Πλευρά Ζωής

Δένω το σουτιέν μου για εξηκοστή ένατη φορά μέσα σε ένα δεκάλεπτο γιατί το αγόρι μου έχει τρελαθεί να μου πιάνει το στήθος και το κούμπωμα του έχει χαλαρώσει με αποτέλεσμα να ανοίγει στα καλά καθούμενα.

Κορίτσια! Μην κάνετε ποτέ σεξ! Γίνονται αχόρταγοι μετά!

Ζωή - Έλα ρε μωρό μου, ετοιμάστηκες επιτέλους;

Γκρινιάζω με την σειρά μου διορθώνοντας τις κάλτσες μου και τα κορδόνια από τα παπούτσια μου. Τον ακούω να ξεφυσάει από το δωμάτιο.

Κάμερον - Ρε Ζωή, ρε Ζωίτσα μου όμορφη, ρε Χάρε όρθιε-

Ζωή - Εεεεεεεεεεεεεεεεεεελα-

Του μουτρώνω γυρνώντας να τον κοιτάξω που στέκεται στην κασαδούρα της πόρτας του δωματίου μας. Εκείνος έχει σταυρωμένα τα χέρια του στο στήθος του την ώρα που τινάζει το κεφάλι του κατά πίσω για να φτιάξει την ξανθιά περούκα στο κεφάλι του.

Κάμερον - Δεν είναι αργά να το ξανά σκεφτούμε και να καθήσουμε σπίτι! Εννοώ… σιγά το αποκριάτικο πάρτι.

Ζωή - ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑΑΑ;

Εκείνος από την απότομη αλλαγή της φωνής μου τινάζεται πίσω -και χαλάει και το μαλλί του-. Κουνώ τα χέρια μου νευρικά πάνω κάτω την ώρα που σηκώνομαι από τον καναπέ και του δείχνω εμένα.

Ζωή - ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΣΠΟΥΔΆΣΕΙ;

Κάμερον - ΔΙΟΊΚΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΉΣΕΩΝ!

Ζωή - Α ΝΑΙ;

Κάμερον - ΝΑΙ.

Ζωή - ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΕΊΣ ΚΑΘΌΛΟΥ;

Τον βλέπω να συγκρατεί με νύχια και με δόντια του γέλιο του όσο βρίσκεται στο πάτωμα, και εγώ δαγκώνω τα χείλη μου για να μην γελάσω.

Κάμερον - ΜΙΑ ΧΑΡΑ.

Ζωή - ΝΑΙ ΔΕΝ ΦΑΊΝΕΤΑΙ!

Εγώ πέφτω στον καναπέ από τα γέλια και εκείνος κουνά απογοητευμένα το κεφάλι του πιάνοντας το παλτό του.

Πλευρά Κάμερον

Ζωή - Το πάρτι είναι πιο μεγάλο και από τον τραπεζικό σου λογαριασμό!

Με σκουντάει και εγώ την κοιτάω πλαγίως. Σε παρακαλώ! Η καμπάνια με το Aids απέδωσε και πολύ μάλιστα!

Ζωή - Που είναι τα παιδ- Α ΞΑΝΘΗΗΗΗ!

Τσιρίζει μέσα στον κόσμο και την βλέπω να τρέχει σαν ένα φοβισμένο βλήτο -πανικόβλητη δηλαδή- προσπερνώντας και παρασύροντας και εμένα μέσα στην οχλαγωγία.

Ξανθή - ΑΑΑΑΑ ΗΡΘΑΤΕΕΕ!

Νας - Αδελφέ, τι λέει;

Κάνουμε μια ανδρική χειραψία και καθόμαστε κοντά τους. Το πάρτι λέει το διοργανώνει η σχολή της, κάτι σαν αργοπορημένο Halloween.

Ξανθή - Πολύ καλό το πάρτι! Έχει βάλει κάτι παλιά καρναβαλίστικα τραγούδια! ΑΑΑ ΑΚΟΥ!

Ένας γνώριμος σε όλους ήχος διακόπτει το μακαρένα και ξαφνικά ολόκληρη η αίθουσα μετατρέπεται σε γήπεδο Ρεάλ Μαδρίτης - Μάντσεστερ.

