42 ώρες μέχρι το τέλος - 23:00 μ.μ

Η Εύη κοιτάζει το ρολόι τοίχου και περιμένει υπομονετικά να περάσει λίγο ακόμα η ώρα. Η μυρωδιά βενζίνης εισέρχεται στα ρουθούνια της  προκαλώντας μια ανατριχίλα σε όλο της το κορμί. Ευτυχώς βρήκε ένα βενζινάδικο στο τέλος της μεγάλης οδού.

Προσποιήθηκε πως είναι μια τουρίστρια και πως έχει χαθεί. Οι υπάλληλοι προσφέρθηκαν να την βοηθήσουν και φρόντισαν αμέσως το βρέφος. Τους έδωσαν φαγητό, νερό, κρέμα και προσπάθησαν να τους φτιάξουν την διάθεση. Σπάνια συναντά κανείς τόσο φιλόξενους και γεμάτους αγάπη ανθρώπους στις μέρες μας. Χωρίς καχυποψία και δόλο τους καλωσόρισαν και τους βοήθησαν. Η νεαρή κοπέλα νιώθει υπόχρεη σε αυτούς τους δύο άντρες καθώς της δίνουν ένα πλεονέκτημα.

Η Εύη σκουπίζει τα υγρά της μάτια και ξεφυσάει αγχωμένα. Η κοιλιά της την πονά αφόρητα και με τον καιρό φουσκώνει  όλο και περισσότερο. Αισίως βρίσκεται στον τρίτο μήνα αλλά είναι ακόμα νωρίς και μέσα της φοβάται μήπως χάσει το μωρό. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα εξετάζει για αίμα. Η αγάπη της γι' αυτό το μωρό δεν συγκρίνεται με καμία αγάπη. Αγαπά τον Νέιθαν αλλά αγαπά πιο πολύ το παιδί τους! Μακάρι ο Νέιθαν να είχε καταλάβει πιο νωρίς το κακό που συνεχίζει να προκαλεί και να έφευγαν οι δύο τους στο εξωτερικό.

《Δεσποινίς είστε καλά;》 Ρωτάει δειλά ο υπάλληλος καθώς της βάζει ένα ποτήρι νερό και κάθεται δίπλα της.
《Όχι ιδιαίτερα...》Η ναυτία έχει επιστρέψει ακόμη πιο έντονη από την προηγούμενη φορά. Προσπαθεί να ισορροπήσει το σώμα της και παίρνει κουράγιο από την σκέψη του μωρού της.

《Έχω μια υποχρέωση, μήπως μπορείς να κρατήσεις τον μικρό μου; Δεν θα αργήσω αλήθεια.》 Ο υπάλληλος διστάζει αλλά μόλις κοιτάζει τα μάτια της καταλαβαίνει πως μιλάει με ειλικρίνεια  και πως νοιάζεται πολύ γι'αυτήν την υποχρέωση.
《Εμ.. φυσικά άλλωστε δε νομίζω να πατήσει κάνεις στο μαγαζί.》Αστιεύεται και της χαμογελάει πλατιά χωρίς όμως να λάβει την ίδια αντίδραση από την ίδια.
《Έχεις φροντίσει ξανά παιδί;》Τον κοιτάζει σοβαρή και τον εξετάζει από πάνω μέχρι κάτω.
《Μεγάλωσα μόνος μου όποτε θα καταφέρω να φροντίσω ένα μωρό.》Απαντάει περήφανα ο νεαρός και σηκώνεται παίρνοντας αγκαλιά το μωρό. Το τοποθετεί σωστά και το φιλάει στο μέτωπο με στοργή. Το μωρό χαμογελάει και γελάει απαλά παίζοντας με το μούσι του νεαρού άντρα.

《Νομίζω με συμπαθεί ε;》Ρωτάει γλυκά ο άντρας και η Εύη νεύει θετικά εντελώς αφηρημένη.

