Πλευρά Κάμερον ένα μήνα μετά

Κάμερον - Έλα θα σοβαρευτώ, ορκίζομαι!

Γελάω και ξανά κάθομαι δίπλα της όσο εκείνη χασκογελάει με τις προηγούμενες φωτογραφίες. Αποφασίσαμε να κάνουμε photo-shooting σήμερα μιας και είμαστε μαζί κοντά έναν μήνα τώρα. Έχω φέρει την επαγγελματική μου κάμερα, την έχουμε στηρίξει στο έπιπλο-καθρέφτη της εισόδου και εμείς καθόμαστε στον καναπέ του σαλονιού της. Είναι πολύ αστείο και δημιουργικό να βγάζεις φωτογραφίες νομίζω, αποτυπώνουν την χαρά της στιγμής και σου προκαλούν νοσταλγία όταν τις κοιτάς.

Ζωή - Έχουμε βγάλει 100 φωτογραφίες και σε όλες βγαίνεις αίσχος! Είσαι σίγουρα μοντέλο μωρό μου;

Με κοροϊδεύει (με το δίκιο της) και εγώ γελάω φιλώντας το μάγουλο της. Ε τι, εγώ φταίω; Αφού με κάνει να γελάω, ή με γαργαλάει ή είναι απλά η Ζωή. Δεν μπορώ να είμαι επαγγελματίας όταν είναι κοντά μου! Στην προηγούμενη φωτογραφία εκείνη βγήκε σαν μοντέλο και εγώ παραλίγο να πέσω από τον καναπέ. Το αποτέλεσμα;

Αυτός ο μήνας ήταν αδιαμφισβήτητα ο καλύτερος μήνας της ζωής μου. Είμαστε μαζί πολλές ώρες την ημέρα, κάνουμε διάφορες δραστηριότητες ταυτόχρονα ώστε να μας μένει ελεύθερος χρόνος για να τον περνάμε παρέα. Μαγειρεύουμε, τραγουδάμε (ή προσπαθούμε τουλάχιστον) και ξεκινήσαμε μαθήματα κεραμικής με την κυρία Ευτέρπη από τον πάνω όροφο! Δύο-τρεις φορές κοιμηθήκαμε και μαζί αλλά τίποτα το πονηρό, μόνο αγκαλιές και νυσταγμένα φιλιά μέσα στην νύχτα. Κάθε μέρα είναι όλο και πιο όμορφη, κάθε μέρα την ερωτεύομαι και λίγο περισσότερο. Οι διαφημιστικές καμπάνιες πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο επίσης, κλείνω την μια συμφωνία πίσω από την άλλη. Νομίζω ότι είναι το γούρι στην ζωή μου.

Κάμερον - Με κοροϊδεύειιςς;

Την κοιτάζω σαν μωρό και εκείνη ανεβαίνει επάνω μου φιλώντας με, γέμισε το πρόσωπο μου φιλιά με τα χείλη της. Πώς να μην είμαι ευτυχισμένος; Η κάμερα είναι ρυθμισμένη να βγάζει φωτογραφίες κάθε πέντε δευτερόλεπτα, είμαι σίγουρος ότι θα την γεμίσουμε στις διακοπές που θα πάμε.

Ζωή - Χαμογέλαααα!

Εγώ βγάζω γλώσσα στην κάμερα και κάνω ένα σήμα με τα δάχτυλα μου. Η Ζωή αγκαλιάζει το πρόσωπο μου και χαμογελά αγγελικά στον φακό, χωρίς δυσκολία. Κατεβαίνει από πάνω μου και αποφασίζω να κάνω την ίδια κίνηση, χαμογελάω βγάζοντας γλώσσα στον φακό όσο εκείνη βγάζει την γλώσσα της μιμούμενη εμένα, είναι στο μυαλό μου αυτή η κοπέλα.

Φιλάω το μάγουλο της και σηκώνομαι για να κλείσω την κάμερα. Την αφήνω στο σημείο που ήταν πριν και θυμίζω στον εαυτό μου να την πάρει πριν φύγω.

Ζωή - Αύριο είπες έχεις δουλειές ε;

Με κοιτάζει κατσουφιασμένη και εγώ φιλάω τα χείλη της μόλις ξανά καθίσω στον καναπέ δίπλα της.

