Πλευρά Κάμερον

Κάμερον - Sara!
(Σάρα!)

Ξεφωνίζω χαρούμενος καθώς η γλυκιά μου τρέχει προς την αγκαλιά μου. Τυλίγει τα χέρια της γύρω μου και τσιρίζει μέσα στο τύμπανο μου από την χαρά της. Κάπου εδώ έχασα το τύμπανο, το ντραμς και τις μαράκες-

Σάρα - Cameron! It's been so long!
(Κάμερον! Πόσος καιρός!)

Με αγκάλιασε φρικιαστικά σφιχτά κουνώντας με δεξιά και αριστερά με τα χέρια της σαν αυτές τις θείες στο χωριό που κάνεις δεκαπέντε χρόνια να τις δεις και κάθε Πάσχα που τις πετυχαίνεις καταλαβαίνεις ακριβώς τον λόγο που κάνεις τόσα χρόνια να τις δεις.

Κάμερον - Indeed, we grew apart.
(Πραγματικά, απομακρυνθήκαμε)

Τραβήχτηκα λίγο προς τα πίσω για να πάρω αέρα. Φιου, νομίζω ότι τα πνευμόνια μου πήραν σχήμα αχλαδιού.

Σάρα - I missed you!
(Μου έλειψες)

Μου χαμογέλασε σαν ηλιαχτίδα και εγώ της ανταπέδωσα στο χαμόγελο σαν πολύ καλό παιδί που είμαι.

Κάμερον - I missed you too but--- where is Mara?
(Και εμένα μου έλειψες αλλά που είναι η Μάρα;)

Σάρα - Oh! She is picking up the luggage, we should-
(Αω! Πήγε να παραλάβει τις βαλίτσες, πρέπει να-)

Κάμερον - Shall we?
(Πρέπει;)

Την ρώτησα πονηρά και εκείνη με χτύπησε ελαφρά με την γροθιά της στον ώμο.

Σάρα - Don't be an asshole, take a break.
(Μην είσαι μαλάκας, κάνε ένα διάλειμμα)

Κάμερον - Fuck you, but ok.
(Γαμήσου, αλλά εντάξει)

Γέλασα και εκείνη μουγκρίζοντας απαξιωτικά με τράβηξε προς τον διάδρομο του αεροδρομίου με τις βαλίτσες.

[...]

Σάρα - Oh My GOSH! How do you LIVE in THIS?!!
(Αω θεούλη μου! Πώς μένεις εδώ μέσα;!)

Στριφογύρισα τα μάτια μου αφήνοντας τις πολύ πολύ ΠΟΛΎ βαριές βαλίτσες τους στην είσοδο. Να πω την αλήθεια το περίμενα.

Μάρα - Okay stop playing, where's the camera?
(Εντάξει σταμάτα τα παιχνίδια, που είναι η κάμερα;)

Κάμερον - What are you talking about?
(Για ποιο πράγμα μιλάς; )

Μάρα - You are filming our reactions, right? This is a joke! Right??!
(Βιντεοσκοπείς τις αντιδράσεις μας, σωστά; Είναι αστείο! Σωστά; )

Κάμερον - Well no, this is my apartment.
(Βασικά όχι, αυτό είναι το διαμέρισμα μου)

Μάρα - But Cameron, this feels cheap!
(Μα Κάμερον, μοιάζει φτηνιάρικο!)

Σάρα - So you're telling me that you gave up your family and friends to live like... a broke bitch?
(Άρα μου λες ότι άφησες την οικογένεια και τους φίλους σου για να ζήσεις σαν... φτωχαδάκι;)

Την κοίταξα ειρωνικά σταυρώνοντας τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου. Λοιπόν ουάου, ακόμα και αν ΔΕΝ το περίμενα, θα έλεγα ότι μια χαρά ζωή κάνω μέχρι τώρα. Ζωή; Τι να κάνει αυτή τη στιγμή;

Κάμερον - Well, I didn't have a choice.
(Ναι, δεν είχα επιλογή)

Μάρα - Bullshit. Gina would NEVER agree to this.
(Μαλακίες. Η Τζίνα δεν θα συμφωνούσε ΠΟΤΈ με αυτό)

Κάμερον - Yes, looks like it.
(Ναι, από ότι φαίνεται)

Πρόφερα ειρωνικά μέσα από τα χείλη μου καθώς άφησα τα κλειδιά επάνω στο τραπεζάκι και έβγαλα το μπουφάν μου. Τις είδα να κάνουν το ίδιο.

Σάρα - Why do I think that you're staying here because you found yourself a girlfriend?
(Γιατί νομίζω ότι ο μόνος λόγος που μένεις εδώ είναι επειδή βρήκες κοπέλα;)

Κάμερον - Oh wow. You future teller or some?
(Ω γουάου. Είσαι μέντιουμ τέλος πάντων;)

Την κορόιδεψα αλλά εκείνη δεν φάνηκε ιδιαίτερα ικανοποιημένη από την απάντηση μου.

