Κεφάλαιο 27ο

Η απόφαση είχε παρθεί. Καιρός να εκτελεστεί.

[...]

Τα μάτια του απαγωγέα της ταξιδεύουν στο κορμί της. Εδώ και μέρες η κοπέλα είναι αναίσθητη. Δεν ξυπνά, δεν αντιδρά, δεν ξέρει καν αν ζει. Κάπου κάπου ελέγχει το σφιγμό της και με κόπο ακούει την αδύναμη και μικρή της καρδιά να πάλλεται.

Όμως δεν ξυπνάει και πολλές ερωτήσεις κατακλύζουν το μυαλό του. Γιατί να μην θέλεις κάποιος να ζήσει; Για ποιον λόγο να επιθυμεί και να αγωνίζεται για το αντίθετο; Τι την κρατάει πίσω; Τι βλέπει αυτήν την στιγμή;

Και βέβαια η ζωή είναι ωραία, αλλά εκείνη δεν το βλέπει. Ποτέ δεν θα το δει διότι εμπιστεύεται άτομα με άσχημο χαρακτήρα, άτομα τα οποία δεν ξέρει. Δεν επιθυμεί να βασιστεί στους κοντινούς της ανθρώπους. Δεν επιθυμεί να σταθεί στα πόδια της και να αποδείξει σε όλους ότι μπορεί. Και όλα αυτά γιατί φοβάται, γιατί διστάζει, γιατί νιώθω άβουλη και αδύναμη.

《Θέλω!!》Πετάγεται προς τα πάνω. Το σώμα της σηκώνεται από το παγωμένο δάπεδο, στέκεται ολόισιο και ο αδύναμος κορμός της φαντάζει πλέον δυνατός, αναζωογονημένος. Αλλά και η ψυχολογία της έχει αλλάξει. Τα μάτια της φανερώνουν ελπίδα και θέληση. Και αυτό ακριβώς νιώθει.

《Δεν περίμενα ότι θα τα κατάφερνες!》Απαντά ειρωνικά ο απαγωγέας αν και μέσα του η  ανακούφιση τον κατακλύζει. Εκτός από το ότι ενδιαφέρεται για την Ιφιγένεια -με τον δικό του τρόπο- δεν θα μπορούσε να δεχτεί ότι ένα ανήλικοι κορίτσι πέθανε στα χέρια του και μάλιστα μετά από ένα μεγάλο ηλεκτροσόκ.

《Θέλω να ζήσω. Θέλω να ζήσω Νέιθαν!》Τα μάτια της καρφώνουν τα δικά του και προσπαθεί να του μεταδώσει την χαρά και την αποφασιστικότητα.
《Δεν αμφιβάλλω ψυχή μου.. θα ζήσεις.》Της χαμογελάει και της προσφέρει ένα ζεστό χάμπουργκερ με ζουμερές πατάτες.

Η Ιφιγένεια χωρίς άλλη σκέψη καταβροχθίζει το φαγητό της.
《Τώρα πες μου. Τι έβλεπες όση ώρα κοιμόσουν;》Η Ιφιγένεια για μια στιγμή παγώνει. Καταπίνει με κόπο την μπουκιά της και έπειτα κοιτάζει κάτω ως ένδειξη ντροπής.

《Τι θα έπρεπε να βλέπω;》 Απαντά ταπεινά στον Νέιθαν ενώ τα μάτια της προσπαθούν να βρουν μια έξοδο.

《Οι άλλες κοπέλες συνήθως βλέπουν εφιάλτες με μένα. Όμως εσύ δεν το έκανες αυτό. Άργησες να συνέρθεις. Κάτι σε κρατούσε εκεί. Δεν ήσουν ταραγμένη. Το σώμα σου δεν έκανε συσπάσεις. Το χαμόγελο σου την ώρα που ξύπνησες σε πρόδωσε. Πες μου. Προς τι η θέληση για ζωή και η ελπίδα; 》 Σηκώνεται και πηγαίνει μπροστά της με βήμα αργό και βαρύ. 《Θα φύγεις μόνο όταν και αν σου το επιτρέψω! Δεν έχεις καμία εξουσία εδώ!》Είτε δεν ανεβάζει ιδιαίτερα τον τόνο της φωνής του είτε η Ιφιγένεια είναι υπερβολικά ζαλισμένη για να το αντιληφθεί. 

《Σε ρωτάω μια τελευταία φορά. Τι έβλεπες Ιφιγένεια και σε κρατούσε εκεί;》  Αυτή την φορά ο τόνος του είναι φιλικός, πρόσχαρος και ήρεμος. Τα χαρακτηριστικά του δεν είναι άγρια και τα μάτια του επιτέλους δείχνουν ένα συναίσθημα:  κατανόηση.

《Είδα το μέλλον.. δηλαδή ένα μέλλον που.. θα.. ήταν πραγματικό μόνο αν πέθαινα.. ή κάτι τέτοιο. Προκάλεσα μεγάλο πόνο στους δικούς μου Νέιθαν. Όλοι τους αυτοκτόνησαν. Δ- Δεν είμαι άξια να τους ενώσω και πάλι. Αν ήμουν τότε θα βρισκόμουν με εκείνους. Εκεί ψηλά..》 Δάκρυα κυλούν στα ροδαλά μάγουλα της, το ένα μετά το άλλο, χωρίς σταματημό. 

