Μπορεί η Αλίσια να μην είδε ποτέ την αντίδραση του πρώην της στο χαρακωμένο αμάξι και στις τρύπιες ρόδες, αλλά τουλάχιστον είχε φτιάξει μια πρόχειρη εικόνα στο μυαλό της με εκείνον να τσιρίζει, να ωρύεται και να ψάχνει τον υπαίτιο.

Ποια από όλες τις απατημένες συντρόφους του να του τρύπησε τα λάστιχα;

Για καλή της τύχη, η Αλίσια δεν περνά από το μυαλό του. Τόσα χρόνια αργότερα άραγε θα πήγαινε κι εκείνη να πάρει εκδίκηση για την απάτη; Όχι, αυτό ήταν αδύνατο.

Οπότε κι εκείνος έψαξε κάθε άλλη τύπισσα που αποφάσισε να απάτησε και άφησε στην ησυχία της την Αλίσια που το πρωινό της δέκατης τρίτης του Φλεβάρη ήταν παραπάνω χαρούμενο από ό,τι περίμενε.

Έφταιγε η σημερινή εκδήλωση; Ναι, μάλλον αυτό έφταιγε.

Τους είχαν καλέσει σε μια υπερπαραγωγή εκδήλωση όπου διάφοροι από τον χώρο των σόσιαλ μίντια θα έπαιρναν μέρος και η κοπέλα ούτε που μπορεί να το πιστέψει ότι θα βρίσκεται και εκείνη ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους από τον χώρο. Ο Έλβις ήταν πιο χαλαρός επί του θέματος και της έστελνε καθησυχαστικά μηνύματα όπως ότι όλα θα πάνε καλά και ότι δεν υπάρχει λόγος να ανησυχεί γιατί θα είναι μαζί σε αυτό –πάλι.

Το φόρεμά της ήταν κρεμασμένο στην ντουλάπα από εχθές το βράδυ και το κοιτούσε συνέχεια. Είχε κλείσει και ραντεβού σε κομμωτήριο, να φτιάξει τα μαλλιά της γιατί μόνη της μόνο πλεξούδες ξέρει να φτιάχνει κι αν θέλει να την πάρει έστω κι ένας άνθρωπος στα σοβαρά, ας έχει επιμεληθεί το μαλλί της τουλάχιστον. Έκανε και μια απόπειρα να ψάξει στο ίντερνετ κανένα έξαλλο μακιγιάζ να κάνει, Παραμονή του Αγίου Βαλεντίνου θα έπρεπε να είναι απόλυτα μέσα στο θέμα της βραδιάς.

Εξάλλου, κεντρικές προσωπικότητες θα ήταν, η πασίγνωστη εταιρεία με σοκολάτες το διοργάνωσε για το επίσημο λανσάρισμα του πρότζεκτ.

Η Αλίσια δεν ήταν σίγουρη αν το είχε με το μακιγιάζ. Ήταν μέρες που έβγαινε έξω μουνάραμπελ από πάνω μέχρι κάτω, με αϊλάινερ και έξτρα φουλ φέις γκλαμ ενώ άλλες δεν μπορούσε να ισιώσει γραμμή. Ήλπιζε σήμερα να είναι η πρώτη περίπτωση και να ήταν όλα με το μέρος της.

Ο Έλβις από την άλλη δεν είχε και τεράστια προετοιμασία. Για κούρεμα πήγε, αυτή τη φορά χάλασε τα είκοσι, τριάντα δολάρια για μια επίσκεψη στο κομμωτήριο και είχε διαλέξει ήδη τι θα βάλει με την Αλίσια, όταν είχαν πάει για ψώνια τις προάλλες. Είχε κάνει μπάνιο από νωρίς, είχε πάρει το ξυράφι και είχε καθαρίσει γένια και ανεπιθύμητη τριχοφυΐα από όπου δεν του άρεσε.

Ένας φίλος του θύμισε να πάρει και το δωράκι που είχε αγοράσει για την Αλίσια πριν μερικές μέρες και αν ήταν αυτός ο σωτήρας, ο Έλβις θα το είχε ξεχάσει σπίτι και στράφι θα πήγαινε η έκπληξη του!

Αλλά ευτυχώς, τέλος καλό όλα καλά.