Κάμερον - Όχι όλη μέρα! Το πρωί θα φύγω για να τελειώσω με κάτι υπογραφές και κατά το μεσημέρι θα είμαι πίσω, λογικά θα φάμε και μαζί.

Ζωή - Ωραία!

Φιλάει πεταχτά τα χείλη μου πριν καθήσει αναπαυτικά στην αγκαλιά μου.

Κάμερον - Είσαι έτοιμη να ξανά δεις την πατρίδα σου; Πόσα χρόνια έχεις να πας;

Ζωή - Έζησα δέκα χρόνια εκεί, η Ελλάδα είναι σαν δεύτερο σπίτι μου! Η γιαγιά μου έμενε στα Τρίκαλα βέβαια, καμία σχέση με την Πάργα, αλλά και πάλι θα είναι τέλεια.

Χαμογέλασα χαϊδεύοντας την πλάτη της, αποφασίσαμε να πάμε διακοπές στην μικρή Πάργα της Ελλάδας για να θυμηθεί η Ζωή την πατρίδα της. Μπορεί να έχει μόνο δύο χρόνια που έφυγε αλλά το θεωρώ έναν ωραίο τρόπο διαφυγής από την πραγματικότητα. Άσε που στην Ελλάδα έχει φοβερές παραλίες και καύσωνα!

Κάμερον - Αν θέλεις, μπορώ να κανονίσω δεύτερη άδεια για να πάμε στα Τρι- Τρι...

Ζωή - Τρίκαλα!

Κάμερον - Σε αυτά, για να δεις τους δικούς σου.

Ζωή - Δεν έχω άλλους συγγενείς. Η γιαγιά μου είχε έναν γιο, τον πατέρα μου, και εκείνος πέθανε μαζί με την μαμά μου σε αεροπορικό δυστύχημα την πρωτοχρονιά του 2008. Η μαμά μου δεν είχε κρατήσει καμία επαφή με τους συγγενείς της, δεν τους γνώρισα και ποτέ. Η γιαγιά μου πέθανε πριν δύο χρόνια, το 2018, γι'αυτό και ήρθα εδώ πέρα. Δεν είχα κάτι να με κρατάει στην Ελλάδα...

Μου χαμογέλασε πικρά και εγώ δάγκωσα το μάγουλο μου για να μην με βρίσω. Την αγκάλιασα ξανά και φίλησα το κούτελο της, μου έχει ξανά πει ότι ο κύκλος της είναι κλειστός γιατί φοβάται πολύ να κάνει φίλους. Κάθε φορά που κάποιον ένιωθε κοντά της, λίγο μετά βρίσκονταν νεκρός.

Κάμερον - Συγγνώμη που σε έκανα να το πεις.

Ζωή - Δεν πειράζει, έχω συνηθίσει.

Χαμογέλασε κοιτώντας χαμηλά, το μάτι της έμεινε στην στάμπα της μπλούζας μου ενώ εγώ δεν πήρα το βλέμμα μου από το όμορφο πρόσωπο της. Δεν πρόλαβε να χαρεί και πολλά, από μικρή ήταν στα βάσανα.

Ζωή - Παναγία μου! Πέρασε η ώρα αγάπη μου, δεν πρέπει να φύγεις;

Με ρώτησε και αμέσως γύρισα να κοιτάξω το ρολόι τοίχου της, έχω ραντεβού στις 18:30 με τον ατζέντη μου για μερικά διαδικαστικά και θα πάρει πολλή ώρα. Είχα μόνο ένα τέταρτο για να φύγω.

Κάμερον - Θα περάσω το βράδυ για καληνύχτα, ναι;

Ζωή - Θα σε περιμένω! Άντε πήγαινε τώρα!

Με σηκώνει άρον άρον και ίσα που προλαβαίνω να πιάσω το μπουφάν μου από τον καναπέ.

Κάμερον - Καλά καλά, γεια!