Μάρα - I agree though cause-
(Εγώ συμφωνώ όμως γιατί-)

Κάμερον - I don't give a fuck, just leave your stuff and lets go out for dinner.
(Δεν με νοιάζει, απλά αφήστε τα πράγματά σας και πάμε έξω για φαγητό)

Εκείνες γκρίνιαξαν αλλά πήραν τα πράγματα τους για την έξοδο. Βγήκαμε από το διαμέρισμα μου και την ώρα που κλείδωνα την πόρτα, άκουσα την πόρτα του διπλανού διαμερίσματος να κλειδώνει επίσης. Γύρισα απότομα για να κοιτάξω την Ζωή. Μην μιλήσεις, μην της πεις τίποτα. Σκληρός και αμίληκτ-

Κάμερον - Γεια σου Ζωίτσα.

Που να πάρει. Σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε τα δύο μοντέλα δίπλα μου με περιέργεια, με το ίδιο βλέμμα που κοιτούσα τον φλωράκο της τις προάλλες. Τελευταία στιγμή κούνησε το κεφάλι της και χαμογέλασε.

Ζωή - Γεια σου γείτονα, γεια σας.

Σάρα+Μάρα - Hi!
(Γεια!)

Η ζωή έκανε να φύγει από τις σκάλες αλλά η φωνή μου την σταμάτησε.

Κάμερον - Βόλτα;

Εκείνη γύρισε να με κοιτάξει και μετά τις δύο κοπέλες που βρίσκονταν η κάθε μία στο πλευρό μου με τα χέρια τους περασμένα γύρω από την μέση μου και το χέρι μου αντίστοιχα. Μας κάρφωσε με το βλέμμα της πριν χαμογελάσει ειρωνικά.

Ζωή - Όχι, πάω για ιδιαίτερα με τον Στέφανο.

Είπε και γρήγορα κατέβηκε τις σκάλες αφήνοντας εμένα και τα κορίτσια στην είσοδο του διαμερίσματος μου.

Μάρα - Hm, so... is that her?
(Όποτε, αυτή είναι;)

Κάμερον - What? No.
(Τι; Όχι)

Σάρα - Your cheeks and veins say otherwise.
(Τα μάγουλα και οι φλέβες σου λένε το αντίθετο)

Είπε και σήκωσε την οθόνη του κινητού της αφήνοντας με να δω τα κόκκινα μάγουλα μου και την φλέβα που πάλλεται στο μέτωπό μου. Γαμώτο σου Ζωίτσα.

Πλευρά Ζωής

Γιατρός - Ξέρεις πως είναι η κατάσταση Ζωή, τα ξανά είπαμε και την προηγούμενη φορά. Συνεχίζεις τα χάπια κανονικά, δεν μου επιτρέπεται να σου αυξήσω την δόση.

Δήλωσε καθώς κοιτούσε την ακτινογραφία μου στο χέρι του για πολλοστή φορά. Ξεφύσηξα δυνατά.

Ζωή - Μάλιστα... Δηλαδή δεν υπάρχει τίποτα άλλο που θα μπορούσε να με βοηθήσει;

Γιατρός - Εκτός από την εγχείρηση που πεισμωτικά αρνείσαι να κάνεις, όχι. Όλα τα άλλα τα ξέρεις. Δεν καπνίζεις, δεν εισπνέεις πολύ καυσαέριο, κάνεις αναρροφήσεις όταν νιώθεις σφήξιμο.

Ζωή - Εντάξει, σας ευχαριστώ γιατρέ.

Πήγα να σηκωθώ από την θέση μου αλλά η φωνή του με σταμάτησε.

Γιατρός - Ζωή γιατί δεν κάνεις την εγχείρηση; Ξέρω ότι είναι πολλά τα λεφτά, έτσι όμως δεν θα πάει για πο-

Ζωή - Προσωπικοί λόγοι γιατρέ. Σας ευχαριστώ που είδατε την ακτινογραφία. Μπορώ να την έχω πίσω;

Ρώτησα και εκείνος αμέσως την έβαλε πίσω στον φάκελο και την έδωσε στο χέρι μου.

Γιατρός - Για οτιδήποτε απρόοπτο πάρε με τηλέφωνο. Να προσέχεις Ζωή.

Ζωή - Να' στε καλά γιατρέ. Καλή συνέχεια.

Έσφιξα τον φάκελο δυνατά στο χέρι μου και βγήκα από το γραφείο του. Περπάτησα στους διαδρόμους του νοσοκομείου με γρήγορα βήματα για να φύγω από εκεί. Μπήκα γρήγορα στο αυτοκίνητο της Ξανθής και ξεκίνησα τον δρόμο για το σπίτι. Βυθισμένη στις σκέψεις μου και κυρίως για το τι φαΐ θα φτιάξω σήμερα, δεν κατάλαβα για το πότε έφτασα. Γρήγορα άρπαξα την τσάντα μου και τον φάκελο από την θέση του συνοδηγού και κλείδωσα το αμάξι. Ξεκίνησα να ανεβαίνω τα σκαλοπάτια μέχρι που έφτασα στον όροφο μου. Την ώρα που πήγα να ξεκλειδώσω το διαμέρισμα μου ξαφνικά ένα χέρι με τραβά και με γύρνα απότομα ώστε να κολλήσω επάνω στο στέρνο του. Μπροστά μου είχα έναν αναστατωμένο (και όχι με την ανώμαλη έννοια!) Κάμερον που ανέπνεε γρήγορα.