Και εκείνος δεν ξέχασε τίποτε και η Αλίσια ήταν στη ώρα της, έτοιμη, χτενισμένη, μακιγιαρισμένη, χωρίς γυαλιά και κοτσίδες αλλά με ένα φόρεμα, κόκκινο εννοείται μιας που από την αρχή της καμπάνιας είναι υπέρ της άποψης πως το χρώμα ετούτο σπάει την ιδέα των ερωτευμένων και ένα χτένισμα περίεργο, η κομμώτρια της την είπα βάνκ την τεχνική αλλά δεν είναι και σίγουρη.

Πάντως, το φορεματάκι της ήταν από αυτά τα γλυκούλικα, που φτάνουν μέχρι το γόνατο, μέχρι τη μέση της είναι στενό με ωραίο μπούστο και χοντρές τιράντες ενώ από την μέση και κάτω απλώνει, της άρεσε πάρα πολύ. Και της καθόταν και ωραία.

Ο Έλβις είχε αμφιταλαντευτεί πολύ αν θα έπρεπε να φορέσει πουκαμισιά και κοστούμι αλλά τελικά κατέληξε να χρεώνει την κάρτα του για ένα καρό κόκκινο παντελόνι και ένα πόλο στυλ μπλουζάκι με ασορτί κόκκινες τιράντες. Ήταν χάρμα οφθαλμών με το φρέσκο κούρεμα και τις αναζωογονημένες μπούκλες του και το καθαρό πρόσωπό του.

Είχε πει πως θα περάσει να την πάρει από το σπίτι της στις οκτώ ακριβώς, ώστε στις οκτώ και μισή να βρίσκονταν μαζί στην εκδήλωση από νωρίς για να γνωρίσουν όλους τους καλεσμένους και να κάνουν τις κατάλληλες δημοσιεύσεις και φωτογραφίσεις με τους μάνατζερ της εταιρείας.

Θα έπρεπε να είμαστε από μια μεριά αγαπητέ μου αναγνώστη, να τους δούμε καθώς στάθηκαν έτσι, κλισέ όπως σε κάθε ιστορία, για λίγα δευτερόλεπτα προτού αγκαλιαστούν, απλώς και μόνο για να θαυμάσουν αυτή την εικόνα που δεν έχουν ξαναδεί ο ένας στον άλλον.

Οι φακοί επαφής του πήγαιναν απίστευτα.

Αν ο Έλβις με τα γυαλιά ήταν γλυκός αλλά γοητευτικός, χωρίς αυτά ήταν ακαταμάχητος. Όχι πως τα γυαλιά του έκρυβαν την ομορφιά αλλά του έδιναν ένα άλλο σεξαπίλ, κάτι που δίχως να τα φορά μετατρέπονταν σε κάτι... ουάου, ούτε λέξεις να το περιγράψει δεν έχει. Η Αλίσια απλώς χαμογελά.

Και φαντάσου λίγο τον πρωταγωνιστή μας, που ακουμπά τα λυτά μαλλιά της και δεν μπορεί παρά να αναφωνήσει στην υφή. Της πάνε έτσι ριχτά στους ώμους. Θέλει να της πει κάτι, πως είναι πολύ όμορφη, πως το μακιγιάζ της είναι τόσο όμορφο και οι καρδούλες στα μάτια ήταν όχι απλά εύστοχο αλλά και απίστευτα επίκαιρο.

Τελικά, απλώς φίλησε τον ανάστροφο του χεριού της.

«Γοητευμένος. Έτσι δεν λένε όλοι;»

Η Αλίσια χαμογελά και τον φιλά στο μάγουλο με τα γυμνά από κραγιόν χείλη της. Είχε σκεφτεί το ενδεχόμενο να τον φιλήσει ή να την φιλήσει προτού φτάσουν εκεί και αν κάνει στάμπα το κόκκινο κραγιόν δεν φεύγει με τίποτα. Πήρε μαζί της κόκκινο μολύβι και το κλασικό της λίπστικ και έβαλε στα χρονικά της περιθώρια να βαφτεί προτού φτάσουν.

«Σου πάνε κάτω τα μαλλιά, να τα κάνεις πιο συχνά.»

«Αν είχα λίγο ταλέντο στην κομμωτική... Λίγο! Αχ!»

