104 ώρες μέχρι το τέλος

Ο Αλέξης ακολουθεί την διαδρομή που το έδωσε ο άντρας στο αναπηρικό καροτσάκι. Θυμάται ακριβώς τα λόγια του άντρα αλλά η διαδρομή μοιάζει με λαβύρινθο.

Κάθε στενό μοιάζει με το άλλο και έχεις την αίσθηση ότι απλά κάνεις κύκλους. Ο Αλέξης βγάζει το κινητό του και παρατηρεί πως το σήμα είναι νεκρό. Τώρα οφείλει να αγωνιστεί μόνος του.

Σκέφτεται πως έχει χρόνο διότι ο Νέιθαν θα διστάσει να μετακινήσει την Ιφιγένεια εφόσον όλη η αστυνομία τον ψάχνει. Ο Αλέξης περπατά στα στενά μετρώντας τα βήματα του και τον αριθμό του κάθε στενού.

Θυμάται την φωτογραφία της Ιφιγένειας, τον πόνο της μητέρας της, την αδιαφορία του πατέρα της, το κλάμα της αδερφής της, το ενδιαφέρον του αδερφού της και πεισμώνει.  Πείθεται ακόμα περισσότερο και στις φλέβες του κυλά η θέληση, η ελπίδα, το "πρέπει" και το "θέλω". Έχει μέσα του ένα καινούργιο συναίσθημα το οποίο δίνει το κίνητρο και την ενέργεια που χρειαζόταν.

[...]

Στο μεταξύ ο Έκτορας ψάχνει τον Αλέξη με την βοήθεια της Καλλιόπης. Έχουν επισκεφθεί το αστυνομικό τμήμα, το αγαπημένο εστιατόριο του Αλέξη καθώς και την καφετέρια που συχνάζει αλλά δίχως αποτέλεσμα. Κανένας δεν τον έχει δει κάπου και το τηλέφωνο του έχει τεθεί εκτός λειτουργίας. Εν τέλει παίρνουν τηλέφωνο την Εύη έχοντας την ελπίδα να την βρουν μαζί του. Όμως το τηλέφωνο της νεαρής κοπέλας είναι επίσης κλειστό.

《Μα πως γίνεται να μην ξέρει κανείς που μένει αυτός ο άνθρωπος; Αστυνομικός είναι όχι μυστικός πράκτορας!》 Σχολιάζει νευριασμένη η Καλλιόπη ενώ επιμένει να καλεί στο τηλέφωνο του.

《Δεν αποτέλεσε ποτέ χρήσιμη πληροφορία. Άλλωστε δεν υπήρχε περίπτωση να πάμε από το σπίτι του εκτός αν όντως συνέβαινε κάτι απίστευτα σημαντικό 》 Της εξηγεί ο Έκτορας σε μια προσπάθεια να την ηρεμήσει.
《Α δηλαδή το ότι ένας ψυχοπαθής μπορεί να τον κυνηγήσει δεν είναι καθόλου σημαντικό. Άλλωστε κάνει απλώς την δουλειά του ε; Εγώ πάντως θεωρώ πως δεν κάνει απλώς την δουλειά του! Έχει δεθεί με την οικογένεια σας και ρισκάρει κάθε λεπτό την ζωή του! Έχει συνδεθεί με αυτήν την υπόθεση! Ο Νέιθαν είναι ικανός να τον βγάλει από την μέση μόνο και μόνο επειδή τον κυνηγάει χωρίς λεπτό ξεκούρασης και εσύ λες πως δεν είναι σημαντικός;》Ο τόνος της φωνής της είναι δυνατός και η αλήθεια πονάει πολύ τον Έκτορα ο οποίος την κοιτάζει γεμάτος θυμό, έχει σταυρώσει τα χέρια του και έχει σηκώσει το τείχος του εγωισμού του.

《Εγώ δεν θεωρώ πως κάνει κάτι άλλο. Απλά κάνει την δουλειά του》Απαντά χωρίς να το πιστεύει θέλοντας μόνο να δώσει τροφή στον εγωισμό του για να μην τον εγκαταλείψει οριστικά.
《Αν έκανε απλώς την δουλειά του δεν θα έφτανε σε αυτό το αποτέλεσμα. Θα έκανε ό,τι έκαναν και οι υπόλοιποι. Θα έκανε μια δυο περιπολίες την μέρα, θα έβλεπε δύο φορές την υπόθεση, θα έψαχνε για μάρτυρες και τέλος!  Προφανώς για σένα είναι δύσκολο να παραδεχτείς πως πιστεύεις ότι ζει επειδή αυτός βρίσκεται εκεί έξω κάθε μέρα!》Η Καλλιόπη στέκεται μπροστά του και φωνάζει στο πρόσωπο του με όλη της την ένταση προκαλώντας πολλούς περαστικούς να τους κοιτάξουν.

