Πλευρά Άννας

Μπένω σπίτι και βλέπω τους γονείς μου να τρωνε πρωινό.

Εγω "Γεια σας."

Μπ"Γεια σου αγάπη μου θα φας μαζί μας;"

Εγώ "Βασικά έχω φάει και είρθα να σας πω ότι 1. τα βρήκα με τον Άλεξ και 2. θα πάω με την Κωνα τον Αλεξ και τον Χάρη Ναύπλιο."

Κ. Ειρήνη (μα😂) "Μπράβο αγάπη μου να πάτε."

Μπ "Ναι αλλά το βράδυ εσυ θα κοιμιθείς με την κωνα και τα άλλα 2 γαίδούρια μαζί ε!"

Προσπαθώ να συγκρατήσω το γέλειο μου... Άχου μωρέ τι αθώο μπαμπα έχω.

Εγώ "Okay dad. Πάω να μαζέψω τα ρούχα μου."

Πάω στο δωμάτιο και περνω μερικά ρούχα γρήγορα γρήγορα. Βγαίνω απο την πόρτα μ και κουτουλάω με την κωνα.

Εγώ "Μωρή χαζή γιατί δεν χτυπησες κουδούνι."

Κωνα "Τώρα είρθα ρε ηλίθιο πλάσμα"

Εγώ "Καλά τελείωνε "

Κατεβαίνουμε κάτω ο Άλεξ και Χάρης μας περίμεναν στο αμάξι. (ο Άλεξ πήρε το αμάξι του μπαμπά του.)

Μπαίνουμε στο αμάξι οκευ χαιρετιόμαστε με τα αγόρια και ξεκινάμε. Όσο ο Άλεξ οδηγούσε και ο Χάρης έλεγε τις μαλακίες του η κωνα και γω ψάχναμε να κλείσουμε ξενοδοχείο με τα δωμάτια που θέλαμε και τελικά κλείσαμε κάτι τέλεια δωμάτια απο το ιντερνετ εννοείται.

~Μετά απο κάτι ώρες~

Κωνα "Φτανουμέ;"

Χάρης "σε 5 λεπτά μωρό μου"

What if i left and made no sense and you tell your friends and they hold your hands baby nevermind nevermind ... Και όπως καταλάβατε αυτός είναι ο ήχος κλήσης μου. Βλέπω στην οθόνη... μμμ ΜΠΑ ΜΑΣ ΘΥΜΗΘΗΚΕ; 'Αδερφούλης'

Εγώ "Ναι;"

? "Ελά ρε πριγκίπησσα που χάθηκες;"

Εγώ "Είσαι χαζός έχεις να με πάρεις τηλέφωνο απο τότε που έφυγες" Και του το κλίνω!

Ά δεν ξέρω αν σας το χω πει αλλά έχω έναν αδερφό τον Αντρέα ο οποιός είναι για σπουδες στο εξωτερικό και με έχει ξεχάσει απο τότε που έφυγε... έτσι έχω ξεχάσει και εγώ την ύπαρξή του.

Άλεξ "Άννα μου τι έπαθες;"

Εγώ "Τίποτα"

Φτάσαμε βγαίνω απο το αμάξι και δάκρυα κυλούν απο τα μάτια μου... ο Άλεξ με βλέπει και έρχετε με περνει αγκαλιά και με σηκώνει στον αέρα.

Άλεξ "Ξέρασέ τα όλα ύπουλο μικρόβιο. Ποιός ήταν στο τηλέφωνο;"

Εγώ "Ο Αντρέας"

Άλεξ "ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ;

Εγώ "Υποτίθεται αδερφός μου."

Άλεξ "Και γιατί κλαις;"

Εγώ "Γιατί έχει φύγει εδω και 3 χρόνια απο Ελλάδα και δεν με έχει πάρει ούτε ένα τηλέφωνο... και τώρα που το θυμήθηκε να πάει .... να μην πω τώρα που να πάει."

Άλεξ "Αφού σου λείπει..."