Ζωή - ΑΑ ΤΟ ΞΕΡΩ!

Φωνάζει μέσα στη μουσική από τη χαρά της και φτιάχνει το πορτοκαλί φούτερ της. Εγώ την κοιτάζω και χαμογελάω άθελά μου, εκείνη πιάνει το χέρι μου και έρχεται κοντά μου.

Ζωή - ΚΕΕΕΕΕΕΕ, Κε Τε Λα Πονγκο Κε Τε Λα Πονγκο -
(και σου τον χώνω και σου τον χώνω)

Κάμερον - Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!

Της φωνάζω για να μου ακούσει και εκείνη με κοιτάζει περίεργη.

Ζωή - ΤΙ;

Φωνάζει πίσω και εγώ κουνάω αδιάφορα το κεφάλι μου σαν να της λέω πως δεν είπα κάτι. Εκείνη με αγνοεί και συνεχίζει να χορεύει κοντά μου ή αγκαλιά με εμένα. Οι ώρες παίρνανε και ο κόσμος αντί να λιγοστεύει, αυξάνεται. Κοίτα επιτυχία ένα φοιτητικό πάρτι.

Ζωή - Έχω ώρες να βάλω κάτι στο στόμα μου.

Μου φωνάζει για να την ακούσω και εγώ της χαμογελάω πονηρά.

Κάμερον - Αυτό λύνεται εύκολα.

Με χτυπάει απαλά στον ώμο και εγώ την τραβάω στην αγκαλιά μου φιλώντας την. Βλέπω κάτι λυγούρια που κοιτάνε την κοντή φουστίτσα της αλλά προσπαθώ να τους αγνοήσω.

Ζωή - Έλεγα να τσιμπήσω κάτι.

Κάμερον - Να τσιμπουκώσεις κάτι παίζει ή μπα;

Εκείνη γουρλώνει τα μάτια της και ξανά τρώω μια φάπα στον άλλο ώμο. Μετά μου δίνει ένα φιλί και μου χαμογελάει. Αχ κοριτσάκι μου όμορφο.

[…]

Κάμερον - Ζωή! Το κινητό σου!

Ζωή - Ποιός είναι;

Κοιτάζω την οθόνη και βλέπω απλά ένα νούμερο κινητού τηλεφώνου, όχι κάποια αποθηκευμένη επαφή.

Κάμερον - Δεν ξέρω.

Εκείνη έρχεται γρήγορα με τον καφέ της στο χέρι από την κουζίνα και πιάνει το τηλέφωνο της, το σηκώνει.

Ζωή - Ορίστε… Ναι η ίδια… Ναι ισχύει!… Φυσικά και μπορείτε, είμαι εδώ ακόμα και τώρα αν θέλετε να έρθετε!… Υπέροχα, σας περιμένω! Γεια σας!

Κλείνει το τηλέφωνο και πέφτει στην αγκαλιά μου όλο χαρά. Αφήνω κάτω τα λογιστικά χαρτιά μου και την κοιτάω.

Κάμερον - Τι είναι μωράκι μου;

Ζωή - Θα έρθουν να δουν το σπίτι δίπλα, που έμενα! Λες να το νοικιάσουν; Θα χαρεί πολύ η ιδιοκτήτρια αν της πω ότι βρήκα ενοικιαστή!

Κάμερον - Γιατί όχι μωρό μου;

Το τηλέφωνό της χτυπάει ξανά και μάλλον αυτό είναι σήμα πως ο υποψήφιος ένοικος έφτασε στην πολυκατοικία. Η Ζωή συννενοείται και βγαίνουμε στην πόρτα του διαμερίσματος μου να τον περιμένουμε. Ένας κύριος γύρω στα 50 του μαζί με μια γυναίκα και μια μικρή κοπέλα ανεβαίνουν τις σκάλες.

Κύριος - Η δεσποινίς Ζωή;

Ζωή - Η ίδια! Ελάτε, από εδώ!

