<Όχι!> Είπε χτυπώντας το αυγό στον πάγκο. <Πάντα βγαίνει αυτή από πάνω!> Το έσπασε στην μέση και έριξε το περιεχόμενο του μέσα στο τηγάνι με το καυτό το λάδι. <Μιλάει! Δεν σταματάει να μιλάει> Χτύπησε ένα ακόμη αυγό στον πάγκο. <Μιλάει και με βγάζει έξω από τα ρούχα μου!> Το έριξε δίπλα από το άλλο  που είχε ξεκινήσει να τηγανίζεται. <Γιατί με κάνει να χάνω τον έλεγχω πάντα!> Πήρε την ειδική σπάτουλα για το αντικολλητικό τηγάνι και άρχισε να ρίχνει  το λάδι πάνω από τα αυγά. <Έχει αυτό το σπαστικό ύφος τώρα! Λες και θα καταφέρει να κάνει αυτό που θέλει. Όχι κυρία μου! Αυτά δεν περνάνε σε εμένα. Εγώ δεν είμαι σαν τον Φίλιπ!> Άρχισε να μονολογεί. <Μα τι βλάκας!> Κοπάνησε την σπάτουλα στον πάγκο και έσκυψε πάνω από το τηγάνι. <Αλάτι δεν έβαλα> Άνοιξε το συρτάρι κάτω από αυτό των μαχαιροπήρουνων που είχε τα μπαχαρικά και πήρε την αλατιέρα. <Αντί να με ευχαριστεί που την φιλοξενώ με απειλεί!> Έβαλε την αλατιέρα μέσα στο συρτάρι και το έκλεισε σπρώχνοντας το με το πόδι του. <Αλλά και εγώ... Ακόμα καλύτερος!> Αυτοσαρκάστικε και πήρε ξανά την σπάτουλα στο χέρι του για να γυρίσει από την άλλη μεριά τα αυγά. <Αντί να της τρίξω τα δόντια κάθομαι και μαγειρεύω! Έχε χάρει που είναι το παιδί και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Αλλά και να μην ήταν πάλι τα ίδια σκατά θα έκανα> Έσβησε το μάτι της κουζίνας και άφησε το τηγάνι πάνω, ώστε να ψηθεί λίγο ακόμα με όση θερμοκρασία είχε απόμεινει.

 <Έφτιαξα πρωινό> Είπε όσο πιο ήρεμα μπορούσε χτυπώντας την πόρτα.

<Δεν θέλω> Ακούστηκε η φωνή της από μέσα και η απάντηση της του ανέβασε το αίμα στο κεφάλι.

<Δεν θα καταφέρεις τίποτα με αυτήν την στάση, μόνο να με εκνευρίσεις περισσότερο Λίζα! Το λέω για τελευταία φορά. Σε παρακαλώ έλα να φας> Είπε και όσο μιλούσε χαμήλωνε όλο και περισσότερο τον τόνο του για να την πείσει να βγει από το δωμάτιο.

<Είπα ότι δεν θέλω να φάω!> Είπε και αυτήν την φορά ακούστηκε πιο δυνατά η φωνή της. 

<Όπως θες!> Υποχώρισε και έφυγε από την πόρτα έχοντας κατεύθυνση του την κουζίνα. <Όχι αγαπητή μου! Δεν πρόκειται να απαρνηθείς ούτε τον κόπο που έκανα, ούτε τα υπέροχα αυγά που έφτιαξα!> Έσφιξε τις μπουνιές του και όταν έφτασε στην κουζίνα έβγαλε το τηγάνι από το μάτι και το έβαλε στο δίπλα. Άνοιξε τα ντουλάπια κάτω από τον νεροχύτη και έβγαλε ένα μεγάλο ξύλινο δίσκο. Τον άφησε πάνω στον πάγκο και άπλωσε μια άσπρη πετσέτα πάνω του. Πήρε ένα πιάτο από το ράφι και έβαλε τα αυγά που είχε τηγανίσει. Έριξε από πάνω λίγο πιπέρι, ελάχιστα αλάτι και το έβαλε μέσα στον δίσκο. Άνοιξε το ψυγείο έβγαλε οκτώ πορτοκάλια και τα άφησε και αυτά πάνω στον πάγκο. Έβγαλε από ένα άλλο ντουλάπι τον ηλεκτρικό λεμονοστίφτη, έκοψε τα πορτοκάλια και μετά τα έβαλε στο μηχάνημα για να βγάλουν τον ζωμό τους. Μόλις τελειώσε και με τον χυμό έβγαλε δύο ποτήρια από το ράφι δίπλα από τα πιάτα και τα έβαλε και αυτά στον δίσκο. Μοίρασε τον χυμό και στα δύο ποτήρια και μόλις άδειασε το δοχείο του λεμονοστίφτη το έβαλε στον νεροχύτη για να το πλύνει μετά. Έβαλε ένα χευγάρι μαχαιροπίρουνα στον δίσκο και αφού έλεγξε αν είχε βάλει όλα τα απαραίτητα, τον πήρε στα χέρια του και ξεκίνησε για την κρεβατοκάμαρα.

