Την ίδια στιγμή ο Αλέξης κάλεσε την Πηνελόπη και τον αδερφό της Έκτορα στο αστυνομικό τμήμα. 

Οι τρεις ενήλικοι κάθονται στο γραφείο σιωπηλοί κοιτάζοντας αμήχανα γύρω γύρω. Σήμερα θα έφταναν στο τμήμα οι στολές και οι πλαστές ταυτότητες του 'Νέιθαν' με αποτέλεσμα να βρουν έστω το κίνητρο του ή κάποια συσχέτιση μεταξύ τους.

《Δεν περίμενα να αργήσουν τόσο. Λυπάμαι που σας καθυστερώ. Σίγουρα θα έχετε και άλλα θέματα με τα οποία θέλετε να ασχοληθείτε.》 Απευθύνει τον λόγο στα δύο αδέρφια και κοιτάζει τον Έκτορα με ένα βλέμμα όλο νόημα. 

《Πιστεύω πως τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από το να βρεθεί το τέρας που έχει την αδερφή μας. Όλα τα άλλα δεν έχουν καμία αξία μπροστά σε αυτό.》 Απαντά όλο σύνεση ο ενήλικος αδερφός και κατευθύνει το κεφάλι του στην αντίθετη πλευρά. 

《Ακριβώς. Ό-Όλα τα άλλα είναι υποδεέστερα και ασήμαντα. Είμαστε εδώ επειδή το επιθυμούμε, όχι γιατί δεν έχουμε τίποτα άλλο να κάνουμε και βαριόμαστε!》 Παίρνει τον λόγο η Πηνελόπη αφήνοντας έκπληκτους τους δύο άντρες. 

《Δεν αντιλέγω αλλά τέτοιο καιρό προφανώς θα έχετε και άλλες υποθέσεις. Δεν σας κρύβω ότι θέλω να είστε κοντά στους γονείς σας για να αποφύγουμε δυσχερείς καταστάσεις όπως ο νευρικός κλονισμός. Επίσης δεν θα ήταν καθόλου παράλογο να σας έχει πλησιάσει ο Τύπος και να ζητάει διαρκώς κάποια συνέντευξη. Βλέπετε δεν μπορέσαμε να κρατήσουμε μυστική την υπόθεση. Γνωρίζω πως είναι λάθος μας αλλά εφόσον έγινε επιλέξαμε τουλάχιστον να κρατήσουμε μυστικές τις εξελίξεις.》 Ο Αλέξης αρχίζει να εξηγεί στα αδέρφια πως έχουν τα πράγματα ενώ ο ίδιος εξετάζει ξανά τα στοιχεία.

《Το εκτιμούμε απόλυτα αυτό. Ο Τύπος μας πλησιάζει αλλά πάντα είναι διακριτικός. Προφανώς δεν έχει πολλές πληροφορίες και έτσι δεν μπορεί  να πάρει μια καυστική συνέντευξη από εμάς. Απλά πλησιάζουν όλο και περισσότερο.》 Η Πηνελόπη κοιτάζει έξω με το βλέμμα της να γίνεται νοσταλγικό και λυπηρό.

《Κάποια στιγμή θα σας προτρέψουμε να μιλήσετε μπροστά στις κάμερες φυσικά  για την εξέλιξη της υπόθεσης. Βλέπετε τέτοιοι άνθρωποι αρέσκονται να βλέπουν ανθρώπους να υποφέρουν και τότε εκτιμούν τα θύματα τους λίγο περισσότερο. Πρώτα όμως, πρέπει να συγκεντρώσουμε τα στοιχεία και να δημιουργήσουμε το προφίλ του απαγωγέα.》 Ο Αλέξης προσπαθεί να κρατήσει οπτική επαφή και με τους δύο όμως κανένας δεν φαίνεται να θέλει  να συνεχίσει την συζήτηση. 