Αφού χαιρετάει τον άντρα και χαϊδεύει το μωρό, βγαίνει έξω βιαστικά. Μπαίνει στο αυτοκίνητο και κατευθύνεται προς το δάσος για ακόμη μια φορά.  Παρκάρει έξω από το δάσος και τρέχει προς το εσωτερικό του χωρίς να κοιτάζει πίσω της.

Είναι ή τώρα ή ποτέ! Πρέπει να τους ελευθερώσει αλλιώς κανείς δεν θα καταφέρει να σταματήσει τον Νέιθαν. Ο Νέιθαν είναι ένας απίστευτα δυνατός εγκληματίας ο οποίος σκέφτεται πονηρά και πολύ βρώμικα. Είναι ικανός να χρησιμοποιήσει μέχρι και την ίδια του την οικογένεια προκειμένου να πετύχει τον στόχο του. Ο Νέιθαν το έσκασε αρκετά μικρός από το σπίτι του αλλά δεν άρχισε αμέσως τα εγκλήματα. Προσπάθησε να δουλέψει, να προσφέρει, να σπουδάσει, να γίνει μέρος της κοινωνίας. Σε κάθε δουλειά τον απέρριπταν, όλοι τον κοιτούσαν με μισό μάτι, κανένα πανεπιστήμιο δεν τον δεχόταν, ήταν στο περιθώριο. Παρ' όλα αυτά ούτε τότε του πέρασε από το μυαλό ο φόνος, ο βιασμός, η ανήθικη ζωή. Κοιμόταν στον δρόμο, έτρωγε από τα συσσίτια και μιλούσε με τους υπόλοιπους αστέγους. Η ζωή όμως είναι γεμάτη με εμπόδια. Ερωτεύτηκε μια νέα κοπέλα, της ανοίχτηκε και τελικά αυτή τον έδωσε στην αστυνομία με την δικαιολογία πως προσπάθησε να της επιτεθεί. Στην πραγματικότητα  το αγόρι της κοπέλας την είχε ξυλοκοπήσει την προηγούμενη νύχτα. Όμως κανείς δεν τον πίστεψε και έτσι πέρασε ένα μικρό χρονικό διάστημα στην φυλακή μαζί με φοβερούς εγκληματίες. Έμαθε από αυτούς, θαύμασε τις ικανότητες τους και υιοθέτησε τις κινήσεις τους. Συνδύασε τις καινούργιες του γνώσεις με αυτές που πήρε από τον πατέρα του και μετατράπηκε σε έναν στυγνό και σκληρό εγκληματία.

Άρχισε τις μικροεπιθέσεις, τις ληστείες και τους βιασμούς. Μετά από τον θάνατο της μητέρας του πιέστηκε τόσο πολύ που άρχισε να ξεσπά. Έπινε σε κλαμπ και γινόταν πίτα, λιώμα, πλησίαζε μικρές και αθώες κοπέλες και έπειτα τις βίαζε με μανία και θυμό. Ποτέ δεν αποκάλυπτε το πρόσωπο του ή το όνομα του. Οι ειδήσεις μιλούσαν γι' αυτόν σαν να ήταν ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου και αυτό δεν του έκανε καθόλου καλό. Ο μόνος του φίλος ήταν το πιστό σκυλάκι που είχε σώσει λίγες μέρες αφότου το έσκασε από το σπίτι του. Εκείνο τον καταλάβαινε και του κρατούσε συντροφιά, άκουγε τα προβλήματα του, ήταν πάντα εκεί για εκείνον. Μία μέρα γυρίζοντας στο αγαπημένο του παγκάκι είδε τον μπόγια να μαζεύει τον Ρεξ χτυπώντας το με ένα κομμάτι σίδερο. Ο Νέιθαν εκείνη την μέρα έχασε τον έλεγχο του εαυτού του και επιτέθηκε σε αυτόν τον άντρα αφήνοντας τον αναίσθητο.

Από τότε ο Νέιθαν κλείστηκε στον εαυτό του και τα κρατούσε όλα για τον εαυτό του. Ορκίστηκε να πάρει εκδίκηση, την δική του εκδίκηση με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Και το έκανε με τον χειρότερο τρόπο. Η εκδίκηση είναι ένα αιώνιο πιάτο που τρώγεται  παγωμένο σύμφωνα με αυτόν.

