Στο σπίτι της Ιφιγένειας επικρατεί ένας πανικός. Ο πατέρας της, Χάρης, επικοινωνεί συνεχώς με τον αστυνομικό Αλέξη Παπανικολάου χωρίς όμως να υπάρχουν εξελίξεις.

Η γυναίκα του, Ηλέκτρα, προσπαθεί να κρατήσει την ψυχραιμία της ενώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα επισκέπτεται το δωμάτιο των κοριτσιών και ψάχνει μανιωδώς για κάποιο στοιχείο, ασχέτως αν το είχε ψάξει η αστυνομία χιλιάδες φορές.

Περνάει το στάδιο της άρνησης. Δεν δέχεται ότι κάτι κακό συμβαίνει στο μικρό της κορίτσι, ειδικά αφού αυτή της επέτρεψε να φύγει από το σπίτι με βαριά καρδιά. Αν είχε πει όχι τώρα η Ιφιγένεια θα βρισκόταν στο σαλόνι μπροστά από  την μεγάλη οθόνη και θα παρακολουθούσε την αγαπημένη της σειρά.

Θεωρούσε και θεωρεί τον εαυτό της υπεύθυνο.

Αυτό όμως που την εξαγριώνει περισσότερο από όλα είναι η αναισθησία της κόρης της, Πηνελόπης. Εκείνη μόλις ενημερώθηκε ότι η Ιφιγένεια έχει εξαφανιστεί έκλεισε χαρούμενα το τηλέφωνο και συνέχισε την βραδινή της έξοδο με κάποιον τυχαίο άντρα. Η Ηλέκτρα ήθελε τόσο πολύ να πάει εκεί και να την κάνει ρεζίλι μα δεν είχε την ψυχική δύναμη εκείνο το δευτερόλεπτο.

Κάθε βράδυ που ξαπλώνει στο αναπαυτικό κρεβάτι της μαζί με τον σύζυγό της προσπαθεί να σκεφτεί τι έχει κάνει λάθος. Ο άντρας της σίγουρα την απατάει με την πιτσιρίκα γραμματέα του, ο Έκτορας είναι θαύμα που δεν έχει αφήσει κάποια κοπέλα έγκυο και η Πηνελόπη είναι θαύμα που δεν έχει μείνει έγκυος.

Μόνο η Ιφιγένεια είναι σεμνή. Χαίρεται τα εφηβικά της χρόνια διαφορετικά από τους άλλους. Όμως κάτι είχε συμβεί τον τελευταίο καιρό. Η Ιφιγένεια απέκτησε αυτοπεποίθηση και μπορούσε να δει στα μάτια της μια προσμονή, μια ανυπομονησία, μια χαρά. Χαρά που δημιουργούν τα αγόρια στα κορίτσια - το ξέρει πολύ καλά αυτό. Πίστευε όμως πως η Ιφιγένεια θα της μιλούσε. Θα της εξηγούσε τα συναισθήματα της και θα σχολίαζαν το πρώτο της αγόρι μαζί. Αντίθετα εκείνη εξαφανίστηκε. Ή μάλλον κάποιος την απήγαγε.

Ίσως αντί να ψάχνει την κόρη της θα έπρεπε να ψάχνει αυτόν τον νεαρό. Ή δεν είναι τόσο νεαρός όσο νομίζουν; Τι και αν είναι είναι ένας μεγάλος άντρας που εκμεταλλεύτηκε την αθωότητα της Ιφιγένειας;

《Αγάπη μου; Τι σκέφτεσαι;》Την ρωτά όλο διάθεση ο άντρας της.
《Δεν ντρέπεσαι; Η κόρη μας έχει εξαφανιστεί!》Λέει συγχυσμένα και τοποθετεί το γέρικο χέρι της στο στρώμα δίνοντας μια ώθηση έτσι ώστε να ανακαθίσει.

《Ξέρω τι γίνεται Ηλέκτρα! Νοιάζομαι κι εγώ.》Η προσποιητή τρυφερτότητα του άντρα της προκαλεί αηδία.

《Χάρη.. δεν χρειάζεται να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Είμαστε μαζί μόνο και μόνο για τα παιδιά. Νομίζεις πως δεν ξέρω για τις ερωτικές σου περιπέτειες με την πιτσιρίκα; Ή με όποιο άλλο θηλυκό κινείται μέσα στην εταιρία;》 Η άλλοτε γυάλινη και καθαρή φωνή της γυναίκας είναι πλέον βραχνή και με κόπο ακούγεται μέσα από τους λυγμούς της.