《Νομίζω πως ξεφεύγουμε τώρα. Τα λες πάνω στον θυμό σου.》Απαντά σταστισμένος.
《Νομίζω πως είναι μάταιο να παλεύω με τον εγωισμό σου. Προφανώς είκοσι έξι χρόνια τώρα του έχεις δώσει τόση τροφή που δεν μπορεί να πληγωθεί από τίποτα. Ούτε καν από την αλήθεια, την λογική και την αντικειμενικότητα. Εύχομαι κάποια στιγμή να τα καταφέρεις να τον αδυνατήσεις 》Γυρίζει να φύγει  συγχυσμένη αλλά την εμποδίζει το δυνατό του κράτημα το οποίο την φέρνει σε απόσταση αναπνοής από εκείνον. Τα χείλη του ενώνονται με τα δικά της και η Καλλιόπη παγώνει με αυτή του την κίνηση. Εν τέλει ενδίδει στο φιλί και το μετατρέπει σε ένα πιο άγριο, πιο απαιτητικό.

《Μου αρέσει η συμπεριφορά σου, ο χαρακτήρας σου, η εμφάνιση σου, ο τρόπος που με αντιμετωπίζεις, που μου μιλάς απότομα, που μου τα χώνεις χωρίς να έχεις τύψεις. Καλλιόπη.. δεν είσαι σαν τις άλλες που κρίνουν με βάση την εξωτερική εμφάνιση, που τους ενδιαφέρει το σώμα μου και όχι ο χαρακτήρας μου, όχι ο εγωισμός μου. Είσαι ξεχωριστή και επιτέλους βλέπω κάποια που ταιριάζει απόλυτα με εμένα. Που μαζί φτιάχνουμε το τέλειο ζευγάρι. Έχεις αυτά που δεν έχω και έχω αυτά που δεν έχεις εσυ. Ίσως τα περισσότερα να είναι αρνητικά και ίσως να μην βρίσκεις κάποια αιτία αλλά.. Καλλιόπη θέλεις να γίνεις το κορίτσι μου;》Ο Έκτορας την κοιτάζει στα μάτια και έχει τυλίξει τα στιβαρά του χέρια γύρω της.

《Μα.. Έκτορα σε ξέρω μόνο λίγες μέρες..》
《Και ποιος είπε ότι ερωτεύεσαι με βάσει το χρόνο; 》Ένα λαμπερό χαμόγελο στολίζει τα χείλη του.
《Δεν ξέρω τι να πω..》Ψιθυρίζει σαστισμένη.
《Είναι ένα ναι ή ένα όχι. Δεν είσαι σαν τις άλλες. Είσαι μοναδική.. και αν δεν το πιστεύεις απλά άκου, νιώσε, κοίτα με στα μάτια και θα καταλάβεις αν λέω αλήθεια ή αν ψεύδομαι. Και αν βρεις ένα ίχνος ψέματος, ένα ίχνος κοροϊδίας ή γέλιου, χαστούκισε με, φτύσε με και φύγε.》Η Καλλιόπη τον κοιτάζει στα μάτια και διακρίνει ειλικρίνεια και αγάπη εξαιτίας της καθαρότητας και της λαμπρότητας των ματιών του.
《Δέχομαι》 Η απάντηση της ξαφνιάζει τον Έκτορα ο οποίος την σηκώνει στη αγκαλιά του και της φιλάει το μέτωπο.

《Σου υπόσχομαι πως δεν θα σε απογοητεύσω. Σου υπόσχομαι πως αν και σε γνωρίζω μόλις δύο μέρες  θα μείνω μαζί σου χρόνια. Χρόνια ολόκληρα και δεν θα σε χωρίσω αν δεν το κάνεις εσύ. Αλλά ας αρχίσουμε από το ναι που μου είπες.. αυτό μου αρκεί.》 Η Καλλιόπη τον κοιτάζει κατάματα γεμάτη χαρά και έρωτα -ίσως και ενθουσιασμό αλλά ποιος μπορεί να το διακρίνει αυτό;

《Πάμε να βρούμε τον Αλέξη.. να βρούμε την αδερφή σου και μετά μπορούμε να συνεχίσουμε ναι;》Του χαλάει τα μαλλιά και τον προσπερνά αναγκάζοντας τον να την ακολουθήσει.

