Κεφάλαιο 45
70 ώρες πριν το τέλος
Η Ιφιγένεια παίρνει στα χέρια της το όπλο και το κοιτάζει δακρυσμένη. Ξέρει να το χρησιμοποιεί, δεν είναι δύσκολο. Έχει δοκιμάσει και ο στόχος της βελτιώνεται εβδομάδα με την εβδομάδα. Όμως αξίζει να πάρει το ρίσκο; Μετά από αυτήν την πράξη δεν θα διαφέρει ιδιαίτερα από τον Νέιθαν. Θα είναι και οι δύο τέρατα που κατάφεραν να αφαιρέσουν την ζωή ενός ανθρώπου. Μακάρι να μπορούσε μόνο να τον τραυματίσει αλλά δεν διαθέτει την απαραίτητη γνώση, ίσως να τον τραυματίσει θανάσιμα χωρίς να το θέλει. Όσο και αν θέλει να ξεφορτωθεί τον Νέιθαν οι τύψεις δεν θα την αφήσουν ήσυχη, το μυαλό της θα είναι συνέχεια στην σκηνή που θα εξελιχθεί στα μάτια της. Τα βασανιστήρια δεν είναι τίποτα μπροστά στην αφαίρεση μιας πιθανής ζωής όποιου και αν είναι αυτή. Οι πράξεις του Νέιθαν θα έκαναν πολλούς να θέλουν να του αφαιρέσουν την ζωή όμως η Ιφιγένεια πιστεύει στην δύναμη της μετάνοιας και της επανόρθωσης γι' αυτό διστάζει να διαπράξει το παραμικρό αδίκημα. Οφείλει να βρει έναν άλλο τρόπο για να ελευθερωθεί ή τουλάχιστον να προσπαθήσει να βρει. Ποτέ της δεν βολευόταν με τις εύκολες λύσεις.
Βάζει το όπλο στην θέση του και κάθεται στα άχυρα μπερδεμένη. Όλα κυλούν τόσο αργά από τότε που βρέθηκε εδώ. Τα λεπτά φαίνονται αιώνες και πλέον έχει συμφιλιωθεί με τον εαυτό της σε όλα τα επίπεδα. Δεν κρατάει κακία σε κανέναν ούτε στους συμμαθητές της διότι και αυτή δεν ήταν ιδιαίτερα φιλική με αυτούς. Πάντα τους κρατούσε σε απόσταση και καθόταν μόνη της για να ξεχωρίζει και να προσελκύει περισσότερη προσοχή. Επίσης τις περισσότερες φορές αυτή ξεκινούσε τους καυγάδες με ένα ειρωνικό γελάκι, με ένα αποδοκιμαστικό βλέμμα ή με ένα σχόλιο εξίσου περιφρονητικό. Ό,τι της έκανε η αδερφή της, η ίδια τα έκανε στους άλλους και τώρα που μπόρεσε να το καταλάβει θα καταφέρει να το διορθώσει όταν φύγει από εκεί. Γιατί θα φύγει είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο. Αν η αστυνομία δεν το κάνει, θα βρει έναν δικό της τρόπο χωρίς να χρειαστεί να σκοτώσει κάποιον. Θα αντεπιτεθεί χωρίς να τον σκοτώσει. Ένα έμφυτο προσόν του ανθρώπου είναι ο δόλος. Θα τον ξεγελάσει για να πάρει αυτό που θέλει. Πόσο δύσκολο θα είναι να ξεγελάσει έναν άντρα ο οποίος την παρακολουθεί προσεχτικά τόσο καιρό; Μόλις εμφανιστεί ο Νέιθαν θα βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο της και ο Θεός μαζί της.
Καλώς ή κακώς η αστυνομία δεν πρόκειται να την βοηθήσει σύντομα. Ίσως να φτάνουν κοντά αλλά δεν καταφέρνουν τίποτα ουσιαστικό και η Ιφιγένεια δεν μπορεί να μένει με σταυρωμένα τα χέρια. Ώρα να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Όσο και αν φοβάται το τέρας μέσα της μόλις ελευθερώθηκε. Καιρός να αναλάβει αυτό. Καιρός να αλλάξουν οι ρόλοι. Καιρός ο πόνος να εξαφανιστεί και ο φόβος να μειωθεί. Τα αίματα θα ανάψουν, κάποιος πρέπει να κερδίσει. Ο νικητής είναι αυτός που θα καταφέρει να μειώσει την συναισθηματική του πλευρά. Αυτός με το μεγαλύτερο ένστικτο επιβίωσης ας κερδίσει.
