Όλοι γυρίζουν και την κοιτάνε παγωμένα. Ο Έκτορας αμέσως μετά κοιτάζει χαμηλά γεμάτος ντροπή και λύπη, ο Χάρης με αδιαφορία και ο Αλέξης κοιτάζει με απογοήτευση.

《Λυπάμαι κυρία Ιωάννου. Δεν θα το επιτρέψω να ξανά συμβεί. Απλά.. θα ήταν καλό να τον καταγγείλετε.》Απολογείται ο Αλέξης καθώς σηκώνει τον Χάρη και απομακρύνει τον Έκτορα.

《Βρήκες κάτι;》 Σειρά του Έκτορα να κάνει την ερώτηση.

《Ακόμα ερευνούμε.》Ξεμπερδεύει όπως όπως με την ερώτηση και επιστρέφει κοντά στο μπλοκάκι και την τσάντα του.

《Η αλήθεια είναι Έκτορα.. και Χάρη, πως ο κύριος Παπανικολάου ήρθε για να μου κάνει κάποιες ερωτήσεις σχετικά με την Ιφιγένεια. Εσύ Έκτορα ίσως να μπορούσες να μας βοηθήσεις με τις επόμενες.》Η Ηλέκτρα βρίσκει την ευκαιρία να ερευνήσει παραπάνω, μέσω του γιου της.

《Γιατί όχι;》Ρωτά ο νεαρός ρίχνοντας μια αποδοκιμαστική ματιά στον πατέρα του, ο οποίος κοιμάται στην πολυθρόνα.

《Υπέροχα.. λοιπόν. Η Ιφιγένεια είχε κάποιες εντάσεις μέσα στο σπίτι; Κάτι που να την παρακινούσε να φύγει;》Τα μάτια του Αλέξη καρφώνουν τον Χάρη ενώ το χέρι του έχει πάρει φωτιά καθώς σημειώνει την ερώτηση.

《Η αλήθεια είναι.. ναι. Συχνά η Ιφιγένεια διαφωνούσε τόσο με την Πηνελόπη όσο και με τον Χάρη. Η Πηνελόπη πάντα την έκανε να νιώθει κατώτερη ενώ ο Χάρης τόνιζε τα λάθη και τις αδυναμίες της κάνοντας την ευάλωτη.》 Εξηγεί χωρίς ανάσα ο Έκτορας ενώ πειράζει το φερμουάρ από την μαύρη ζακέτα του.

《Πώς αντιδρούσε η Ιφιγένεια;》
《Άσχημα. Πολύ άσχημα. Έκλαιγε -συνήθως στο δωμάτιο της και συχνά έφευγε από το σπίτι.》Μιλάει συγκλονισμένη η Ηλέκτρα με τα μάτια της να καρφώνουν το δερμάτινο σημειωματάριο  του αστυνομικού.

《Άρα δεν είναι απίθανο να συνάντησε τον απαγωγέα της όταν έτρεχε μακριά από το σπίτι. Μιλούσε σε κανέναν για το χρονικό διάστημα που ζούσε εκτός σπιτιού;》Είναι σειρά του Αλέξη να τους κοιτάξει εξονυχιστικά και να κρίνει αν λένε αλήθεια ή όχι.

《Όχι δεν την ρωτούσαμε.》Απαντούν ταυτόχρονα οι δύο συγγενείς.
《Κρατούσε ημερολόγιο;》Και πάλι απάντηση είναι αρνητική.

Μετά από μερικές ακόμα ερωτήσεις για την καθημερινότητα της Ιφιγένειας, ο Αλέξης αποχαιρετά τους συγγενείς της άτυχης κοπέλας και αποφασίζει να κάνει ένα διάλειμμα - το στομάχι του διαμρτύρεται ανελλιπώς.

[...]

Η Ιφιγένεια ανοίγει τα μάτια. Τα βαριά της βλέφαρα  αρνούνται να κάνουν την καθιερωμένη κίνηση που της επιτρέπει να διακρίνει το περιβάλλον γύρω της. Νιώθει το κεφάλι της βαρύ. Καταλαβαίνει πως το μάτι της έχει πρηστεί, πως βαθιές γρατζουνιές κοσμούν τα άλλοτε απαλά μάγουλα της. Με το δεξί της χέρι ακουμπά τα σκασμένα χείλη της και με απελπισία διαπιστώνει πως είναι γεμάτα αίμα. Τόσο αυτά όσο και το σημείο γύρω τους. Το χέρι της συνεχίζει να κατεβαίνει και να εξερευνεί τα υπόλοιπα μέρη του κορμιού της.

Ο λαιμός της έχει ένα σωρό μόλωπες, γρατζουνιές και πληγές που ακόμα δεν έχουν κλείσει. Στα χέρια της υπάρχουν τσιμπήματα, σε κάποια μέρη δεν υπάρχει καν δέρμα. Με αυτήν την εικόνα ένας λυγμός πόνου και θλίψης βγαίνει από τα χείλη της και αυτήν δεν κάνει καν το κόπο να τον σταματήσει. Δεν θέλει να κοιτάξει κάτω από τα ρούχα της. Είναι σίγουρη πως θα έχει χτυπήματα που θα πάρουν πολύ καιρό για να κλείσουν. Φαίνεται άλλωστε από την  βαμμένη με αίμα μπλούζα της και από το ψηλόμεσο γδαρμένο και σκισμένο τζιν.

