ΠΡΟΫΔΟΠΟΊΗΣΗ: Το βιβλίο αυτό περιέχει:

1) Υβριστικό λεξιλόγιο

2) Ακατάλληλες σκηνές

3) Ρεαλιστικές περιγραφέας κοιλιακών

4) Αρνητικά πρότυπα που ενδέχεται να σας οδηγήσουν σε λανθασμένη στάση ζωής.

5) Πολύ και άγριο SEX

Ευχαριστώ, καλή ανάγνωση 😅

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχ!"

"Μμμ .... μην φύγεις μωρό μου"

Λέει αισθησιακά στο αυτί μου ενώ δαγκώνει ελαφρά τον λοβό μου.

Χαμογελάω αθώα όσο με κολλάει στην εξώπορτα του σπιτιού μου και με ακινητοποιεί με το σώμα του. Πιάνω ξαφνικά την στήση του πάνω από το παντελόνι του και την νιώθω να σκληραίνει τόσο εύκολα με ένα μου άγγιγμα. Άντρες! Όλοι ίδιοι! Τόσο προβλέψιμοι που καταντάει βαρετό να παίζω συνέχεια στην ίδια ταινία...

Με φιλάει δυνατά και άγρια. Καλός είναι! Πώς τον λένε είπαμε?

Η ανάσα του έχει γίνει βαριά καί διακρίνω ένα έντονο κόκκινο χρώμα στο πρόσωπο του παρά το απόλυτο σκοτάδι που μας περιβάλλει. Κάνει κρύο εδώ έξω και ελπίζω να τελειώσει γρήγορα για να πάμε μέσα. Αυτός όμως έχει κατά ιδρώσει. Βρε, λες να μου μείνει στον τόπο?

Τον απομακρύνω και ξεκλειδώνω την πόρτα σκίβοντας επίτηδες υπερβολικά πολύ ενώ με την άκρη του ματιού μου βλέπω το στόμα του που σχεδόν ακουμπάει το πάτωμα στο θέαμα του υπέροχου κώλου μου.

Γελάω δυνατά με την αντίδραση του και αυτός με χουφτώνει απότομα. Μα καλά, δεν έχει λίγη αυτοσυγκράτηση?
Πολύ βιαστικός μας βγήκε....

Την ώρα που πάω να μπω μέσα με στυλ αφήνοντας τον να με κυνηγάει - πόσο λατρεύω να τρέχουν από πίσω, μου - , ζαλίζομαι και το καταραμένο δωμάτιο γυρίζει πιο γρήγορα κι από ρόδα του Λούνα Παρκ. Γαμώτο, αύριο θα πρέπει να πώ δυο κουβέντες με την ηλίθια που μου νοίκιασε αυτό το σκατό διαμέρισμα!!

Δύο χέρια με πιάνουν από την μέση πριν πέσω κάτω και φάω τα μούτρα μου.

" Εσύ Κούκλα μου, είσαι στουπί" γελάει ο .... αυτός τέλος πάντων!

" Πες μου κάτι που δεν ξέρω" Στριφογυρίζω τα μάτια μου ακόμα κι αν δεν μπορεί να με δει και πιάνω το κεφάλι μου που γυρίζει μαζί με το δωμάτιο.

" Είσαι και πολύ σέξι όταν είσαι πιομένη" Λέει και φιλάει τον λαιμό μου.

" Πάντα είμαι σέξι"

"Μμμ" μουγκρίζει και συνεχίζει την ' δουλειά ' του.

Αν αφήσει σημάδι εκεί πέρα θα τον...

" Πάμε κρεβάτι μωρό μου"

Μπα, δεν νομίζω. Είμαι τόοοσο εξαντλημένη που δεν βλέπω μπροστά μου. Σόρρυ φίλε! Άλλη φορά!

Έτσι, για να τον βασανίσω τρίβω τον αθώο πισινούλι μου στο σημείο του λίγο πριν απομακρυνθώ και στιριχτώ στον τοίχο για να μην πέσω.

" Εγώ θα πάω πάνω κούκλε! Νυστάζω". Ανακοινώνω σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

" Τί;;;". Κάνει μια σαστισμένη φάτσα.

Ό, θεέ, αυτό ήταν τόσο αστείο για κάποιο λόγο...

"Χαχαχα". Σχεδόν δακρύζω από τα γέλια. Και ναι, ξέρω, μάλλον γίνομαι κακιά.