[... ]

102 ώρες μέχρι το τέλος

Η Εύη ξυπνά στο υπέρδιπλο κρεβάτι του Αλέξη σχεδόν γυμνή. Αμέσως σηκώνεται και κοιτάζει με φρίκη το δωμάτιο, το κρεβάτι, τον χώρο. Στο διπλανό κομοδίνο στέκονται δύο άδεια μπουκάλια κρασί ενώ κάτω είναι αφημένα και τα ρούχα του Αλέξη.

Η Εύη ντύνεται σε δευτερόλεπτα και συγυρίζει το δωμάτιο προσπαθώντας να θυμηθεί αν έκανε κάτι με τον Αλέξη εξαιτίας του ποτού. Σταγόνες ιδρώτα κυλούν στο πρόσωπο της οι οποίες πολύ γρήγορα αναμειγνείονται με δάκρυα. Η απόγνωση έχει φωλιάσει μέσα της και ανοίγει το κινητό της για να ζητήσει βοήθεια.

Παρατηρεί πως έχει δύο αναπάντητες από τον Έκτορα αλλά δεν καλεί πίσω. Διστάζει και φοβάται. Αν έμαθε για τον Νέιθαν; Αν έμαθε για τις χθεσινές περιπέτειες με τον Αλέξη;

Η Εύη κουμπώνει το δερμάτινο πανωφόρι της και βγαίνει έξω χωρίς να τσιμπήσει κάτι. Με γρήγορα βήματα προσπαθεί να φύγει, να απομακρυνθεί και να πάει στο πιο ασφαλές μέρος στον κόσμο, το σπίτι της. Η σκέψη της όμως ταξιδεύει στον Νέιθαν.

Σίγουρα θα πήγε στην αποθήκη για να τσεκάρει την Ιφιγένεια. Ο Αλέξης όμως; Φαίνεται να έφυγε πρωί άρα έχει κάποιο στοιχείο. Τι και αν ανακάλυψε την αποθήκη και πηγαίνει προς αυτή την στιγμή που το σκέφτεται;

Σταματάει ένα ταξι και δίνει την διεύθυνση μιας ξεχασμένης στάσης. Κάθε λίγο δίνει εντολή στον οδηγό να πάει πιο γρήγορα, να αυξήσει κι άλλο την ταχύτητα. Όταν τελικά φτάνει του δίνει το πρώτο χαρτονόμισμα που βρίσκει και κατεβαίνει από το ταξί τρέχοντας.

Πρέπει να προλάβει. Πρέπει να είναι εκεί για να βοηθήσει τον αγαπημένο της, τον πατέρα του παιδιού της, τον άντρα που της σημάδεψε την ζωή,  τον απαγωγέα της. Εισέρχεται μέσα στο δάσος, στα πράσινα δέντρα με τους γέρικους και στιβαρούς κορμούς τους. Προσπαθεί να θυμηθεί την κοντινότερη έξοδο. Εκεί από όπου θα έρθει ο Αλέξης για να πιάσει τον Νέιθαν και να τον οδηγήσει στην φυλακή.

Κανείς δεν πρέπει να μάθει που είναι η αποθήκη διότι κινδυνεύει εκείνος και η Εύη θα κάνει τα πάντα για να τον προστατέψει, θα δώσει ακόμη και την ίδια της την ζωή αν χρειαστεί.

Περπατά με το σώμα της ορθωμένο, τις αισθήσεις της ξύπνιες και το μυαλό της σε επιφυλακή. 
《Εύη;》Ακούει την γεμάτη έκπληξη φωνή του Αλέξη και τον κοιτάζει με ντροπή. 《Τι θες εσύ εδώ;》

Αυτό ήταν για σήμερα ❤

Ελπίζω να σας άρεσε❤

Αφήστε μου ένα σχόλιο με την γνώμη σας για να ξέρω αν σας αρέσει ❤

Bye❤

🌹INA🌹