Έπειτα από έναν ανήσυχο ύπνο γεμάτο όνειρα και εφιάλτες η Ιφιγένεια αποφασίζει να ξυπνήσει.

Κοιτάζει το ρολόι και κατσουφιάζει μόλις βλέπει πως έχει ακόμα δύο ώρες για να πάει στο καινούργιο λύκειο.

Όμως δεν πτοείται. Μπαίνει στο μπάνιο και γεμίζει την μπανιέρα με ζεστό νερό. Βυθίζει το κορμί της μέσα και απολαμβάνει αυτήν την χαλάρωση.

Δεν έχει  σκεφτεί τι θα φορέσει. Δεν την ενδιαφέρουν τόσο τα ρούχα.

Ίσως να βάλει φούστα.. μα είναι πολύ επίσημη. Πάλι θα καταλήξει στο αγαπημένο της τζιν με την άσπρη μπλούζα χωρίς στάμπες.

Κάνοντας όλες αυτές τις σκέψεις παρατηρεί πως το νερό είναι πια κρύο. Βγαίνει από την μπανιέρα, βάζει πάλι τις πιτζάμες της και πιάνει το πιστολάκι. Στεγνώνει προσεκτικά τα μαλλιά της και έπειτα τα αφήνει κάτω.

Έχουν  πάντα αυτό το σπάσιμο που τα κάνουν ιδιαίτερα.

Πηγαίνει μπροστά από την ντουλάπα της, την ανοίγει και κοιτάει τα ρούχα. Ίσως να κάνει την αλλαγή.. ίσως να μην φορέσει τα ίδια ρούχα με πέρυσι.

Τελικά διαλέγει  ένα μαύρο τζιν με σκισίματα στα γόνατα και από πάνω διαλέγει  μία κοντή γκρι μπλούζα που λήγει  λίγο πριν την  κοιλιά της. Τέλος φοράει τα μαύρα παπούτσια της και πηγαίνει στο μπάνιο.

Τώρα πρέπει  να δει τι θα άλλο θα αλλάξει στην εμφάνιση της. Απλώνει λίγο μέικ απ στο πρόσωπο και τον λαιμό της, βάζει μάσκαρα και μολύβι στα μάτια της και διαλέγει ένα ροζ κραγιόν για τα χείλη της. Ψεκάζει την ιδιαίτερη κολώνια της και κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέφτη. Επιτέλους αισθάνεται  διαφορετική.

Βγαίνει από το μπάνιο και αρπάζει την μαύρη τσάντα της. Αμέσως μετά κατεβαίνει στον πρώτο όροφο και βγάζει το κινητό της από τον φορτιστή.

《Μαμά εγώ πρέπει να φύγω.》Φωνάζει στην μαμά της που μαγειρεύει στην κουζίνα.

Εκείνη μόλις το ακούει την πλησιάζει και της χαμογελά.
《Βρε βρε για δες ποια βάφτηκε. Καλή αρχή μικρή μου》Λέει και την αγκαλιάζει σφιχτά. 《Σίγουρα δεν θες να σε πάει ο Έκτορας;》

《Ναι μαμά. Άφησε τον να κοιμηθεί.》Δεν θα έκανε ξανά το ίδιο λάθος. Πέρυσι την πήγε ο Έκτορας και αγριοκοιτούσε κάθε παιδί που την πλησίαζε.

《Εντάξει. Θα τα πούμε όταν γυρίσεις.》Της απαντά γλυκά. Η μαμά της Ιφιγένειας, Ηλέκτρα, έχει τα ίδια ξανθά μαλλιά  και γαλάζια μάτια με εκείνη. Μα πλέον τα έχει βάψει επειδή δεν άρεσαν στον άντρα της. Μοιάζει τόσο πολύ με την κόρη της. Τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.

《Αντίο!》Η Ιφιγένεια αρπάζει μερικά κέρματα από το πορτοφόλι της μαμά της και βγαίνει από το σπίτι.

Παίρνει μία βαθιά ανάσα και ξεκινά να περπατά για το λύκειο.

Είναι αρκετά κοντά από το σπίτι της οπότε περπατά αργά. Κοιτάζει τα δέντρα και τον μπλε ουρανό που σκεπάζει τις στέγες των σπιτιών. Το βλέμμα της κατεβαίνει στον δρόμο. Διάφορα αμάξια, κόκκινα, λευκά, μαύρα, μπλε,γκρι, το ένα πίσω από το άλλο περιμένοντας το φανάρι να γίνει πράσινο.

Άνθρωποι πεζοί περπατούν βιαστικά άλλοι για να πάνε στις δουλειές τους και άλλοι να πάνε για ψώνια.