" Δεν θες να τελειώσουμε αυτό που αρχίσαμε?". Και με αυτά τα - και καλά - αισθησιακά λόγια με ξανά πλησιάζει.

Έ, ρε πείσμα! Ξεκόλλα αγορίνα μου!

" Το θέλω... αλλά είμαι τόσο κουρασμένη! Ε- ελπίζω να μην σ- σε πειράζει..." Λέω με poppy face και παίζοντας το δήθεν αθώα και ντροπαλή. "Σ- συγγνώμη" Μετά χαμηλώνω το κεφάλι μου θλιμμένα.

"Έϊ, δεν πειράζει γλύκα". Με καθησυχάζει ενώ σηκώνει το πρόσωπο μου από το πηγούνι για να με βλέπει.

" Την επόμενη φορά?". Ρωτάει.

" Ναι, σίγουρα! " Απαντάω ενθουσιασμένη και χαμογελάω. Ναι καλά!

Αναστενάζει.

Ανταποδίδει το χαμόγελο, με φιλάει στο χείλη απαλά, και ανοίγει την πόρτα να φύγει.

" Μην χαθούμε κούκλα. Καληνύχτα!"

"Εννοείται πως όχι! Καληνύχτα"

Θεέ, γιατί τους έπλασες τόσο ηλίθιους?

Μόλις φεύγει ο γορίλας, ανεβαίνω πάνω παραπατόντας σε κάθε σκαλοπάτι και τραγουδόντας δυνατά, έτσι, γιατί μπορώ.

Θυμάμαι την τελευταία φορά που οι γείτονες μου έφεραν την αστυνομία γιατί τραγουδούσα ξημερώματα. Γελάω με την σκέψη, δακρύζω και συνεχίζω να τραγουδάω. Όλα είναι θολά και αυτό με εκνευρίζει.

Μπαίνω στο δωμάτιο μου μετά από αιώνες και κοπανάω με δύναμη την πόρτα πίσω μου.

Πάω να κάνω ένα βήμα, αλλά μένω εκεί, καρφωμένη στη θέση μου.

Κάτι δεν πάει ΚΑΘΌΛΟΥ ΚΑΛΆ.

Γιατί αν αυτό που αντικρίζω είναι αληθινό, τότε δεν είμαι απλά μεθυσμένη. Είμαι τρελή!

Δεν ... Όχι!

Ακριβώς απέναντι μου το μπαλκόνι είναι ορθάνοιχτο και ο κρύος αέρας χτυπά το πρόσωπο μου κάνοντας με να ανατριχιάσω ακόμα περισσότερο.

Στο κέντρο του υπάρχει .... ένας άνδρας!

Ένας Άνδρας στο Μπαλκόνι μου!!!

Φοράει μαύρα ρούχα και παπούτσια. Κατεβάζει την κουκούλα από το κεφάλι του και αντικρίζω τις επίσης κατάμαυρες μπούκλες του. Τα χέρια του σφυγμένα σε γροθιές, μα μόλις βλέπει πως δεν αποτελώ απειλή χαλαρώνει ελαφρά.

Το φως είναι κλειστό και κάνει τόσο δύσκολο να διακρίνω τα σφιγμένα χαρακτηριστικά του. Αλλά έχω παραλήσει από τον φόβο μου και είναι το τελευταίο που με απασχολεί τώρα.

Όμως τα μάτια του, εκείνα μπορώ να τα δω καθαρά.

Ό θεέ, αυτά τα μάτια .... δεν έχω ξανά δει ποτέ κάτι τέτοιο στην ζωή μου!

Έχουν ένα πράσινο, τόσο έντονο που φωσφορίζει στο σκοτάδι. Είναι απόμακρα, άγρια, σαν να φωνάζουν κάτι που κανείς δεν μπορεί να ακούσει. Κρύβουν πολλά μέσα τους, μυστικά, πόνο, μίσος, λαχτάρα για εκδίκηση.... Μην με ρωτάτε πως το ξέρω. Απλά το ξέρω....

Πριν προλάβω να επεξεργαστώ τι συμβαίνει, με πλησιάζει με μεγάλα, σίγουρα βήματα. Κολλάω στην πόρτα τρομαγμένη, θέλω να φωνάξω, μα δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη.

Σταματά εκατοστά μακριά μου και ζαρώνω κάτω από το γεμάτο ένταση βλέμμα του. Είναι απελπιστικά κοντά
Νιώθω την ανάσα του να καίει το πρόσωπο μου. Προσπαθώ τώρα για κάποιο λόγο να αποτυπώσω το κάθε χαρακτηριστικό του όσο καλύτερα μπορώ αλλά μου είναι πολύ δύσκολο. Καταραμένη θολή όραση!