Με όση δύναμη της έχει μείνει προσπαθεί να σηκωθεί στα πόδια της. Αφού τα καταφέρνει πλησιάζει την ξύλινη πόρτα της αποθήκης και την χτυπάει όσο πιο δυνατά μπορεί.

《Είναι κανείς εκεί έξω; Βοηθήστε με. Σας παρακαλώ! Θα με σκοτώσει! Το έχει καταφέρει σχεδόν! Σας ικετεύω.. σώστε με..》Φωνάζει όσο πιο δυνατά γίνεται και η φωνή της βγαίνει βραχνή και σκληρή, όπως ακριβώς το χτύπημα στην πόρτα.

Πολύ γρήγορα όμως το δυνατό χτύπημα στην πόρτα με την συνοδεία της δυναμικής της φωνής καταλήγει σε δάκρυα και αδύναμα αγγίγματα, σαν χάιδεμα.

Μέσα από τις σκιές ξεπροβάλλει ο  Νέιθαν και αυτό το καταλαβαίνει το αυτάρεσκο και υποτιμητικό του γέλιο.
《Βοηθήστε με.. Σας παρακαλώ!》 Μιμείται την κοριτσίστικη φωνή της όσο πιο παραστατικά μπορεί.
《Ίφι. Είσαι δική μου. Είσαι το προσωπικό μου αντικείμενο, είσαι ένα πράγμα στο οποίο θα ξεσπάω, τόσο ερωτικά όσο σωματικά. Κανείς δεν θα σε σώσει. Κανείς δεν με ξέρει. Και όσο για την καλύτερη φίλη σου, τον σωτήρα σου,  την Εύη.. να ξέρεις πως  αυτή σε έμπλεξε σε όλο αυτό.》 Η Ιφιγένεια γυρίζει προς αυτόν και με κάθε πρόταση του τα φρύδια της ανασηκώνονται όλο και περισσότερο.

《Δεν επιλέγω εγώ τα θύματα του. Βάζω τα προηγούμενα θύματα να επιλέγουν τα καινούργια. Όπως έμαθες επειδή μπήκες στο δωμάτιο μου.. η Εύη επέλεξε εσένα! Αν δεν την είχες μιλήσει μια άλλη θα ήταν στην θέση σου, μια άλλη θα περνούσε τόσο υπέροχα. Οπότε θα έπρεπε να την ευγνωμονείς.》 Κάθεται απέναντι της με το χαμόγελο του να φτάνει ως τα αυτιά. Το διασκεδάζει όσο πιο πολύ μπορεί.

《Η Εύη δεν θα μου το έκανε ποτέ αυτό.》Απαντά με σιγουριά η Ιφιγένεια. 《Είναι φίλη μου. Εσύ το λες αυτό για να με κάνεις να την μισήσω. Για να με κάνεις να πιστέψω πως είμαι ολομόναχη πια. Αλλά δεν θα σου περάσει Νέιθαν.》Τον πλησιάζει με μικρά βήματα, παραπατώντας ελάχιστα, ώσπου φτάνει μπροστά του. Μπορεί να είναι ανήλικη αλλά μπορεί να ξεχωρίσει το ψέμα αρκετά εύκολα.

Είναι έτοιμη να τον χτυπήσει, να  πληγώσει τα αισθήματα του -αν έχει κιόλας. Αλλά δεν προλαβαίνει. Ο Νέιθαν την φιλάει όσο πιο έντονα μπορεί. Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια την κολλάει στον τοίχο. Νιώθει την αντίσταση της, την άρνηση της και αυτόν τον εξιτάρει πιο πολύ. Το άγριο χέρι του κολλάει στους γλουτούς της και εμβαθύνει το φιλί.

Η ανήλικη κοπέλα προσπαθεί να αντισταθεί, να τον διώξει, να απελευθερωθεί από το δυνατό και αηδιαστικό άγγιγμα του. Αλλά δεν τα καταφέρνει. Και δεν θα τα καταφέρει. Θα αναγκαστεί να βιώσει μια εμπειρία που θα της σημαδέψει την ζωή. Μια εμπειρία που κανένας άνθρωπος στην γη δεν επιθυμεί να βιώσει.

《Νέιθαν δεν θέλω, φοβάμαι.》 Κλαψουρίζει μόλις στέκεται εντελώς γυμνή μπροστά στον απαγωγέα της.

《Θα σου αρέσει. Και αν όχι δεν πειράζει. Αρέσει σε εμένα και αυτό έχει σημασία. Είσαι το δικό μου αντικείμενο.》Της ψιθυρίζει καθώς την αναγκάζει να ξαπλώσει.

Λίγες στιγμές μετά, ο Νέιθαν απολαμβάνει την διαδικασία και η Ιφιγένεια παίρνει μία σημαντική μα ταυτόχρονα επικίνδυνη απόφαση.

Θα τον σκοτώσει. Με την πρώτη ευκαιρία, την πρώτη στιγμή, το πρώτο δευτερόλεπτο.. αυτός θα είναι νεκρός. Και τότε αυτή θα απολαμβάνει και αυτός θα πονάει.

Αυτά για σήμερα..

Είπα να ανεβάσω αυτό το κεφάλαιο χωρίς κάποια περαιτέρω διόρθωση..

Θα τα πούμε σύντομα πάντως ❤

Bye bye❤