Τους δείχνει προς το παλιό διαμέρισμα της το οποίο αδειάσαμε αφού τα τελευταία τέσσερα χρόνια μένουμε μαζί στο δικό μου. Η νοικάρισσα της έδωσε την άδεια να κοιτάξει να το νοικιάσει εκείνη, καθώς η ίδια ήταν αρκετά μεγάλη σε ηλικία και δεν μπορούσε.

Ζωή - Όπως βλέπετε, είναι αρκετά ευρύχωρο και φωτεινό! Σπάνιο διαμέρισμα στην περιοχή να έχει τέτοια θέα!

Βλέπω τους υποψηφίους να χαμογελάνε καθόλη την διάρκεια της ξενάγησης του άδειου χώρου. Εν τέλει συμφωνούν να νοικιάσουν το διαμέρισμα και κανονίζουν τα διαδικαστικά με το κορίτσι μου. Όταν πέσουν οι υπογραφές στο ξύλο της πόρτας, η ζωή μου τους δώσει τα κλειδιά, εύχεται στην νεαρή Λάνα μια καλή διαμονή και εμείς κινούμαστε προς το δικό μας διαμέρισμα. Ξεκλειδώνω την πόρτα αλλά πριν προλάβουμε να μπούμε, ακούμε ένα δυνατό χτύπο. Γυρίζουμε το κεφάλι μας για να δούμε ένα αγόρι να κατεβαίνει φουριόζος τις σκάλες του πάνω ορόφου και να τρίβει το κεφάλι του με ένταση.

Πλευρά Ζωής

Αγόρι - Κορίτσι μου πας καλά; Θα μου έβγαζες το κεφάλι με την κούτα.

Η κούτα που κρατούσε η Λάνα είχε πέσει πλέον στο πάτωμα και από μέσα της κύλησαν στο πάτωμα του διαδρόμου πολλά πλαστικά μπουκάλια.

Λάνα - Συγγνώμη κιόλας αλλά ολόκληρος διάδρομος, από εδώ βρήκες να περάσεις;

Του αντιγυρίζει εκείνη και αυτός την κοιτάει στραβά.

Αγόρι - Ο φυσιολογικός κόσμος, δεν πετάει τις κούτες λες και κάνει βολές στο nba!

Λάνα - Επίσης ο φυσιολογικός κόσμος, δεν έχει μάτια στην πλάτη του!

Κοιτάζω τον Κάμερον όπως με κοιτάζει και εκείνος. Ρίχνουμε ένα μικρό γελάκι πριν μπούμε μέσα στο διαμέρισμα μας. Με στριμώχνει στην πόρτα και μου δίνει ένα φιλί.

Κάμερον - Ακόμα εύχεσαι το μπουκάλι να ήταν γυάλινο γειτόνισσα;

Ζωή - Μακάρι μωρό μου να ήταν γυάλινο, ίσως να σου άνοιγα το κεφάλι για να μπει το μυαλό στην θέση του!

Εκείνος ρουθουνίζει και γρήγορα με ρίχνει στον καναπέ. Με φιλάει παντού την ώρα που ακούμε τους μικρούς γείτονες να μαλώνουν απέξω. Ποτέ δεν θα μπορέσω να περιγράψω με λόγια τον τρόπο που με κάνεις να νιώθω και ποτέ μα ποτέ δεν θα μπορέσω να εξηγήσω το πόσα θα μπορούσα να δώσω για εσένα. Είσαι ο μεγαλύτερος κρετίνος και ο καλύτερος φίλος μου στον κόσμο. Και αν μια μέρα χαθούμε και δεν μιλήσουμε ποτέ ξανά, θα σε αγαπάω, ακόμα θα σε αγαπάω, γιατί είσαι κομμάτι μου, κυλάς μέσα μου. Αν όμως ξημερώσει η μέρα που θα είσαι μεγάλος, και εγώ μικρότερη, και θα μου ζητήσεις τις παντόφλες σου, να ξέρεις ότι μέσα θα σου έχω βάλει πέντε χαλίκια, γιατί ακόμα και τότε θα σου χρωστάω μια φάρσα, γείτονα μου!

Στον Βασίλη Θ. με αγάπη.
2002-2019
❤️

©DangerousMal 2021