Τι? Τουλάχιστον αν με βιάσει θα μπορώ αύριο να περιγράψω στην αστυνομία το πρόσωπο του δράστη.

Δεν έχω ιδέα τι στο διάολο θέλει. Και ΣΊΓΟΥΡΑ είχα κλειδώσει το ηλίθιο μπαλκόνι όταν έφυγα.

Με καρφώνει για λίγα δευτερόλεπτα που μοιάζουν αιώνες. Δεν λέει όμως ούτε λέξη , μόνο η βαριές ανάσες μας ακούγονται στον χώρο.Τι πάει λάθος μαζί του?

Ξαφνικά με πιάνει από την μέση και τα χείλη του ενώνονται απότομα με τα δικά μου σε ένα βίαιο φιλί.

Εγώ γουρλώνω τα μάτια μου στην χειρονομία του και αφήνω να μου ξεφύγει ένα επιφώνημα έκπληξης. Κάτι που μάλλον ήταν μέγα λάθος, γιατί αμέσως βρήσκει την ευκαιρία να ισχωρήσει την γλώσσα του βαθιά στο στόμα μου εμβαθύνοντας το φιλί.

Είναι τόσο δυνατό και παθιασμένο, είναι ... διαφορετικό από όλα τα άλλα φιλία που μου έχουν δώσει ποτέ.

Και πιστέψτε με, μιλάμε για ΠΟΛΛΆ!

Έτσι δεν μπορώ να μην ανταποκριθώ.

Αμέσως η γλώσσα μου πλέκεται με την δική του που παρά το πάθος της είναι συνάμα απαλή και προσεκτική.
Μουγκρίζει ελάχιστα στο στόμα μου, και αυτό με κάνει να χαμογελάσω ενώ αναστενάζω άθελά μου.

Πριν καταλάβω κι εγώ η ίδια τι σκατά κάνω, περνάω τα χέρια μου μέσα από τις πυκνές μπούκλες του και τις τραβάω, ώστε να ενώσω ακόμη περισσότερο τα στόματα μας, τόσο που για λίγο δεύτερα δεν αναπνέω.

Σταμάτα εντελώς απρόσμενα και με ξανά κοιτάζει. Είναι λαχανιασμένος και τα μάτια του φαίνονται ακόμα πιο εκθαμβωτικά τώρα.

Με τον ίδιο ξαφνικό τρόπο που με πλησίασε τώρα απομακρύνεται.

Εγώ κατσουφιάζω στην έλλειψη του ζεστού σώματος του από πάνω μου και αρχίζω να κρυώνω υπερβολικά πολύ.

Με μια δρασκελιά είναι έξω από το μπαλκόνι και εξαφανίζεται.

Σοριάζομαι στο πάτωμα με χιλιάδες σκέψεις και συναισθήματα να με χτυπάνε αλύπητα σε συνδυασμό με έναν ενοχλητικό πονοκέφαλο.

Ποιός ήταν αυτός; Τί ήθελε; Γιατί απλά να με φιλήσει και να φύγει; Και πώς στο διάολο ανέβηκε εδώ πάνω; Το διαμέρισμα είναι στον έκτο όροφο. Πώς κατάφερε να κατέβει τώρα; Θα πρέπει να είναι νεκρός. Αλλά για κάποιο λόγο ξέρω ότι δεν είναι. Δεν έχω όμως την δύναμη να πάω ως εκεί και να δώ.

Ήταν όμορφος όμως. Ποιόν κοροϊδεύω; Ήταν ΘΕΌΣ!! Με αυτά τα μάτια... και αυτά τα χείλη... πόσα πράγματα μπορεί να κάνει με αυτά...

"......."

Τι στο διάολο λέω;;;; Μιλάμε για κάποιον που λογικά διέρρηξε την πόρτα του μπαλκονιού και εισέβαλε στο σπίτι μου! Αλλά.. αν ήθελε να μου κάνει κακό θα το είχε κάνει, σωστά;

Είμαι τόοοσο λιώμα! Δεν πρόκειται να ξανα πιώ ποτέ!

Σίγουρα όλα αυτά ήταν αληθινά; Αν το μεθυσμένο μυαλό μου μου παίζει παιχνίδια;

Αυτός ήταν αληθινός;

Είμαι τρελή! Αυτό ήταν! Πάει, μου έστριψε!

Βλέπω Οράματα!