Εφόσον ο Νέιθαν φεύγει από το σπίτι η Ιφιγένεια προσπαθεί να σκεφτεί ποια τιμωρία της επιφυλάσσει μόλις επιστρέψει.

Πιθανόν θα την χτυπήσει, ίσως την βιάσει -είναι άλλωστε συνηθισμένο για τους ψυχικά άρρωστους ανθρώπους. Μπορεί όμως απλά να την πετάξει σε ένα υπόγειο δίχως νερό και φαγητό μόνο και μόνο για να αποδείξει ότι είναι ανώτερος και να την κάνει να λιμοκτονήσει από την πείνα.

Αν και η Ιφιγένεια δεν θέλει να αποδείξει σε αυτό το τέρας ότι είναι ευαίσθητη και ότι το σώμα της πονάει εύκολα, δεν πιστεύει πως πραγματικά δεν θα βάλει τα κλάματα με αποτέλεσμα να γίνει ρεζίλι.

Κοιτάζει την ώρα και συνηδειτοποιεί ότι έχει βυθιστεί στις σκέψεις της για τουλάχιστον μία ώρα. Δίχως να καθυστερεί άλλο σηκώνεται και παίρνει την ηλεκτρική σκούπα που έχει βγάλει από το βράδυ ο Νέιθαν.

Ξεκινά να σκουπίζει προσεκτικά σηκώνοντας τα πράγματα και καθαρίζοντας το βρώμικο δάπεδο.

[...]

Ο Αλέξης είναι και πάλι στους δρόμους ακολουθώντας την διαδρομή που πραγματοποίησε η Ιφιγένεια την νύχτα που εξαφανίστηκε.

Ήταν αρκετά σύντομη μα το κορίτσι δεν βιαζόταν και αυτό φάνηκε από τις αναλυτικές εξετάσεις του αίματος της που βρέθηκαν στον τοίχο.

Ο άντρας που την απήγαγε πρέπει ή να ήταν υπερβολικά δυνατός ή την γνώριζε και έτσι η κοπέλα είχε παγώσει από την έκπληξη. Ή πολύ απλά ένας συνδυασμός και των δύο.

Προχωρώντας όλο και πιο κοντά στο παγκάκι παρατηρεί διάφορους ανθρώπους που με το ζόρι κρατούν ένα σακουλάκι φαγητό.

Ναρκωτικά, σκέφτεται με αηδία ο Αλέξης και προχωράει προς αυτούς. Θέλοντας ή μη είναι οι μόνοι που μπορεί να είδαν κάτι μα φυσικά δε μπορεί να δημοσιεύσει τις αναφορές τους εφόσον είναι πολύ πιθανό να ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών.

Πλησιάζει με γοργά βήματα προς αυτούς και πριν προλάβουν να τον αντιληφθούν και να τρέξουν μακριά του τους ακουμπά όσο πιο ήρεμα γίνεται.

Συγκεκριμένα πλησιάζει έναν φοβισμένο άντρα ο οποίος με κόπο κρατάει μία τυρόπιτα. Είναι κάτασπρος ενώ σε πολλά σημεία τα κόκκαλα του κάνουν την εμφάνισή τους. Τα μάγουλα του είναι απορροφημένα και τα μάτια του τελείως στεγνά και άψυχα - σαν να βλέπει μόνο και μόνο επειδή πρέπει. Φαίνεται γύρω στα τριάντα πέντε ετών αλλά αν τον παρατηρήσεις καλά θα δεις πως η επίδραση των ναρκωτικών τον έχει μετατρέψει σε πενηντάρη.

Ο Αλέξης βαθιά μέσα του τον λυπάται. Ίσως να ήταν δική του επιλογή να αρχίσει τα ναρκωτικά αλλά καλώς ή κακώς όλοι οι άνθρωποι τα χρησιμοποιούν για λόγους ανόητους. Πολλοί εφόσον έχουν καταστραφεί και νιώθουν πως πνίγονται στα προβλήματα τους αρχίζουν να κάνουν χρήση ενώ αρκετοί είναι αυτοί που τα αρχίζουν για την πλάκα, από περιέργεια και έπειτα εθίζονται και δεν μπορούν να σταματήσουν.

《Ποιος είσαι;》Φωνή αδύναμη που με το ζόρι μοιάζει να βγαίνει από τα ξερά χείλη του αδύνατου άντρα. Δεν φαίνεται να φοβάται κάτι. Τα έχει ήδη χάσει όλα μα είναι υπερβολικά αδύναμος για να καταφέρει να αντισταθεί.

