66 ώρες μέχρι το τέλος

Τα τακούνια της ηχούν στην βρεγμένη άσφαλτο και ας είναι δώδεκα τα μεσάνυχτα. Τα κόκκινο κραγιόν είναι βαλμένο προσεκτικά στα χείλη της και τα ξανθά της μαλλιά είναι κυμματιστά. Το κόκκινο παλτό της, ζεστένει την ψυχή της και την κάνει να φαίνεται πιο επιβλητική. Καθαρίζει τον λαιμό της και εξετάζει στο μυαλό της τα λόγια που έχει να πει. Από αυτήν κρίνεται η εξέλιξη της ιστορίας και το αν θα ζήσει ή όχι η Ιφιγένεια. Ας δούμε αν η ηθοποιία είναι το φόρτε της.

《Τι θες εσύ εδώ;》Το όπλο στρέφεται πάνω της και καλύπτει το πρόσωπο του με την κουκούλα. 《Εγώ περίμενα την Εύη όχι εσένα!》Η φωνή του είναι άγρια και το πόδι του ανεβοκατεβαίνει νευρικά στον βρεγμένο δρόμο.

《Μου ζήτησε να το κάνω. Με κάλεσαν στο νοσοκομείο.. για να την αποχαιρετήσω...》Τρεμάμενη φωνή και δάκρυα πέφτουν από τα μάτια της. Μέσα της απορεί με τον ίδιο της τον εαυτό.
《Ορίστε; Που θα πάει;》Ο Νέιθαν την κοιτάζει στα μάτια  και ένα ρίγος διαπερνά την Πηνελόπη. Τα μάτια του είναι κατάμαυρα και κρύβουν μίσος, πόνο, οργή και θυμό αλλά πίσω από όλα αυτά υπάρχει ένα κομμάτι ενδιαφέροντος και αγάπης. Ένα μικροσκοπικό κομματάκι κι όμως τόσο σημαντικό.
《Δεν μπόρεσε να το αντέξει.. η φωτιά ήταν τεράστια και.. δεν μπόρεσαν να την βγάλουν έξω.》Ο Νέιθαν κατεβάζει το όπλο σαστισμένος. Στο μυαλό του οι πληροφορίες εισέρχονται με βία. 

《Το μωρό;》Αν είχε καρδιά και συναίσθημα τώρα θα έκλαιγε με λυγμούς και θα είχε γονατίσει. Αντιθέτως όμως μόνο ένα δάκρυα κυλά στο μάγουλο του και ο τόνος της φωνής του δεν αλλάζει.
《Το παιδί μου είναι ζωντανό;》Ζητάει να μάθει διακαώς και ένα τρέμουλο αρχίζει να εξαπλώνεται από τα χέρια του τα οποία είναι καλυμμένα με μαύρα δερμάτινα γάντια.
《Αυτός είναι ο λόγος που σου μιλάω εγώ. Φοβόταν να στο πει εκείνη.. η Εύη είναι γεμάτη εγκαύματα και το μωρό δεν τα κατάφερε.》Ο Νέιθαν πυροβολεί στον αέρα κάνοντας την Πηνελόπη να αναπηδήσει. Μία κίνηση απρόβλεπτη όπως και εκείνος.

《Όχι όχι δεν είναι σωστό. Δεν γίνεται, δεν μπορεί να είναι αλήθεια! Όχι.. όχι το παιδί μου.. η μόνη μου ευκαιρία.. όχι!》 Τραβάει με δύναμη τα μαλλιά του και μια κραυγή βγαίνει από το στόμα του. Κραυγή πονεμένου ζώου.
《Το παιδί μου.. και η κοπέλα μου.. όχι δεν γίνεται να πεθάνει, τους αγαπάω πολύ για να γίνει όλο αυτό. Δεν..》 Η Πηνελόπη κοιτάζει τον δρόμο και νιώθει απαίσια για όλο αυτό. Αν και ψεύδεται στον άνθρωπο που μισεί περισσότερο από όλους, νιώθει το ίδιο απαίσια - ίσως και χειρότερα. Νιώθει οίκτο γι' αυτόν τον άντρα που δεν γνώρισε ποτέ του την αγάπη και την ευτυχία.

《Λες ψέματα για να με διαλύσεις! Λες ψέματα για να με αναγκάσεις να σου δώσω την αδερφή σου.. δεν μπορεί να είναι αλήθεια..》 Τα μάτια του Νέιθαν σκουραίνουν και πλησιάζει απειλητικά την Πηνελόπη.

《Νομίζεις πως μόνο εσύ την αγαπούσες; Πριν μου την πάρεις ήμασταν φίλες! Μοιραζόμασταν τα πάντα μέχρι που αποφάσισες να σκοτώσεις την πιο όμορφη πλευρά του εαυτού της όπως έκανες και με την αδερφή μου! Με όποιον έχεις επαφές καταστρέφεται! Από την τρέλα και το πείσμα σου σκότωσες την καλύτερη μου φίλη!》 Ουρλιάζει στο πρόσωπο του, βγάζοντας από μέσα της όλα αυτά που ήθελε να πει εδώ και καιρό.