<Μήπως θα μπορούσες να μου ανοίξεις την πορτά?> Φώναξε έξω από την πόρτα της κρεβατοκάμαρας για να του ανοίξει. 

<Όχι!> Άκουσε να λέει πεισματικά και ξεφύσηξε.

<Έτσι θα πάει η κατάσταση τώρα?> Την ρώτησε και άφησε τον δίσκο κάτω για να καθίσει. 

<Εσύ διάλεξες αυτήν την κατάσταση!> Απάντησε και ο Τζον ακούμπησε την πλάτη του στο περβάζι της πόρτας και πήρε ξανά στην αγκαλιά του τον δίσκο.

<Δεν την διάλεξα εγώ ακριβώς αυτήν την κατάσταση Λίζα. Αν δεν με έφτανες στα άκρα μου δεν θα ήμασταν εδώ που είμαστε τώρα> Είπε και μετάνιωσε που δεν έβαλε ηρεμιστικά στον χυμό του. 

<Και εσύ όμως με έφτασες στα όρια μου Τζον!> Άκουσε τα βήματα της πίσω από την πόρτα και την φαντάζεται να κάνει βόλτες πέρα δώθε όπως έκανε και εκείνος στο σαλόνι πριν πάρει την απόφαση να της μαγειρέψει.

<Για αυτό άνοιξε την πόρτα να διορθώσουμε την κατάσταση!> Ήπιε από τον χυμό του και ένιωσε αυτό το αφροδισιακό υγρό να κυλάει στον λαιμό του και να τον χαλαρώνει η δροσιά και η γεύση του. 

<Όχι!> Συνέχισε να επιμένει. 

<Ωραία. Αν δεν ανοίξεις θα κάτσω όλη μέρα έξω από την πόρτα. Δεν θα πάω στην δουλειά και δεν θα κουνηθώ ούτε λιγάκι από εφώ μέχρι να βγρεις ή να ανοίξεις!> Είπε και εκείνος το ίδιο πεισματικά με εκείνη.

<Σκασίλα μου!> Φώναξε και ο Τζον έσφιξε το ποτήρι αυθόρμητα δυνατά, χωρίς να το σπάσει.

<Μια χαρά τότε. Ευκαιρία να πάρω άδεια σήμερα> Προσπάθησε να χαλαρώσει και ακούμπησε το κεφάλι του στο περβάζι. 

<Ναι λες και δουλεύεις καθόλου!> Τον ειρωνεύτηκε και ο Τζον χαμογέλασε.

<Ναι έχεις απόλυτο δίκιο. Δεν δουλεύω. Δεν είμαι σαν εσένα που δουλεύω τον κόσμο> Είπε ήρεμα και άκουσε την πόρτα να τραντάζεται και ο δίσκος που την ακουμπούσε ελάχιστα ταρακουνήθηκε. <Ουυ... η εγκυμοσύνη σου έχει δώσει αρκετή δυναμή!>Είπε δήθεν ενθουσιασμένος και φαντάστηκε το πρόσωπο της να κοκκινίζει από τα νεύρα της. <Μα φυσικά αφου το αίμα μου κυλάει μέσα σου Λίζα. Σωστά δεν λέω?> Ρώτησε και είδε κάτω από την πόρτα την σκιά της.

<Τι προσπαθείς να πετύχεις ΤΖον?> Την άκουσε πεντακάθαρα και κατάλαβε ότι κάθισε και αυτή πίσω από την πόρτα.

