<Καλημέρα!> Είπα όταν είδα τον Φίλιπ στην κουζίνα με την αδερφή του να κάθεται στον πάγκο και να πίνει τον καφέ της. 

<Καλημέρα και σε εσένα!> Είπε ευδιάθετος.

Όταν με είδε η Κρίστιν μου έκλεισε το μάτι και εγώ της χαμογέλασα. Πήρα την καφετιέρα και μία κούπα για βάλω, καφέ όμως το χέρι της με σταμάτησε.

<Δεν κάνει για την κατάσταση σου> Είπε και εγώ έβαλα την καφετιέρα πίσω στην θέση της.

<Γνωρίζεστε?> Μας ρώτησε βγάζοντας από το τηγάνι τις τηγανίτες. 

<Ναι γνωριστήκαμε εχθές την νύχτα. Βλέπεις είχαμε και οι δύο κάποιες μικρές λιγούρες> Είπα γρήγορα προλαβαίνοντας την Κρίστιν.

<Ααα... ωραία! Μπορεί να σου δώσει πολλές συμβουλές για την εγκυμοσύνη. Αλήθεια ο μικρός που είναι Κρίστιν?>  Πήρε το πιάτο με τις τηγανίτες και τις έβαλε πάνω στο τραπέζι δείχνοντας με το χέρι του να καθίσουμε να φάμε. <Για εσένα έχω τσαγάκι!> Μου είπε δείχνοντας με με το δάχτυλο του> Η απάντηση που πήρε ήταν ένα θετικό νεύμα του κεφαλιού μου.

<Τον άφησα σε μία φίλη μου. Έτσι κι αλλιώς σε λίγο θα φύγω> Είπε και κάθισε απέναντι μου.

<Μόνο για τόσο λίγο ήρθες?> Την ρώτησα και πήρα την κούπα με το τσάι που μου έφερε ο Φίλιπ. 

<Ναι ήρθα να δω τι κάνει ο Φίλιπ και τώρα θα επιστρέψω πίσω> Ήπιε από τον καφέ της και έβαλε μια τηγανίτα στο πιάτο της.

<Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα Κρίστιν> Έτεινα το χέρι μου προς την μεριά της και κάναμε μια δυνατή χειραψία. <Εγώ πάω να ετοιμαστώ για να πάμε στην εταιρεία να τακτοποιήσουμε τα πράγματα> Είπα στον Φίλιπ και πήρα το πιρούνι με ένα κομμάτι τηγανίτας από τα χέρια του και το έφαγα.

                                                                      ***********************

<Λίζα είσαι σίγουρη για ότι θες να γίνει πριν ανοίξεις την πόρτα?> Με ρώτησε ο Φίλιπ και έκλεισε την μηχανή του αυτοκινήτου.

<Ναι Φίλιπ. Ξέρω τι θα ακολουθήσει σε λίγο, αλλά σε ενημερώνω ότι είμαι έτοιμη> Είπα και μόλις έβγαλα την ζώνη μου άνοιξα την πόρτα. 

Έπρεπε να είμαι ήρεμη. Δεν πρέπει να με ταράξει τίποτα που θα έκανε κακό στο μωρό. Θεέ μου γιατί σκάβω ξανά τον λάκκο μου. Άρχισα να περπατάω προς την είσοδο της εταιρείας και ο Φίλιπ ήρθε από δίπλα μου. Βαδίζαμε με τον ίδιο ρυθμό. Ο τρόπος που στεκόταν δίπλα μου μου έδινε δύναμη και αυτοπεποίθηση  για το κάθε βήμα που έκανα. Ήταν δίπλα μου σαν βράχος, έτοιμος να με προστατέψει από οποιοδήποτε σχόλιο χειρονομία που θα με έβλαπτε. Και εκείνη την στιγμή, ήταν που το μυαλό άρχισε να αμαρτάνει και να παραπονιέται γιατί να μην ήταν ο Τζον στην θέση του Φίλιπ.

Οι αυτόματες πόρτες άνοιξαν και μπήκαμε στη εταιρεία. Τα τακούνια μου ακούγονταν στο μαρμάρινο πάτωμα, κάνοντας όλους τους εργαζόμενους να κοιτάξουν από που προερχόταν ο ήχος. Ψίθυροι άρχισαν να ακούγονται, αλλά ευτυχώς είχα μάθει να τους αποδέχομαι από την ημέρα που μπήκα εδώ μέσα. Ο Φίλιπ έφυγε από το πλευρό μου και πήγε στην ρεσεψιόν, ενώ με έσπρωξε γλυκά στην μέση να προχωρήσω προς το ασανσέρ. 

