"Είναι τόσο κόπανος!"

"Συμφωνώ! Ποιός χωρίζει το κορίτσι του από το κινητό;" Αναφωνεί η Αλέξα

"Έπρεπε να τον βρει, να τον χαστουκίσει και να φύγει!"
Λέει την άποψη της η Ναταλί.

"Πόσο καιρό τα είχαν;" Ρωτάω πίνοντας μια γουλιά από τον καφέ μου.

"Δύο Χρόνια! Δηλαδή Έλεος!" Αγανακτεί η Ρία σηκώνοντας τα χέρια της στο Θεό και γελάω λίγο.

"Και αυτή δεν ήταν Αγία. Πήγε για σπάσιμο και τα έφτιαξε με τον κολλητό του."

"ΠΛΆΚΑ ΚΆΝΕΙΣ!" Φωνάζει η Αλέξα στην Ναταλί.

Και ναι. Πρέπει να ακουστήκαμε και στην δίπλα πόλη.

Είμαστε σε μια καφετέρια και θάβουμε κόσμο,αν δεν το καταλάβατε.

Τα αγόρια είχαν πει πρωτύτερα ότι θα πήγαιναν μια βόλτα γιατί όπως είπε ο Τζέικ, "τους ζαλίσαμε με την πάρλα μας"

Περιμένουμε να ανοίξει το μπάρ
που βρίσκεται μερικά τετράγωνα παρακάτω για να πάμε να τρελάνουμε τους ανθρώπους ΚΑΙ εκεί.

Μα πρέπει να είναι μπάρ;; Τόσα μέρη υπάρχουν και διάλεξαν αυτό;

Λες να είμαι καταραμένη να πηγαίνω κάθε βράδυ σε μπαρ για την υπόλοιπη ζωή μου;;

"Έ, κοριτσάρες, τελειώσατε με το θάψιμο; Πρέπει να πηγαίνουμε σιγά σιγά" Λέει ο Τζέικ που τώρα μπήκε μέσα μαζί με τον ... γκόμενο της Ρίας;

Με τον οποίο μια που το έφερε η κουβέντα δεν έχουμε ανταλλάξει
ούτε μια λέξη.

Τότε, σαν να διάβασε την σκέψη μου πλησιάζει ακριβώς από πάνω μου στον καναπέ και λέει:

"Εμείς δεν συστηθήκαμε πριν. Με
λένε Ίαν." Και τείνει το χέρι του για χειραψία.

"Άννα" Αποκρίθηκα δίνοντας του το χέρι μου ενώ τον κοίταζα με μισό μάτι προσπαθώντας να θυμηθώ από πού τον έχω ξανά δει.

Αν είναι πελάτης στο βρωμο - μπουρδέλο που δουλεύω και πουλάει έρωτες στην φίλη μου, θα τον πάρει ο διάολος! Να ψάξει τρύπα να κρυφτεί!

"Χάρηκα" Λέω ειρωνικά στο τέλος κάνοντας bicth face και τον αφήνω. Κανείς δεν φαίνεται να αντιλήφθηκε τα μούτρα μου. Ωραία.

Στο μπάρ θα ψαρέψω την Ρία, με τρόπο για να μου πει που βρήκε αυτήν την παπαριά που αποκαλεί αγόρι της.

[......]

Στο Μπάρ

"Τί θα πιείς;" Με ρωτάει ο Τζέικ

"Ένα διπλό ουίσκι με πάγο"

"Ουάου, εσύ έχεις άγριες διαθέσεις!"
Σχολιάζει παιχνιδιάρικα.

Γιατί καλέ, ένα ποτήρι ζήτησα!

Πάει να παραγγείλει και εγώ κάθομαι στον καναπέ με την Ρία.