Εγώ "Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο έκλαψα όταν έφευγε... ήμασταν πολύ δεμένοι. Τέλος πάντων θες να με αφήσεις κάτω και να πάμε πάνω στο δωμάτιό μας;"

Άλεξ "Τσου"

Με πέρνει αγκαλιά τύπου νύφης φωνάζει στον Χάρη να φέρει τα πράγματά μας και η κωνα είναι ηδη μέσα και μας λέει ποιό ειναι το δωμάτιό μας. Ακόμη δεν ήρθαμε έχουμε γίνει ρεζίλι σε όλο το ξενοδοχείο. Μπαίνουμε στο δωμάτιο και με αφήνει στο κρεβάτι.

Άλεξ "Μικρή θες να ντυθείς να βγούμε ή απλά να πάμε για φαγητό;"

Εγώ "Το δεύτερο είμαι κουρασμένη αφού κοντεύει και βράδυ."

Άλεξ "ότι θέλει το μωρό μου"

Σηκώνομαι κοιτάω το κηνιτό μου και βλέπω 20 κλήσεις απο 'αδερφούλη' ναι μην χέσω. Πρέπει ξάποια στιγμή να του αλλάξω όνομα επαφής. Ανοίγω τον ήχο. Ο Άλεξ έχει μπει για μπάνιο κι έτσι πάω στο δίπλα δωμάτιο που είναι η κωνα και ο Χάρης. Χτυπάω.

Κωνα "Ποιος είναι ;"

Εγώ "Μπαίνω ή θα πάθω ψυχολογικά τραύματα απο αυτό που θα αντικρίσω;😂"

κωνα "Μπες ρε τερατάκι ο Χάρης είνσι στο μπάνιο"

(Έλεος κι αυτός;)

Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο

Εγώ "Θα πάμε για φαγητό και μετά ποτό;"

κωνα "Όχι ρε για φαγητό και με το ζόρι"

Ήμουν σίγουρη οτι θα θελε το ίδιο με εμένα.

Πήγανε σε μία πιτσαρία που βρήκαμε και κατσαμε φάγαμε πίτσα προφανώς. Μετά γυρήσαμε στα δωμάτιά μας τόση ώρα τα παιδιά προσπαθούσαν να με κάνουν να γελάσω αλλά είμουν κακόκεφη. Μπαίνουμε στο δωμάτιο και ο Άλεξ με πέρνει αγκαλιά και με φιλάει...

Ήχος κλήσης κηνιτού

'Αδερφούλης '

Το κλίνω!

Άλεξ "Μήπως πρέπει να το σηκώσεις ;"

Εγώ "Όχι "

Άλεξ "οκμ. Σε αγαπάω..."

Μου ψυθυρίζει. Ανατριχιάζω

"κι εγώ" του ψιθυρίζω

Κοιμηθήκαμε αγκαλιά

~Επόμενη μέρα~

Ξυπνάω ο Άλεξ ακόμη κοιναται το βόδι😂. Η κωνα και γω έχουμε κανονίσει τα πάμε στα σκαλιά για να βγάλουμε φώτο και να δούμε το θεάμα και πολλά άλλα.

Κάποιος χτυπάει η πόρτα.

Εγώ "Ποιός είναι;"

?" room service"

Ανοίγω και βλέπω όντως έναν παίδαρο (όχι πιο κούκλο απο τον Άλεξ μου όμως) να έρχετε μεσα στο δωμάτιο με πρωινό.

Εγώ "Μα εμείς δεν προλάβαμε να παραγγείλουμε πρωινό."

room serv "είναι δώρο απο το ξενοδοχείο"

Εγώ "Αα ωραία αφήστε το εκεί "

room serv "μην μου μιλάς στον πληθυντικό σχεδόν στην ίδια ηλικία είμαστε."

Εγώ "Οκ "

Αφήνει το πρωινό και φεύγει. Ντύνομαι.⬇

Τέλος πάντων ξυπνάω και τον Άλεξ και τρώμε ντύνετε πάμε βόλτα. Ανεβήγακαμε όλα τα σκαλιά στο Παλαμίδι. Το βράδυ βγήκα γενικά περνούσαμε ΤΕΛΕΙΑ μέχρι που έφτασε το απόγευμα της Κυριακής... και έπρεπε να γυρίσουμε στην Πάτρα.

Τα παιδιά μας πάμε σπίτι μας και μόλις ανοίγω την πόρτα βλέπω...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ποιόν λέτε να δει η άννα; Τα υπόλοιπα στο επόμενο part. Ελπίζω να σας άρεσε μην ξεχάσετε το ☆❤❤