Αλήθεια πόσο απαθής μπορείς να γίνεις; Πως μπορείς να φτάσεις στην τέλεια απάθεια; Θα περιμένουμε για να μάθουμε.
[...]
Η Καλλιόπη και ο Έκτορας περπατάνε μέσα στο δάσος γρήγορα ενώ το τσουχτερό κρύο τους δυσκολεύει ακόμη περισσότερο.
《Πως γίνεται να μην θυμάσαι το σημείο; Τόσες ώρες ψάχνουμε! Πεινάω Έκτορα και οι δικοί σου θα έχουν ανησυχήσει. Ειλικρινά περίμενα να είσαι πιο προσεχτικός. Δεν είναι δυνατόν να ξεχνάς έτσι απλά την κρυψώνα του απαγωγέα της αδερφής σου!》 Το σώμα της τρέμει διαρκώς και η ίδια σφίγγει το πανωφόρι της επάνω στο σώμα της. Με την κάθε ανάσα που παίρνει ένα μικρό συννεφάκι εμφανίζεται μπροστά της.
《Αν δεν γκρίνιαζες όλη την ώρα ίσως να την βρίσκαμε γρηγορότερα. Εκτός από το να μουρμουρίζεις μπορείς να ψάξεις ξέρεις!》 Σταματούν για ακόμη μια φορά κουρασμένοι. Τα πολλά ρούχα που τους κρατούν ζεστούς εμποδίζουν το δύσκολο έργο τους.
《Ψάχνουμε από χθες το μεσημέρι!! Έκτορα αυτή είναι η πέμπτη φορά που βλέπω αυτό το πελώριο δέντρο και κάθε φορά σταματάμε σε αυτό. Παραδέξου πως δεν είναι εδώ και πάμε παρακάτω!》 Μέσα του ξέρει πως έχει δίκαιο. Κατεβάζει το κεφάλι του και της ανοίγει τον δρόμο. 《Επιτέλους. Ώρα να πάμε στο παρακάτω!》 Προχωρά με πείσμα καθώς προσπερνά ακόμη πιο γρήγορα τα δέντρα. Ο Έκτορας μετά βίας ακολουθεί τα βήματα της και έτσι καταλήγουν να τρέχουν μέσα στο δάσος.
《Στάσου! Εδώ είναι!》 Φωνάζει ο νεαρός στην Καλλιόπη και εκείνη σταματά απότομα παίρνοντας βαθιές ανάσες και σκουπίζοντας τον ιδρώτα από το πρόσωπο της. Το τελευταίο που θέλει είναι ο ιδρώτας να κολλήσει πάνω της και να αρρωστήσει!
《Αυτό θα μου το πληρώσεις Ιωάννου!》Λέει αστιευόμενη η νεαρή κοπέλα και έπειτα παρατηρεί πως στο έδαφος υπάρχουν αποτσίγαρα και πατημασιές που άνετα θα μπορούσαν να είναι του Αλέξη. 《Είδες; Ήταν εδώ, δεν μπορούσε να επιτεθεί και πήγε σπίτι του για να καταστρώσει ένα σχέδιο. Βγάζει νόημα.》 Η Καλλιόπη εξηγεί στον Έκτορα καθώς πίνει νερό.
《Ο Αλέξης δεν καπνίζει. Όπως είπες ψάχνουμε πολλές ώρες και οι πατημασιές είναι φρέσκες, πολύ φρέσκες. Αποκλείεται να είναι του Αλέξη. Κάποιος άλλος ήταν εδώ. Πιθανόν αυτός που έχει τον Αλέξη.》Ο Έκτορας διαπιστώνει έντρομος και κοιτάζει γύρω του με το αίσθημα του φόβου και της αδρεναλίνης να φτάνουν στα ύψη.
《Γιατί να έρθει εδώ;》 Ρωτάει μπερδεμένα η Καλλιόπη και σκύβει να ελέγξει το έδαφος. Οι πατημασιές είναι όντως φρέσκες!
《Γιατί είναι εδώ κοντά!》 Η Καλλιόπη γουρλώνει τα μάτια της και προσπαθεί να μιλήσει μάταια. Σηκώνει το χέρι της πριν βγάλει μια κραυγή, το τελευταίο πράγμα που ακούει ο Έκτορας πριν λιποθυμήσει από ένα βαρύ χτύπημα στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Ο άντρας σηκώνει τον Έκτορα και η Καλλιόπη το βάζει στα πόδια. Τρέχει σαν σίφουνας μα ο άντρας δεν κάνει τον κόπο να την σταματήσει. Άλλωστε είναι μια κοπέλα, από την ταραχή της δεν θα θυμάται καν το πρόσωπο του. Οι γυναίκες είναι αδύναμες και απερίσκεπτες, δεν χρειάζεται να ανησυχεί για την συγκεκριμένη.