Για λίγο ο καθένας είναι βυθισμένος στις δικές του σκέψεις, στον δικό του κόσμο με τα δικά του όρια. Για λίγο μόνο είναι τρεις άγνωστοι σε ένα δωμάτιο ο καθένας με τις δικές του ανησυχίες και τα δικά του 'θέλω' . Για λίγο μόνο οι λέξεις και τα 'πρέπει' δεν έχουν σημασία. Μια εικόνα αρκεί. Η εικόνα τριών ανθρώπων σε ένα δωμάτιο να σκέφτονται κάτι άλλο, κάτι ξένο, να φαίνονται ξένοι σε ένα ίδιο δωμάτιο. 

Αυτήν την κατάσταση την διακόπτει ο βοηθός του Αλέξη ο οποίος κουβαλάει δύο κούτες και τις αφήνει πάνω στο γραφείο. Φοράει γάντια και έπειτα βγαίνει έξω ρίχνοντας ένα συμπνετικό βλέμμα στον Αλέξη.

Ο Αλέξης σηκώνεται και ανοίγει τις κούτες με μια αστραπιαία κίνηση. Από την κούτα βγάζει τις πλαστές ταυτότητες οι οποίες ξεπερνάνε τον αριθμό των δέκα.

《Τόσα πολλά άτομα.. άτομα.. που ποτέ δεν δηλώθηκαν ως αγνοούμενοι εξαιτίας του!》 Ο Αλέξης περνάει το χέρι τους ανάμεσα από τις χρυσές τούφες των μαλλιών του.
《Έχει παραστήσει τον νοσοκόμο, τον γιατρό, τον δικηγόρο, έναν καθηγητή, έναν εργολάβο, έναν μαφιόζο.. έχει γίνει μέχρι και υπάλληλος σε σούπερ μάρκετ!》

Χωρίς να ρωτήσει και γεμάτος αυθορμητισμό ο Έκτορας ανοίγει τις κούτες και βγάζει έξω τις στολές των ανθρώπων.

《Έκτορα!》Φωνάζει σοκαρισμένη η Πηνελόπη και τραβάει τον αδερφό της πίσω στην καρέκλα. Στο μεταξύ ο Αλέξης πασχίζει να κρατήσει την ψυχραιμία του και τοποθετεί τις κούτες κάτω στο πάτωμα.

《Δεν πειράζει Πηνελόπη. Αλλά να μην ξαναγίνει.》Λέει με αυστηρή φωνή ο αστυνομικός και ανοίγει τον υπολογιστή.

《Θα προσπαθήσω να βρω κάποια κοινά στοιχεία όλων αυτών των ανθρώπων για να καταλάβουμε γιατί τους επέλεξε ο απαγωγέας.》Εξηγεί ο Αλέξης και ψάχνει λεπτομερώς τις ταυτότητες.

Μετά από λίγη ώρα και ενώ ο Αλέξης βρίσκεται στην τελευταία ταυτότητα, σηκώνεται όρθιος έχοντας ένα λαμπρό χαμόγελο στο πρόσωπο του.

《Τι έγινε; Βρήκες κάτι;》Ρωτάει ο Έκτορας καθώς σηκώνεται από την καρέκλα του.

《Η αλήθεια είναι πως οι συγκεκριμένοι δεν είχαν σχεδόν τίποτα κοινό. Όμως τότε κατάλαβα. Η εμφάνιση τους! Αν εξαιρέσουμε μικρές αλλαγές όπως το χρώμα των μαλλιών ή το χρώμα των ματιων.. είναι ίδιοι μεταξύ τους!》Ο Αλέξης πληκτρολογεί στον υπολογιστή και βγάζει ένα φύλλο χαρτί.

《Ναι.. και τι με αυτό;》Ρωτάει αδιάφορα η Πηνελόπη.

《Μπορώ να σκιαγραφίσω στο περίπου την εμφάνιση του. Έτσι οι αρχές θα έχουν ένα πρότυπο άντρα να ακολουθήσουν. Έτσι λύνονται πολλά.》Ο Αλέξης παίρνει έναν μολύβι, χαράζει γραμμές, βάζει την σκούρη απόχρωση στα μαλλια, στα μάτια, στα φρύδια και στο μικρό μούσι που πιθανόν να έχει. Χρησιμοποιεί την πιο απαλή απόχρωση στα χείλη και στα αυτιά και κάνει το περίγραμμα με έντονες γωνίες.