《Αλέξης Παπανικολάου. Αστυνομικός της τοπικής περιοχής. Θα ήθελα να συζητήσω μαζί σας κάτι το οποίο δεν είναι αναγκαίο να μαθευτεί. Πρόκειται για κάτι που συνέβη εδώ χθες βράδυ. Κάτι πολύ σημαντικό.》Χωρίς κόπο ο νεαρός αστυνομικός προσπαθεί να τραβήξει το ενδιαφέρον του.

《Δεν είδα τίποτα, δεν ξέρω τίποτα!》Η απάντηση του άντρα αναμενόμενη. Ρίχνοντας βιαστικές ματιές γύρω του ο Αλέξης βγάζει από την τσέπη του είκοσι ευρώ και το τοποθετεί στα ακροδάχτυλα του άντρα.
《Ίσως αυτό σε βοηθήσει να θυμηθείς και να μπεις σε λεπτομερείς. Αλλιώς καλώ την φίλη μου και έρχεται να σε μαζέψει.》Με επιδέξιο τρόπο έχει καταφέρει να μετατρέψει την φωνή του σε άψυχη δίχως συναισθήματα.

《Ίσως ναι. Λοιπόν.. εγώ κάθε βράδυ κρύβομαι πίσω από αυτούς τους θάμνους καθώς περνώ απαρατήρητος. Σχεδόν κανείς δεν περπατά σε αυτόν τον δρόμο με ζωντάνια πια. Έτσι, όταν άκουσα τα βήματα της γύρισα να δω. Μια ξανθιά νεαρή κοπέλα είχε κάνει μια στάση για να βγάλει τα ακουστικά της. Εκείνη την στιγμή την πλησίασε ένας άντρας.. φάνηκαν γνωστοί. Όμως ήταν επιθετικός και την απήγαγε.》Συνοπτική περιγραφή που βοηθάει πολύ.

Σίγουρα πρόκειται για την Ιφιγένεια και ο άντρας που την πλησίασε ήταν γνωστός της.
《Ποια κατεύθυνση ακολούθησαν;》Μία απορία εμφανίζεται στο μυαλό του Αλέξη  και έπειτα την εκφράζει χωρίς δισταγμό.
《Πολύ ανόητο που ρωτάτε. Ένας απαγωγέας θα ήθελε να μπερδέψει τους μάρτυρες. Δηλαδή ακόμα και να πήγε δεξιά στην συνέχεια θα ακολούθησε μια αλλόκοτη διαδρομή προκειμένου να μπερδέψει τους αστυνομικούς και όχι μόνο.》

Ο Αλέξης εκπλήσσεται από την έξυπνη απάντηση του αδύνατου άντρα. Ειλικρινά θα έπρεπε να το είχε σκεφτεί ο ίδιος πολλή ώρα πριν μα οι δύο ώρες ύπνου δεν κατάφεραν να δώσουν αρκετή ξεκούραση στον αστυνομικό.

Βγάζει το κινητό του και με συνοπτικές διαδικασίες τηλεφωνεί στο τμήμα και συγκεκριμένα στον βοηθό του, Μάρκο.

《Βρες μου την υπόθεση της πιο πρόσφατης απαγωγής εκτός από την Ιωάννου. Νομίζω πως έχω βρει ένα πιθανό σενάριο, ένα δρόμο διαφυγής. Προσπάθησε να είσαι γρήγορος.》Μετά από την σύντομη απάντηση του συνεργάτη του, ο Αλέξης τερματίζει την κλήση και μπαίνει στο περιπολικό.

Ακολουθεί την πιο περίπλοκη διαδρομή με σκοπό να φτάσει στην έξοδο της πόλης. Προφανώς και ο απαγωγέας δεν ενδιαφερόταν για τον χρόνο της διαδρομής όσο για την ίδια την διαδρομή ακολουθώντας τον πιο δύσβατο χωματόδρομο.

Ο Αλέξης γνωρίζει και την περιοχή έξω από την πόλη. Τον πρώτο καιρό που φοιτούσε στο πανεπιστήμιο ένας καθηγητής του του έδωσε μια χρυσή συμβουλή: Να γνωρίζεις την περιοχή σου σαν την γειτονιά σου και την γειτονιά σου σαν το σπίτι σου.