<Δεν ντρέπεσαι να έρχεσαι στην εταιρεία!> Άκουσα την φωνή της Τζέσικα και κατευθείαν όλοι σώπασαν. <Έχεις τα μούτρα σου να έρχεσαι εδώ!?> Γύρισα να την κοιτάξω και την είδα να περπατάει με το στυλ που είχε πάντα, μόνο που αυτήν την φορά το κάθε της βήμα αντιπροσώπευε όλους τους υπαλλήλους της εταιρείας. Το κόκκινο μαλλί της πεταγόταν αριστερά και δεξιά από την φόρα που είχε και τα δικά της τακούνια έκανα πλέον θόρυβο, καθώς τα δικά μου είχαν μείνει στάσιμα. Ο Φίλιπ πήγε προς το μέρος της και όταν πήγε να την σταματήσει, εκείνη τράβηξε το χέρι της. <Σε ευχαριστούμε που μας έδειξες πόσο φθηνή είσαι! Άνοιξες τα πόδια σου και πήρες όλη την εταιρεία δίχως να κουραστείς παλιοβρόμα!> Φώναξε μπροστά στα μούτρα μου και εγώ είχα μείνει ανέκφραστη ακούγοντας όλα όσα είχε πει μπροστά σε όλους.

Μόλις σταμάτησε άρχισαν ξανά οι ψίθυροι, όμως φρόντισα να τους σταματήσω γρήγορα. Η παλάμη μου χτύπησε το αριστερό της μάγουλο και οι ομιλίες τερμάτισαν. Έβαλε το χέρι της στο μάγουλό της που σε λίγο θα άρχισε να κοκκινίζει και πήγε να μιλήσει, όμως δεν την άφησα. Τράβηξα το χέρι της που ήταν κολλημένο στο μάγουλο της και το γύρισα με τρόπο, που να την κάνω να πονέσει και να χαμηλώσει. <Μπορεί να έκανα ότι έκανα, αλλά δεν παύει να είμαι το αφεντικό σου!> Της είπα συνεχίζοντας να την πονάω και εκείνη να σκύβει όλο και περισσότερο στην παρουσία μου. <Και αυτό θα κάνετε καλά να το ακούσετε όλοι! Απαιτώ τον απόλυτο σεβασμό από όλους σας!> Φώναξα δείχνοντας στα αλήθεια την εξουσία που είχα. <Είσαι πολύ τυχερή που δεν σε απολύω αγαπητή,γιατί να δω με τι λεφτά θα μπορούσες να στολίζεις τον εαυτό σου έτσι και να κυκλοφορείς σαν κυρία. Αλλά ξέρεις πολύ καλά ότι άλλη είναι η κυρία ανάμεσα σε εμάς τις δύο και άλλη αυτή που ανοίγει τα πόδια της σε όποιον της συμφέρει!> Της ψιθύρισα και απελευθέρωσα το χέρι της από την λαβή μου. <Φίλιπ σε μισή ώρα να είναι όλοι όσοι χρειάζονται πάνω στη αίθουσα συνεδρίασης> Είπα ήρεμα και ξεκίνησα για το ασανσέρ. 

Όσοι ώρα περπατούσα δεν ακουγόταν τίποτα, αλλά όταν έκλεισαν οι πόρτες του ανελκυστήρα και άρχισα να ανεβαίνω πάνω, άκουσα της τσιρίδα της Τζέσικα να τραντάζει όλο το κτήριο και ένα χαμόγελο ευχαρίστησης σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου. 

                                                                 *************************** 

<Τώρα τι θα κάνεις?> Με ρώτησε ο Φίλιπ, μόλις βγήκαμε από την εταιρεία. 

<Θα πάω να κάτσω κάπου.  Θέλω λίγο να ξεφύγω από την ένταση που έχω αυτή την στιγμή> Και με ένα θετικό νεύμα κατευθύνθηκε προς το αμάξι του, ενώ εγώ έκανα νόημα σε ένα ταξί.