Την φιλάω στα χείλη και εκείνη ανταποκρίνεται, βγαίνω από το διαμέρισμα και κλείνει την πόρτα πίσω μου. Φτου, την κάμερα δεν πήρα. Καλά δεν πειράζει, θα την πάρω κάποια άλλη στιγμή, λες και χανόμαστε;

Πλευρά Ζωής

Κλείνω την πόρτα και από την βιασύνη μου πέφτω πάνω στο έπιπλο του καθρέφτη, ένας ήχος από την κάμερα ακούγεται αλλά δεν δίνω σημασία. Σε λίγο θα έρθει ο Στέφανος για την τελική διόρθωση της εργασίας και το μόνο που πρέπει να ελπίζω είναι να μην συναντηθούν στον δρόμο! Ανοίγω τα παράθυρα για να μην μείνει στον χώρο η αντρική κολώνια του Στέφανου και ξεφυσάω δυνατά. Χριστούλη μου, καλά είχαμε βολευτεί με την βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου όλο τον μήνα, σήμερα βρήκε να είναι κλειστή;! Ξεφυσάω πάλι αγχωμένη μέχρι που ακούω το κουδούνι. Τρέχω και ανοίγω την πόρτα γρήγορα μην τον δει κανένα μάτι και έχουμε άλλα.

Στέφανος - Καλησπέρα και σε εσένα, γιατί τέτοιο άγχος;

Με κοροϊδεύει όσο βγάζει τα παπούτσια του και εγώ σαν μανιακή κοιτάζω δεξιά και αριστερά έξω από την εξώπορτα πριν την κλείσω.

Ζωή - Άγχος; Όχι, ποιος είναι αγχωμένος; Εγώ. Δηλαδή όχι εγώ-

Στέφανος - Έι, τι έπαθες σήμερα, ηρέμησε.

Με έπιασε από τα μπράτσα και με σταθεροποίησε στην θέση μου αφού πηγαινοερχόμουν σαν σκουλήκι. Λες να βρήκε τον Κάμερον στον δρόμο; Κάνε να μην τον βρήκε!

Στέφανος - Βρήκα τον γκόμενο σου στον δρόμο.

Ωχ!

Ζωή - Και; Τι; Σου μίλησε; Είπε τίποτα; Πιάσατε κουβέντα;

Στέφανος - Όχι, ήταν στο απέναντι πεζοδρόμιο και δεν τον χαιρέτησα.

Μου απάντησε κοιτώντας με περίεργα, πρέπει να ηρεμήσεις Ζωή γιατί καρφώνεσαι! Κάθησε στον καναπέ του σαλονιού που πριν λίγο εγώ και το αγόρι μου βγάζαμε φωτογραφίες και σήκωσε το φρύδι του σε εμένα.

Στέφανος - Ρε σίγουρα όλα καλά; Θέλεις μήπως να το αναβάλλουμε για άλλη μέρα;

Ζωή - Τι; Όχι! Ούτως ή άλλως δεν έχουμε περιθώριο, σήμερα δεν λήγει η προθεσμία;

Στέφανος - Αφού δώσαμε εξεταστική τότε ναι, λογικά μέχρι σήμερα δέχεται την εργασία.

Έβγαλε το λάπτοπ του από το σακίδιο του και το άφησε πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού.

Στέφανος - Θα κάτσεις;

Εγώ τραντάχτηκα ολόκληρη στην φωνή του, παρόλο που ήταν ήρεμη. Θεέ μου, αν το καταλάβει ο Κάμερον θα με σκοτώσει, θα με χωρίσει και τι θα κάνω εγώ μετά;

Ζωή - Ε; Ε ναι! Θ-θα πιεις κάτι;

Στέφανος - Όχι, ούτως ή άλλως δεν θα μείνω για πολύ, λίγη ώρα θα μας πάρει.

Ξαφνικά πήρα ανάσα, ωραία! Δεν θα μας καταλάβουν, ε;

[...]

Στέφανος - Ωραία, τέλος.

Είπε στέλνοντας το αρχείο και εγώ έπεσα πίσω στον καναπέ παίρνοντας μια ανάσα. Ευτυχώς δεν πήρε πολλή ώρα. Έκλεισε τον υπολογιστή του και τον ξανά έβαλε στο σακίδιο, σηκώθηκα έτοιμη να τον ξεπροβοδίσω.

