Ο Αλέξης γυρνάει στο αυτοκίνητο φανερά θυμωμένος. Θυμωμένος με τον εαυτό του, με την δουλειά του, με την αργοπορία. Δεν μπόρεσε να την σώσει. Δεν μπόρεσε να εκπληρώσει το καθήκον του. Αυτό τον καθιστά ανίκανο και νιώθει χειρότερα και από εγκληματία. Η όραση του είναι θολή, νιώθει την καρδιά του να χτυπά δυνατά ενώ οι φλέβες του πετάγονται στον λαιμό του. Κλείνει τα μάτια και παίρνει μια βαθιά ανάσα. Και αμέσως μετά ακόμη μία.

Εισπνοή

Εκπνοή

Ξανά και ξανά ώσπου να νιώσει το τρελό χτύπο να υποχωρεί και τελικά να εξέλθει νικητής από την κρίση. Δεν είναι εύκολο να είσαι αστυνομικός. Δεν είναι εύκολο να κουβαλάς μαζί σου μία ολόκληρη οικογένεια και μια χαμένη νεαρή κοπέλα. Δεν βοηθάει καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι το χειρότερο τροχοπέδη. 

《Και τώρα;》 Ψιθυρίζει η Εύη, εκφράζοντας μία από τις βασικότερες ανησυχίες και του ίδιου.

《Τώρα Εύη ήρθε η ώρα να ψάξω. Πρέπει να πάω στο σπίτι της. Να πάω στο σχολείο της. Να μιλήσω με τους γονείς της. Να μιλήσω με τους καθηγητές της. Εσύ επιστρέφεις στην ζωή σου. Δεν θα σε ανησυχήσω ξανά.》Της ρίχνει μια βιαστική ματιά με την βοήθεια του καθρέφτη. 

《 Τίποτα δεν είναι το ίδιο όταν αυτός εμφανίζεται ξανά.》 Σχολιάζει εύστοχα η νεαρή κοπέλα την ίδια στιγμή που το αυτοκίνητο ξεκινά.

《Αν είναι ο ίδιος.》 Προσθέτει ο Αλέξης.

《Μα τι εννοείς; Αυτός είναι! Σ-Σε έφερα στο σπίτι του. Δ-Δεν υπάρχει άλλος Α-Αλέξη.》 Τραυλίζει αγχωμένα και σταγόνες ιδρώτα πέφτουν από το μέτωπο της.

《Εννοείται. Σκοπός, όμως, είναι να βρούμε την πραγματική του ταυτότητα. Γιατί Νέιθαν Κάρτερ δεν υπάρχει εδώ. Ποτέ δεν υπήρξε. Ο Νέιθαν Κάρτερ ήταν ένας ηλικιωμένος άνθρωπος σε άλλη ήπειρο. Και είχε πολλά πλούτη, τα οποία φυσικά μεταφέρθηκαν στον εγγονό του και έτσι ο απαγωγέας μας βρήκε την ευκαιρία να τα πάρει.》 Εξηγεί εκείνος με κόπο.

《Γι' αυτό μας πηγαίνει σε φτωχικά σπίτια! Γι' αυτό ποτέ δεν πλήρωνε με χρήματα στο σούπερ μάρκετ!》Οι προτάσεις δεν ακούγονται. Οι λέξεις απλά σχηματίζονται στα χείλη της κοπέλας.

《Τι είπες μικρή; Πάντως ναι. Αν ξοδέψει κάποιο ποσό κινδυνεύει από τους δικηγόρους του αληθινού εγγονού.》Ο Αλέξης δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις ασυναρτησίες της μικρής.

Μετά από δύο λεπτά σταματάει το αυτοκίνητο στην κεντρική πλατεία και αφήνει την Εύη να κατέβει. Έπειτα κατευθύνεται προς το σπίτι της Ιφιγένειας και με βήματα βαριά χτυπάει το κουδούνι της εξώπορτας.

Η Ηλέκτρα ανοίγει την πόρτα και τα μάτια της ανοίγουν διάπλατα από την έκπληξη. Χωρίς όμως να χάνει χρόνο χαρίζει ένα μελαγχολικό χαμόγελο στον αστυνομικό και του κάνει χώρο να περάσει.

Ο Αλέξης μπαίνει στο σπίτι και καθαρίζει τον λαιμό του παίρνοντας έτσι ψυχολογική υποστήριξη. Δεν είναι εύκολο να μιλάς με έναν άνθρωπο ο οποίος ζει τόσο δύσκολες στιγμές, που υποφέρει απίστευτα πολύ από την απώλεια ενός κοντινού ανθρώπου. Απώλεια την οποία αυτός πρέπει να καλύψει. Απώλεια η οποία στηρίζεται σε αυτόν.