Είχε βραδιάσει. Οι υπογραφές, τα νέα χαρτιά που έπρεπε να γίνουν για την μετάβαση της εταιρείας στον Φίλιπ μας είχαν φάει όλη την μέρα. Ευτυχώς ο Φίλιπ με σκέφτηκε και παρήγγειλε, αλλιώς θα είχα ξεχάσει να φάω και με το τόσο τρέξιμο. Όλη την ημέρα δεν σταμάτησαν τα περίεργα βλέμματα και οι ψίθυροι πίσω από την πλάτη μου, πάντως αυτό που είχε σημασία για εμένα ήταν ότι δεν ξανά μπλέχτηκε στα πόδια μου η Τζέσικα. Δεν είχα άλλη δύναμη να την αντιμετωπίσω, άσχετα που το ευχαριστήθηκα, όταν την ταπείνωσα μπροστά σε όλους, έτσι όπως είχε κάνει και εκείνη με εμένα. Όσο και να μην έδινα σημασία για τα λόγια πίσω από την πλάτη μου, μέσα μου καιγόμουν. Δεν ήμουν τέτοιος άνθρωπος και οι μόνοι που το ήξεραν ήμουν εγώ, ο Φίλιπ και η Κρίστιν, που μέσα μου έβραζα από την περιέργεια, αν έγινε κάτι μεταξύ εκείνης και του Τζον τώρα που οι δρόμοι μας χωρίστηκαν. Με έπνιγε το δίκιο μου, γιατί δεν είχα τόσο μεγάλο ποσοστό ευθύνης για ότι έγινε, αλλά έπρεπε να σταματήσω να ασχολούμαι με αυτό το πράγμα. Πλέον όλα είχαν τελειώσει.

Το ταξί με άφησε έξω από ένα ήσυχο μπαρ. Μπήκα μέσα και η καπνίλα όρμισε πάνω μου αντικαθιστώντας την κολόνια μου. Κάθισα στο μπαρ και παρήγγειλα ένα ποτήρι κρασί. Ήξερα ότι στην κατάσταση μου δεν έπρεπε να αλκοόλ όμως ήθελα να ηρεμήσω.Το πρώτο ποτήρι έφτασε μπροστά μου και ήπια μια γερή γουλιά. Κρασί ήταν δεν θα έβλαπτε και τόσο πολύ, σκέφτηκα και κατέβασα στο λαρύγγι μου μια μεγάλη ποσότητα κρασιού που περιείχε το ποτήρι. Αν και στο πρώτο ζαλίστηκα το δεύτερο με έβγαλε από τις ενοχές και όλα προβλήματα μου. Μετά απλός έχασα το μέτρημα, δυστυχώς το άτιμο με έπιανε αμέσως.

<Να σας κεράσω ένα ακόμα ποτήρι όμορφή μου κυρία?> Άκουσα μια φωνή από δίπλα μου και κοίταξα το άδειο ποτήρι που είχα στα χέρια μου.

<Δεν θα είμαι για πολύ όμορφη> Είπα σκεπτόμενη την φουσκωμένη κοιλιά που θα είχα σε λίγους μήνες και άρχισα να γελάω. <Αν θέλετε τόσο πολύ, ευχαρίστως δεν θα με χάλαγε ένα ακόμη ποτήρι από αυτό το αφροδισιακό κρασί!> Του απάντησα στην ερώτηση του και ακούμπησα το χέρι μου κάθετα στον πάγκο, για να στηρίξω το σαγόνι μου πάνω του. Τον άκουσα που είπε στον μπάρμαν να μου φέρει ακόμα ένα ποτήρι και τότε γύρισα να κοιτάξω τον άντρα που θα με έκανε λίγο περισσότερο μεθυσμένη.

<Μοιάζεις με κάποιον που ξέρω εσύ και ο δίδυμος αδερφός σου από δίπλα, αλλά σε ενημερώνω ότι δεν θυμάμαι ούτε το όνομα μου> Και γέλασα με την κατάσταση που βρισκόμουν. 

<Νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα να φύγουμε> Είπε και σηκώθηκε από τον σκαμπό πετώντας χαρτινομίσματα στο μπαρ. Με έπιασε από την μέση και με σήκωσε, αλλά γρήγορα κατάλαβε ότι τα πόδια μου δεν μπορούσαν να με στηρίξουν, καθώς έπεσα πάνω στο τραπέζι που ήταν δύο βήματα από πίσω μου. 

<Ώστε θα πάω κάπου με έναν ξένο!> Είπα και άρχισα πάλι να γελάω.

<Όλοι είμαστε ξένοι αγαπητή μου κυρία. Πόσο μάλλον αυτοί που θεωρούν ότι μας γνωρίζουν!> Μου είπε στο αφτί μου με την μεθυστική φωνή του, σπρώχνοντας με να προχωρήσω για να βγούμε από το μαγαζί.