Ο άντρας της δεν κάνει τον κόπο να της πει ψέματα, οι φήμες έχουν ήδη εξαπλωθεί και δεν του κάνει εντύπωση που έφτασαν ως τα αυτιά της γυναίκας του.

《Ήλπιζα όμως να ήμασταν μαζί σε αυτήν την δύσκολη στιγμή. Τα παιδιά μας χρειάζονται στήριξη και πρέπει να βρούμε την Ιφιγένεια το συντομότερο δυνατόν Χάρη. Αντί αυτού προσποιούμαστε ότι είμαστε ένα χαρούμενο ζευγάρι!》Η αλήθεια τελικά πονάει πολύ. Δεν καταλάβαινε πόσο πληγωμένη είναι μέχρι που πρόφερε δυνατά όλες τις σκέψεις που είχε στο μυαλό της.

《Τότε κοιμήσου και αύριο το πρωί βγες στους δρόμους με τον γιο σου για να ψάξετε.》Τα μάτια του δεν αποκαλύπτουν τίποτα πέρα από αδιαφορία. Γυρίζει πλευρό διακόπτοντας την οπτική επαφή.

[...]

Η Ιφιγένεια σηκώνεται από το κρεβάτι της για πέμπτη φορά αυτό το βράδυ. Ευτυχώς το πρωινό φως αναδύεται μέσα από τα γκρίζα σύννεφα. Η ομίχλη έχει τυλίξει το σπίτι και με κόπο μπορεί κανείς να διακρίνει το τοπίο.

Ανοίγει την πόρτα του δωματίου της και περπατάει στις μύτες. Κατευθύνεται προς την κουζίνα αλλά  περνάει μπροστά από ένα ανοιχτό δωμάτιο. Με την άκρη του ματιού της βλέπει ένα ξέστρωτο κρεβάτι, πεταμένα ρούχα και εσώρουχα στο πάτωμα και αποτσίγαρα βιαστικά αφημένα στο κομοδίνο. Το παράθυρο είναι ελάχιστα ανοιχτό και οι μαύρες κουρτίνες κουνιούνται ελαφρώς. 

Κανένας δεν φαίνεται μέσα κι αυτό την παρακινεί να εξετάσει το εσωτερικό του δωματίου. Είναι σε καφέ απόχρωση και έχει ένα διπλό κρεβάτι του οποίου το κάλυμμα είναι τσαλακωμένο. 

Στο διπλανό τραπεζάκι είναι τοποθετημένες κορνίζες που αποικονίζουν διάφορες κοπέλες. Στην πρώτη είναι μια αρκετά νεαρή κοπέλα με καστανά σκούρα μαλλιά και ανοιχτά πράσινα μάτια. Στην δεύτερη είναι μια μαυρομάλλα κοπέλα η οποία φαίνεται τρομαγμένη. Τα χείλη της έχουν ελάχιστο αίμα και το ένα μάτι της είναι καλυμμένο με επίδεσμο.  Στην τρίτη και τελευταία κορνίζα το θέαμα κάνει την Ιφιγένεια να αναπηδήσει. Είναι η Εύη! Ο λαιμός της έχει κόκκινα σημάδια, στο πρόσωπο της υπάρχουν γρατζουνιές και τα μαλλιά της είναι μπλεγμένα και άλουστα. Φαίνεται ειλικρινά σαν ένα φάντασμα ενώ τα κόκκαλα του προσώπου της προεξέχουν σημαντικά.

Τι στο καλό συμβαίνει; Επομένως η Ιφιγένεια δεν είναι το πρώτο θύμα του Νέιθαν. Άλλες τρεις νέες κοπέλες υπέφεραν στα χέρια του. Εκτός από την πρώτη, οι άλλες δύο κοπέλες φάνηκαν να υποφέρουν. Ίσως η πρώτη να συμβιβάστηκε με τις απαιτήσεις του. Να δέχτηκε πως θα είναι προσωπική του δούλα και να του δόθηκε ολοκληρωτικά.

Κάτι το οποίο και μόνο στην σκέψη προκαλεί στην Ιφιγένεια αναγούλα. Ποτέ της δεν θα δοθεί - τουλάχιστον με την θέληση της- σε αυτό το τέρας.  

