°○Από το φόβο περνάς στο μίσος...
Από το μίσος στην απέχθεια...
Από την απέχθεια στην απάθεια...
Από την απάθεια ... Από την απάθεια περνάς στη μετάβαση της συνειδητοποίησης και μετέπειτα κατρακυλάς...°○

Εκείνο το πρωινό έμαθα τι σημαίνει φόβος μα και πως κάνεις τη μετάβαση απ το φόβο στο μίσος... Ήταν σαν να είχα όλες τις λέξεις που μου είπε, ανακατεμένες μέσα σε ένα ψάθινο τσουβάλι και έπρεπε να διαλέξω. Όποια λέξη όμως κι αν έπιανα ήταν τρομακτική...

Σεξ για μια απουσία; Από παιδί ήταν απρόβλεπτος και τότε το έζησα απευθείας... Με έβαλε μέσα στα απανεμα λιμάνια του και με διέταζε να βάλω πλώρη για ένα άγριο ταξίδι. Για ένα ταξίδι δίχως αέρα στα πανιά μου .. δίχως λογική. Ποιος λογικός άνθρωπος θα εμπλεκε στα σοβαρά με το Λουκ ; Η απάντηση είναι κανένας... κανένας εκτός από μένα που χωρίς να το καταλάβω του άνοιξα την πύλη για να εισέλθει στη ψυχή μου. Να παίξει μαζί της, να το απολαύσει, και να με κάνει σκουπίδι στα πόδια του. Να με κάνει ένα τόσο δα μικρό χαλίκι που το κλωτσας κι εκείνο κατρακυλάει...

Έχουμε δρόμο όμως μέχρι τη κατρακύλα... Σειρά, έχει το μίσος...

****

"Τώρα εσύ θεωρείσαι νοήμων άνθρωπος; Πάρε τα βρωμοχερα σου από πάνω μου!" Του ειπα και μου εσκασε ένα στραβό χαμόγελο...

"Μάλλον δε κατάλαβες καλά... Θες να μείνεις; Γιατί αν θέλεις να ξέρεις αυτή τη πολύτιμη απουσία μπορώ να τη κάνω δύο... Τρεις... Τέσσερις ..."

"Πώς τολμάς; Ποιος νομίζεις ότι είσαι;" ειπα και τον έσπρωξα με όλη μου τη δύναμη

"Έλα τώρα που κάνεις και τη δύσκολη!"

Ένα χαστούκι πάνω στο άψογο πρόσωπο του, ήταν το μόνο πράγμα που κατάφερα να κάνω για να του δείξω πως δεν είμαι σαν τις άλλες. Δυστυχώς όμως, ακόμα και η ικανοποίηση να δω το μάγουλο κόκκινο, θάφτηκε πίσω από τα ολίγων ημερών γένια του...

Ο Λουκ έκανε ένα βήμα μακριά μου και με κοίταξε σοβαρός. Δεν είπε λέξη. Απλά κάθισε και με κοίταξε... Η αμηχανία που ένιωσα ήταν απερίγραπτη. Είχα χαστουκισει το διάολο του σχολείου, και μάλιστα το απόλαυσα κι όλας.

"Το ξέρεις ότι αυτό που έκανες θα το μετανιώσεις έτσι;" αποκρίθηκε έπειτα από λίγα λεπτά

"Δε σε φοβάμαι Κόλινς!" Δήλωσα με ύφος και έφυγα τρέχοντας από κοντά του. Άκου εκεί να το μετανιώσω! Κάποιος πρέπει να μάθει τρόπους σε αυτό το παιδι...
Με το που πάτησα το πόδι μου έξω από το σχολείο τηλεφώνησα αμέσως στο πατέρα μου. Αυτός φταίει για την απουσία αυτός θα έρθει και θα με βγάλει από τη δύσκολη θέση!

"Αλίνα!" Άκουσα τη φωνή της Κάρλας και γυρίζοντας την κοιταξα απογοητευμένη

"Πάλι απουσία;" με ρώτησε και κούνησα το κεφάλι.

"Έλα μωρέ, έχεις ακόμα μια νομίζω..."

"Ακόμα μια ;; Τι λες;"

"Ηρέμησε λίγο! Αφού σου είπα την προηγούμενη φορά πως είχες δύο και όχι μια !" Την κοίταξα σαν να ήταν άγγελός... όρμησα κατά πάνω της χωρίς να σκέφτομαι και την αγκαλιάσα ... Παρτα Κόλινς ! Κάνε ότι διάολο θες ! Έχω άλλη μια !!

Την επόμενη μέρα...

Περπατούσε αρκετά πιο ευδιαθετη . Έλεγξε τις απουσίες της και φυσικά όπως ακριβώς της είπε η Κάρλα, η απουσιολογος του τμήματος είχε ακόμα μια... Μια απουσία που δεν θα επέτρεπε να συμβεί. Η μέρα στο σχολείο είχε κυλήσει ομαλά, με τον Λουκ  απών. Προς ικανοποίηση της δεν τον είδε ούτε στο διάλλειμα μα ούτε και στο σχόλασμα.

Φτάνοντας έξω από το σχολείο, άρχισε να παρατηρεί διαφορά βλέμματα προς το μέρος της. Βλέμματα γεμάτα ειρωνεία, γεμάτα κοροϊδία, γεμάτα κουτσομπολιό... αδιαφόρησε και προχώρησε μέχρι τη τάξη της όταν άξαφνα είδε τη Κάρλα να τρέχει προς το μέρος της.

