Δεν είχα σταματήσει να πηγαίνω πάνω κάτω. Από την στιγμή που με είχε αφήσει στο σπίτι ο ξάδερφος μου δεν είχα σταματήσει να παίρνω τηλέφωνο τον Τζον. Ήξερα ότι ήταν στο ραντεβού με τον φίλο του Κρίστιαν, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω για ποιο αναθεματισμένο λόγο είχε το κινητό του κλειστό. Γιατί δεν είχα λίγη υπομονή? Γιατί δεν του είχα δώσει την ευκαιρία να δω τι άνθρωπος είναι πριν κλείσω την συμφωνία με αυτόν τον διάολο που έχω για ξάδερφο! Όση ώρα περπατούσα στο σπίτι άρχισα να ζαλίζομαι και έπεσα πάνω στον τοίχο. Ένιωσα την κρύα θερμοκρασία του τοίχου να περνάει στο δέρμα μου και με έπιασε ρίγος. 

                                                           ******************************

Βγήκα από την αίθουσα χτυπώντας την πόρτα δυνατά στον τοίχο. Όλοι γύρισαν και με κοίταξαν αλλά δεν έδωσα σημασία. Συνέχισα να προχωράω στο γραφείο μου παρά τις φωνές του Φίλιπ. 

<Πας με τα καλά σου?> Με τράβηξε από τον ώμο και με γύρισε στο μέρος του.

<Δεν θα κάτσω εγώ να τον ακούω να με προσβάλει στην ίδια μου την εταιρεία. Υπέγραψα και τέλος. Πλέον θα επικοινωνεί μαζί σου και όχι μαζί μου>  Και γύρισα ξανά για να πάω στο γραφείο μου.

< Το κατάλαβες ότι η συμπεριφορά σου ήταν αγενέστατη εεε?> Συνέχισε να μου μιλάει και να με ακολουθεί. 

<Το τι θα κάνω στο γραφείο μου με την γυναίκα-γραμματέα μου δεν του πέφτει λόγος. Ποιος είναι ο αγενέστατος τώρα?> Τον ρώτησα και μπήκα μέσα στο γραφείο.

<Τζον θέλω και πρέπει να είσαι μαζί μου στις αποφάσεις! Θυμίσου πόσες φορές τα σκάτωσα και εσύ βρήκες λύσει> Έκατσα στην καρέκλα μου και  άνοιξα τον υπολογιστή που ήταν στην αναμονή. Ο Φίλιπ έβαλε τα χέρια του πάνω στο γραφειο μου και περίμενε την απάντηση που ήθελε.

<Δεν πρόκειτε να συνεργαστώ μαζί του και το ξέρεις. Είναι...> Δύο χτυπήματα στην πόρτα με έκαναν να σταματήσω και γυρίσαμε να δούμε ποιος είναι.

<Κύριε Γουόραλντ θα σας παρακαλούσαμε να  πάρετε τα πράγματα σας και να φύγετε από την εταιρεία> Είπε ένας από τους δύο άντρες της ασφάλειας.

<Όριστε?> Ρώτησε ο Φίλιπ και οι άντρες άνοιξαν στην μέση και πέρασε ο Σάιζ. <Σαιζ τι στο...> Πήγε να μιλήσει όμως το χτύπησα να σταματήσει, όταν σηκωνόμουν από την καρέκλα μου.

<Για την ηλικία που έχεις και τα χρόνια εμπειρίας σε αυτήν την δουλειά ήταν ένα άσχημο λάθος Τζον>. Άρχισε να προχωράει προς το μέρος μου. <Η εταιρεία σύμφωνα με τα χαρτιά που υπέγραψες και δεν διάβασες είναι στα χέρια της κύριας Στίλεν> Και πέταξε το χαρτί που υπέγραψα πάνω στο  γραφείο μου.

<Ποια είναι η Στίλεν?> Άρπαξε τα χαρτιά και άρχισε να τα διαβάζει.

<Την ξες πολύ καλά Φίλιπ> Του είπα κοιτώντας το κενό.

<Η Λίζα?> Ρώτησε μένοντας με το στόμα ανοιχτό και ο Σάιζ του κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.

<Αναλόγος με τις επιθυμίες της ίσως και να μπορεί να σας παραχωρήσει μια θέση δουλειάς, αλλά σας ενημερώνω ότι η μισή και κάτι άκομα περιουσία σας ανήκει σε αυτήν>

Τον έβλεπα που στεκόταν εκεί να με κοιτάει βγάζοντας αυτές τις λέξεις από το στόμα του και δεν τις πίστευα. Πήρα την τσάντα μου από το γραφείο και άρχισα να απόχωρώ από το γραφείο. Όταν έφτασα μπροστά από τον Σάιζ πέταξα την τσάντα μου στους άντρες της ασφάλειας και όρμησα πάνω του. Ο Φίλιπ πήγε να εμπόδίσει την ασφάλεια να έρθει προς τα πάνω μου όμως τον ακινητοποίησαν κολλώντας τον στον τοίχο. 

<Θα σε σκοτώσω! Και αυτήν και έσενα με ακούς?> Φώναξα όταν με απομακρύναν από πάνω του. <Δεν έχουμε τελειώσει να ξέρεις!> Είπα λίγο πριν με βγάλουν έξω από το γραφείο μου. Όλοι οι υπάλληλοι μου είχαν μαζευτεί και με κοιτούσαν, αλλά κανένας δεν με υπερασπίστηκε. 