Τα μάτια της εξερευνούν και το υπόλοιπο δωμάτιο. Στην απέναντι ξύλινη ντουλάπα είναι κολλημένα αυτοκόλλητα με όπλα. Αυτοκόλλητα φθαρμένα, κάποια εντελώς ξηλωμένα.

Πλησιάζει βιαστικά και χωρίς δεύτερη σκέψη ανοίγει την ντουλάπα. Στολές. Πολλές στολές. Όχι αποκριάτικες μα πραγματικές. Στολή νοσοκόμου, γιατρού, αστυνομικού, κουστούμια,  γιλέκα, διάφορα γυαλιά, στολή πυροσβέστη, μέχρι και σχολικά βοηθήματα.

Στο κάτω ράφι έχει τέσσερα λάπτοπ, δύο τάμπλετ και μία κούτα κινητών.

Με αυτά μας πλησιάζε; Είναι τόσο θεατρίνος τελικά.. με ποιο δικαίωμα το κάνει αυτό; Πώς είναι δυνατόν να μην τον έπιασαν ποτέ; Να μην τράβηξε την προσοχή;

Τα χέρια της σηκώνουν κάποιες στολές.  Πολλαπλά δερμάτινα μαύρα πορτοφόλια αποκαλύπτονται. Είναι σχεδόν σίγουρο πως περιέχουν μία ψεύτικη ταυτότητα για να καλύπτεται.

Και αν δεν τον λένε Νέιθαν; Αν ονομάζεται κάπως αλλιώς;

Κλείνει βιαστικά την ντουλάπα και βγαίνει έξω. Έπειτα πηγαίνει στην κουζίνα όπου βλέπει τον Νέιθαν να καθαρίζει ένα όπλο.

《Τι θα κάνεις με αυτό το πράγμα;》Ρωτάει εντελώς φυσικά καθώς βγάζει από το ψυγείο ένα μπουκάλι γάλα.

《Θα ψάξω για ύποπτους. Κάτι που σίγουρα κάνει ένας αστυνομικός αυτή την στιγμή ενώ εγώ κάθομαι και σαλιαρίζω μαζί σου. Ξέρεις τις δουλειές που πρέπει να κάνεις. Και σε προειδοποιώ: Μην προσπαθήσεις να το σκάσεις!》Συγχυσμένη, σιγανή φωνή.

《Αλλιώς τι; Θα καταντήσω σαν τις δύο άλλες κοπέλες; Χωρίς μάτι, έτοιμη να πεθάνω από την πείνα, τα κόκκαλα μου να πονάνε επειδή εσύ είσαι ένας τρελός;》Η τσιριχτή φωνή της αντηχεί στους τοίχους, φτάνοντας στα αυτιά του Νέιθαν.

Γυρίζει προς αυτήν με τα μάτια του να λάμπουν από οργή και τρέλα.
《Βούλωστο αλλιώς θα σε σκοτώσω και σου ορκίζομαι πως δεν θα σταματήσω σε σένα!》Σηκώνει το όπλο προς αυτήν και γελάει με τρέλα.

《Κάποια στιγμή θα πιαστείς Νέιθαν. Και εγώ θα είμαι εκεί είτε ζωντανή είτε νεκρή για να γελάω μαζί σου. Επειδή Νέιθαν δεν με πειράζει να θυσιαστώ για να σωθούν οι επόμενες και να δικαιωθούν οι προηγούμενες!》Με την υπεροπτική της φωνή κερδίζει το αστραπιαίο χαστούκι από τον απαγωγέα της.

《Πρόσεχε πως μιλάς μικρό. Ζεις μόνο και μόνο επειδή εγώ στο επιτρέπω.》Ψιθυρίζει απειλητικά στο αυτί της.
《Ζω επειδή έχεις ένα παιχνίδι στο άρρωστο μυαλό σου.》Απαντά με θάρρος, απτόητη από το βαρύ του χτύπημα.

《Όταν γυρίσω υπάρχει μόνο ένα πράγμα για σένα: τιμωρία.》Συλλαβίζει και φεύγει από το σπίτι χρησιμοποιώντας τον μυστικό -στην Ιφιγένεια- κωδικό.

Αυτά για σήμερα ❤

Ελπίζω να σας άρεσε😊

Αφήστε μου ένα σχόλιο για να γνωρίζω την άποψή σας ❤

Τα λέμε σε λίγες μερες❤