<Εγώ? Δε προσπαθώ να πετύχω τίποτα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το λες! Εγώ κάθομαι έξω από την πόρτα όπως σου είπα πίνοντας ωραιότατα τον χυμό μου και έχοντας δυο καλοψημένα αυγά να με κοιτάνε. Να ξες δεν θα αντέξω για πολύ> Είπε εννοώντας ότι θα χάσει την υπομονη του με το φαγητό. 

<Φάτα, γιατί αλλιώς τζάμπα κρυώνουν> Και άκουσε ένα ντουκ στην πόρτα.

<Τι κάνεις?> 

<Απλός ακούμπησα το κεφάλι μου> Είπε και κοίταξε κάτω από την πόρτα.

<Κατάλαβα! Στο πάτωμα θα την βγάλουμε> Ξεφύσιξε και ήπιε από τον χυμό.

<Δεν κατάλαβες καλά. Εγώ θα πάω θα ξαπλώσω στο αφράτο κρεβατάκι μου> Την άκουσε να λέει και η σκιά της κάτω από την πόρτα άρχισε να κουνιέται μέχρι που εξαφανίστηκε.

<Το ποιο σου?> Την ρώτησε, αλλά δεν απάντησε. <Αυτό το κρεβάτι που μάλλον ξαπλώνεις αυτήν την στιγμή είναι δικό μου! Το άκουσες? Δικό μου!> Έλεγε συλλαβίζοντας την λέξη "Δικό μου".

<Καλά όπως επιθυμείτε! Μπορεί να είναι δικό σας, αλλά αυτήν την στιγμή το στρώμα αγκαλιάζει το δικό μου σώμα. Ενώ εσείς... Ενώ εσείς βρίσκεστε στο πάτωμα> Φώναξε περισσότερο για να την ακούσει. 

<Και για πείτε μου ωραία κυρία...> 

<Μμμμ... θα προτιμούσα να μην υπάρχουν κοπλιμέντα στον διάλογο μας κύριε> Τον διέκοψε.

<Όπως διατάξετε!> Είπε σαν πιστό σκυλάκι, αλλά το πονηρό χαμόγελο του τον πρόδιδε ότι έφτανε η στιγμή για να δαγκώσει . <Και για πείτε... Το στρογγυλέμένο σας σώμα ακουμπάει τα σκεπάσματα του κρεβατιού μου σωστα?> Την ρώτησε και εκείνη σχολίασε το "στρογγυλεμένη". < Για πείτε μου τώρα. Μυρίζετε το άρωμα μου στα μαξιλάρια μου και στα παπλώματα μου κυρλια Γοούραλντ?> Είπε και άθελα της η Λίζα εισέπνευσε το άρωμα του κατακτώντας το μυαλό της. <Και  τώρα που σας μπήκε η ιδέα της αίσθησης μου γύρω σας θα ήθελα να σας πω, ότι σε οποιο σημείο αυτού του δωματίου και να πάτε θα με αισθανθείτε. Άμα μπείτε στην τουαλέτα είμαι σίγουρος ότι όταν δείτε το είδωλο σας στον καθρέφτη θα αναπολύσετε το δικό μου> 

<Τζον σταμάτα!> Γρύλισε η Λίζα και προσπάθησε να συγκρατήσει τον εαυτό της, καθώς το μυαλό της είχε αρχίσει να καίγεται από τον τρόπο που άκουγε την φωνή του και όλα όσα της έλεγε.

<Μα το καλύτερο είναι έτσι όπως είστε ξαπλωμένη. Δεν απορείτε πως κοιμάμαι τα βράδια? Αν θυμάστε καλά από τους λίγους μήνες που ήμασταν παντρεμένοι σχεδόν ποτέ δεν κοιμόμουν με ρούχα. Για σκεφτείτε ότι το στρώμα που σας αγκαλιάζει αυτή την στιγμή αγκάλιαζε το δικό πριν έρθετε εσείς> Και τον διέκοψε ξανά λέγοντας του να σταματήσει. <Σκεφτείτε ότι είναι σαν να σας αγκαλιάζω εγώ. Το άρωμα μου βρίσκεται εκεί και τώρα με την βοήθεια του μυαλού σας, σας έχει μπει η ιδέα ότι σας αγκαλιάζω. Για πείτε μου τώρα πως αίσθανεσυε που  ξαπλώνετε πάνω στο μαλακό μου στρώμα?> Ολοκλήρωσε ο Τζον και πήγε να βάλει το ποτήρι στα χείλη του, αλλά η πόρτα άνοιξε απότομα και έμεινε να την κοιτάει με το ποτήρι στο χέρι. <Καιρός ήταν!> Ήπιε από τον χυμό και η Λίζα πήγε και κάθισε στον καναπέ που υπήρχε δίπλα από την ντουλάπα.