Στέφανος - Βασικά Ζωή, θα...θα ήθελα να σου πω κάτι πριν-πριν φύγω.

Τον κοιτάζω περίεργη και γυρίζω ώστε να τον αντικρίσω. Κάθομαι καλύτερα στον καναπέ, σε μια απόσταση από εκείνον.

Ζωή - Φυσικά, πες μου. Μήπως δεν έκανα κάποιο κομμάτι της άσκησης σωστά; Συγγνώμη αλλά-

Στέφανος - Όχι όχι δεν έχει να κάνει με άσκηση, έχει να κάνει με... εσένα.

Ζωή - Με εμένα;

Ωχ ωχ ωχ, δεν μου αρέσουν αυτά εμένα.

Στέφανος - Ξέρω ότι δεν έχει κανένα νόημα γιατί βρίσκεσαι σε μια... υγιή θέλω να πιστεύω σχέση και- και φαίνεσαι ευτυχισμένη...

Ωχ ωχ ωχ

Στέφανος - Αλλά θ-θα ήθελα να ξέρεις ότι... ότι από το πρώτο έτος μου αρέσεις ρε Ζωή, είσαι έτσι πολύ όμορφη και έξυπνη και ξεχωριστή...

Εγώ έχω μείνει παγάκι να τον κοιτάζω, εδώ βρήκες να κάνεις ερωτική εξομολόγηση; Μέσα στο σπίτι που κοιμάμαι με το αγόρι μου; Τι θράσος είναι αυτό;

Ζωή - Ναι, κοίταξε Στέφανε... Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και είσαι καλό παιδί αλλά-

Στέφανος - Ζωή συγγνώμη.

Πριν καν το καταλάβω, είχε περάσει το χέρι του γύρω από τον σβέρκο μου και με τράβηξε προς τα χείλη του. Το σώμα μου έμεινε παγωμένο από την έκπληξη που ούτε τα χέρια μου για να τον σπρώξω δεν αντέδρασαν. Τα χείλη του κινούνταν αρμονικά με τα δικά μου, μέχρι που στην σκέψη μου ήρθε η όψη του Κάμερον και προσπάθησα να τον απομακρύνω πριν ενδώσω για τα καλά στο φιλί του. Αποχωρίζεται τα χείλη μου και με κοιτά, τον κοιτώ και εγώ. Ποτέ δεν είδα τον Στέφανο κάτι παραπάνω από φίλο μου και το όλο σημερινό με τάραξε ψυχολογικά. Δαγκώνω τα χείλη μου όσο απομακρύνεται από κοντά μου και τρίβει νευρικά τον αυχένα του.

Στέφανος - Αμ-εμ...

Ζωή - Α-ας το ξεχάσουμε...

Καλύπτω τα χείλη μου που μόλις επέστρεψα σε κάποιον άλλον πέρα από το αγόρι μου να τα αγγίξει και αισθάνομαι τις τύψεις να με κατακλύζουν στην στιγμή.

Στέφανος - Λυπάμαι αλλά δεν θα το ξεχάσω Ζωή... συγγνώμη αλλά για εμένα ήταν σημαντικό.

Σηκώνω το βλέμμα μου σε εκείνον ακόμα σοκαρισμένη από το σκηνικό και τον βλέπω να μου χαμογελάει, χαμογελώ ελαφρά και ρίχνω ξανά τη ματιά μου στα πόδια μου.

Στέφανος - Κ-καλό βράδυ.

Ζωή - Γ-γεια.

Κούνησα το χέρι μου και εκείνος γρήγορα έβαλε τα παπούτσια του και το σακίδιο στον ώμο του. Με κοίταξε μια τελευταία φορά πριν φύγει, μου χαμογέλασε και έκλεισε την πόρτα πίσω του. Έτοιμη να κλάψω, άρπαξα το τηλέφωνο μου και πάτησα την επαφή της Ξανθής.

Ξανθή - Έλα μωρή, τι έγ-

Ζωή - Με φίλησε ο Στέφανος!

[...]