《Αν νομίζεις πως θέλω να σκοτώνω είσαι γελασμένη! Δεν με ξέρεις Πηνελόπη! Μια ζωή κολυμπούσες στα χρήματα και στην αγάπη των γονιών σου! Κάποιοι δεν είχαμε την πολυτέλεια να τα ζήσουμε όλα αυτά!!》 Απομακρύνεται από κοντά της και σηκώνει ξανά το όπλο προς εκείνη.

《Ξέρεις είναι εύκολο να σηκώνεις ένα όπλο στον άλλο. Μακάρι και η αδερφή μου να είχε τα κότσια να σηκώσει ένα όπλο σε σένα. Είσαι τόσο μαλάκας που ούτε που θα το καταλάβαινες! Α και αν με σκοτώσεις η Εύη θα σε στοιχειώνει για πάντα. Ξέρεις όλες αυτές τις μπούρδες περί καλού πατέρα εγώ δεν τις αποδέχομαι. Ξέρω πως ποτέ δεν θα μπορούσες να αγαπήσεις κάποιον αληθινά. Ούτε μπορείς να αλλάξεις τα ζωικά σου ένστικτα. Είσαι ένα τέρας πια.》Λέει λόγια σκληρά και μέσα της μετανιώνει πικρά. Χρησιμοποιεί τον δόλο για το καλό της αδερφής της και ταυτόχρονα για τον πόνο ενός τρελού ανθρώπου. Χωρίς να αντέχει παραπάνω αυτό το θέατρο του παραλόγου, προχωράει για να φύγει αλλά σταματά από τα λόγια του Νέιθαν.

《Είναι εύκολο να κρίνεις ε; Δεν είναι εύκολο, όμως, να μην γίνεις ο πατέρας σου. Ήθελα το καλύτερο για το παιδί μου. Για να μην μοιάζω ολοκληρωτικά σε αυτόν. Υποθέτω πως τώρα δεν με νοιάζει τίποτα!》Γυρίζει το κεφάλι της για να του απαντήσει όμως έχει εξαφανιστεί. 

Αν και ένιωσε καλά όταν του φώναζε, μέσα της έχει δημιουργηθεί το αίσθημα του οίκτου και των τύψεων. Αυτός ο άνθρωπος γνωρίζει πως χρειάζεται βοήθεια απλώς κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει. Ίσως αυτό το παιδί να είναι όντως η σωτηρία του. 

Με βιαστικά βήματα μπαίνει σε ένα ταξί και αφού δηλώνει την διεύθυνση του σπιτιού της κλείνει τα μάτια και βυθίζεται σε έναν σύντομο αλλά ευχάριστο ύπνο.

[...]

《Εύη είσαι σίγουρη γι' αυτό;》Η Καλλιόπη συνεχώς σχεδιάζει σε ένα τεράστιο χαρτόνι.

《Όσο τίποτα. Ο Νέιθαν θα πληγωθεί πολύ αν μάθει πως εγώ και το παιδί δεν τα καταφέραμε. Ήδη μου έχει στείλει πόσα μηνύματα και δεν θα αργήσει να με ψάχνει. Ωστόσο ποτέ δεν θα σκεφτεί να έρθει εδώ.》Η Εύη τρώει ένα κρύο σάντουιτς βιαστικά.

《Μάλιστα και αν σε δει τι θα κάνουμε;》 Το μολύβι κινείται πυρετωδώς πάνω στο κάτασπρο χαρτόνι αφήνοντας έναν ανατριχιαστικό ήχο.

《Θα φροντίσουμε να μην με δει. Ξέρω καλά τον Νέιθαν. Δεν θα περιμένει μια τέτοια εξέλιξη. Ούτε και εγώ χαίρομαι με όλα αυτά που περνάει αλλά πρέπει να τον σταματήσω πριν κάψει ολόκληρη την πόλη.》Η πόρτα ανοίγει και η Πηνελόπη εισέρχεται βαριεστημένα στο δωμάτιο.

《Το έκανα.. στην αρχή δεν με πίστεψε αλλά μετά από έναν μικρό διάλογο φάνηκε να διαλύεται.》 Στα κόκκινα χείλη της εμφανίζεται ένα λαμπρό χαμόγελο που αμέσως εξαφανίζεται στην όψη της δακρυσμένης Εύης.

《Εύη θέλει να αλλάξει. Ήθελε βασικά μέχρι που του είπα πως εσύ και το μωρό έχετε πεθάνει. Μετά άρχισε να λέει κάτι για καινούργια αρχή, κάτι για τον πατέρα του. Περίεργα πράγματα.》Αφήνει το παλτό της στο κρεβάτι και πλησιάζει την Καλλιόπη ρίχνοντας μια ματιά στο σχέδιο της.