Κάμερον - Που είσαι τόσες ώρες; Έτοιμος να πάρω την αστυνομία ήμουν!

Τον κοίταξα περίεργη και σήκωσα ειρωνικά το φρύδι μου. Στάθηκα μπροστά από την πόρτα μου και έψαξα για τα κλειδιά μου.

Ζωή - Μην σκας, αν πάθω κάτι πρώτος θα το μάθεις!

Τον κορόιδεψα και έκανα να γυρίσω στο διαμέρισμα μου αλλά με ξανά έπιασε από το χέρι για να με γυρίσει στο μέρος του.

Κάμερον - Σκάσε, δεν με νοιάζει αν ζεις ή πέθανες αλλά προς το παρόν χρειάζομαι την βοήθεια σου!

Ζωή - Γουόου γουόου γουόου. Σάσα Μπάστα φίλε μου!

Πήγα να τον σπρώξω μακριά μου αλλά εκείνος απτόητος συνέχισε να με κρατάει από τους αγκώνες με τα χέρια του.

Κάμερον - Πρέπει να με βοηθήσεις Ζωή! Είναι ανάγκη!

Ψιθυροφώναξε και κοίταζε την πόρτα του διαμερίσματος του σαν μανιακός δολοφόνος το ντόνατ του αστυνομικού που του φυλάει το κελί. Τον ληστεύουν αυτές οι κάρχιες που είχε μαζί του; Τι γίνεται;

Ζωή - Αχ μπορεί αυτή η θεϊκή μου βοήθεια να έρθει αύριο; Δεν αντέχω άλλο ντράμα για σήμερα, αϊ νιντ ε φάκινγκ μπρέικ.

Δήλωσα κουρασμένη καθώς έπιασα μελοδραματικά το κούτελο μου και εκείνος αυτοχαστουκίστηκε απελπισμένος.

Κάμερον - Έχουν έρθει δύο φίλες μου από την Αυστραλία οι οποίες έχουν φαγωθεί ότι έχω βρει κοπέλα αλλά εγώ δεν έχω βρει κοπέλα όμως εκείνες είδαν εσένα και τώρα για κάποιο διεστραμμένο λόγο νομίζουν ότι τα έχω μαζί σου και θα πουν στην μάνα μου ότι έχω κρυφά γκόμενα και εκείνη θα έρθει εδώ πέρα και θα μου μπαστακωθεί για το υπόλοιπο της ζωής μου για να σιγουρευτεί ότι δεν μένουν πίσω οι δουλειές μου- ΣΟΥ ΛΈΩ ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΑΝΆΓΚ-

Έκλεισα γρήγορα το στόμα του με την παλάμη μου για να διακόψω την φλυαρία του και τον πονοκέφαλο μου.

Ζωή - Ντάλας. Είναι επτά και μισή το απόγευμα, είχα σχολή και μια επίσκεψη σήμερα. Μην μου το κάνεις πιο δύσκολο.

Ψιθύρισα την τελευταία πρόταση καθώς πήγα να φύγω αλλά εκείνος αμέσως με έπιασε και με κόλλησε επάνω του. Ξεφύσηξα ηχηρά και προσπάθησα να τον σπρώξω αλλά με αγκάλιασε πιο σφιχτά.

Κάμερον - Θα κάνω ό,τι θέλεις! Ό,τι θέλεις γαμώ! Θα σου αγοράσω ό,τι θέλεις, θα σου κάνω δώρο ό,τι θέλεις αρκεί να με βοηθήσεις!

Ζωή - Και τι θέλεις να κάνω εγώ αγόρι μου; Το φανάρι; Αφού δεν τα έχουμε!

Είπα γρήγορα και πήγα να φύγω από την αγκαλιά του αλλά εκείνος με ξανά τράβηξε κοντά. Ε ρε μανία με αυτόν τον άνθρωπο να μιλάμε σε απόσταση εκατοστών! Χάθηκε να μιλάμε σε απόσταση ενός-δύο... χιλιομέτρων;

Κάμερον - Θα προσποιηθείς το κορίτσι μου! Έλα ρε Ζωίτσα, σε παρακαλώ!

Είπε με μεγάλα κουταβίσια ματιά και ήταν σειρά μου να αυτοχαστουκιστώ.

Ζωή - Κάμερον δεν γίνεται, αυτά είναι πράματα του ΣαΤαΝά!