《Κύριε Παπανικολάου σε τι οφείλω την.. επίσκεψη σας;》 Ρωτάει η άτυχη μητέρα η οποία αποφεύγει να χρησιμοποιήσει κάποιο επίθετο στην πρόταση της.

《Ξέρω πως βρίσκεστε σε δύσκολη θέση όπως και εγώ άλλωστε. Θα ήθελα, βέβαια, να δω το δωμάτιο της Ιφιγένειας και να σας κάνω κάποιες ερωτήσεις. Αν δεν σας πειράζει θα επιθυμούσα να ξεκινήσω με το δεύτερο.》Η αμηχανία και η δυσκολία να εκφραστεί παρουσιάζουν την δυσχερή θέση στην οποία βρίσκεται.

《Πολύ καλά. Καθίστε και μπορούμε να ξεκινήσουμε από όποια ερώτηση θέλετε.》 Απαντά δυναμικά η κοκκινομαλλούσα γυναίκα καθώς κάθεται στην πολυθρόνα απέναντι από τον καναπέ.

Ο Αλέξης βολεύεται στον καναπέ και ανοίγει ένα μπλοκάκι για να σημειώνει τις πληροφορίες που θα θεωρεί απαραίτητες.

《Αρχικά θέλω να μου πείτε τον χαρακτήρα της Ιφιγένειας τον τελευταίο καιρό. Δηλαδή.. γνωρίζω πως η Ιφιγένεια είχε έναν χαρακτήρα εσωστρεφή, ντροπαλό, ήρεμο. Από τις αναφορές του Έκτορα, όμως, γνωρίζω πως η Ιφιγένεια είχε μια αλλαγή.  Μπορείτε να μου πείτε περισσότερες λεπτομέρειες γι' αυτό;》 Αν και νοιάζεται πραγματικά, η φωνή του βγαίνει τυπική και άκρως επαγγελματική.

《Όντως η Ιφιγένεια ήταν μία ήρεμη κοπέλα χωρίς ενδιαφέρον για αγόρια, για δραστηριότητες και γενικότερα δεν είχε τις ίδιες ασχολίες με τους εφήβους της γενιάς της. Όμως τον τελευταίο καιρό όλα αυτά άλλαξαν. Από την στιγμή που πήγε στο λύκειο άλλαξε. Η ψυχολογία της, η εμφάνιση της, το ενδιαφέρον της. Και επειδή είμαι μαμά της καταλαβαίνω πότε της συμβαίνει κάτι σημαντικό. Καταρχάς το ότι βρήκε μια φίλη και δεν μου την γνώρισε.. μου φάνηκε κάπως.. η κόρη μου δεν θα το έκανε αυτό. Επίσης είδα το βλέμμα της. Την φλόγα στα μάτια της, την λάμψη και τον ρομαντισμό που προκαλούν οι άντρες στα κορίτσια. Αυτό που φοβάμαι είναι ότι το μικρό κοριτσάκι μου δεν μου μίλησε καθόλου γι' αυτόν τον άντρα.》 Τα λόγια της βγαίνουν από την καρδιά της. Είναι σκέψεις που η ίδια έκανε πολλές μέρες πριν και επιτέλους κάποιος της δίνει την ευκαιρία να τις βγάλει από μέσα της. Σκέψεις που την βάραιναν πολλές μέρες πριν.

《Γιατί πιστεύετε πως είναι άντρας και όχι κάποιο αγόρι της ηλικίας της;》 Ο Αλέξης προχωράει στην τρίτη σελίδα και συνεχίζει να καταγράφει με θέρμη όλα αυτά που ακούει.

《Η Ιφιγένεια δεν είχε καλές σχέσεις με τα παιδιά της ηλικίας της. Συνεχώς έπεφτε θύμα εκφοβισμού από τους συμμαθητές της. Μάλιστα την έβγαζαν φωτογραφίες, την χτυπούσαν και εκείνη δε μιλούσε καν. Για την ακρίβεια, πολλές φορές,  δεν το καταλάβαινε καν. Χανόταν στον δικό της μοναδικό κόσμο και ταξίδευε με τις ώρες στους μαγικούς δρόμους της φαντασίας της με αποτέλεσμα οι συμμαθητές της να την εκμεταλλεύονται. Επίσης η Ιφιγένεια ήταν πάντα απόμακρη και δεν έδινε δικαιώματα σε κατοίκους της πόλης. Σίγουρα αυτό το καινούργιο της αμόρε είναι ένας άντρας πάνω από είκοσι ετών.. και όχι κάτοικος της πόλης. Τουλάχιστον όχι μόνιμος.》 Ο Αλέξης νεύει καταφατικά καθώς το χέρι του παίρνει φωτιά και σημειώνει οτιδήποτε πρόλαβε να ακούσει.