Εκείνος χασκογέλασε και την βοήθησε να κάτσει στην θέση του συνοδηγού δίχως να τσαλακώσει τόσο το φόρεμά της. Και πριν ξεκινήσει, την κοίταξε χαμογελώντας και πίστεψε με, καταπολέμησε στ' αλήθεια την επιθυμία του να την φιλήσει γιατί τώρα το σκορ δεν θυμάται πόσο είναι, κάπου 3-2 αλλά ειλικρινά, θα ήθελε να ισοφαρίσει σοβαρά αυτή τη φορά.

«Έτοιμη; Να φύγουμε; Ή θέλεις να βάλεις το κραγιόν σου πρώρα;»

«Να κάνω το περίγραμμα εδώ και στο πρώτο κόκκινο φανάρι να βάλω το υπόλοιπο. Ε; Θέλεις;»

Εκείνος γέλασε. «Εντάξει, εγώ θα στο βάλω; Κάνε ό,τι θέλεις.»

Και η Αλίσια έβαλε όλη της την τέχνη.

Να της βγει το οβερλάιν φυσιολογικό, να κάνει ωραίο περίγραμμα στο άνω χείλος, να μην μοιάζει με τζόκερ στο κάτω, ένα μπέρδεμα όλο! Αλλά τελικά, το περίγραμμα πήγε καλά, και τώρα περίμενε τον Έλβις να φτάσει στο πρώτο κόκκινο φανάρι.

Αλλά, η ατυχία της ήταν γεγονός, δεν πέτυχαν ούτε ένα –αν είναι δυνατόν! Και έφτασαν και δέκα λεπτά νωρίτερα. Ορίστε που θα πήγαινε ο χρόνος, να γεμίσει το κραγιόν, να βάλει και λίγο μάσκαρα ακόμη, να είναι το απόλυτο είδωλο εκεί μέσα.

Οκτώ και είκοσι οκτώ ακριβώς πάντως βρίσκονταν σε έναν κύκλο με τους ανθρώπους της εταιρείας και έλεγαν διάφορα αστεία. Όλοι σχολίασαν την εξαιρετική εμφάνιση της Αλίσια και την παιχνιδιάρικη διάθεση στο ντύσιμο του Έλβις θετικά. Ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που τους έβλεπαν έτσι αλλά δεν τους είχαν συναντήσει και πολλές φορές.

Προτού ξεκινήσει η προσέλευση των καλεσμένων στις εννέα, αποφάσισαν να βγάλει ο ένας τον άλλον φωτογραφίες για τις δημοσιεύσεις αργότερα. Πρώτη η Αλίσια έκανε το ντεμπούτο της, πόζες από εδώ, γκριμάτσες από εκεί και δώσε φωτογραφίες με όσους περνούσαν εκείνη την ώρα. Είχε τρομερή αυτοπεποίθηση εκείνη την ώρα και ο Έλβις το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρον. Αλλά κι εκείνος δεν πήγε πίσω.

Εν τέλει, κάποιος είπε να τους βγάλουν μαζί και δέχτηκαν αμέσως.

Εκεί, ήρθε και ένας από τους φωτογράφους της βραδιάς και έβγαλε φωτογραφίες με το κιλό που οι δύο τους θα ήθελαν πολύ να δουν την επόμενη μέρα στα μέιλ τους.

Λίγο αργότερα ξεκίνησαν και οι πρώτοι καλεσμένοι.

Περνούσαν από την είσοδο, έβγαζαν έξτρα φωτογραφίες με τον Έλβις και την Αλίσια, με κάποιους είχαν μιλήσει μέσω του ίνσταγκραμ και του πρότζεκτ οπότε η ατμόσφαιρα ήταν ευθύς φιλική, μα με μερικούς γνωρίστηκαν και αλίμονο αν άφησαν την αμηχανία να καθίσει έστω και λίγο στην ατμόσφαιρα.

Σε όλους έδιναν κάποια κουτιά με σοκολάτες, με ειδικά δωράκια και γλυκάκια πέρα από το βασικό προϊόν. Ήταν όλα εξαιρετικά κανονισμένα από την ομάδα της εταιρείας και αργότερα, τα σόσιαλ μίντια είχαν γεμίσει με ινφλουενσερικά ποστ και ιστορίες.