Του είπα με βλάχικη προφορά και πήγα πάλι να φύγω αλλά μαντέψτε! Ναι σιγά μην γλίτωνα από τα στιβαρά σου μπράτσα παλιοπλατύποδα!

Κάμερον - Ρε Ζωή-

Ζωή - Ρε Κάμερον-

Κάμερον - Θα σου αγοράσω δύο κιλά μερέντα-

Ζωή - Μη προσπαθείς να με δωροδοκίσεις πονηρό κοτόπουλο, ξέρω κάτι τέτοιους του λόγου σου σαν το βαζάκι της- μερέντα είπες;

Εκείνος κούνησε το κεφάλι του καταφατικά κοιτώντας εμένα με ένα πονηρό χαμόγελο. Κοίταξε... τώρα που το ξανά σκέφτομαι-

Ζωή - Μπα, πάλι όχι.

Με κοίταξε απελπισμένος καθώς γράπωσε δυνατά τους αγκώνες μου στα χέρια του.

Κάμερον - Τρία κιλά!

Ζωή - Όχι.

Κάμερον - Πέντε κιλά!

Ζωή - Όχι.

Κάμερον - Δέκα κιλ-

Ζωή - Την κολοκυθιά θα παίξουμε αγόρι μου; Άσε με να φύγω!

Έκανα να τον σπρώξω αλλά μια γυναικεία φωνή από πίσω μου με σταμάτησε. Δεν άργησα να καταλάβω ότι ήταν ένα από τα δύο φωτομοντέλα που είδα λίγο πιο πριν.

Κάρχια 1 - Okay now, don't tell me you two are not dating.

Κάμερον - Γαμώ την τύχη μου την μαύρη την κατράνα...

Μουρμούρισε κάτω από την ανάσα του και εγώ έμεινα να τον κοιτάω. Γιατί δεν μιλάνε ελληνικά αυτές; Εγώ δεν ξέρω εγγλέζικα!

Κάμερον - Alright, alright. You caught me! This is my girlfriend, Zoe.

Γκέρλφρεντ; Τι γκέρλφρεντ λέει αυτός ρε; ΔΕΝ ΘΥΜΆΜΑΙ ΝΑ ΣΥΜΦΏΝΗΣΑ ΝΤΑΛΑΣ! Μπορεί αγγλικά να μη ξέρω αλλά κάτι λέξεις τις πιάνω, κοίτα τον ηλίθιο που θα με εκμεταλλευτεί κιόλας!

Κάμερον - Baby, let me introduce you to my friends from Australia, Sara and Mara.

Ζωή - Κάμερον, γιατί μιλάμε αγγλικά;

Του ψιθύρισα διακριτικά και λίγο φρικαρισμένα ενώ ταυτόχρονα χαμογέλασα στις κάρχιες μπροστά μου που μου κούνησαν εγκάρδια το χέρι.

Κάμερον - Γιατί είναι από Αυστραλία, δεν είπα;

Ψιθύρισε πίσω κοφτά αλλά χαμογελώντας παράλληλα. Τον κοίταξα πλαγίως και με μια μικρή επιφύλαξη.

Ζωή - Δηλαδή δεν μιλάνε ελληνικά;

Κάμερον - Ζωή- έχεις δει κανέναν Φιλανδό να μιλάει κινεζικά;

Ζωή - Μα δεν ξέρω αγγλικά!

Τον είδα να ξεφυσάει και να πιάνει με το χέρι του το πρόσωπο του αγανακτισμένος. Εγώ σου φταίω μωρέ μαλάκα που είσαι μαμάκιας;

Κάμερον - Θεέ μου, όλο το σύμπαν εναντίον μου.

Κάρχια 2 - Come on! We ordered sushi!

Κάτι για σούσι είπε αυτή και μου αρέσουν αυτά που ακούω!

Κάμερον - Yes yes, give us a minute.

Είπε εκείνος και οι τύπισσες μπήκανε μέσα στο διαμέρισμα του. Εκείνος άρχισε σιγά σιγά να με σπρώχνει προς την πόρτα του σπιτιού του αλλά εγώ αντιστεκόμουν.

Ζωή - Ε τι κάνεις; Δεν θέλω είπαμε!

Κάμερον - Δέκα κιλά Μερέντα και σκάσε!

Σήκωσε γρήγορα και με έβαλε μέσα κλείνοντας την πόρτα πίσω του πολύ δυνατά. Τα φωτομοντέλα γύρισαν να μας κοιτάξουν περίεργες όσο εγώ χαμογέλασα αμήχανα.

Κάρχια 2 - Don't be shy, please! We've been friends with Cameron for many years!

Χαμογέλασα και την κοίταξα ανοιγοκλείνοντας τα μάτια μου. Ο Κάμερον πετάχτηκε σώζοντας υποθέτω την κατάσταση.

Κάμερον - She doesn't speak English, that's why she is shy.

Εγώ τον κοίταξα και μετά κοίταξα και εκείνες, κούνησα το κεφάλι μου μηχανικά. Με κοίταξε και εκείνος μέχρι που η μία πετάχτηκε για να πει κάτι.