《Δεν είναι περίεργα Πηνελόπη. Όσα πέρασα και περνά τώρα η Ιφιγένεια, πέρασε και εκείνος σε πολύ μικρότερη ηλικία από εμάς. Από τον ίδιο του τον πατέρα μέχρι που τον νίκησε. Τον πυροβόλησε αλλά όχι θανάσιμα και το έσκασε. Αυτό που ελπίζουμε να κάνει η Ιφιγένεια.》 Η Καλλιόπη κουνάει αφηρημένα το κεφάλι της.

《Έδωσα και αυτό το μήνυμα. Το μόνο που μας μένει είναι ο Νέιθαν να αποκαλύψει την συζήτηση μας στην Ιφιγένεια. Καλλιόπη μπόρεσες να κάνεις κάποιον χάρτη.. κάτι τέλος πάντων;》 Η Καλλιόπη απομακρύνεται από το χαρτόνι και κάνει νόημα στις κοπέλες να την πλησιάσουν.

《Εδώ ξεκινήσαμε. Μπήκαμε στο δάσος από το πάρκο. Μετά περπατούσαμε ευθεία για να μην ξεχαστούμε. Θυμάμαι ότι φτάσαμε σε ένα παλιό συντριβάνι.  Από εκεί στρίψαμε δεξιά, το θυμάμαι πολύ καλά. Μετά--》

《Μετά πήγατε ευθεία και κάνατε κύκλους διότι συναντούσατε το ίδιο μεγάλο δέντρο έτσι;》 Η Εύη ρωτάει ενώ τελειώνει το φαγητό της. Το έκπληκτο βλέμμα της Καλλιόπης τρυπάει το μελαμψό δέρμα της Εύης φτάνοντας στα βάθη της καρδιάς της.

《Εμ.. ναι αυτό αλλά τελικά βρή-》

《Ο Νέιθαν το έκανε έτσι, σαν λαβύρινθο. Πέρασε πολύ καιρό για να το κάνει όλο αυτό. Η αποθήκη κρύβεται πίσω από όλο αυτόν τον περίεργο δρόμο. Πιθανόν.. το μέρος που είναι ο Αλέξης να βρίσκεται εκεί κοντά. Πρέπει να πάμε. Άντε.》 Η Καλλιόπη και η Πηνελόπη την κοιτάζουν σαν εξωγήινο. 

《Εσύ δεν πρόκειται να έρθεις! Είναι πολύ επικίνδυνο. Δεν θέλουμε να πάθεις κάτι...》 Εξηγεί η Πηνελόπη και η Καλλιόπη φαίνεται να συμφωνεί με αυτό.

《Μα εγώ ξέρω το δάσος καλύτερα από τον καθένα σας!》 Διαμαρτύρεται η Εύη ενώ βάζει το πανωφόρι της. Η Καλλιόπη την σταματάει αμέσως.

《Σε ευχαριστούμε για την βοήθεια. Έκανες ήδη αρκετά. Τώρα αναλαμβάνουμε εμείς. Σου υπόσχομαι πως θα γυρίσουμε έχοντας την νίκη, εντάξει;》 Η Καλλιόπη αγγίζει τον ώμο της Εύης και εκείνη φαίνεται να υποχωρεί.

《Καλώς.. θα σας περιμένω εδώ. Αν χρειαστείτε το οτιδήποτε στείλτε μου μήνυμα.》 Η Καλλιόπη βγαίνει από το δωμάτιο αφήνοντας πίσω της, δύο πρώην  καλές φίλες.

《Σε ευχαριστώ για όλα. Τώρα έχουμε πιθανότητες να σώσουμε την αδερφή μου!》 Η Πηνελόπη αγκαλιάζει την Εύη.

《Εγώ σε ευχαριστώ που με βοηθάς τώρα όπως με βοήθησες τότε. Ειλικρινά σε ευχαριστώ Πηνελόπη.》Τα χέρια της Εύης κλείνουν μέσα τους την Πηνελόπη.

《Θα γυρίσουμε γρήγορα. Ούτε που θα το καταλάβεις.》 Η Εύη χαμογελάει και η Πηνελόπη φεύγει βιαστικά αφήνοντας την Εύη με τις αμέτρητες σκέψεις της. 

Τελικά θα προλάβουν να ελευθερώσουν τους δύο φίλους τους πριν την λήξη του χρόνου; Θα το μάθουμε πολύ σύντομα.  

Τέλος κεφαλαίου ❤

Ελπίζω να σας άρεσε ❤

Μην ξεχάσετε να πατήσετε το 🌟  και να αφήσετε ένα 💬 με την γνώμη σας.

Bye

🌹Ίνα🌹