Τα δάκρυα μου τρέχουν στα μάγουλα μου περίπου δύο ώρες τώρα. Από την στιγμή που ξεκίνησα να αραδιάζω στην Ξανθή τι έγινε μέσα σε μόλις λίγα δευτερόλεπτα, δεν άντεξα περισσότερο από το να με πιάσουν τα κλάματα. Οι τύψεις μου με γεμίζουν από την κορφή ως τα νύχια, σαν να γνώριζα ότι κάτι δεν θα πάει καλά με αυτή την εργασία. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω. Να το πω στον Κάμερον; Τον εμπιστεύομαι αλλά η ζήλια του μπορεί να τον οδηγήσει σε πράξεις αδιανόητες. Όχι, δεν θα του το πω. Στην τελική από πού θα το μάθει; Δεν έχει και κάμερες στο σπίτι, σωστά; Παίρνω μία βαθιά ανάσα όταν ακούω το κουδούνι της πόρτας. Σηκώνομαι και του ανοίγω, όταν τον βλέπω χαρούμενο να με αγκαλιάζει νιώθω αμέσως λες και μου έμπηξαν μαχαίρι στην καρδιά.

Κάμερον - Γεια σου μωρό μου!

Φιλάει πεταχτά τα χείλη μου και γρήγορα κλείνει την πόρτα πίσω του, με τραβάει μαζί του στον καναπέ. Μόνο τότε πρόσεξε τα πρησμένα μάτια μου και αμέσως το βλέμμα του άλλαξε. Που να πάρει, τι πήγα και έκανα.

Κάμερον - Γιατί κλαίς; Τι έγινε;

Ζωή - Ε-είδα μια συγκινητική ταινία κ-και ταράχτηκα.

Τραύλισα όταν πρόσεξα το βλέμμα του να μαλακώνει και να με χώνει γρήγορα στην αγκαλιά του. Ξεκίνησα να κλαίω ξανά, δεν μου αξίζει ούτε στο ελάχιστο.

Κάμερον - Μην ανησυχείς ρε γειτόνισσα, εγώ είμαι εδώ. Θα βάλουμε να δούμε μια κωμωδία και μετά θα πάμε για ύπνο ναι;

Κούνησα ανήμπορη το κεφάλι μου θετικά. Είμαι σίγουρη ότι πρώτα θα πεθάνω από τις τύψεις μου και μετά από την αρρώστια μου.

Κάμερον - Α και μη ξεχάσω, όταν είχες έρθει για το τραπέζι με τα κορίτσια κουβαλούσες έναν φάκελο μαζί σου. Έχει μείνει ακόμα στο διαμέρισμα μου, δεν τιν ζήτησες ποτέ.

Ζωή - Τ-τον άνοιξες;

Πες όχι, πες όχι.

Κάμερον - Όσο και να το ήθελα, όχι. Είναι προσωπικά δεδομένα.

Προσπαθώ να τον πιστέψω, το τελευταίο που θέλω είναι ο Κάμερον να μάθει το μεγαλύτερο μυστικό που του κρύβω.

Πλευρά Κάμερον δύο μέρες μετά

Κάμερον - Κοίτα με λίγο, κοίτα με λίγο.

Σκουντάω τον Νας και εκείνος μέσα στον πανικό του γυρίζει να με κοιτάξει.

Κάμερον - Μου τα' χεις κάνει ΤΟΟΟΟΟΟΣΑ!

Με τα χέρια μου του δείχνω μια μεγάλη απόσταση όσο εκείνος συνεχίζει να με αγνοεί βάζοντας πράγματα μέσα στον σάκο του. Μια πενθήμερη είπαμε να πάμε και εμείς και κάνει σαν χαζογκόμενα. Ούτε το κοριτσάκι μου δεν ήταν τόσο αγχωμένο. Αντιθέτως την βλέπω πολύ σκεπτική αυτές τις ημέρες, ίσως φοβάται τα αεροπλάνα.

Νας - Σκάσε ρε μαλάκα γαμώ! Μαγιό; Πήρα. Πιτζάμες; Πήρα. Ξυραφάκια; Πήρα. Προφυλακτικά; Πήρα-

Τον ζηλεύω πάντως τον μαλάκα, την έχει ξεθεώσει την ξανθούλα στο σεξ. Εγώ με το μωρό μου ένα μήνες μαζί και ούτε να μου τον δει. Αλλά δεν με πειράζει, θα την περιμένω μέχρι να νιώσει έτοιμη!

