<Xίλια συγνώμη!> Μπήκα μέσα στο γραφείο με φόρα και τους είδα να κάθονται κανονικά στις θέσεις τους. <Κύριε Γουόραλντ μου τηλεφώνησαν από την ρεσεψιόν και μου είπαν πως...>

<Κουμπάρε!> Με έσπρωξε και μπήκε μέσα ο Φίλιπ από το πουθενά. 

<Φίλιπ> Ξαφνιάστηκε η  Κρίστιν και αμέσως άρχισαν να σχηματίζονται ρυτίδες στο πρόσωπο της. <Τι γυρεύεις εδώ?> Τον ρώτησε με ένα ψεύτικο χαμόγελο. 

<Είχα ραντεβού με τον Τζον για κάτι δουλειές και ήρθα λίγο πιο νωρίς μια και ήξερα ότι ήταν ελέυθερος> Είπε, αλλά τίποτα από όλα όσα έλεγε αλήθευαν. Ο Φίλιπ δεν είχε κανένα ραντεβού με τον Τζον. Στην αντζέντα δεν έγραφε τίποτα! Ο Τζον από την άλλη βρισκόταν καθισμένος άνετος στην καρέκλα του και συμφωνούσε σε ότι έλεγε ο Φίλιπ. <Τι είναι αυτό στην φούστα σου?> Την ρώτησε δείχνοντας έναν καφέ λεκέ στην άσπρη φούστα.

<Ο γλυκός μου Τζον έριξε καταλάθος τον καφέ πάνω μου!> Είπε και σηκώθηκε από την καρέκλα. "Αυτός ήταν ο αναστεναγμός που είχε ακουστεί πριν" σκέφτηκα γρήγορα και αυθόρμητα χαμογέλασα. <Εσυ αγάπη μου μην κάθεσαι!> Απευθύνθηκε σε εμένα και μου κούνησε το δάχτυλο της. <Τρέχα γρήγορα να βρεις άλλα ρούχα γιατί αποκλείεται να φύγω έτσι από εδώ!>Είπε και σταύρωσε τα χέρια της κάτω από το στήθος της. 

<Με συγχωρείς αγάπη μου!> Είπα στον ίδιο τόνο. <Αλλά εγώ πληρώνομαι μόνο για να ακούω εντολές από τον κύριο Γουόραλντ και να ασχολούμε με την επιχείρηση. Αν θέλετε να υπακούω και σε άλλους...> Γύρισα προς την μεριά του Τζον. <Θα πρέπει να πάρω προαγωγή και να μεταφερθώ στο τμήμα των δημόσιων σχέσεων. Δεν θα γλύφω τζάμπα τους πελάτες σας!> Πήρα το ποτήρι με τον υπόλοιπο καφέ που είχε απομείνει και κατευθύνθηκα προς την πόρτα. <Καλή σας συνέχεια!> Είπα και έκλεισα την πόρτα.

                                                                       *************************

Δεν ήταν δυνατόν! Ακόμα προσπαθούσα να καταλάβω πως βρέθηκε εδώ ο Φίλιπ αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω. Είχα σχεδιάσει να μπω στο γραφείο λέγοντας ότι με ενημέρωσε η ρεσεψιόν ότι έχει δημιουργηθεί κάποια φασαρία στο τμήμα παραγωγής και οι εργαζόμενοι αρνούνταν να δουλέψουν, όμως την ώρα που ξεκίνησα να λέω το παραμύθι μου πετάχτηκε ο Φίλιπ, που κανένας δεν με είχε ενημερώσει ότι θα ερχόταν. 

Είχαν περάσει ώρες που η Κρίστιν είχε φύγει από την εταιρεία νευριασμένη με την λερωμένη της φούστα και ο Τζον βρισκόταν μόνος με τον Φίλιπ στο γραφείο. Είχα τελειώσει τις προσκλήσεις και τις είχα στείλει σε όλους όσους έπρεπε. Με είχαν πάρει από το τυπογραφείο και σε λίγο θα μου τις έφερναν. Δεν ήξερα αν έπρεπε να πάω να χτυπήσω την πόρτα και να τον ενημερώσω, ότι είχα τελειώσει μέχρι στιγμής και ότι είχε έρθει η ώρα να εργαστούμε μαζί. 

<Θα τα πούμε στην γιορτή!> Άκουσα την φωνή του Φίλιπ και η πόρτα άνοιξε. <Τα λέμε στο σπίτι Λίζα!> Με χαιρέτησε.

<Γεία σου και εσένα!> Σήκωσα το χέρι μου να τον χαιρετήσω, αλλά μέχρι να πάρω τα μάττια μου από τον υπολογοστή εκείνος είχε μπει είση στο ασανσέρ. <Που πάει τόσο βιαστικός?> Ρώτησα τον Τζον που καθόταν στην κάσσα της πόρτας.

<Στην εταιρεία του. Αρκετά έκατσε εδώ. Εσυ τελείωσες?> Με ρώτησε και ήρθε μπροστά στο γραφείο μου για να δει τι έκανα. 