Είναι αδύναμη εφόσον είναι γυναίκα και δεν έχει το θάρρος να το πει στην αστυνομία. Σε αυτό έχει δίκαιο. Εκτός από την αστυνομία όμως υπάρχουν και άλλα πρόσωπα που θέλουν να βοηθήσουν και αυτά θα δώσουν την λύση.
Ο άντρας μεταφέρει τον Έκτορα στο υπόγειο που έχει εγκλωβισμένο και τον Αλέξη. Τον βάζει στο ίδιο κελί με τον αστυνομικό και κλείνει με δύναμη την σιδερένια βαριά πόρτα και αφού την κλειδώνει, απομακρύνεται με βήματα βαριά.
《Έκτορα;》 Ο αστυνομικός ταρακουνάει τον φίλο του με νεύρο και απογοητεύεται καθώς παρατηρεί πως είναι ακόμα αναίσθητος. Έπειτα αρχίζει να τον χαστουκίζει ελαφρώς και να τον γαργαλάει μέχρι που ένα χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη του Έκτορα.
《Αν με ξαναχτυπήσεις θα σου σπάσω το σαγόνι!》 Λέει καθώς σηκώνεται και τινάζει τα ρούχα του.
《Τι συνέβη Έκτορα; Πως σε βρήκε;》 Τα μάτια του Αλέξη φανερώνουν ανησυχία και απαισιοδοξία.
《Εγώ και η Καλλιόπη σε ψάχναμε. Καταλάβαμε πως μετά την φωτιά κάτι δεν πήγαινε καλά. Φτάσαμε έξω από την αποθήκη σχεδόν και είδαμε αποτσίγαρα με φρέσκες πατημασιές. Μπορεί να καπνίζεις μια στο τόσο αλλά αποκλείεται να έκανες τόσα πολλά τσιγάρα σε τόσες λίγες ώρες. Τότε ήρθε αυτός. Η Καλλιόπη γλίτωσε.. ελπίζω να το πει σε κάποιον έμπιστο.》Εξηγεί κατάκοπος ο Έκτορας και παίρνει την θέση του Αλέξη στο σκονισμένο πάτωμα.
《Καταλαβαίνεις πως οι μόνες που έμειναν είναι η Πηνελόπη και η Καλλιόπη ε; Δεν έχουμε άλλους συμμάχους. Ήμασταν πέντε και έμειναν δύο. Τι θα κάνουν δύο γυναίκες που δεν έχουν ιδέα από τέτοιες καταστάσεις;》 Οι δύο άντρες μοιράζονται μια ανήσυχη ματιά.
《Ας ελπίσουμε πως θα έρθουν να μας σώσουν. Ή να σώσουν την Ιφιγένεια. Πόσο θα μείνουμε εδώ;》Αναρωτιέται φωναχτά ο Έκτορας και το βλέμμα του καρφώνεται στον απέναντι τοίχο.
《Θα μείνουμε εδώ μέχρι να φύγει ο Νέιθαν με την Ιφιγένεια στο εξωτερικό. Οπότε βολέψου.》 Ο Έκτορας δακρύζει και κλωτσάει τον τοίχο νευριασμένος.
《Θα τον πιάσω και θα τον πνίξω με τα ίδια μου τα χέρια. Το ορκίζομαι και ας είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνω. Θα τον σκοτώσω και θα κοιτώ μέσα στα μάτια του για να το απολαύσω ακόμα παραπάνω. Όταν θα πεθάνει θα ησυχάσω Αλέξη. Μόνο τότε.》 Ο Αλέξης ξεφυσάει και χτυπάει φιλικά τον ώμο του φίλου του.
《Θα βρούμε μια λύση, στο υπόσχομαι.》 Δίνουν τα χέρια και χαμογελούν απαλά.
Θα βρουν άραγε την λύση μέσα σε δυόμιση μέρες; Ας το ελπίσουμε γιατί μόνο τόσο έχουν. Άντε αγόρια σκεφτείτε γιατί ο χρόνος κυλά.
Αυτό ήταν το κεφάλαιο για σήμερα ❤
Ελπίζω να σας άρεσε 😊
Αφήστε ένα σχόλιο για να ξέρω την γνώμη σας😈
🌹Ίνα🌹
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top