《Ωραία. Λοιπόν συνεχίζουμε. Η Ιφιγένεια πήγε για sleepover αλλά πήρε από εσάς την έγκριση. Γιατί δεν προθυμοποιθήκατε να την πάτε εσείς στην φίλη της.. για να μάθετε και τι άνθρωπος είναι;》 Η καυστική ερώτηση του κάνει την Ηλέκτρα να κλείσει δυνατά τα μάτια και να αφήσει ένα δάκρυ να κυλήσει στο μάγουλό της.

《Ήθελα πολύ. Το σκεφτόμουν αλήθεια. Αλλά γνωρίζω πως η κόρη μου έχει μεγαλώσει και δεν θέλω να τρέχω από πίσω της λες και είναι πέντε ετών. Επέλεξε πρώτη φορά στην ζωή της να βγει έξω και να πάει σε μια φίλη της. Αν της πρότεινα να την πάω θα ήταν σαν να της κόβω τα όνειρα, σαν να της βάζω όρια. Και για μία φορά δεν ήθελα να το κάνω. Απλώς επέλεξα την λάθος φορά.》 Λέξεις που πίσω τους κρύβουν τα φοβερά και τρομερά αισθήματα που κρατούσε μέσα της η κακόμοιρη γυναίκα.

《Λυπάμαι πολύ.》 Απαντά γεμάτος τύψεις ο Αλέξης και αφήνει το μπλοκάκι στο τραπεζάκι δίπλα του.

Σηκώνεται και πλησιάζει την Ηλέκτρα η οποία κλαίει με λυγμούς πλέον. Και ενώ είναι έτοιμος να της δώσει ένα χαρτομάντηλο, να της πει δύο φιλικές κουβέντες, η πόρτα χτυπάει δυνατά και μια δυνατή και μεθυσμένη φωνή ακούγεται.

《Άνοιξε!》 Αντρική και βαριά φωνή γεμάτη θυμό και οργή.

Σαν να την χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα, η Ηλέκτρα σηκώνεται και κλείνει τρομαγμένη τις κουρτίνες.

《Τι συμβαίνει;》Ρωτάει μπερδεμένος ο νεαρός αστυνομικός καθώς πλησιάζει την πόρτα.
《Είναι ο άντρας μου.. απλά έχει πιει λίγο. Είναι η πέμπτη φορά αυτήν την εβδομάδα..》Σχολιάζει με θλίψη η νεαρή γυναίκα.

《Μα τι λέτε! Θα έπρεπε να με έχετε ενημερώσει ήδη.》Απαντά δυναμικά ο αστυνομικός και ανοίγει την πόρτα αντικρίζοντας τον Χάρη Ιωάννου, τον περίφημο δικηγόρο.

Εκείνος τον κοιτάζει εχθρικά και αρχικά θυμός χρωματίζει τα μάτια του.
《Ποιος είναι αυτός;》Αναφωνεί θυμωμένος ο Χάρης και χώνεται μέσα στο σπίτι.
《Δεν σε αφορά τι κάνω στην ζωή μου πλέον.》Απαντά θιγμένη η νεαρή γυναίκα.

Ξαφνικά ο Χάρης επιτίθεται στον Αλέξη ο οποίος δέχεται το χτύπημα καθώς είναι απροετοίμαστος. Βέβαια ο Αλέξης δεν ανταποδίδει το χτύπημα αλλά  το κάνει ο Έκτορας ο οποίος εισέρχεται στο σπίτι.

《Μπορεί κάποιος να ασχοληθεί πραγματικά με την κόρη μου;》 Ουρλιάζει η Ηλέκτρα και όλοι την κοιτούν παγωμένα.

Αυτό ήταν για σήμερα❤
Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο και να περιμένετε το επόμενο.
Αυτό ήταν το κεφάλαιο 21 εγώ γράφω το 37.. Χμμμ..

Τι πιστεύετε πως θα γίνει;

XOXO
  ❤ INA❤