<Είσαι ευχαριστημένος τώρα?> Τον ρώτησε εκνευρισμένη.

<Μ' αρέσει που δεν κάθεσαι τώρα στο κρεβάτι μου!> Είπε γελώντας και σηκώθηκε από το πάτωμα παίρνοντας τον δίσκο μαζί του. 

<Ελπίζω να τα έχεις πετύχει τα αυγά> Άλλαξε κουβέντα και όταν ο Τζον άφησε τον δίσκο του κρεβατιού πήγε και κάθισε δίπλα του.

<Πόσο μου αρέσει που από αγριόγατα γίνεσαι γατάκι> Της είπε χαμογελώντας και εκείνη τον κοίταξε σοβαρά. <Καλά το παίρνω πίσω>

<Αλήθεια τώρα που θα συγκατοικήσουμε πως θα κοιμηθούμε?> Τον ρώτησε και πήρε στο χέρι της το ποτήρι με τον χυμό. 

<Μπορείς να κοιμηθείς στο δικό μου και μέχρι να φέρουν ένα καινούριο κρεβάατι εγώ θα κοιμάμαι στον καναπέ> Είπε και ενώ έπινε τον χυμό της τσούγκρισε απαλά το ποτήρι του με το δικό της. <Το πρώτο μας πρωινό μετά από καιρό. Στην υγειά μας> Της έκλεισε το μάτι και κατέβασε το περιεχόμενο όλου του ποτηριού.

<Μπορείς να κοιμηθείς στο κρεβάτι σου. Έτσι κι αλλιώς εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ σε κρεβάτια. Δεν με βολεύει και πάρα πολύ η κοιλιά. Οπότε μπορείς να κοιμηθείς εσύ στο κρεβάτι και εγώ στον καναπέ>

<Αυτό δεν πρόκειτε να γίνει και το ξες. Γιατί δεν μπορείς να κοιμηθείς?>  Την ρώτησε και πήρε τα μαχαιροπίρουνα και της έκοψε ένα κομμάτι.

<Μπορώ να φάω και μόνη μου> Του είπε αγριεμένη και πήγε να πάρει το πιρούνι με την μπουκιά, όμως αυτός της έκανε νόημα να σταματήσει.

<Με συγχωρείς, αλλά εγώ είμαι ο σεφ και εγώ θα σου πω πως να φας το δημιούργημα μου. Απάντησε στην ερώτηση μου> Είπε αυστηρά και πλησίασε το πιρούνι στο στόμα της και περίμενε υπομονετικά να φάει την μπουκιά που κρεμόταν.

<Πρέπει να κοιμάμαι αριστερά, αλλά πολλές φορές έχω καούρες και δεν βολεύομαι> Είπε και έφαγε το κομματάκι αυγού που κρατούσε το πιρούνι.

Ο Τζον αισθάνθηκε περιέργα με την εικόνα αυτή και ευτυχώς είχε τον δίσκο πάνω στα πόδια του. Ίσως στις επόμενες μπουκιές να είχε πρόβλημα, γιατί αυτό που έβλεπε τον αναστάτωνε. "Είναι επειδή έχει περάσει καιρός" Σκέφτηκε, αλλά στην επόμενη μπουκια μετάνιωσε την σκέψει του, καθώς είδε το στόμα της να περικυκλώνει το πιρούνι και άθελα του το μυαλό του ταξίδεψε σε κάτι πρόστυχο.

<Θα βρούμε λύσει για τον ύπνο> Είπε και σηκώθηκε αφήνοντας τον δίσκο στο κρεβάτι.

<Τι έγινε? Δεν θα με ταίσεις?> Τον ρώτησε και το παντελόνι του πλέον άρχισε να τον πιέζει υπερβολικά.

<Τώρα που άνοιξες μπορώ επιστρέψω στο γραφείο> Είπε και βγήκε από το δωμάτιο με τους πονηρούς  λογισμούς να τον βασανίζουν.