"Λοιπόν για πες τι νέα; Μου έχεις λείψει πολύ" παραδέχομαι

"Και εμένα. Αλλά βασικά δεν έγινε κάτι το φοβερό για να σου πω. Εσύ;"

Τί της λες τώρα;

Όλα τέλεια! Πήγαινα από μπάρ σε σκυλάδικο και έριχνα άντρες! Ήμουνα η πρώτη στο είδος μου! Α, και έχω εφτά χρόνια να δω το φως της μέρας και να κοιμηθώ στο κρεβάτι μου ένα ολόκληρο βράδυ. Και μην ξεχάσω το σημαντικότερο: Το αγόρι μου είναι ένας καταζητούμενος μαφιόζος που κάνει εμπόριο λευκής σαρκός!

"Μπα μωρέ. Να ξέρεις, διάβασμα
και βόλτες στην Αμερική, τίποτα σπουδαίο." Απαντάω τελικά και χαμογελάω με όοολα μου τα δοντάκια.

"Είσαι πολύ τυχερή που είχες αυτή
την ευκαιρία. Και ο Τζέικ μου είπε
ότι διορίστηκες γραμματέας σε πολυεθνική. Μπράβο!" Αναφωνεί
και με αγκαλιάζει.

Ναι Άννα, μπράβο σου!

"Ευχαριστώ. Αλλά πώς μου λες ότι
εσύ δεν έχεις κάνει τίποτα; Βλέπω τεράστιες αλλαγές" λέω ειλικρινά και πιάνω μια τούφα από τα υπέροχα κόκκινα μαλλιά της.

"Εμ, ναι, ίσως δεν μου πηγαίνουν και τόσο" απαντά ντροπαλά.

Πλάκα κάνει έτσι?

"Πλάκα κάνεις έτσι; Είναι υπέροχα!"

"Ευχαριστώ" Λέει χαμογελώντας

"Και δεν είναι η μόνη αλλαγή. " Της κλείνω το μάτι δείχνοντας της τον Ίαν στο βάθος.

Κοκκινίζει μόλις καταλαβαίνει τι εννοώ.

"Είμαστε μαζί έξι μήνες. Τον αγαπάω"
Παραδέχεται.

Τί αγάπη και μαλακίες; Θέλω πολύ
να προσγειώσω την φίλη μου για να πάψει να πιστεύει στους έρωτες, και τους πρίγκιπες με τα άσπρα άλογα. Αλλά φαίνεται τόσο ευτυχισμένη που απλά δεν μπορώ να της το χαλάσω.

Την στιγμή που πάω να ρωτήσω και άλλα ....

"Έλα!" Φωνάζει πιάνοντας με από
το χέρι και τραβώντας με προς την πίστα.

"Καλά μύγα σε τσίμπησε;"

"Παντελίδηηης!" Τσιρίζει και ύστερα κινείται πέρα δώθε στο ρυθμό.

Πάντα είχε μια τρέλα με τον Παντελίδη. Εγώ πάλι με τον Solmeister ...

Τρομερή αντίφαση λέμε..

"Ήρθαν και τα ποτά!" Λέει ο Τζέικ αφήνοντας μια μπουκάλα ουίσκι και μια βότκα στο τραπεζάκι εκεί κοντά.

Αχ, δεν ξέρεις πόσο χαρούμενη με έκανες τώρα!

Πρώτη πρώτη γεμίζω το ποτήρι μου.
Ύστερα πηγαίνω στο κέντρο της πίστας, που είναι πύχτρα στον κόσμο και χώνομαι ανάμεσα στο πλήθος με τα κορίτσια να με ακολουθούν.

Ενώ χορεύω, κάποιος από πίσω μου
με σπρώχνει. Έτσι για σπάσιμο, τον σπρώχνω κι εγώ με τον κώλο μου.

Τότε με ξανά σπρώχνει!

Ανταποδίδω!

Ξανά!

"Τί θα γίνει ρε φίλος, αυτό θα κάνουμε τώρα;" Φωνάζω χωρίς να γυρίσω να τον κοιτάξω και του παίζω άλλη μία.

Τότε το σώμα του με πλησιάζει και νιώθω κάτι να ... εχμ ... Σκληραίνει
να το πω;

Ανατριχιάζω με την κακή έννοια, τα μάτια μου γουρλώνουν και κάνω να απομακρυνθώ από εκεί.

