Κάθισα και μίλησα με έναν φασίστα για την θεωρία των άκρων 

Και του έκοψα το χέρι και του μάγκα πόρτο

Μου λέει γιατί το έκανες αυτό

Μάλλον είμαι των πράξεων εγώ

Έτσι με έμαθε η μάνα μου από παιδί μικρο 

Και γυρνάω πίσω στα θρανία που είχα γράψει πράγματα πολλά 

Τότε που όλα πηγαίναν καλά

Και η δασκάλα μου που όλο μίλαγε για μένα 

Τώρα την ταπώνω μόνο με μια πένα 

από το την κορυφή που έλεγε πως δεν θα ανεβώ

Μα τώρα κάθεται και κλαίει

Για τον γιο της το χαφιέ 

Που όλοι μέρα είναι με έναν καφέ

και είναι μαγκιά μου

Που ανέβηκα με τα αρχίδια τα δικά μου

και ένα όνειρο της μάνας μου γαμώ

Ναι πάω τόσο ψηλά

και ήταν έτοιμη να πέσει χαμηλά

Γιαυτό εμεθα μόνο σε λογία να ξεσπάω

Και όχι να βαρώ όταν καλά δεν πάω

Γιατί αλήτης δεν είναι οποίος μιλάει για ξύλο και κόκα

Αλήτης είναι αυτός που δεν έχει ανάγκη τα λογία

Και συ φασίστα που μας γαμάς

Σε κρεμάλα θα σε βάλω τα δόντια σου να μετράς 

Και εσύ νεοναζί προδότη 

Που δίνεις κώλο για έναν εργοδότη

Και στα αρχίδια μου αν έχεις παιδιά μικρά 

Από που θα πάρουν παράδειγμα να παν ψηλά

-Δ.Π.Α.