Οι δύο τους ανέβασαν και φωτογραφίες στα στόρι, εντείνοντας την περιέργεια πολλών για τα επόμενα δημοσιεύματα.

Έπειτα, γύρω στις δέκα και όταν οι συστάσεις είχαν τελειώσει, το κύριο μέρος της εκδήλωσης ξεκίνησε.

Ξέρεις πως πάνε αυτά, μια μίνι παρουσίαση και μια αναπάντεχη ομιλία από τον Έλβις και την Αλίσια που κανένας από τους δύο δεν είχε προετοιμαστεί και κανένας δεν τους είχε ενημερώσει.

Οπότε βάδισαν με αυτή την νέα εξέλιξη.

Είχαν και οι δύο μικρόφωνα, ο ένας έλυνε ο άλλος έραβε, το αγαπημένο των διοργανωτών, το αγαπημένο και των καλεσμένων.

«Η συνάντηση μας ήταν κυρίως καρμική, ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω.» Ξεκινά εκείνος. Η Αλίσια γελάει.

«Με είχε στείλει ο Λούκας να μεταφέρω κάτι κούτες σε ένα άλλο μαγαζί, Λούκας αν με ακούς από κάπου να ξέρεις σε ευχαριστώ γι' αυτό...»

«Κι εγώ έψαχνα μια κοπέλα από αποτυχημένο τυφλό ραντεβού που είχαν κανονίσει οι φίλοι μου. Με την Ελίνα δεν βρέθηκα ποτέ και ευχαριστώ τον Θεό που έπεσα πάνω στην Αλίσια ρίχνοντας την κούτα με τις χιλιάδες καρδούλες.»

Αν ο Έλβις ήξερε τι έλεγε μπορεί και να μην το αποκάλυπτε σε όλη την αίθουσα.

Η Αλίσια τον κοίταξε έκπληκτη μα χωρίς να σπάει το χαμόγελό της. Τον κοιτά και αισθάνεται την καρδούλα της να χτυπάει, αισθάνεται το στόμα της να στεγνώνει, αισθάνεται πως κάποιος της κάνει πλάκα. Είναι ένα τηλεοπτικό σόου που γουστάρει να σπάει πλάκες με πρωταγωνιστές βιβλίων αλλά τώρα οι κάμερες δεν έχουν βγει ακόμη!

Ίσως τελικά να μην ήταν τόσο καρμικό.

Γιατί η Ελίνα θα είχε στείλει τον Έλβις στην Αλίσια. Και η Αλίσια θα τον έβλεπε, θα τον άκουγε να την λέει «Ελίνα» και θα τον διαολόστελνε με πολλά κοσμητικά επίθετα. Βέβαια και πάλι θα είχαν γνωριστεί.

Ίσως ο Έλβις την έβριζε και της έλεγε «Άσε μας κουκλίτσα μου, την όρεξη σου είχα! Δεν το ήθελα το ρημάδι το ραντεβού!». Πολύ πιθανόν εκεί να τσακωνόταν η κοπέλα, να του έλεγε «ε τότε τι στο καλό με ψάχνεις;» και εκείνος να της πέταγε καμία ατάκα για τους ερωτευμένους και τα υπόλοιπα τα ξέρετε. Θα αγκάλιαζαν ο ένας τον άλλον αναφωνώντας «Είσαι ο άνθρωπος μου!».

Η κοπέλα κουνά το κεφάλι της διακριτικά για να επανέλθει στην πραγματικότητα. Ακούει το κοινό να γελάει με τον Έλβις καθώς τους εξιστορεί πως «έπεσε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου» και γελάει κι εκείνη.

«Μετά πήγαμε για τσάι και ζεστή σοκολάτα σε μια καφετέρια του εμπορικού και στήσαμε αυτό το σχέδιο, με σκοπό στις 14 Φλεβάρη να μην γιορτάζουνε πλέον οι ερωτευμένοι αλλά και οι μοναχικοί. Γιατί, δεν έχουν οι Μοναχικοί ψυχή;»

Ο Έλβις χαμογελά ανακουφισμένος που πήρε εκείνη την σκυτάλη και μίλησε, μα έπειτα συνέχισε. «Όλα ξεκίνησαν με το προφίλ στο ίνσταγκραμ και έπειτα ήρθε η πρόταση για τις σοκολάτες και ειλικρινά δεν έχω τσιρίξει άλλοτε σαν μικρό κοριτσάκι βλέποντας το μέιλ.» Κι άλλα γέλια.