Θεέ μου, τί ανώμαλοι υπάρχουν στον κόσμο!

Πριν προλάβω να κάνω δύο βήματα, κάποιος με αρπάζει από τα μπράτσα και με γυρίζει προς το μέρος του.

"Πού πας κούκλα;" Λέει ο 'Αναμένος'. Τα μάτια του είναι κόκκινα, είναι σίγουρα τύφλα. Μοιάζει πάνω από τριάντα χρόνων και το χειρότερο; Έχει μεγάλη κοιλιά! Ίουουου!

Αηδιασμένη τον σπρώχνω μακριά αλλά αυτός με πιάνει δυνατότερα και με τραβάει απότομα με αποτέλεσμα να ρίξει το ποτήρι με το ουίσκι μου στο πάτωμα.

Ό, τώρα την έβαψε!

Με κολλάει στο στήθος του και πλησιάζει το πρόσωπο του στο δικό μου.

Τα κορίτσια που βρίσκονταν λίγο παραπέρα μόλις αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει τρέχουν προς το μέρος μου και τις ακούω να φωνάζουν τον Τζέικ.

Τα χνότα του βρωμάνε και μου προκαλούν ζαλάδα. Λίγο πριν ακουμπήσει τα γλοιώδη χείλη του
στα δικά μου βρίσκω την κατάλληλη ευκαιρία και χτυπάω δυνατά με το γόνατο μου τον καβάλο του, τόσο που αισθάνομαι το πόδι μου να πονάει.

Βγάζει ένα βογγυτό πόνου, που όμως σκεπάζεται από την δυνατή μουσική και πέφτει κάτω, ανάμεσα στα πολυάριθμα ιδρωμένα κορμιά που
χορεύουν χωρίς να αντιλαμβάνονται το παραμικρό.

Τον κοιτάζω για μερικές στιγμές, ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα και γυρνάω να φύγω με βήμα πασαρελέ.

Τότε βλέπω τρία ζευγάρια μάτια να
με κοιτάζουν επίμονα. Οι φίλοι μου έχουν κάτι βλέμματα όλα τα λεφτά και τα στόματα τους κοντεύουν να αγγίξουν το πάτωμα. Γελάω μόνη μου με την αντίδραση τους.

"Ουάου" ψελλίζει η ο Τζέικ

"Αυτό ήταν ... ΦΟΒΕΡΌ!!" Φωνάζει η Αλέξα.

"Θα μου μάθεις να το κάνω;" Με ρωτάει με προσμονή η Ναταλί.

"ΚΙ ΕΜΈΝΑ!" Ενθουσιάζεται η Αλέξα
και όλοι βουλώνουμε τα αυτιά μας, ενώ κάποιοι γυρίζουν να μας κοιτάξουν.

Και ναι, μάλλον καταλάβατε ότι η Αλέξα είναι η φωνακλού της παρέας.

"Σε πείραξε;" Με ρωτάει ο Τζέικ ανήσυχος.

"Δεν μπόρεσε" του λέω περίφανη

"Λοιπόν έτρεχα να σε σώσω... αλλά μάλλον σώθηκες μόνη σου" Φαίνεται ένοχος, σαν να έπρεπε να με είχε βοηθήσει και με κοιτά αμήχανα.

Αυτό με τσατίζει κάπως. Δεν είμαι κανένα κλαψιάρικο κοριτσάκι, μπορώ να φροντίζω τον εαυτό μου.

"Είναι εντάξει, είμαι μια χαρά, ξέρω να φυλάσσομαι" Τον καθησυχάζω.

Λεπτά αργότερα γελάμε και οι τέσσερις με ένα αστείο του Τζέικ ενώ πηγαίνουμε στο τραπεζάκι μας. Εκεί
η Ρία κάθεται στα πόδια του Ίαν και φιλιούνται σαν να μην υπάρχει αύριο.

Καλά πότε έφυγε και δεν την είδα;

Όταν μας βλέπουν η φίλη μου σηκώνεται ελαφρώς ντροπιασμένη που το είδαμε αυτό και μας πλησιάζει με τα μάγουλα της ροδαλά.