《Μην το ξαναπείς αυτό! Υπάρχει λόγος που γεννήθηκες.》 Ο Νέιθαν γονατίζει κοντά της και της σκουπίζει τα δάκρυα ακόμη και αν αυτά επιμένουν να βγαίνουν στην επιφάνεια.

《Είσαι καλός.. γιατί;》 Η Ιφιγένεια τον κοιτάζει στα μάτια.

《Γιατί μετά από όλα αυτά θες να μιλήσεις σε κάποιον. Γιατί έχω ανάγκη να μιλήσω, έχω ανάγκη έναν άνθρωπο. Και..εσύ είσαι ένας από αυτούς. Όσο και να έψαχνα δεν θα έβρισκα ποτέ μια κοπέλα σαν εσένα. Ξέρεις.. θα μπορούσα να τα είχα αφήσει πίσω όλα αυτά. Να είχα γίνει όντως ο ήρωας περαστικός σου. Το προσπάθησα αλήθεια. Αλλά κάθε λεπτό, μόλις έκλεινα τα μάτια μου σε έβλεπα. Έφευγες, έκλαιγες, πληγωνόσουν από όλους αυτούς. Και ήθελα να ήμουν εγώ αυτός που θα στο προκαλούσε αυτό! Είμαι τρελός, δεν αντιλέγω. Κάθε μέρα νιώθω αυτήν την τρέλα να φτάνει όλο και πιο βαθιά. Να ρέει στο αίμα μου, να παραβιάζει τον εγκέφαλο μου και να εισβάλλει στην ψυχή μου. Και μου αρέσει πολύ, δεν μπορώ να πω. Λατρεύω την τρέλα, ειδικά όταν αυτή μου δίνει ιδέες. Κάκιστες ιδέες.》  Ένα γλοιώδες χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη του και η Ιφιγένεια ανοίγει τα μάτια της από φόβο.

《Όπως κατάλαβες θα είσαι η πρώτη που θα βιώσεις τις καινούργιες μου εφευρέσεις. Ελπίζω να ξεπεράσεις εύκολα το σοκ μετά ή απλά θα μάθεις να ζεις με αυτό. Ξέρεις, όπως η Εύη. Αλήθεια αυτή η κοπέλα δεν έχει αρχές και ηθική. Αυτό λατρεύω σε αυτήν. Την μέγιστη αδικία που διαθέτει. Είναι ικανή να βάλει στην θέση της οποιαδήποτε άλλη. Να σκοτώσει, να κρίνει, να τεμαχίσει νεκρό σώμα για να πάρει απλώς την ταυτότητα του ανθρώπου. Όμως ξέρω πως εσύ δεν θα το έκανες αυτό. Γιατί Ιφιγένεια έχεις την καλοσύνη, την συγχώρεση και την αθωότητα μέσα σου. Προσπαθώ να σε αλλάξω αλλά δεν γίνεται. Οπότε δεν μπορείς να χαραμίζεις τον καιρό μου. Μου έχεις προκαλέσει μπελάδες. Ήρθε η ώρα να σου προκαλέσω κι εγώ... μπελάδες που θα διαθέτεις μία ζωή. Δαίμονες που θα θες να ξεφύγεις αλλά δεν θα μπορείς. Δεν θα σου το επιτρέπω. Θα είμαι στα όνειρα σου και θα σε κρατάω ξύπνια, αδύναμη, φοβισμένη. Γιατί αυτή είσαι!》

Η Ιφιγένεια τον κοιτάζει στα μάτια επιβεβαιώντοντας τα προηγούμενα λόγια του. Δεν είχε το κουράγιο να αντιμετωπίσει τους γονείς της, θα έχει το κουράγιο να αντιμετωπίσει αυτόν τον τρελο άντρα;

《Πόσο κακό θα μου κάνεις δηλαδή;》Το σώμα της τρέμει. Εκείνος την κοιτάζει μπερδεμένος.

《Δεν ξέρω μικρή.. από την μία φοβάμαι γιατί είσαι τόσο.. αθώα, απλή και καλοπροαίρετη.. έχεις τόσο όμορφη καρδιά που νιώθω πως γίνομαι καλύτερος.. αλλά..》Ο Νέιθαν την κοιτάζει δακρυσμένος.
《Πρέπει.. πρέπει να το κάνω.. αν όχι θα κάνω κακό σε εμένα.. και δεν πρέπει. Όχι, δεν πρέπει.. δεν πρέπει!》Με το χέρι του χτυπάει το πόδι του τόσο δυνατά που και η Ιφιγένεια μπορεί να νιώσει τον πόνο.

《Τότε κάντο..》Με όσο θάρρος έχει το χέρι της ακουμπάει στο δικό του. 《Κάνε ό,τι χρειάζεται αρκεί να είσαι εσύ καλά. Δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο.》

Η στάση της φαίνεται αληθινή, τα λόγια της στάζουν ευγένεια και σεβασμό. Όμως τα νιώθει όλα αυτά ή έχει αρχίσει να υιοθετεί μια άλλη ταυτότητα;

Τέλος κεφαλαίου

Ελπίζω να σας άρεσε ❤

Αφήστε μου ένα σχόλιο με την γνώμη σας ❤

❤INA❤

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top