Πλευρά Κάμερον

Σάρα - Hey you lover boy! Take your eyes off of her, you make me uncomfortable.
(Ε ερωτιάρη! Πάρε τα μάτια σου από πάνω της, με κάνεις να αισθάνομαι άβολα)

Με κορόιδεψε γελώντας και εγώ κούνησα το κεφάλι μου κοιτώντας την δολοφονικά. Έριξα μια φευγαλέα ματιά στην Ζωή και την είδα να χαμογελάει φρικαρισμένη στα κορίτσια, προσπάθησα να σώσω την κατάσταση.

Κάμερον - So lets sit to the dinning table, shall we?
(Άρα πάμε στην τραπεζαρία, ε;)

Μάρα - Right.
(Σωστά)

Έπιασα την Ζωή από την μέση και τράβηξα την καρέκλα της τραπεζαρίας δίπλα μου για να καθήσει. Εκείνη άφησε έναν φάκελο που κρατούσε στην άκρη του τραπεζιού και κάθησε. Πήρα μια βαθιά ανάσα. Θα είναι μεγάλο το βράδυ.

[...]

Κάμερον - So you wanna tell me that Nash let you have a party in his own fucking yacht without complaining? That motherfucker. Last time I checked he didn't allow!
(Άρα θέλετε να μου πείτε ότι ο Νας σας άφησε να κάνετε πάρτι στο δικό του γιοτ χωρίς να παραπονεθεί; Τι μαλάκας. Από όσο ήξερα, δεν άφηνε!)

Τα κορίτσια γέλασαν ηχηρά αφήνοντας τα πιρούνια τους κάτω. Δεν έλεγα και ψέματα! Εγώ όταν τον ρώτησα εάν μπορούσε να μου το δανείσει για μια βραδιά μου έφερε τα κλειδιά της Μερσεντές του κατακούτελα!

Σάρα - I'm not kidding! We had drinks and sex after that!
(Δεν κάνω πλάκα! Είχαμε ποτά και σεξ μετά!)

Μάρα - Oh yes! I remember that SO clearly!
(Ω ναι! Το θυμάμαι αυτό ΤΌΣΟ καθαρά!)

Σάρα - Your girlfriend doesn't like talking too much.
(Στο κορίτσι σου δεν αρέσει να μιλάει πολύ)

Αχ και να ξέρατε τι στόμα έχει αυτό το πλάσμα δίπλα μου. Γλώσσα δεν βάζει μέσα της και δυστυχώς δεν την χρησιμοποιεί για κάτι χρήσιμο. Δυστυχώς;

Μάρα - How can she respond when she doesn't speak the language Sara? Focus for a second...
(Πώς μπορεί να απαντήσει όταν δεν ξέρει την γλώσσα Σάρα; Συγκεντρώσου για μια στιγμή)

Γύρισα να κοιτάξω την Ζωή που χαμογελούσε ευγενικά στα κορίτσια ενώ παράλληλα έτρωγε μικρές μπουκίτσες από το πιάτο της. Κατάλαβα πως η διάθεση της έπιασε δεύτερο υπόγειο όταν η Σάρα αποφάσισε να με ταΐσει με το πιρούνι της για να θυμηθεί τις παλιές καλές εποχές. Λες να ζήλεψε;

Κάμερον - Τι έχεις;

Εκείνη αμέσως τινάχτηκε όταν μετά από ώρα άκουσε την μητρική της γλώσσα και γύρισε να με κοιτάξει.

Ζωή - Τι έχω;

Ρώτησε απορημένη και έπιασε γρήγορα την χαρτοπετσέτα από το τραπέζι σκουπίζοντας τα χείλη της. Αυτή η κίνηση έκανε την σάλτσα στα χείλη της να πασαλειφτεί σχεδόν μέχρι το πηγούνι της. Κρατήθηκα για να μην γελάσω.

Κάμερον - Πλέον σάλτσα παντού!

Είπα γελώντας και εκείνη γούρλωσε περισσότερο τα μάτια της προσπαθώντας μανιωδώς με την λερωμένη χαρτοπετσέτα να σκουπιστεί.

Ζωή - Το σώζω;

Κάμερον - Μην αλλάζεις κουβέντα Ζωή, τι έχεις;

Εκείνη άφησε για μια στιγμή την χαρτοπετσέτα και γύρισε να με κοιτάξει ειρωνικά. Λίγη σάλτσα είχε απομείνει ελάχιστα πιο πάνω από το πηγούνι της αλλά δεν ήταν ώρα για καλλωπισμούς.

Ζωή - Εσύ ο ίδιος θέλεις να πείσεις τις κοπέλες ότι τα έχουμε και την ίδια στιγμή χαμουρεύεσαι Κάμερον, μπροστά στα μάτια μου. Ξεκόλλα.