"Καλά, πού είχατε εξαφανιστεί όλοι;"
Απορεί και στριφογυρίζω τα μάτια μου.

Εδώ πήγανε να με βιάσουν και αυτή στον κόσμο της με καρδούλες και μονόκερους...

Οι άλλοι πίσω μου γελάνε με την άγνοια της.

"Απλά χορεύαμε" Ανασηκώνω τους ώμους μου και χαμογελάει.

Αυτό το κορίτσι παρά είναι αθώο και απονήρευτο. Θα πρέπει να της κάνω μερικά μαθήματα ....

"Πάμε μια γύρα σφινάκια;" Προτείνει ο Ίαν και για πρώτη και τελευταία φορά στα χρονικά σύμφωνώ μαζί του.

Μισή ώρα αργότερα τα έχουμε τσούξει για τα καλά και είμαστε στον μεγάλο καναπέ στην γωνία, πιασμένοι ομαδικός από τους ώμους σα να λέμε ριζίτικο, ενώ γκαρίζουμε όποιο τραγούδι ακούγεται από τα μεγάφωνα πίσω μας.

"ΌΝΕΙΡΟ ΖΩΩ, ΜΗ ΜΕ ΞΥΠΝΆΤΕ!!
ΑΦΉΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΤΟ ΖΉΣΩ ΚΙ ΑΥΤΌ ΣΤΗ ΔΙΚΉ ΤΟΥ ΑΓΚΑΛΙΆΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΙΜΆΤΑΙ!!..."

Πολύ Παντελίδη ρε παιδιά βάζουν σε αυτό το μαγαζί...

"Θα τα κάψω τα λεφτά μου!!!!" Τσιρίζει στο αυτί μου ο Ίαν.

Σιγά ρε άντρα πολλά βαρύ! Ένα σφινάκι μας κέρασες, πρόσεξε μην ξοδευτείς!..

Μπαίνει άλλο ένα τραγούδι στο τέρμα
και σηκώνομαι πάνω στον καναπέ, τραβώντας και τους άλλους να κάνουν το ίδιο.

"ΣΤΟ ΣΑΛΌΝΙ ΚΆΝΩ ΜΠΊΖΝΕΣ!
ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΊΝΑ ΚΆΝΩ ΜΠΊΖΝΕΣ!
ΌΛΟΙ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΎΟΥΜΕ ΤΙΣΝΎΧΤΕΣ!
ΤΡΏΩ ΤΑ ΛΕΦΤΆ ΜΟΥ ΣΤΙΣ
ΠΟΥΤΆΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΝΊΚΕΡΣ!"

Όσο φωνάζαμε τους στίχους χωρίς νόημα, χοροπηδώντας πάνω στο έπιπλο, παρατηρώ τον Τζέικ που ...
ας πούμε έχει χάσει λίγο την μπάλα...

"ΌΛΗ ΜΈΡΑ ΚΆΝΩ ΝΤΆΜΠ, ΝΤΆΜΠ"
Κάνει την χαρακτηριστική κίνηση 'Ντάμπ' και εγώ σκέφτομαι αν αξίζει να κάνω face palm για αυτό...

"Δεν είναι αυτό το σωστό τραγούδι!"
Του λέει η Ρία.

"ΝΤΆΜΠ, ΝΤΆΜΠ, ΝΤΆΜΠ, ΝΤΆΜΠ"
Συνεχίζει αυτός και νομίζω ότι θα μείνει σημάδι στο κούτελο του που
το χτυπάει αλύπητα με το χέρι του.

"Πάς καλά παιδάκι μου;;" Τον ρωτάει η Ναταλί

"ΝΤΆΜΠ, ΝΤΆΜΠ, ΝΤΆΜΠ ..."

[......]

Well, well, 💞

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο!
Εγώ προσωπικά διασκέδασα πολύ όταν το έγραφα, ήμουν στις καλές μου😊😊

Και να πω ότι ΑΚΌΜΗ είμαστε πρώτοι στην κατηγορία mistery!!!

Thanks all!!!!!!