«Πρέπει να βρω τον Ντέμιεν»,φώναξα. «Ψάξτε να τον βρείτε. Θα γυρίσει τον χρόνο πίσω!»

«Προσπάθησε να ηρεμήσεις», μου υπέδειξε ο Κάρτερ. «Σκέψου τι έγινε με την Αλεξάνδρα πριν λίγο».

«Ποια Αλεξάνδρα; Δεν θα υπάρχει ούτε Αλεξάνδρα ούτεΜάικλ αν δεν σταματήσουμε τον Ντέμιεν. Γι'αυτό άλλαξε συμπεριφορά από όταν ήρθε ο αρχιδαίμονας. Του υποσχέθηκε λύση στοπρόβλημα του. Και αυτός θα πάρει τον Κάτω Κόσμο κι όλους μας, γιατί είναι μόνοςτου και θέλει την πλήρη εξουσία».

«Όποιο και να είναι το σχέδιο του Ντέμιεν ή του αρχιδαίμονα υπάρχει μια μεγάλη προφητεία που σίγουρα δεν μπορούν να ξεγράψουν.»

«Μπορούν, αν αλλάξουν το παρελθόν!»

«Δεν πρέπει να τον αφήσουμε. Θα χάσουμε τα πάντα».

«Τίποτα δεν θα χάσουμε. Εσύ κι εγώ είναι γραφτό να είμαστε μαζί και αυτό δεν μπορεί να μας το στερήσει κανένα ξόρκι».

«Σε παρακαλώ. Μην εγκαταλείπεις. Μιλάμε για την ζωή μας.»

«Θα χτίσουμε άλλη κι όσο και να προσπαθεί ξανά και ξανά, δεν θα μπορέσει να μας την διαλύσει».

«Πέρασαν χρόνια για να βρεθούμε».

«Αυτή την φορά θα έρθω να σε βρω. Στο υπόσχομαι».

«Και τα παιδιά μας;»

«Αξίζουν καλύτερα από την ζωή που έχουμε αυτή την στιγμή.»

Προσπάθησα να απελευθερωθώ γιανα συνεχίσω την προσπάθεια να μπω στο δωμάτιο, αλλά εκείνος με έσπρωξε πάνω τουκαι με φίλησε. Κι ενώ λάτρευα τα φιλιά του, γιατί με ταξίδευαν σε όμορφεςστιγμές, αυτή την φορά ήταν μια τραγική κατάρα. Ένιωθα να μας τυλίγει έναςδυνατός καπνός και να πέφτω σε μια άβυσσο και δεν υπήρχε τίποτα για να κρατηθώ.Φώναζα το όνομα του μήπως ερχόταν να με βοηθήσει, αλλά δεν ήταν κανείς μαζίμου. Ήμουν ολομόναχη και βυθιζόμουν όλο και πιο πολύ με το μυαλό μου να χάνεταικαι αναμνήσεις να σβήνονται όσο οι σελίδες γυρνούσαν προς τα πίσω.

Υποσημείωση:

Ο χρόνος γύρισε τέσσερα χρόνια πριν, το καλοκαίρι που ο Νόα επιτέθηκε στην Ορόρα και τον Κάρτερ. Θα τον ξαναδούμε άραγε στην Σεβίλλη ή τα πράγματα θα ακολουθήσουν διαφορετική πορεία;