Νας - Οδοντόβουρτσα; Πήρα. Σαμπουάν; Πήρα. Αποσμητικό; Πήρα. Μποξεράκια; Πήρ-

Κάμερον - Τι μποξεράκια ρε μαλάκα που εσύ αλλάζεις κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα;

Και ναιπ, μου ήρθε το αντικουνουπικό κατακούτελα.

Νας - Αχ ρε μαλάκα λες να ξεχάσω τίποτα;

Κάμερον - Πολύ πιθανόν.

Τον κοροϊδεύω αλλά εκείνος αγχώνεται περισσότερο και σαν μανιακός ψάχνει όλο το σπίτι μου για να βρει τίποτα απαραίτητο. Φεισπαλμάρομαι και προσπαθώ να ηρεμήσω. Πριν ένα μισάωρο θυμήθηκε ότι δεν πήρε τον φορτιστή του κινητού του και τώρα συνεχίζει να πιστεύει ότι θα θυμηθεί κάτι σπουδαίο και απαραίτητο λίγο πριν φύγουμε. Θα τον χτυπήσω.

Εγώ: Μωρό μου είστε έτοιμες;
Παραδόθηκε στις 06:32

Κοιτάζω το μήνυμα που της έστειλα και δεν μου έχει απαντήσει ακόμα. Η ώρα κοντεύει οκτώ και μου αρέσει που είπαμε ότι θα φύγουμε νωρίς για να μην μας πιάσει η κίνηση. Πληκτρολογώ ένα ακόμα μήνυμα.

Εγώ: Μου λείπεις πολύ... μην ξεχάσεις τα σωληνάκια σου μωρό μου
Παραδόθηκε στις 07:48

Ξεφυσάω καθώς δεν παίρνω απάντηση και χτυπάω ρυθμικά τις σαγιονάρες μου στα πλακάκια του σαλονιού μου. Εκείνος σαν βλήτο σε κρίση πανικού, τρέχει από δωμάτιο σε δωμάτιο ελέγχοντας τα πράγματα μου. Παίζει να είμαι ο μόνος που πήρα απλά ρούχα και μαγιό, όλα τα υπόλοιπα μπορώ να τα αγοράσω από εκεί.

Νας - Πάμε! Είμαι έτοιμος!

Κάμερον - Δόξα συ Παναγ-

Νας - ΑΜΑΑΑΑΑΝ! ΤΑ ΓΥΑΛΙΆ ΜΟΥ ΔΕΝ ΠΉΡΑ! ΛΕΣ ΝΑ ΞΈΧΑΣΑ ΤΊΠΟΤΑ ΆΛΛΟ;

άντε πάλι.

[...]

Αποφασίσαμε να πάμε με το αμάξι του Νας γιατί έχει μεγαλύτερο πορτ παγκαζ. Κάθομαι στις πίσω θέσεις για να βολευτώ με το μωρό μου ενώ ο Νας θα οδηγήσει με την Ξανθούλα μπροστά. Αφού κορνάραμε κάτω από το διαμέρισμα της κοπέλας μου, τις βλέπουμε να κατεβαίνουν με τις βαλίτσες τους στο χέρι. Βγαίνω από το αυτοκίνητο και παίρνω το σάκο από το χέρι της Ζωίτσας μου. Την αφήνω γρήγορα στο έδαφος και την πιάνω από τα μάγουλα φιλώντας τα ζουμερά χειλάκια της.

Ζωή - Κ-καλημέρα.

Μου λέει καθώς απομακρυνόμαστε και εγώ γελώντας φιλάω ξανά πεταχτά τα χείλη της.

Κάμερον - Καλημέρα μωράκι μου.

Της ψιθυρίζω γλυκά στο αυτί της και εκείνη γρήγορα με αγκαλιάζει για να κρύψει τι πρόσωπο της στο στέρνο μου. Ο Νας φασώνεται ανενόχλητος με την Ξανθούλα όσο εγώ βολεύω την βαλίτσα της Ζωής στο πορτ παγκαζ. Μπαίνω στα πίσω καθίσματα και της κάνω νόημα να βολευτεί δίπλα μου. Εκείνη μπαίνει μέσα και κλείνει την πόρτα, λίγο μετά έρχονται και τα παιδιά.