«Μετά ήρθαν άρθρα, συνεντεύξεις σε ραδιοφωνικές εκπομπές, φωτογραφίες, δημοσιεύσεις, μηνύματα και νομίζω ισχύει και για τους δύο μας πως νιώθουμε ευλογημένοι με αυτήν την εξέλιξη.»

«Εγώ, πάντως, Αλίσια δεν θα άλλαζα τίποτα! Και το γεγονός πως πέτυχε το πρότζεκτ είναι ευλογία αλλά ίσως να ήμασταν χαρούμενοι κι αν δεν πετύχαινε. Θα είχαμε κάνει την προσπάθειά μας!»

Η κοπέλα τον πλησιάζει, τον αφήνει να περάσει το χέρι του στην μέση της και εκείνη να στηριχθεί στον ώμο του χαμογελώντας.

«Ευτυχώς η προσπάθεια πέτυχε. Και τώρα δεν είμαστε δύο απλώς μοναχικοί τύποι που ξεσηκωθήκαμε για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, αλλά έχουμε και πολλές, πάρα πολλές σοκολάτες για παρέα αύριο!»

Κάποιος φώναξε μια ερώτηση, πως θα περάσουν την μέρα του Αγίου Βαλεντίνου.

Και ταυτόχρονα, απαντούν την πλέον σίγουρη απάντηση: «Μαζί».

Κανένας όμως δεν παραξενεύτηκε. Ήταν δύο μοναχικοί που θα αναθεμάτιζαν την μέρα τρώγοντας σοκολάτες, τους φαινόταν σωστό και κατάλληλο. Αλλά, αυτό που δεν γνώριζε η Αλίσια είναι πως ο Έλβις δεν εννοεί ακριβώς αυτό.

Γιατί ο Έλβις πόνταρε πως αφού κατέβουν από τα φώτα του βάθρου στο οποίο μιλούσαν, θα τρέξει να πιει πρώτος ποτό από την μπάρα και θα πάρει δυνάμεις. Για να της δώσει το δώρο και να ισοφαρίσει όπως ήθελε.

Στις έντεκα, ένα μικρό πάρτι άρχισε. Η ατίθαση ξανθομάλλα μπαργούμαν είχε ξεκουβαληθεί από το Μάντσεστερ για να κάνει τα ζογκλερικά της με τα ποτά, να φτιάξει τα αγαπησιάρικα κοκτέιλ και οτιδήποτε της ζητήσουν εν πάσει περιτπώση. Στεκόταν στην μέση της μπάρας και χόρευε σε μια έξαλλη μουσική.

Πρώτος και καλύτερος ο Έλβις έφτασε κοντά της.

«Τι θα ήθελε το Μοναχικό αγόρι; Τι να σου φτιάξω;»

Ο Έλβις την κοίταξε σοβαρά. «Κάτι δυνατό. Και που θα μου δώσει θάρρος.»

«Γιατί βρε παιδί μου; Έχουμε τίποτα σημαντικό;»

Ο Έλβις κοίταξε από εδώ, κοίταξε από εκεί, κοίταξε και την συγγραφέα. Και τελικά, αφού αντιλήφθηκε πως η μπαργούμαν είναι εμπιστοσύνης, της αποκάλυψε το μυστικό του. «Είμαι ερωτευμένος με την Αλίσια και θα της το πω σήμερα. Θέλω κάτι δυνατό, να με χτυπήσει να μην καταλάβω την χυλόπιτα.»

Το κορίτσι πίσω από την μπάρα έπαθε τα σοκ της ζωής του. «Γιατί χυλόπιτα; Δεν μας θέλει; Γιατί τι έχεις και δεν θα σε θέλει;»

«Ξέρεις τι έχεις έρθει να κάνεις εδώ; Να φτιάξεις ποτά για καλεσμένους δύο ανθρώπων που μισούν τον έρωτα και ήρθαν να καταρρίψουν τη γιορτή των Ερωτευμένων.»

Η μπαργούμαν χαμογελά. «Και ο ένας είναι ερωτευμένος ήδη. Το επιχείρημά σου δεν στέκει.»