"Αλίνα! Τι διάολο έγινε;" ρώτησε μα εισέπραξε ένα βλέμμα απορίας

"Τι έγινε; Δεν καταλαβαίνω..." Η νεαρή κοπέλα κοίταξε τριγύρω και πιάνοντας την από το χέρι την τράβηξε μέχρι το αποθηκακι του επιστάτη.

"Εισαι τρελή παιδί μου; Τι κάνεις;"

"Σςςς ! Μπες μέσα και προσπάθησε να παραμείνεις ψύχραιμη!" Της είπε μονάχα και ανοίγοντας τη πόρτα μπήκαν μέσα και την έκλεισε

"Θα μου πεις επιτέλους τι συμβαίνει;" αποκρίθηκε η Αλίνα εκνευρισμένη

"Αλήθεια τώρα δεν έχεις ιδεα; Ο Λουκ Κόλινς  τριγυρίζει σε όλο το σχολείο από το πρωί κρατώντας ένα ματωμένο εσώρουχο στα χέρια..."

"Ώραια αλλά γιατί πρέπει να με απασχολεί αυτό;" είπε με απάθεια η Αλίνα και κάνοντας να πιάσει το χερούλι η Κάρλα τη σταμάτησε

"Λέει σε όλους πως είναι δικό σου Αλίνα..."

Μόλις την άκουσε, το αίμα στις φλέβες της πάγωσε. Έμεινε να κοιτάζει τη πόρτα ταραγμένη και ενώ η παλάμη της είχε γίνει κατακόκκινη από τη δύναμη που ασκούσε στο χερούλι.

"Για ξαναπες το αυτό..." είπε χαμηλόφωνα χωρίς να γυρίσει μα η Κάρλα δίστασε

"Αλίνα; Τι του έκανες; αυτός ποτέ δεν ασχολήθηκε μαζί σου στο παρελθόν...Αυτός.."

"ΑΥΤΟΣ Ο ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΣΉΜΕΡΑ!"

Η πόρτα άνοιξε στην τελευταία της λέξη και εκείνη βγαίνοντας άρχισε να τρέχει στο διάδρομο. Έφτασε στο προαύλιο και αγνοώντας τα βλέμματα των συμμαθητών της πήγε σφαίρα στη πίσω πλευρά. Με το που έστριψε, αντίκρισε τον Λουκ να κάθεται στο κιόσκι ενώ γύρω του, ένα μάτσο ηλίθιων αγοριών τον άκουγε να μιλάει θαρρείς και έβγαζε λόγο. Η Αλίνα πλησίασε, τότε έκανε στην άκρη και στάθηκε μπροστά του χαστουκιζοντας  τον ακόμα πιο δυνατά από ότι την προηγούμενη μέρα

"Σε μισώ ρε ! Τράβα πες σε όλους πως λες ψέματα!" Ούρλιαξε κι εκείνος πιάνοντας το μάγουλο του σηκώθηκε. Τα αγόρια που ήταν γύρω του άρχισαν να μουρμουριζουν μα μόλις τους κοίταξε σωπασαν.

"Θα στο κόψω το γαμημένο σου !" Της είπε αγριεμένα και βάζοντας το χέρι του στη πίσω πλευρά του κεφαλιού της , το έμπλεξε στα μαλλιά της και τη τράβηξε προς το μέρος του.

"Πάρτε δρόμο όλοι!" Διέταξε σαν να ήταν στρατηγός σε κάποιο τάγμα και τα αγόρια εξαφανίστηκαν αμέσως προς κάθε κατεύθυνση

Η Αλίνα έπιασε το χέρι του για να απελευθερωθεί μα εκείνος έσφιξε τα μαλλιά της ακόμα περισσότερο.

"Χθες που δε μας είδε κανένας και με χτύπησες, είδες τη κατάληξη... Φαντάσου τώρα τι έχει να γίνει..." της είπε γεμάτος πρόκληση και την έφερε πιο κοντά στο πρόσωπο του.

"Εισαι αηδιαστικός!"Του απάντησε αφήνοντας την ανάσα της να σκάσει στο πρόσωπο του. "Άφησε με, με πονάς!" Συνέχισε απτόητη μπιγοντας τα νύχια της αυτή τη φορά στο χέρι του κι εκείνος την απελευθέρωσε

"Εγώ εσένα θα σε γαμησω!" Της δηλωσε και πηδηξε από την άλλη πλευρά του ξύλου.

"Εσύ κάνε  όνειρα παλιό μαλακά!" Του φώναξε εκείνη μα ο Λουκ, ύψωσε το μεσαίο του δάχτυλο προς το μέρος της και  κουνώντας το πάνω κάτω απομακρύνθηκε...

Μόλις έμεινε μόνη κάθισε στο κιόσκι και έπιασε την πίσω πλευρά του κεφαλιού της. Ήταν τόσο δυνατό το κράτημα του που οι ρίζες των μαλλιών της ετσουξαν.. Το συναίσθημα του θυμού, κατέκλυσε το κορμί της μα δεν άργησε να μεταμορφωθεί... Να μεταμορφωθεί σε καθαρό μίσος... Ένα μίσος που την έκανε να βάλει τα κλάματα...

Κανενας δεν είχε απλώσει το χέρι του πάνω της.... Κανένας... Ο Λουκ Κόλινς το τόλμησε. Το τόλμησε και εκείνη το μόνο που ήθελε ήταν να τον εξαφανίσει...

Σας φιλώ...