Της αρέσει πολύ το μέρος που μένει. Όλα έχουν μια τάξη, γνωρίζει σχεδόν όλους τους ανθρώπους μα ποτέ δεν χαιρετάει.

Κάνει μία στάση στον φούρνο. Μπαίνει μέσα και κοιτάζει επίμονα τα ράφια με τα γλυκίσματα. Όταν έρχεται η σειρά της διαλέγει ένα ντόνατ με σοκολάτα, πληρώνει και βγαίνει έξω.

Κάνει πιο πέρα και βάζει προσεκτικά το πολύτιμο φαγητό της στην τσάντα της. Από τον απέναντι δρόμο ένας άντρας έχει καρφώσει τα μάτια του πάνω της.

Είναι καινούργιος εδώ, έχει έρθει για δουλειά και δεν γνωρίζει κανέναν. Δεν έχει γνωστούς ούτε είναι διατεθειμένος να κάνει. Έχει έρθει με ελάχιστους στόχους.

Η Ιφιγένεια νιώθει πως κάποιος την κοιτάζει μα όταν γυρίζει το κεφάλι της δεν βλέπει κάτι διαφορετικό.

Θα είναι η ιδέα μου. Τόσα βιβλία περιπέτειας και τρόμου δεν μου κάνουν καλό.. σκέφτεται.  Συνεχίζει  τον δρόμο της για το σχολείο. Καθώς προχωράει κοιτάει την μεγάλη σκιά της και γελά επειδή γνωρίζει ότι είναι κοντή.

Είναι 1,58 και πηγαίνει πρώτη λυκείου. Δεν έχει θέμα όμως εφόσον πιστεύει ότι οι κοντές είναι γλυκιές και εύκολα μπορούν να κάνουν άλλα πράγματα.

Λίγα βήματα ακόμα και παρατηρεί το τριόροφο γκρι σχολείο της. Έχει μία μεγάλη αυλή με πολλά παγκάκια, γήπεδο του βόλεϊ, του μπάσκετ και του ποδοσφαίρου.

Περνάει την πύλη του σχολείου και κοιτάζει εντελώς χαμένη το γύρω περιβάλλον της. 

Τόσο μεγάλη έκταση καλυμμένη με μαθητές. Αγόρια και κορίτσια.

Όλοι είναι χωρισμένοι σε παρέες και σχολιάζουν τις στυλιστικές επιλογές των άλλων. Τα αγόρια κοιτάζουν τα προκλητικά ντυμένα κορίτσια σκεπτόμενοι να κάνουν κάποια κίνηση.

Αντίθετα  αυτή βρίσκεται στην άκρη παρατηρώντας αγχωμένη κάθε λεπτομέρεια. Πρέπει να έχει αυτοπεποίθηση εάν θέλει να πετύχει.

Παίρνει μία βαθιά ανάσα και περπατά με το κεφάλι ψηλά, με τα μάτια της να ρίχνουν διακριτικές ματιές στο πλήθος ώσπου φτάνει σε ένα άδειο παγκάκι. Αφήνει απαλά την τσάντα της και κάθεται ήρεμη.

Βαθιά μέσα της ελπίζει να κάνει κάποια φίλη. Ρίχνει μία ματιά γύρω της. Στα περισσότερα παγκάκια κάθονται παρέες.

Σε κάποια παγκάκια μαζεμένα μάλιστα κάθονται τα λεγόμενα  "κακά" αγόρια με κορίτσια να τους κάνουν παρέα.

Δεν ήθελε παρτίδες μαζί τους. Έχει ακούσει από πολλές κοπέλες πόσο έχουν υποφέρει εξαιτίας τους, πόσο έχουν πληγωθεί. Έχει ακούσει από αδύναμα αγόρια να μιλούν για την απίστευτη κακία τους.

Μα εκείνη μένει έξω από αυτά.

Αν όμως την πλησιάσει κάποιος από αυτούς δεν θα απομακρυνθεί. Γιατί πρέπει να σκέφτεται διαφορετικά. Πρέπει να είναι διαφορετική. Πρέπει να είναι μία καινούργια προσωπικότητα.

Οπότε απλώς κάθεται στο παγκάκι και ρίχνει κλεφτές ματιές γύρω της. Ακόμη κοιτάζει την πύλη μ' ένα ερώτημα να την βασανίζει:

Θα βρει ποτέ φίλες;

* Αυτό ήταν για σήμερα ❤

Περιμένω να δω τις γνώμες σας 😘😘

Ακόμα είναι τα αρχικά κεφάλαια μα σε λίγο καιρό θα αρχίσει η δράση 😊

🌟Ina 🌟