«Αχ, δεν με καταλαβαίνεις!»

Η Αλίσια εν τω μεταξύ στο βάθος τον κοιτά και επιχειρεί να τον πλησιάσει. Η κοπέλα πίσω από την μπάρα το αντιλαμβάνεται και του αφήνει γρήγορα το ποτό που του έφτιαξε. «Σου έφτιαξα ένα Vampire's Kiss για να πάρεις δυνάμεις. Και να σου ρίξεις χυλόπιτα τι έγινε; Το πολύ-πολύ να την πάρει πίσω.»

Έβαλε το καλαμάκι στο στόμα του και ήπιε την πρώτη γουλιά, ωραίο ήταν σκέφτηκε, οπότε ξεκίνησε να κατεβάζει τις γουλιές την μία μετά την άλλη. «Τι εννοείς να την πάρει πίσω; Πως;»

«Άσε, ξέρω εγώ τι σου λέω. Σου αρέσει;»

Εκείνος γνέφει και προτού περάσει σε άλλη παραγγελία του φτιάχνει και ένα Between the Sheets για την καλή τύχη που της έδωσε πριν μερικούς μήνες. Ο Έλβις το κατεβάζει γρήγορα κι αυτό. Χαμογελά στην μπαργούμαν και της στέλνει χειρονομίες ευγνωμοσύνης προτού φύγει. Προχωρά προς το μέρος της Αλίσια η οποία φαίνεται άβολη ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν γνωρίζει.

Ωστόσο μπαίνει κι εκείνος στην κουβέντα, έχοντας χαλαρώσει από τα δύο απανωτά ποτά που ήπιε και συζητά με τους ανθρώπους που δεν έχουν ξεμείνει να χορεύουν υπό την δυνατή μουσική. Κάποια στιγμή η Αλίσια φεύγει, πάει κι εκείνη στην μπάρα για να πιει κάνα-δύο ποτά μήπως καταφέρει να ξεαγχωθεί. Η καημένη η μπαργούμαν τα είχε ακούσει όλα εις διπλούν αλλά το μυστικό, μυστικό. «Εντάξει βρε κορίτσι μου, ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί να σε ερωτεύτηκε και εκείνος.»

«Μπα!» κάνει κι ένα τς για να επιβεβαιώσει ότι το απορρίπτει. «Μπα, αυτός με φιλάει μόνο επειδή το έχει σαν παιχνίδι.»

Αφήνει κάτω το μπουκάλι, ξεκινά με το σέικερ και έπειτα της αφήνει ένα ποτήρι μπροστά της. «Σε έχει φιλήσει και πιστεύεις ότι το κάνει φιλικά;»

«Αυτό έχει πει.»

«Κοίτα, Αλίσια. Πίστευα ότι εγώ είμαι χαζή αλλά κι εσύ δεν πας πίσω.»

Η κοπέλα την κοιτά μπερδεμένη. Πίνει το ποτό της μονορούφι και απομακρύνεται εξίσου χαμένη. Πλησιάζοντας τον Έλβις που έχει ξεμείνει και κοιτά μόνος του όσους χορεύουν, πιστεύει πως το να χορέψουν είναι μια καλή ιδέα.

Αλλά ο Έλβις έχει ζαλιστεί λίγο από το ποτό και οι φωτογράφοι ίσα που θέλουν να δουν μια τούμπα από εκείνον, οπότε αρνείται να χορέψει μαζί της.

«Μπορώ να σε κοιτάω από μακριά! Κοίτα, η Τζούλι σε ζητάει να χορέψετε!»

Απογοητευμένη του χαϊδεύει το χέρι και όντως προχωρά στην Τζούλι η οποία την πιάνει να χορέψουν σε ένα από αυτά τα ποπ, τραπ, που παίζουν συνέχεια σε κλαμπ της πόλης. Η Αλίσια δεν ξέρει κανένα, αλλά είναι ωραίος ρυθμός και περνάει ωραία.

Σχεδόν ξεχνιέται.

Και όταν αρκετή ώρα αργότερα ψάχνει με το βλέμμα της τον Έλβις και δεν το βρίσκει, θυμάται πως τον παράτησε μόνο του σαν κακή φίλη και δεν νοιάστηκε για το αν περνάει καλά.