Έπειτα σηκώνει το φύλλο και το δείχνει στα δύο αδέρφια.
《Αυτός είναι λοιπόν. Αυτός είναι ο άνθρωπος που ψάχνουμε και με σιγουριά απήγαγε την αδελφή σας!》Αναφωνεί περήφανα ο νεαρός αστυνομικός και αμέσως εκτυπώνει αυτήν την ζωγραφιά.

Έπειτα καλεί και τους υπόλοιπους αστυνομικούς και ετοιμάζεται να αναλύσει την συμπεριφορά του δράστη, κάτι που βοηθάει να εντοπιστεί αυτός και το θύμα.

《Άντρας ηλικιας 25-30.  Άσπρος με τα εξής χαρακτηριστικά. Να θυμάστε ότι μπορεί να φοράει περούκα, να έχει διαφορετική προφορά, να μένει σε κεντρικό σπίτι. Πάντα όμως θα ντύνεται με μαύρα, σκούρα μπλε, άσπρα ή γκρι ρούχα. Η συμπεριφορά του δεν του επιτρέπει να είναι νευρικός ή να αρνείται αμέσως σε κάποια προσφορά. Μερικές φορές το βλέμμα του είναι σκοτεινό και κενό, μπορεί να σκέφτεται κάτι άλλο. Επίσης του αρέσει η τάξη. Στο μυαλό του όλα είναι παρατεταγμένα με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Ακολουθεί και αρέσκεται στην ρουτίνα. Αν κάτι του χαλάσει το πρόγραμμα θυμώνει και αντιδρά. Μόνο ο ίδιος μπορεί να το κάνει αυτό. Έχει ξανά απαγάγει και ακολουθεί ένα μοτίβο: τις πηγαίνει σε ένα σπίτι και μαθαίνει να τις ελέγχει. Έπειτα τις πηγαίνει σε μια αποθήκη και οι κοπέλες περνάνε πολλαπλά βασανιστήρια. Μετά -αν επιζήσουν- τις κρατάει για την ψυχική του απόλαυση. Τέλος τις αφήνει να φύγουν. Ψάξτε για οποιαδήποτε αποθήκη, μακριά και κοντά στην πόλη. Ζητήστε χαρτιά και κάντε έφοδο. Διαταγή από εμένα.》Με έναν χτύπο των χεριών του το πλήθος αστυνομικών διαλύεται και όλοι τρέχουν να εκτελέσουν την διαταγή.

Η Πηνελόπη έχει χωθεί στην αγκαλιά του Έκτορα και δάκρυα βρέχουν το μπουφάν του.
《Όλα θα πάνε καλά μικρή. Όλα θα πάνε καλά. Είμαι εδώ.》Ψιθυρίζει στο αυτί της ο μεγάλος της αδερφός καθώς χαϊδεύει τα μαλλιά της.
《Θέλω να την βρούνε..》Δηλώνει η Πηνελόπη και τον κοιτάζει με μάτια πρησμένα.
《Θα γίνει. Θα δεις, θα την βρούνε. Και θα επιστρέψει σε εμάς. Θα ξαναγίνουμε οικογένεια. Θα προσπαθήσουμε να ξεχάσουμε κάθε καυγά.  Θα σταθούμε δίπλα της και θα την στηρίξουμε. Θα γίνουμε η προστασία της. Θα την βοηθήσουμε να το ξεπεράσει. Γιατί είμαστε η  οικογένεια της. Δεν μας νοιάζει αν ο μπαμπάς δεν είναι εδώ. Σημασία έχει ότι εσύ, εγώ, η μαμά την αγαπάμε. Και θα την αγαπάμε για πάντα. Γιατί είναι η αδερφή μας Πηνελόπη.》Ο στοργικός αδερφός σκουπίζει με προσοχή τα δάκρυα της  μικρής του αδερφής.

《Υποθέτω πως έχεις δίκαιο..》Απαντά αδύναμα και αγκαλιάζει όσο πιο σφιχτά μπορεί το γυμνασμένο του σώμα.