Σταύρωσε τα χέρια της επάνω στο στήθος της και ψιθυροφώναξε. Γύρισα να κοιτάξω τα κορίτσια που ήταν αρκετά απασχολημένα να μιλούν μεταξύ τους. Με την άκρη του ματιού μου είδα την Σάρα να πιάνει μια χαρτοπετσέτα.

Κάμερον - Ζωή εγώ-

Ζωή - Τι εσύ; Με έχεις φέρει εδώ να κάνω τον κομπάρσο ενώ χαζολογάς λες και βρίσκεσαι σε ευγενικό δείπνο με την βασίλισσα της Αγγλίας!

Με κάρφωσε με το βλέμμα της αφήνοντας κάτω την χαρτοπετσέτα και εγώ πήρα μια βαθιά ανάσα.

Κάμερον - Ζωή τα κορίτσια-

Ζωή - Και μου έχεις φέρει εδώ την Σάρα και την Μάρα και το κακό συναπάντημα θα εμφανιστεί σε λίγο να φανταστώ!

Κούνησε το κεφάλι της αποδοκιμαστικά ενώ εγώ προσπαθούσα να της απαντήσω.

Κάμερον - Μα τα κορίτσια-

Ζωή - Το καταλαβαίνω ότι θέλεις να κάνεις την ζωή σου αλλά αφού αυτή τη στιγμή θέλεις να πείσεις τα κορίτσια για να συνεχίσεις τις γυναικοδουλειές σου, τουλάχιστον ας είσαι πειστι-

Πίεσα τα δόντια μου εκνευρισμένος και μαζί τους έσφιξα τις γροθιές μου κάτω από το τραπέζι.

Κάμερον - Κοίτα ευθεία το κέρατο μου!

Έτριξα και εκείνη γύρισε το κεφάλι της για να αντικρίσει την Σάρα να φιλά τα χείλη της κοπέλας της. Το χέρι της κρατούσε την χαρτοπετσέτα στο μάγουλο της Μάρας ενώ η Μάρα χαμογελούσε επάνω στα χείλη του έρωτα της.

Ζωή - Α-α-

Τραύλισε σοκαρισμένη και εγώ χαλάρωσα λίγο στην καρέκλα μου κοιτώντας το μισάνοιχτο στοματάκι της.

Κάμερον - Τα έχουν έξι χρόνια.

Ψιθύρισα πίσω από το αυτί της αλλά δεν παρατήρησα καμία αντίδραση. Είχε μείνει κολλημένη να κοιτάει τις δύο φίλες μου να φασώνονται. Με τον αντίχειρα μου έπιασα το πηγούνι της και την ανάγκασα να κοιτάξει εμένα. Στο άλλο μου χέρι έπιασα την χαρτοπετσέτα.

Ζωή - Αυτό- δ-δηλαδή εγώ-

Πήγε να απολογηθεί ντροπιασμένη αλλά εγώ δεν την άφησα.

Κάμερον - Γιατί βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα;

Της χαμογέλασα λίγο αλλά εκείνη είχε παραμείνει παγωμένη να κοιτάζει τα μάτια μου. Με την χαρτοπετσέτα σκούπησα το πηγούνι της με απαλές κυκλικές κινήσεις.

Ζωή - Εγώ απλά- απλά νόμιζα ότι-

Κάμερον - Τι νόμιζες Ζωίτσα;

Της ψιθύρισα κοντά στο πρόσωπο της και εκείνη έκλεισε τα μάτια της αφήνοντας μια μεγάλη ανάσα. Αχ Ζωίτσα...

Ζωή - Τ-τίποτα.

Ψιθύρισε πίσω άηχα. Άφησα την χαρτοπετσέτα κάτω και σήκωσα ξανά το κεφαλάκι της για να αντικρίσω τα μάτια της. Με κάνεις να νιώθω περίεργα, όμορφα περίεργα...

Κάμερον - Άμα εγώ θέλω κάποια μωρό μου τότε θέλω μόνο εκείνη, ολοκληρωτικά εκείνη. Υπάρχει μόνο το κορίτσι μου για εμένα. Καμία δεν μπορεί να την αντικαταστήσει.

Εκείνη άνοιξε για λίγο το στόμα της και μετά το ξανά έκλεισε χωρίς να ξέρει τι να απαντήσει.

Ζωή - Ά-άρα δ-δεν θέλεις κάποια.

Διαπίστωσε και εγώ ήμουν αυτός που έμεινε σιωπηλός τώρα. Γαμώτο λες;

Κάμερον - Α δεν ξέρω, λες;

Απάντησα διπλωματικά αφού απομακρύνθηκα απότομα από το πρόσωπο της. Έπιασα το ποτήρι μου πίνοντας λίγο από το κρασί μου.