Ρώτησε από εδώ, ρώτησε από εκεί.. Κανένας δεν ήξερε που ήταν ο Έλβις.

Ώσπου έξυπνα ρώτησε την συγγραφέα. Και η συγγραφέας, η πονηρή, της είπε πως είναι στην κλειστή βεράντα και κάθεται μόνος του, στεναχωρημένος... μοναχικός.

Ξύπνησε κάθε της τύψη και έτρεξε η Αλίσια να σταματήσει την μοναξιά του Έλβις.

Δεν την περίμενε εκεί. Νόμιζε πως είχε κάνει καλό ντιλ με την συγγραφέα να μην της πει που θα τον βρει αν τον ψάξει γιατί «δεν θέλω να φάω χυλόπιτα, εντάξει;». Αλλά εκείνη ξέρει καλύτερα και τους άφησε μόνους τους στην ιδιωτική βεράντα, που δεν θα τους ενοχλούσε κανένας! Ούτε μάτι δεν θα τους έπαιρνε, πάνω από το πτώμα της συγγραφέως θα γινόταν, κι ούτε.

«Δεν σου αρέσει η εκδήλωση; Δεν περνάς καλά;»

Εκείνος χαμογέλασε αγχωμένος. Μάλλον ήρθε η ώρα να της μιλήσει.

«Είναι πολύ ωραία απλώς ήπια κάπως και δεν ένιωσα καλά. Εσύ; Εσύ περνάς όμορφα;»

Κοίτατηνε που χαμογελάει, ντροπαλά και ναζιάρικα. «Ωραία ήταν αλλά χωρίς εσένα δεν είναι το ίδιο. Έλα μέσα, να χορέψουμε μαζί! Βγάζουμε και φωτογραφίες, είναι ωραία!»

Του τραβάει το χέρι αλλά εκείνος, με περισσότερη δύναμη την σταθεροποιεί μπροστά του και μάλιστα πιο κοντά του. Δεν ακουμπά το στήθος της γιατί αν το κάνει θα νιώσει την καρδιά του και δεν μπορεί να της το κάνει τόσο φανερό.

«Συνέβη κάτι; Δεν σε βλέπω γενικά καλά.» Εξαιρετική παρατήρηση Αλίσια, μπορεί και να κέρδισες το τζόκερ!

«Έχεις χρόνο πριν πας μέσα να σου πω κάτι;»

Αχ και να μπορούσε να νιώσει πως χτύπησε και η δικιά της καρδούλα τώρα που της χαμογέλασε και της μίλησε έτσι. «Έχω, γιατί να μην έχω; Απλά πες μου αν έγινε κάτι σοβαρό, τρομάζω λίγο.»

Ο Έλβις βγάζει από την τσέπη του το μικρό κουτάκι με το όμορφο κολιέ που της είχε πάρει. «Σου πήρα ένα δώρο.»

Τα μάτια της υψώθηκαν στα δικά του. Και τα χείλη της μισάνοιξαν από την έκπληξη.

«Θα σου πηγαίνει, ειδικά με αυτό που φοράς.»

Είχε κόκκινο πετράδι με λεπτή ασημί αλυσίδα. Και όταν της το φόρεσε, κατάλαβε πως είχαν δίκιο οι φίλοι του. Της πήγαινε γάντι.

«Ξέρω Αλίσια πως η αυριανή μέρα δεν είναι η αγαπημένη μας.» Κοιτάει το ρολόι του. «Έχουμε ακόμη πέντε λεπτά για του Αγίου Βαλεντίνου και ίσως πρέπει να βιαστώ.»

«Γιατί;»

«Γιατί είναι Κακή Μέρα για Έρωτες η αυριανή. Και εγώ είμαι ερωτευμένος μαζί σου.»

Βλεφαρίζει δύο φορές και το πρόσωπό της γλυκαίνει από την έκπληξη έπειτα από λίγο. Και τρία λεπτά προτού η 14 του Φλεβάρη μπει ένδοξα, ο Έλβις την φιλά και ισοφαρίζει.

Η Αλίσια δεν αντιστέκεται.

Αντίθετα, τυλίγει τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του και κολλά το σώμα της στο δικό του. Αν το φιλί της προηγούμενης μέρας ήταν αληθινό, αυτό ξεπέρασε κάθε πραγματικότητα.

