είδε ήταν αρκετό για να τον κάνει να παγώσει και να χάσει τον αυτοέλεγχο των συναισθημάτων του παραλίγο.

Όταν τον έπιασε να εξετάζει και να παρατηρεί τις καμπύλες και το καλλίγραμμο σώμα της γυναίκας του, ένιωσε ζήλια και οργή. Ποιος νόμιζε πως ήταν ο συγκεκριμένος νεαρός που καυχιόταν και περηφανευόταν για την ικανότητα του στο χορό; 'Δεν είχε ούτε το ταλέντο, ούτε τη δεξιότητα και φαινόταν πολύ υποδεέστερος μπροστά στην Κρυσταλλία 'συλλογίστηκε με μοχθηρία και κακία ο Φαίδων παρατηρώντας τον από μακριά. Δεν περίμενε ότι χρειάζονταν εκείνη να συμμετέχει με ταίρι για την πράξη του ντουέτου. Η υπερφορτωμένη δουλειά του τον κρατούσε μακριά για κάποιο καιρό από τα νέα της καθημερινότητας της συζύγου του. Όμως μετά από αυτό που αντίκρισε, αποφάσισε δριμύτερος να αρχίζει να πληροφορείται για τη ζωή και τις κινήσεις της.

Μια μέρα που η κοπέλα πήγε να αναχωρήσει από το σπίτι της για το μάθημα χορού, η φωνή του άντρα της την σταμάτησε ξαφνικά και απότομα στο σαλόνι.

« Έχουν κλείσει οι δρόμοι σήμερα στο κέντρο λόγω μιας συγκέντρωσης για διαμαρτυρία. Δεν θα κουράσω τον σοφέρ μου ώστε να πηγαινοφέρνει πρώτα εμένα  και μετά εσένα επειδή τυχαίνει να έχεις το αφιλότιμο μάθημα στη σχολή σήμερα. Για αυτό τοn λόγο δεν θα πας. Θα παραμείνεις στο σπίτι μας και θα βρεις μια άλλη ασχολία για να περάσουν οι ώρες σου »

« Τι; Δεν θα πάω στη σχολή χορού που τόσο αγαπώ;» τον ρώτησε έντρομη μη πιστεύοντας στα αυτιά της, η Κρυσταλλία. Το άκουσμα της ρητής εντολής του την λύπησε.

« Δεν πίστευες πως θα ήμουν τόσο ηλίθιος ώστε να σε αφήσω να σπουδάσεις την συγκεκριμένη τέχνη. Γυναίκα μου είσαι και θα παραμείνει η θέση σου στο σπίτι μoυ» η Κρυσταλλία συνέχιζε να τον κοιτά θλιμμένα και σοκαρισμένα.

« Μα καλά τι νόμιζες απορώ; Ότι θα σε άφηνα έτσι απλά να κάνεις ότι επιθυμείς και ότι δεν θα πάλευα να διατηρήσω τον γάμο μας;» τη ρώτησε κυνικά και ψυχρά. Ενώ αναφερόταν στο γάμο τους και στη προσπάθεια να τον διατηρήσει όπως έλεγε, δεν υπήρχε συναίσθημα αγάπης να χρωματίζει την φωνή του. Η Κρυσταλλία το κατάλαβε και λυπήθηκε πολύ περισσότερο από το γεγονός της απιστίας του... η οποία ως ένα μελανό σημείο του καιρού της κρίσης του γάμου τους, θα συνέβαινε στο σύντομο μέλλον. Η διαπίστωση που ο Φαίδων πλέον ήταν νεκρός από συναισθήματα για εκείνη  ήταν οδυνηρή και σκληρή για να την χωνέψει.

Συννεφιές έκαναν την εμφάνιση τους στο κατώφλι της συζυγικής τους ζωής, όταν η Κρυσταλλία έμαθε για τον παράνομο ειδυλλιακό δεσμό του Φαίδωνα με την ερωμένη του Ιλλυρία. Και αυτές οι συννεφιές όταν έρχονται είναι βαριές, μουντές. Απομακρύνουν σιγά-σιγά κάθε φωτεινότητα και λάμψη που μέχρι πρότινος υπήρχε και κυριαρχούσε στη ζωή του ζευγαριού.