Μάρα - Don't be shy, please! Kiss your girl all you want.
(Μην είσαι ντροπαλός, σε παρακαλώ! Φίλησε την κοπέλα σου όσο θέλεις)

Σάρα - Why? So you'll fantasize yourself kissing her? I KNEW YOU LIKED HER FROM THE START-
(Γιατί; Ώστε να μπορέσεις να φανταστείς τον εαυτό σου να την φιλά; ΤΟ ΉΞΕΡΑ ΌΤΙ ΣΟΥ ΆΡΕΣΕ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΡΧΉ-)

Μάρα - I do like her as my friend's girlfriend. They look cute together. And for God's sake Sara, stop being so jealous.
(Μου αρέσει σαν την κοπέλα του φίλου μου. Δείχνουν τόσο χαριτωμένοι μαζί. Και για όνομα του Θεού Σάρα, σταμάτα να είσαι τόσο ζηλιάρα)

Κάμερον - Keep your eyes off of my lady you two. I am watching you.
(Τα μάταια σας μακρυά από την δικιά μου εσείς οι δύο. Σας βλέπω)

Είπα στην πλάκα για να σπάσω τον πάγο και τα κορίτσια αποτραβήχτηκαν από τον καυγά τους γελώντας. Ξεκίνησαν πάλι να μιλάνε ενώ η Ζωή τσιμπολογούσε λίγο λίγο από το πιάτο της. Εγώ έπινα το κρασί μου προσπαθώντας να βρω έναν καλό τρόπο πληρωμής της για το σημερινό μαρτύριο και επίσης... γιατί πέρασε δύσκολη μέρα σήμερα; Λες να την πείραξε αυτό το μυγόχεσμα; ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΏΣ-

Ζωή - Σου πηγαίνουν τα μαλλιά τραβηγμένα πίσω, να τα κάνεις πιο συχνά.

Με έπιασε τόσο απροετοίμαστο το κομπλιμέντο της που έμεινα σίξυλος με το ποτήρι μου στο χέρι. Γύρισα να την κοιτάξω αλλά δεν είχε το βλέμμα της επάνω μου, κοιτούσε αδιάφορα το μισογεμάτο πιάτο της.

Κάμερον - Σε ευχαριστώ, γειτόνισσα.

Ο πονηρός μου τόνος την έκανε να με κοιτάξει με την άκρη του ματιού της. Χαμογέλασε λίγο, χαμογέλασα και εγώ. Μείναμε για λίγα λεπτά απλά να κοιτάμε ο ένας τον άλλον, λες και κάναμε αγώνα ποιός θα απομακρύνει το βλέμμα του πρώτος. Κοιτούσα τα μάτια της προσηλωμένος, πρόδιδαν κούραση και θλίψη πίσω από την γλυκιά τους λάμψη. Μωρό μου, τι σκέφτεσαι;

Μάρα - Alright lovebirds, how about we eat something sweet?
(Εντάξει ερωτοπούλια, τι θα λέγατε να φάμε κάτι γλυκό;)

Αμέσως διακόψαμε την οπτική μας επαφή με την Ζωή και γύρισα να κοιτάξω τις φίλες μου που με κοιτούσαν πονηρά στα μάτια. Σιχαμένες, με ξέρουν καλά.

Κάμερον - I am afraid I don't have-
(Φοβάμαι πως δεν έχω-)

Σάρα - Oh you do, we saw a good pack of ice cream in the freezer.
(Αω μα έχεις, είδαμε ένα ωραίο πακέτο με παγωτό μέσα στη κατάψυξη.)

Ξεφύσηξα και σηκώθηκα από την θέση μου. Ξεκίνησα να μαζεύω τα πιάτα του γεύματος και τα κράτησα στα χέρια μου.

Κάμερον - Γειτόνισσα θα με βοηθήσεις να σερβίρω γλυκό;

Την ρώτησα και εκείνη βγήκε από τις σκέψεις της που ακόμη μια φορά ήταν χαμένη κουνώντας το κεφάλι της καταφατικά. Σηκώθηκε και με ακολούθησε μέχρι την κουζίνα. Τοποθέτησα την λάντζα στον νεροχύτη και έπιασα τα πιάτα από το ντουλάπι δίνοντας τα στην Ζωή. Εκείνη τα πήρε στα χέρια της και τα άφησε στον πάγκο όσο εγώ έβγαζα το παγωτό από το ψυγείο.

Ζωή - Βάλε μου δύο μπάλες!

Είπε μόλις έπιασα το κυκλικό κουτάλι για το σερβίρισμα παγωτού. Γύρισα να την κοιτάξω πονηρά.

Κάμερον - Τις θέλεις εδώ ή να πάμε μέσα;

Την ρώτησα χαλαρός καθώς βύθισα το κουτάλι στο παγωτό και έβαλα μια μπάλα σε ένα μπολάκι.

Ζωή - Ε εδώ, πού να πηγαίνουμε τώρα μέχρι μέσα.

Είπε με φυσικότητα και εγώ ξεκίνησα να γελάω δυνατά. Εκείνη με κοιτούσε περίεργα, τρόμαξε με το ξαφνικό μου γέλιο.