Ένα λεπτό προτού η μέρα αλλάξει, η Αλίσια απομακρύνεται από κοντά του.

Σκουπίζει τα χείλη του από το κόκκινο κραγιόν και του χαμογελά καθώς κι εκείνος προσπαθεί να φτιάξει το κόκκινο στα χείλη της. Γελάνε αμήχανα, λίγα δευτερόλεπτα πριν μπει για τα καλά ο Άγιος Βαλεντίνος.

Ίσα που προλαβαίνει να του ψιθυρίσει πως κι εκείνη είναι ερωτευμένη μαζί του.

Και έπειτα, απομακρύνθηκε ο ένας από τον άλλον. Χαζογέλασαν και μπήκαν ξανά στο μεγάλο πάρτι. Χόρεψαν και έβγαλαν πολλές φωτογραφίες με όλους προτού φύγουν όλοι μαζί μετά τη μια.

Και μπορεί η Αλίσια να συμφώνησε πως ήταν πια Κακή Μέρα για Έρωτες, αλλά ανυπομονούσε να μείνουν μόνοι τους.

»«»«»«

Επανήλθα! Μετά από μέρες! Ανάσταση! (έξι εβδομάδες πριν αλλά επίκαιρο λόγω Σαρακοστής χεχε). Λοιπόν, εκδηλωσάρα, ινφλουένσερς, φωτογραφίες, κακό.

Και αποκάλυψη πως ο Έλβις γνώρισε την Αλίσια από τυφλό ραντεβού μέσω τίντερ που του είχαν κανονίσει οι φίλοι του και τελικά δεν πήγε γιατί γνώρισε την κοπελιά μας αλλά τελικά αυτή θα γνώριζε γιατί εκεί πήγαινε. Τέλος πάντων, καλά πήγε αυτό.

Επίσης, έχω ένα θέμα με την λέξη μουνάραμπελ, το λέω συνέχεια και το κόλλησα και στην καημένη την Ζαφειρία οπότε τώρα ελπίζω να μου επιτρέπει να δώσω την λέξη και στην Αλίσια. ΜΟΥΝΑΡΑΜΠΕΛ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΑΣ ΣΗΜΕΡΑ ΗΤΑΝ! ΑΝΤΕ! Όχι ότι ο Έλβις πάει πίσω πάντως, όλοι ξέρουμε πόσο θα ήθελα να ερωτευτεί εμένα τελικά και όχι την Αλίσια έλεος! Αλλά δεν πειράζει αυτά έχει η ζωή, κάποιος άλλος πρωταγωνιστής μου θα με ερωτευτεί, που θα πάει; Προς το παρόν ο μόνος που δεν έχει ερωτευτεί εμφανώς είναι ο Αντωνάκης μου (ανέβασα και κεφάλαιο ε, ποιος την χάρη του) οπότε θα κοιτάξω τον Σμήναρχο. Ελπίζω το λυκόσκυλο η Σμαράγδα να μην με τσουρομαδήσει. Ξέφυγα πολύ ε; Ναι, μάλλον ξέφυγα. Λοιπόν. Στο θέμα μας.

Επόμενο κεφάλαιο το τελευταίο και ειλικρινά δεν ξέρω αν ανυπομονώ να το τελειώσω ή όχι. Έχω την εντύπωση πως θα είναι το μοναδικό βιβλίο που δεν θα συγκινηθώ/κλάψω/δακρύσω βρε αδερφέ στον "επίλογο" γιατί είναι τόσο... ό,τι να ναι σαν χαρακτήρες, ένα χάος αλήθεια. Τέλος πάντων, έγιναν σοβαρά τα πράγματα.

Αναφέρθηκε και το Ρωξανάκι μου, για να μπούμε στο κλίμα, εδώ είμαστε μερικές μέρες ΠΡΙΝ το κεφάλαιο 25 (όσοι διαβάζουν θα καταλάβουν) οπότε ναι. Μας έφτιαξε και τα κοκτέιλ μας, ωραία περάσαμε όσοι παρευρεθήκαμε. Αυτά.

Σας άρεσε; Τι περιμένετε να δούμε στο επόμενο;

-Φέικ Σίλβερ-