Τα μάτια της Εύης προσαρμόζονται σιγά σιγά στο σκοτάδι και το χέρι της χαϊδεύει τους κορμούς των δέντρων ως ότου να νιώσει τα σκαλισμένα αρχικά του Νέιθαν και να βεβαιωθεί πως πλησιάζει. Παλαιότερα ο Νέιθαν δούλευε με αυτόν τον τρόπο. Άφηνε παντού ένα αυτοκόλλητο με τα αρχικά του, ή το ζωγράφιζε με ανεξήτιλο έτσι ώστε να είναι σίγουρος πως οι γνωστοί του θα επικοινωνήσουν μαζί του.

Από την στιγμή που του ήρθε η ιδέα να χρησιμοποιήσει την αποθήκη, δημιούργησε ένα υπόγειο δωμάτιο. Όμως το δάσος είναι τεράστιο και έτσι για να μην χαθεί χάραξε τα αρχικά του πραγματικού ονόματος του και όχι του ψευδωνύμου 'Νέιθαν'.

Επομένως η Εύη ψάχνει τα αρχικά Γ.Λ ακόμη και αν είναι αδύνατον να τα βρει, δεν θα τα παρατήσει. Ξέρει πως μόλις τα βρει θα έχει σώσει δύο οικογένειες, αυτή των Ιωάννου και την δική της. Βαθιά μέσα της δεν έχει χάσει τις ελπίδες και τα όνειρα για τον Νέιθαν. Πιστεύει πως θα τα καταφέρει και θα είναι μαζί του, ο κόσμος να χαλάσει.

Με το βλέμμα της διακρίνει ένα αχνό άσπρο φως να έρχεται από τα δεξιά της και στο μυαλό της έρχεται ο δήθεν αστυνομικός. Αμέσως κολλάει το σώμα της πάνω σε έναν κορμό δέντρου και κλείνει σφιχτά τα μάτια της. Η καρδιά της χτυπάει πολύ δυνατά και πόδια της τρέμουν από το άγχος* χειρότερο και από το άγχος του πρώτου ραντεβού.

Αφού βεβαιώνεται πως το φως του φακού έχει εξαφανιστεί συνεχίζει τον δρόμο της. Μετά από λίγο βρίσκει και το δέντρο που έψαχνε. Όλα μπαίνουν στην τελική ευθεία και νιώθει υπερβολικά έτοιμη γι' αυτό. Πρώτα, όμως, πρέπει να βρει κάτι που θα την βοηθήσει να κερδίσει σε περίπτωση που κάποιος σταθεί εναντίον της.

Γονατίζει και σηκώνει ένα όχι και τόσο ελαφρύ κομμάτι ξύλου. Τσεκάρει μια τελευταία φορά το κινητό της. Έχουν περάσει κιόλας δύο ώρες. Αυτό όμως που της τραβάει την προσοχή είναι ένα μήνυμα από άγνωστο αριθμό.

Άγνωστος αριθμός:
Ξερω πως δεν είσαι νεκρή. Σύντομα θα το μάθουν κι άλλοι. 🙈🙉🙊

Η Εύη κοιτάζει γύρω της φοβισμένη αλλά ξέρει πως δεν μπορεί να καθυστερήσει άλλο. Αν καθυστερήσει κι άλλο, δεν θα έχουν καμία πιθανότητα εναντίον του Νέιθαν. Έτσι δεν θα μπορεί να εκπληρώσει τα όνειρα της περί ευτυχισμένης οικογένειας.

Είναι ή τώρα ή ποτέ.
Και αυτή επιλέγει το τώρα.

Τέλος κεφαλαίου ❤

Ελπίζω να σας άρεσε ❤

Αφήστε ένα  💬  και μην ξεχάσετε να πατήσετε το 🌟.

Happy summer 🌹

🌹 Ίνα🌹