Τότε δεν κατάλαβε την αξία αυτής της φράσης ή γιατί ο καθηγητής τους είχε αναγκάσει να ανακαλύψουν δρόμους και παράδρομους έξω από την πόλη. Σήμερα όμως χαίρεται που γνωρίζει προς τα που κατευθύνεται.

Αφού περνάει μέσα από μια αρκετά μεγάλη έκταση δέντρων, φτάνει σε ένα μικρό ψιλικατζίδικο. Φαίνεται έρημο, βρώμικο και τα ράφια του είναι σχεδόν άδεια ενώ ένας ηλικιωμένος άντρας σκουπίζει τα σκονισμένα ράφια με όσο κουράγιο του έχει απομείνει.

Ο Αλέξης μπαίνει στο εσωτερικό του μαγαζιού φορώντας το μεγάλο τζάκετ με το σήμα της αστυνομίας να το διακοσμεί.

Ο ηλικιωμένος άντρας τον κοιτάζει τρομαγμένος και αμέσως καταλαβαίνει πως έχει μπλέξει.

《Χαίρετε. Ονομάζομαι Αλέξης Παπανικολάου και διερευνώ μια απαγωγή. Πιστεύω πως μπορείτε να μου φανείτε χρήσιμος για να λύσω την υπόθεση μου. 》Λακωνικός και συγκεκριμένος ο Αλέξης βγάζει από την τσέπη του την φωτογραφία της Ιφιγένειας και την δίνει στον ηλικιωμένο άντρα χωρίς περιθώρια αντίδρασης.

《Λυπάμαι μα δεν την έχω ξαναδεί.》Απαντά ειλικρινά και βιάζεται να δώσει την φωτογραφία πίσω.
《Η συγκεκριμένη κοπέλα εξαφανίστηκε χθες και πιστεύω πως πέρασε από εδώ ο απαγωγέας της. Έχετε κάμερες ασφαλείας σε εσωτερικό ή εξωτερικό χώρο;》Βγάζει ένα μικρό μπλοκάκι και σημειώνει οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να τον βοηθήσει.

《Λυπάμαι. Με το ζόρι βγάζω πέρα τα έξοδα. Δεν διαθέτω κάμερες. Επίσης σας διαβεβαιώνω πως οι πελάτες μου είναι μετρημένοι στα δάχτυλα.》
《Φαίνεται αυτό.. πάντως το εμπόρευμα φαίνεται πως τελείωσε.》Προχωρά βιαστικά προς τους διαδρόμους. Εξετάζει προσεκτικά τα ράφια.

《Μου φαίνεται παράξενο ότι λείπουν συγκεκριμένα προϊόντα..》Παρατηρεί εύστοχα ο έμπειρος μπάτσος.
《Οι πελάτες μου είναι επιλεκτικοί.》Ψελλίζει φοβισμένα ο ηλικιωμένος.

《Σας ρωτώ καθαρά: πέρασε από το μαγαζί σας κάποιος άντρας πιθανόν κάτω των τριάντα με άκρως παράξενη συμπεριφορά;》Το καυτηριασμένο βλέμμα του αστυνομικού καρφώνει απάνθρωπα τον ιδρωμένο και κόκκινο από την ένταση ηλικιωμένο.

《Δεν παρατήρησα κάτι παράξενο.》Απαντά με βραχνή φωνή.

《Καλή σας μέρα!》Βγαίνει έξω με γοργό βήμα ο έξαλλος αστυνομικός.

Κοντοστέκεται και ρίχνει μια ματιά στο γύρω μέρος. Κοντά σε δύο δέντρα υπάρχει ένα καροτσάκι του μαγαζιού. Είναι πεταμένο και έχει μείνει μέσα η απόδειξη. Ο νεαρός αστυνομικός παίρνει την απόδειξη και κρύβει το καροτσάκι πίσω απο τα δέντρα.

'Θα γυρίσω. Κάτι περίεργο γίνεται εδώ.'

Αυτό που κανείς δεν ξέρει είναι ότι η μοίρα έχει άλλα σχέδια. Όποιος τα βάζει με την μοίρα, τον κατασπαράζει η τύχη. Και το κάρμα παραμένει στις σκιές περιμένοντας την σειρά του.

* Αυτα για σήμερα

Ελπίζω να σας άρεσε ❤

Αφήστε μου ένα σχόλιο με την γνώμη σας 😁

Ευτυχισμένο το νέο έτος 🔝
Γεμάτο υγεία και χαρά. Σας αγαπάω 😘

See you soon 🔜 *