Την βάζω την αγκαλιά μου και φιλάω το προσωπάκι της όσο εκείνη γελάει, γελάει; Έχει δύο μέρες να γελάσει έτσι και δεν ξέρω τι φταίει...

Ξανθή - Λοιπόν, τι λέτε να παίξουμε τίποτα στο κινητό;

Λέει αλλά εγώ ανενόχλητος συνεχίζω να φιλάω παντού την κοπέλα μου με εκείνη να με σπρώχνει απαλά από το στήθος. Δεν κατάλαβα! Δεν φτάνει που θα κοιμηθώ με τον αγάμητο τον Νας στις διακοπές, δεν θα σε φιλάω κιόλας; Άλλο και αυτό... Χθες ξαφνικά θυμήθηκαν ότι θέλουν να κοιμηθούν μαζί. Οι ελπίδες μου χτύπησαν με δύναμη τον πάτο και ποντάρω ότι το πουλί του φίλου μου μαράθηκε στη δήλωση.

Ζωή - Ναιιιι- κάτσε ρε Κάμερον.

Με σπρώχνει απαλά και εγώ ο μαλάκας λιώνω όταν μου μιλάει, φιλάω ξανά τον λαιμό της αχόρταγος και τελικά απομακρύνομαι χώνοντάς την στην αγκαλιά μου. Δεν υπάρχει περίπτωση εγώ να κοιμηθώ με το ζώον, θα χωθώ στη βαλίτσα της.

Νας - Και αφού ο πηδήκουλας φίλος μου σταμάτησε τον κανιβαλισμό-

Τον κοιτάζω βλοσυρά μέσα από τον καθρέφτη στενεύοντας τα μάτια μου. Έπρεπε να σε είχα αφήσει ακόμα στο διαμέρισμα να ψάχνεις τα πράγματα σου ρε!

Νας - Τι θα λέγατε να παίξουμε never have I ever;

Κορίτσια - Ναιιιιι!

Τσιρίξανε και οι δύο ενθουσιασμένες κάνοντας εμένα και τον Νας να γελάσουμε. Αγκάλιασα καλύτερα το κορίτσι μου και περίμενα από τον Νας να ξεκινήσει.

Νας - Έχω φάει τοστ με μαγιονέζα, κέτσαπ, τζατζίκι και λίγο από τα ράμματα του Κάμερον!

Ξεφώνησε ενθουσιασμένος αλλά τα κορίτσια έμειναν κάγκελο κοιτώντας τον.

Κάμερον - Φίλε, κανείς δεν ήθελε να το μάθει αυτό.

Ακόμα πονάει το πόδι μου από τα ράμματα, εντάξει;

Ζωή - Τ-τι ακριβώς; Ε;

Τραύλισε μπερδεμένη κοιτώντας την φίλη της στο μπροστινό κάθισμα να ετοιμάζεται να ξεράσει επάνω στο φρεσκογυαλισμένο αυτοκίνητο του Νας.

Κάμερον - Αμ, never have I ever ήπια πάνω από δέκα ποτά.

Η Μαυρούλα ακόμα σοκαρισμένη με την προηγούμενη δήλωση απλά σήκωσε το χέρι της. Ο Νας κούνησε το κεφάλι του κοιτώντας με μέσα από τον καθρέφτη πονηρά. Το μωρό μου ένεψε αρνητικά, μου είχε πει ότι δεν προτιμά το αλκοόλ.

Ζωή - Never have I ever αντάλλαξα τηλέφωνο με τουρίστα.

Σηκώσαμε όλοι το χέρι και εγώ σοκαρισμένος γύρισα να την κοιτάξω. Μπιτς γουατ;

Ζωή - Τι; Ήταν γλυκούλης.

ΜΠΙΤΣ ΓΟΥΑΤ;

Ξανθή - Never have I ever άκουσα φίλους μου να κάνουν σεξ.

Σηκώσαμε τα χέρια μας εκτός από την Ζωή, γύρισε να με κοιτάξει.

