Πλευρά Άννας

Ανοίγω και βλέπω...τιιιι δεν γίνεται να πάει πίσω δεν τον θέλω!!!!!!! Βέπω τον Αντρέα (τον 'αδερφό μ') που με είχε γραμμένη απο την ώρα που έφυγε για σπουδές στο εξωτερικό! Η μαμά μου με κοιτάζει έντονα ξέρει την αντίδρασή μου αφού οσο δεν με έπερνε τηλέφωνο έκλαιγα... αλλά όχι πια.

Εγώ "Γεια σας αγαπημένοι (έχει εμφανιστεί ενα χαμόγελο στο πρόσωπο του Αντρέα) μου γονείς. (Πφφ εξαφανίζεται το γνωστό χαμογελάκι).

Με πιάνει απο το χέρι ο Αντρέας.

Αντρ "εμένα δεν με είδες;"

Εγώ "Μίλησε κάποιος;"

Τραβάω το χέρι μου πάω στο δωμάτιό μου και κλείνω δυματά την πόρτα. Κλειδώνω. Στέλνω στην κωνα.

Μύνημα:

Εγώ "Sos κατέβα"
(διαβάστικε)
Τέλος μυνήματος

Ακούστικε το κουδούνι και αμέσως μετά χτύπημα στην πόρτα μου. Ανοίγω. Με κοιτάει. Τα χει καταλάβει όλα. Με πέρνει αγκαλιά. Δεν λέω τίποτα.

Κωνα "Τι γαϊδούρι!"

Το κουδούνι ξαναχτυπάει. Μα ποιός είναι; Ακούγεται κιάλο χτύπημα στην πόρτα. Σηκώνομαι ανοίγω βλέπω τον Άλεξ τσαντισμένο.

Άλεξ "Ποιός είναι αυτός που κάθεται συον καναπέ του σαλονιού σου;"

Η κώνα κλείνει την πόρτα στα μούτρα του.

~Μισή ώρα μετά~

Ο Άλεξ είναι απ 'έξω απο το δωμάτιο και χτυπάει εδω και μισή ώρα εγώ έχω σπαράξει στο κλάμα κι η κωνα κάνει τον μπόντι μπιλντερά μου. Σε κάποια φάση ακούγεται έξω απο την πόρτα μου.

Αντρ "Εμ παιδί για να μην σου ανοίγουν ίσως υπάρχει λόγος."

Άλεξ "Ποιός είσαι εσύ ρε μαλάκα που θα μ πεις τι να κάνω;"

Αντρ " Έχεις 10 δευτερόλεπτα να εξαφανιστείς ηλίθιε!"

Άλεξ  " Άννα γαμώ τελειώσαμε"

Γκάααπ

Ακούγεται αυτό και μια πόρτα βροντάει δυνατά. Ο μπαμπάς μου ευτυχώς κοιμόταν και ο Αντρέας λογικά ήταν κάτω στο πάτωμα λόγο χτυπήματος αλλά χτεστηκα το μαλακισμένο...

Χτυπάει η πόρτα. Η κώνα ανοίγει.

Αντρ "Πες μου οτι εσύ είσαι η Κωνσταντίνα το σκατό που έκανε παρέα με το άλλο σκατό την αδερφή μου;"

Κωνα (Λεέι ξερά) "Ναι εγώ είμαι πρόμπλεμ"

Αντρ "Καλά ηρέμησε δεν σε έβρισα. Μπορείς να με αφήσεις λίγι μόνο με την Άννα;"

Η κώννα με κοιτάει. Με κοιτάει είμαι σίγουρη πως κατάλαβε το βλέμα μου κι έτσι έφυγε απο το δωμάτιο.

Αντρ "Άννα γιατί δεν μου μιλάς;"

Οοο φίλε μόλις ρώτησε αυτό που κατάλαβα; ΤΑΝΕΥΡΑΜΟΥΣΚΟΤΩΝΩΑΝΘΡΩΠΟΚΑΙΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑΤΟΝΗΛΙΘΙΟΠΟΥΕΧΩΑΠΕΝΑΝΤΙΜΟΥ!

Εγώ "Με δουλεύεις; Έχεις να με πάρεις τηλέφωνο πριν κάτι χρόνια! Κι εγώ θα πρεπε να κουνήσω την ουρά που δεν έχω για να δεις οτι χάρηκα που σε ειδα; Όχι φυσικά γιατί δεν χάρηκα! Δεν χάρηκα που είδα έναν ξένο. Γιατί εγώδεν έχω αδερφό. Ο αδερφός μου πέθανε ππριν χρόνια. Αλλά εγώ τον αγαπούσα....μα τώρα δεν υπάρχει πια"

Έχω δακρύσει. Μου σκουπίζει το δάκρυ που κυλάει απο το μάγουλο και με πέρνει αγκαλιά... κλαίω στον ώμο του.

Αντρ "Αννούλα μου έχεις δίκιο... αλλά είσαι η μικρή μου αδερφή και δεν σε ξέχασα. Ο αδερφός σου είναι εδώ και θα σου σταθεί σε ότι κι αν γίνει!"

Εγώ "Σε αγαπώ ρε ηλίθιο μου έλλειψες πάρα πολύ... Μου έλλειψαν οι αγκαλιές σου"

Αντρ "Και γω σε αγαπώ ρε μικρό και μεγάλωσες έγινες γκομενάρα ..."

Εγώ "κι εσύ ομόρφυνες ρε έγινες ολόκληρος άντρας"

Διακόπτει αυτήν την υπερβολικά μελό εικόνα ένα βηξιμο.

Κωνα "γκουχου γκουχου σορι για την διακοπή αλλά υπάρχω"

Εγώ σπρώχνω τον Αντρέα με μία μπουνιά στον ώμο και γελάμε και οι 3 μας.

Εγώ "όπως καταλαβένεται θα περάσουμε πολλές στιγμές τρέλας εμείς "

Αντρ "Γεια σου κωνα. Ααα και τώρα που τι θυμήθηκα ποιός ήταν αυτός ο μαλάκας που με χτύπισε;"

Λεει πιάνοντας το ελαφρά μελανιασμένο μάτι του. Τώρα τι του λένε; Είναι ο γκόμενος που ζήλεψε😂;

(Ααα δεν σας είπα ο αδερφός μου είναι μανάρι...❤)

Αντρέας⬇

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ελπίζω να σας άρεσε κι αυτό το part. Στο επόμενο θα δούμε και την απάντηση της Άννας στον αδερφό της τλμ ααα και μην ξεχάσετε το ☆