<Ναι. Tελείωσα με τις ηλεκτρονικές προσκλήσεις και τώρα μου έχουν μείνει οι γραπτές. Όπου να ΄ναι φτάσουν σε λίγο>Είπα και μου κούνησε καταφατικά το κεφάλι.

<Ωραία μόλις έρθουν έλα μέσα> Είπε και μπήκε μέσα στο γραφείο του. 

                                                         *************************** 

Για δεύτερη φορά στην ζωή μου είχα νιώσει αμήχανα, όταν έτρωγα μαζί του. Μία ήταν την πρώτη φορά με τα τον γάμο και η δεύτερη ήταν σήμερα στο γραφείο. Όταν μεσημέριασε παρήγγειλε από την κουζίνα να μας φέρουν φαγητό και ευτυχώς που είχε το αγαπημένο μου. Σπαγγέτι, με κρέμα γάλακτος, μανιτάρια και μπέικον. Αφού έφυγε ο Φίλιπ περάσαμε όλη την υπόλοιπη ημέρα μαζί. Όπως είπα φάγαμε, κάναμε τις προσκλήσεις και όταν τελειώσαμε το βράδυ προσφέρθηκε να με πάει σπίτι, όμως του αρνήθηκα ευγενικά. Έπρεπε να κρατήσω αποστάσεις, άσχετα που η συνεργασία μας σήμερα ήταν άψογη. 

Έφτασα στο σπίτι αρκετά ταλαιπωρημένη από την δουλειά. Μπήκα μέσα όσο πιο ήσυχα γινόταν, γιατί ήθελα να αποφύγω τον Φίλιπ. Δεν με ενδιέφερε γιατί και πως ήρθε σήμερα. Ήμουν τόσο εξαντλημένη που τα μάτια μου με το ζόρι ήταν ανοιχτά. Έβγαλα τα τακούνια. Άφησα την τσάντα να ακουμπήσει στο πόδι του τραπεζιού που είχαμε δίπλα στην πόρτα και άρχισα να περπατάω με τις μύτες προς το δωμάτιο μου. 

Όταν έφτασα έκλεισα σιγά-σιγά την πόρτα. Έβγαλα τα ρούχα μου και άνοιξα την ντουλάπα για να πάρω την μακριά νυχτικιά μου. Όταν την φόρεσα είχα την αίσθηση ότι ήταν ανάποδα, αλλά αυτή την στιγμή δεν με ενδιέφερε. Ξάπλωσα στο μαλακό μου μαξιλάρι και έκλεισα τα μάτια μου. Άρχισα να ταξιδεύω στα σκοτεινά μακρινά όνειρα που η λογική δεν υπήρχε. 

Η σάλτσα από τα μακαρόνια που είχε κάτσει δίπλα στο πάνω χείλος του ήταν το πιο αστείο γεγονός σήμερα. Δεν του είχα πει ότι ήταν λερωμένος και ο καημένος όταν το είδε σκουπίστηκε γρήγορα. Οι κινήσεις του ήταν αστείες, γιατί δεν τον είχα δει ποτέ με μία ατέλεια. Ήταν πάντα ο τέλειος άντρας που όλες ήθελαν. Ήταν σέξι όταν κοιμόταν. Φορούσε σχεδόν πάντα κουστούμι και πουκάμισο ή αν δεν φορούσε καθόλου ρούχα τριγυρνούσε στο σπίτι με το σώμα που σε έκανε να λιώνεις και να ανάβεις στο λεπτό. Είτε ξυρισμένος είτε αξύριστος ήταν ένα υπόδειγμα μοντέλου. Σιγά μην ενδιέφερόταν οποιαδήποτε βρισκόταν κοντα του για το αν γρατζουνούσαν ή όχι τα γένια του. Μόνο που στεκόταν δίπλα σου ένιωθες λίγος μπροστά του. Ήταν ένας γητευτής, που σε εγκλώβιζε με το βλέμμα του. Πόσο μάλλον όταν τον έβλεπες στα όνειρα σου. Εκεί που δεν έχεις δυνάμεις. Εκεί που η λογική δεν μπορεί να νικήσει, γίνεσαι σκλάβα και αρχίζει να σε παρασέρνει στην τρέλα με τον τρόπο του.

Μέσα στον ύπνο άκουσα την πόρτα να τρίζει και ένιωσα το φως να με χτυπάει στο πρόσωπο. Άκουσα τον Φίλιπ να μιλάει μόνος του και μετά αισθάνθηκα το κρύο χάδι του παπλώματος μου. Σίγουρα θα νευρίασε που ήμουν ξεσκέπαστη, αλλά ποιος νοιάζεται ήμουν ψώφια από την κούραση. 

<Έλεος αυτή η κοιλιά> Είπα στον ύπνο μου, καθώς δεν μπορούσα να βολευτώ.

<Ωχ...Αυτό μας έλειπε να παραμιλάει τώρα!> Ήταν το τελευταίο πράγμα που άκουσα και μετά βυθίστηκα για τα καλά στο απόλυτο σκοτάδι.