Ζωή - Ε-εμ- έχω ακούσει εσένα να κάνεις σεξ αλλά δεν ξέρω κατά πόσο πιάνεται.

Εγώ αμέσως γούρλωσα τα μάτια μου στα λόγια της, με έχει ακούσει να κάνω σεξ; Ήμουν καλός τουλάχιστον;!

Κάμερον - Α-αμ-

Νας - Never have I ever έχω επισκεφτεί τις Άλπεις!

Με κοίταξε πονηρά μέσα από τον καθρέφτη και εγώ στριφογύρισα τα μάτια μου. Κανείς δεν σήκωσε χέρι.

Κάμερον - Αω έλα τώρα-

Νας - ΝΊΚΗΣΑ!

Χαρούμενος με το κατόρθωμα του πάτησε την κόρνα και μόνο τότε είδα την καημένη την γιαγιούλα που έσερνε το καροτσάκι της στο πεζοδρόμιο να τινάζεται ολόκληρη.

Ριπ.

Ξανθή - Ίου, ενιγουέιζ. Kiss marry kill;

Ζωή - Ναιιιιι!

Το μωρό μου έκανε σαν φώκια σε ζωολογικό κήπο, αχ. Με κολάζει πρωινιάτικα.

Ξανθή - Ωραία, χμμμμ. Ζωή! Σου δίνω τον πηδήκουλα δίπλα σου, τον Μπίμπερ και τον Ζειν!

Ζωή - ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΚΑΛΆ ΜΩΡΉ ΕΊΣΑΙ ΤΡΕΛΉ;

Το ξέσπασμα της ήταν τόσο απότομο που βρέθηκα κολλημένος στην πόρτα του αυτοκινήτου. Εν το μεταξύ ο Νας στο τσακ πρόλαβε το τιμόνι, στο τσακ!

Ξανθή - ΙΤΣ Ε ΤΣΑΛΕΝΤΖ ΜΠΙΙΙΙΙΙΤΣ!

Ε σιγά! Ευκολάκι της έβαλε. Προφανώς και θα πει εμένα στο kiss ή το marry! Εννοώ- duh?

Ζωή - Είναι άδικοοοοοοο.

Μουρμούρισε κατσούφικα και εγώ φίλησα το κεφαλάκι της όταν ξανά γύρισα στην αρχική μου θέση (λίγο φοβισμένος για την σωματική μου ακεραιότητα).

Νας - Για πες όμως γιατί έχει beef εδώ.

Μμμ, μη χάσεις εσύ.

Ζωή - Αμ, αμ! ΚΙSS ΤΟΝ ΖΕΙΝ! Εννοώ ομαγκαααααααα-

Προσβεβλημένος γύρισα να την κοιτάξω. Ε! Και εγώ είμαι θεογκόμενος που να πάρει! Αλλά να δεις που το έκανε το μωρό μου γιατί θέλει να με παντρευτεί και να περάσει το υπόλοιπο της ζωής της μαζί μου! Αχ, τόσο γλυκιά είναι!

Ζωή - Και τώρα ε να σκοτώσω τον Τζαστινούκο μου δεν λέει ε; Λέει;

Με κοιτάζει με γλυκούλικα ματιά και εμένα μόνο που δεν μου έχει φύγει το σαγόνι από το παράθυρο. ΤΙ;! ΜΟΛΙΣ ΜΕ ΣΚΌΤΩΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ ΤΟΝ ΜΠΊΜΠΕΡ ΚΑΙ ΝΑ ΦΙΛΉΣΕΙ ΤΟΝ ΖΕΙΝ;

Κάμερον - Ο Μπίμπερ είναι ήδη παντρεμένος εάν θες να ξες! Και αν χωρίσει, η Γκομεζ θέλει αγόρι!

Απαντάω σταυρώνοντας τα χέρια μου, εκείνη με αγκαλιάζει αλλά εγώ αντιστέκομαι. Άκουσε εκεί kill.

Νας - Αυτό το παιχνίδι μαζί με την Monopoly γκρεμίζει σπίτια.

Άκουσε εκεί kill!

Ξανθή - Έχεις δίκιο μωρό μου, έχεις δίκιο.