Ζωή - Πας καλά άνθρωπε μου, τι γελάς;

Ρώτησε μπερδεμένη κάνοντας με να γελάσω για λίγο ακόμα, ή εγώ ήμουν υπερβολικά πονηρός ή εκείνη ανεπανάληπτα αθώα.

Κάμερον - Ε αφού τις θέλεις εδώ, σκύψε και παρ' τες.

Της χαμογέλασα πονηρά αλλά εκείνη φάνηκε να μην πιάνει το υπονοούμενο μου.

Ζωή - Δώσε μου το κουτάλι να τις πάρω.

Πήγε να μου αρπάξει το κουτάλι από το χέρι αλλά εγώ το τράβηξα μακριά της.

Κάμερον - Δεν χρειάζεται κουτάλι μωρό μου, μόνο καλή θέληση και από τους δύο!

Εκείνη κατσούφιασε και τράβηξε το κάτω χείλος της προς τα έξω λες και έκανε καμία αταξία. Τα φρύδια της ανυψώθηκαν σε ένα χαριτωμένο συνοφρύωμα. Θεέ μου, θα με πεθάνει στην υπερανάλυση αυτή η κοπέλα.

Ζωή - Κοίταξε Ντάλας, άμα δεν θέλεις να μου δώσεις παγωτό δεν πειράζει. Δεν θα σε παρεξηγήσ-

Κάμερον - Θα σου δώσω και παγωτό Ζωίτσα, απλά ρώτησα μήπως ήθελες να γλύψεις και κάτι... άλλο.

Της απάντησα πονηρά βυθίζοντας ξανά το κουτάλι στο μπολ με το παγωτό. Γέμισα άλλες δύο κούπες με μια μπάλα.

Ζωή - ΧΡΙΣΤΈ ΜΟΥ, ΑΝΏΜΑΛΕ! Φέρε μου το παγωτό μου πριν σου βγάλω με το κουτάλι τα μάτια!

Το πονηρό μου χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο μου και τότε πήγε να με σπρώξει από κοντά της αλλά δεν την άφησα. Αγκάλιασα ξαφνικά το σώμα της και πειθανάγκασα την ίδια να μείνει στην αγκαλιά μου. Έμπλεξα τα δάχτυλα μας μεταξύ τους και την κοίταξα πονηρά.

Κάμερον - Μπορώ να σου βγάλω εγώ τα μάτια γειτόνισσα.

Ζωή - Είσαι--- είσαι ανώμαλος είσαι! Άσε με να φύγω!

Κλαψούρισε ψεύτικα στα χέρια μου αλλά εγώ γέλασα επάνω στα χείλη της. Η εσωτερική διαμάχη με το κεφάλι μου και το πουλί μου έδιναν κάτι παραπάνω από αισχρό πονοκέφαλο. Δεν το είχα σε πολύ να την στήσω στον πάγκο, δίπλα από το παγωτό. Δεν θα ήθελα όμως και η πρώτη μου φορά μαζί της να είναι έτσι, γιατί αν υπάρξει πρώτη τότε σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία.

Κάμερον - Ανώμαλος; Θα με έλεγα φυσιολογικό.

Ζωή - Άσε με να φύγω πορνοδιαστροφικέ πίθηκε του Δαρβίνου! Θα βάλω τις φωνές!

Τα χείλη της κινούνταν στα λόγια της με έναν χαριτωμένο και ταυτόχρονα σέξυ τρόπο. Το πάνω χείλος της ήταν ελαφρώς φουσκωμένο κάνοντας το να μοιάζει λαχταριστό, ιδιαίτερος πειρασμός για εμένα που δεν απείχα πολύ από κοντά της.

Κάμερον - Και να τις βάλεις, ποιός θα καταλάβει;

Ρώτησα με τον παιχνιδιάρικο τόνο μου και εκείνη έφερε τα χέρια της αμυντικά μπροστά από το στήθος της. Κατέβασα για μια στιγμή το βλέμμα μου στα μάτια της.

Ζωή - Θα με ακούσουν τα κορίτσια που θα σκούζω! Θα σπεύσουν να βοηθή-

Κάμερον - Το πιο πιθανό είναι αυτή τη στιγμή να μαλώνουν ή να φασώνονται. Νομίζεις θα ασχοληθούν;

Εκείνη φάνηκε να το σκέφτεται για λίγο. Άνοιξε ελάχιστα τα χείλη της για να πει κάτι αλλά αμέσως το μετάνιωσε και τα ξανά έκλεισε.

Κάμερον - Δεν χάνουμε όμως τίποτα να το δοκιμάσουμε, έτσι;

Ζωή - Τι εννοείς;

Χαμογέλασα πονηρά κοιτώντας τα χείλη της. Λυπάμαι θεέ μου, δεν μπορώ να μην αμαρτήσω μια μέρα.

Κάμερον - Για κάνε πως φωνάζεις.

Είπα αθώα μέσα από τα δόντια μου αλλά πριν καλά καλά προλάβει η γειτόνισσα να αντιδράσει, είχα ήδη ενώσει τα χείλη μας.