Λίγο πριν με βάλουν στο ασανσερ άκουσα τον Σάιζ να φωνάζει <Η εταιρεία λειτουργεί υπό την διεύθυνση της κυρίας Λίζας Στίλεν!> . Το κεφάλι μου κόντευε να με τρελάνει. Συνεχώς άκουγα την φράση αυτή και έλεγα όχι. Δεν μπορούσε να ήταν δυνατό!

Με βγάλαν έξω από την εταιρεία μου πετώντας με λες και ήμουν κάποιο σκουπίδι μπροστά σε κόσμο. Ότι είχα χτύσει με τόσο κόπο μου τα έπαιρνε κάποιος άλλος και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Ο Φίλιπ βγήκε και αυτός από την εταιρεία και άρχισε να τρέχει προς το μέρος μου.

<Τζον δεν ξέρω τι γίνεται αλλά πρέπει να το διαχειριστείς σωστά!> Με σήκωσε από κάτω και με τίναξε την σκόνη του πεζοδρομίου από πάνω μου.

Άνοιξα το κινητό μου για να την πάρω τηλέφωνο και είδα ότι είχα αρκετές κλήσεις της. Λίγο πριν πατήσω το κουμπί για να την καλέσει, μου στάλθηκε ένα μήνυμα από την τράπεζα. 

<Δεν είναι δυνατόν!> Φώναξα και πέταξα το κινητό στα χέρια του Φίλιπ για να πάω γρήγορα στο αμάξι μου. Ότι χρήματα είχα στην τράπεζα είχαν μεταφερθεί σε έναν άλλον λογαριασμό αφήνοντας με μόνο με ένα μικρό ποσό. 

<Τζόν!!!> Φώναξε ο Φίλιπ όμως δεν έδωσα σημασία και μπήκα μέσα στο αμάξι μου.

                                                              **************************

Είχα ξαπλώσει στον καναπέ με τα πόδια μου μαζεμένα στην κοιλιά σε στάση έμβρυου. Ήθελα να του εξηγήσω π΄ρωτη πριν γίνει καμία βλάκεία και τα μάθει με άλλον τρόπο. Ήθελα να του εξηγήσω την δικιά μου πλευρά όταν με ανάγκασαν να τον παντρευτώ.  Οι σκέψεις μου τελείωσαν όταν άκουσα τα κλειδιά στην  πόρτα και σηκώθηκα αμέσως να πάω να του ανοίξω. Πήγα και στάθηκα μπροστά στην πόρτα και όταν άνοιξε αντίκρισα κάποιον που δεν είχα δει ποτέ μου. Όχι αυτός δεν μπορούσε να ήταν ο Τζον.

<Για σου μωρό μου!> Μου χαμογέλασε πετώντας την τσάντα του στο πάτωμα και τα χέρια του πήγαν με φόρα στον λαιμό μου. Με κόλλησε στον τοίχο και άρχισε να με πνίγει. <Πες μου σχέδιο της οικογένειας σου ήταν? Σχέδιο δικό σόυ? Όλα τα είχατε προγραμματίσει εξαρχής έτσι δεν είναι!> Μου φώναζε και εγώ προσπαθούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου, αλλά δεν γινόταν.

<Σε παρακαλώ Τζον άσε με να σου εξηγήσω!> Τον παρακάλεσα με το λίγο οξυγόνο που εισερχόταν με το ζόρι από την λαβή στον λαιμό μου.

<Σκάσε!> Είπε και είδα από πίσω του τον Φίλιπ να προσπαθεί να τον σταματήσει. 

Δεν μπορούσα να τον κοιτάω. Τα δικά μου δάκρυα είχαν ξεκινήσει να τρέχουν σαν καταρράκτες, αλλά τα δικά του τα κρατούσε εκεί. Πνηγόταν αυτή την στιγμή και ήθελε να με κάνει να νιώσω έτσι όπως ένιωθε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα τα κατάφερνε. Ο Φίλιπ κατάφερε να με απεγκλωβήσει από τα χέρια του και έπεσα κάτω από την αδυναμία μου. Τον κόλλησε στον τοίχο και προσπαθούσε να τον συνεφέρει. Το κεφάλι μου κόντευε να σπάσει και ένιωθα όλο μου το σώμα να έχει μουδιάσει.

<Τζον άκουσε με!> Φώναζε ο Φίλιπ. Κατάφερε να τον βγάλει έξω από το σπίτι και να του μιλήσει, όμως δεν είχα δύναμη να τους ακολουθήσω. Δεν ένιωθα τα πόδια μου να σηκωθώ και όλα αυτά ξεκινούσαν από τον πόνο στην κοιλιά μου. 

<Γιατί! Τι σου έφταιξα? Τι λάθος έκανα!> Τον άκουγα να φωνάζει και να σπάει πράγματα. Ο Φίλιπ έκλεισε την πόρτα χωρίς να με κοιτάξει και έμεινα μόνη στο σπίτι να ακούω τις φωνές τους από έξω.

<Τζον! Συγχώρεσε με!> Χτύπησα τα χέρια μου σο πάτωμα και άρχισα να κλαίω με σπαραγμούς.

Ο πόνος στην κοιλιά δεν υποχωρούσε και άρχισα να ζαλίζομαι. Ξάπλωσα ανάσκελα και άρχισα να παίρνω όσες πιο πολλές ανάσες μπορούσα, μέχρι που ένιωσα κάτι υγρό στα πόδια μου. Πήγα να σηκώσω το κεφάλι μου όμως όλα άρχισαν να γυρίζουν και να μην μπορώ να δω καθαρά. Προσπάθησα να γυρίσω ανάσκελα και να σηκωθώ, αλλά το τελευταίο πράγμα που είδα λίγο πριν όλα σκοτεινιάσουν ήταν άιμα στα πόδια μου.