《Συγγνώμη που ενοχλώ παιδιά. Απλώς ήθελα να σας πω.. πως είναι καλύτερα να πάτε σπίτι σας. Ξέρω πως ενδιαφέρεστε και το έχετε δείξει, αλλά καλύτερα να βρίσκεστε κοντά στην μαμά σας αυτήν την ώρα. Για κάθε νέα εξέλιξη θα ενημερώνεστε το συντομότερο δυνατόν. Σας το υπόσχομαι.》Τα δύο αδέρφια νεύουν καταφατικά και ετοιμάζονται για να αποχωρήσουν από το αστυνομικό τμήμα.

《Α και Πηνελόπη.. δεν χρειάζεται να κλαις. Όχι άλλο. Τώρα κερδίζουμε εμείς. Τώρα έχουμε το πλεονέκτημα.》
Η Πηνελόπη κουνάει καταφατικά το κεφάλι καθώς  στηρίζεται στον αδερφό της.
《Θα το έχω υπόψιν μου.》Απαντά αδύναμα και αφού χαιρετιούνται παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής.

[...]

"Τώρα κερδίζουμε εμείς. Τώρα έχουμε το πλεονέκτημα."

Ακούει την γελοία φωνή του δήθεν αστυνομικού και χαμηλώνει την ένταση του μικρού κασετόφωνου.

Ειλικρινά είναι τόσο ανόητοι; Πιστεύουν ότι δεν έχει τρόπο διαφυγής; Δεν έχουν πλεονέκτημα. Ποτέ δεν είχαν και ποτέ δεν θα έχουν. Όμως στάθηκε επιπόλαιος. Άφησε τα ίχνη του να φανούν. Τώρα θα έχει γίνει ο νούμερο ένα καταζητούμενος στην πόλη και φταίει αυτός. Δεν το σταμάτησε όταν έπρεπε. Δεν προστάτεψε τον ίδιο του τον εαυτό. Προτίμησε να πληγώσει το θύμα του και δεν βοήθησε τον εαυτό του. 

Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να βγαίνει έξω. Όχι όταν όλη η πολιτεία ασχολείται μόνο μαζί του. Όχι όταν αυτός είναι ο αδύναμος. 

Με βιαστικές κινήσεις βγαίνει έξω και γίνεται αέρας στους δρόμους της πόλης. Ξέρει τι πρέπει να κάνει και πως να το κάνει. Δεν θα είναι η πρώτη φορά άλλωστε. 

Παίρνει μια ανάσα και εισέρχεται μέσα. Αλκοόλ, καπνός και ιδρώτας είναι οι μόνες μυρωδιές που τρυπώνουν στην μύτη του. Γίνεται ένα με το πλήθος. Οι άλλοι νομίζουν πως χορεύει, αυτός παρατηρεί. Αρπάζει δύο κοπέλες και τις πηγαίνει έξω. Νομίζουν πως είναι πιωμένος, πως θέλει μόνο σωματική επαφή, μακάρι να ήξεραν. 

Ο κρύος τοίχος του απόμερου στενού ακουμπά τις πλάτες των δύο κοριτσιών. Η μία φαίνεται ανήλικη, θα μπορούσε άνετα να είναι θύμα του. Η άλλη φαίνεται μεγαλύτερη. Καθώς τις ακουμπά το κρύο μαχαίρι του καρφώνεται στο στήθος της μεγαλύτερης. Χωρίς να χάνει χρόνο κόβει το κεφάλι της μικρής η οποία  έχει κλειστά μάτια. Ίσως από ντροπή. Ίσως επειδή φαντάζεται στην θέση της την Ιφιγένεια. 

《Έπρεπε να το κάνω..》 Ψιθυρίζει σαν απολογία στην νεκρή κοπέλα και έπειτα εξαφανίζεται τόσο γρήγορα όσο ήρθε.

Άραγε τώρα κερδίζει αυτός; Έχει το πλεονέκτημα; Ή είναι μία ακόμα επιπόλαιη πράξη;

* Τέλος κεφαλαίου

Ελπίζω να σας άρεσε❤

Αφήστε μου ένα σχόλιο με τις θεωρίες σας

Θα τα πούμε σύντομα  ❤

❤ INA❤