Έχοντας το σημείωμα απλωμένο πάνω στο τραπέζι, σκεφτόταν αν έπραξε σωστά. Αν οι υποθέσεις που ρκανε στο μυαλό της ήταν σωστές,  θα την έπαιρναν. Ενημέρωσε φυσικά τη διεύθυνση, ζήτησε άδεια και την πήρε. Από της στιγμή που το μέλλον ήταν αβέβαιο , αποφάσισε να δώσει το πράσινο φως στη θεία της και έπειτα να καλέσει τον αριθμό που ήταν γραμμένος στο σημείωμα.

"Ιζαμπέλ; Σε πήρα δύο φορές από το πρωί!" Η θεία ακουγόταν αναστατωμένη

"Είμαι καλά. Εκεί όλα εντάξει;"

"Ναι κορίτσι μου. Κανένα νέο από τη Τζουλς;"

"Όχι θεία. Βρίσκομαι κοντά όμως . Πρόκειται για κύκλωμα πορνείας. Ξεπούλημα γυναικών...Χθες το βράδυ βρέθηκα με εκείνο το τύπο που σου είπα προχθές. Τέλος πάντων ας μην μπω σε λεπτομέρειες αλλά μόλις έφυγε , επέστρεψα και ρώτησα για εκείνον... Δεν εμαθα και τόσα πολλά μα ο πορτιετρης του Κλαμπ μου είπε πως τον έχει ξαναδεί. Κάθε φορά φεύγει με άλλη κοπέλα μα πρόσεξε πως δεν τις ξαναβλεπει. Βέβαια δεν έδωσε κι πολύ σημασία αλλά για μένα αυτή η πληροφορία ήταν αρκετή..." Η Μπελ συνέχισε να της δίνει πληροφορίες τόσο για το μετέπειτα αλλά και για την συνάντηση της με τον επιθεωρητή το πρωί και το σημείωμα. Εκείνη έβγαζε μικρά επιφωνήματα τρόμου...

"Για το Θεό!Πρέπει να ενημερώσω αμέσως τους γονείς σας !"

"Γι αυτό σε πήρα θεία. Σήμερα θα βρεθώ μαζί του. Θ του τηλεφωνήσω και κάτι μου λέει πως θα με πάρει. Θυμάσαι το σκουλαρίκι που μου χάρισε ο μπαμπάς Λουίς; Θα το φορέσω. Εκεί πάνω ένα GPS ... Δεν ξέρω αν δουλεύει μετά από τόσα χρόνια αλλά εκείνος κάτι θα κάνει. Πες τους να έρθουν γρήγορα εδω. Δω σε όλες τις πληροφορίες που σου έδωσα και θα βρουν τρόπο να μας σώσουν αν δεν τα καταφέρω μόνη μου...Ξέρεις θεία, ήθελα τόσο πολύ να τους πάρω να τους τα πω εγώ μα ξέρω πως θα λυγισω. Όπως ξέρω πως θα με σταματήσουν..."

"Καταλαβαίνω κόρη μου... Μην ανησυχείς. Σε 19 ώρες, τόσο όσο διαρκεί η πτήση θα είμαστε όλοι εκεί. Το σκουλαρίκι είναι εξαιρετική ιδέα. Και να μην πιάνει σίγουρα θα δώσει κάποιο σήμα..."Η Ντανιελα έκανε μια παύση. Από τους ήχους και μόνο η Μπελ κατάλαβε πως έκλαιγε..

"Θεία..." ξεκίνησε να λέει μα η Ντανιέλα  τη διέκοψε

"Να προσέχεις παιδί μου...Είναι επικίνδυνα αυτά. Αν πάθεις κάτι...Για το Θεό Μπελ!! Μήπως απλά να πας περιμένεις;;;"

"Το σκέφτηκες πολύ αυτό μωρέ θεία για να το πεις; Αφού το ξέρεις πως δεν μπορώ...Σας αγαπώ..."

Της έκλεισε το τηλέφωνο προς προσπαθήσει να της αλλάξει γνώμη. Η Ιζαμπέλ δεν ήθελε να φτάσουν οι δικοί της πριν εισχωρήσει στο σύστημα. Κάτι μέσα της της έλεγε πως αν έμπαινε η ιδια μέσα, μόνο τότε θα έβρισκε την Τζουλιετ...

"Κάνε κουράγιο κοριτσάκι μου....Έρχομαι να τους διάλυσω..."

Λίγες ώρες αργότερα

Σουφρωσε τα χείλη της. Το κόκκινο δεν ήταν ποτέ η επιλογή της πόσο μάλλον στη καθημερινότητα της. Το επέλεξε όμως...Ένα στενό μαύρο φόρεμα που αγκαλιαζε  καθε καμπύλη του κορμιού της,  ήταν  η επόμενη επιλογή και για τελείωμα επέλεξε να φορέσει γόβες.

Κοίταξε το μήνυμα στο κινητό... Έπειτα από τις δύο κλήσεις που του έκανε και δεν τον βρήκε, εκείνος αρκέστηκε σε ένα μήνυμα. Της έδωσε ραντεβού στο παλιό λιμάνι. Ένα μέρος αρκετά έρημο για τα σημερινά δεδομένα της πόλης. Είχε μια ώρα μπροστά της , μια ολόκληρη ώρα. Δεν είχε ιδέα τι θα κάνει μετα την αρπαγή. Με την ελπίδα πως θα την πανε  στο ίδιο μέρος με την αδερφή της και πως οι δικοί της θα την εντοπιζαν πριν να είναι αργά, πήρε τα κλειδιά και κατέβηκε. Με το που μπήκε στο αυτοκίνητο, έλεγξε το σκουλαρίκι και έβαλε μπροστά ...

***

"Τα έχεις όλα έτοιμα;" ρώτησε ο Κρίστιαν και ο Γκάμπριελ του έδειξε το λάπτοπ.

"Όλα είναι έτοιμα. Μόλις τελειώσω, δεν θα της αφήσω περιθώρια ...Θέλει αρπαγή; Θα την έχει...Θέλει βια; Θα την έχει κι αυτή. Θέλει να βρει την Τζουλς;; Αυτό θα είναι αστείο....Ζω για τη στιγμή!"

Ο Γκαμπριέλ χαμογέλασε πονηρά.

"Το ποντίκι έρχεται στη παγίδα...Θα προλάβουμε να τη φορτώσουμε για Μπαγκλαντές;;"

"Δεν ξέρω. Αν όχι, θα την πάω με το ιδιωτικό. Ο Χαλουλ, ήταν σαφεστατος. Βέβαια μου τη βιδωσε λίγο... Ίσως δεν την πουλήσω ακόμα.." αποκρίθηκε ο Κρίστιαν σκεπτικός.

"Είσαι τρελός ρε;; Ζήτησε ότι ακριβώς έχει σε γυναίκα και δίνει 10 γαμημένα εκατομμύρια!!!"

"Ίσως είναι λίγα...Αν τη κρατήσουμε θα βγάλουμε πιο πολλά. Εκτός αυτού, ίσως τη πάρω και την ανεβάσω στη Ρωσία. Ο Ιβάν, μέσα σε τρεις μήνες θα μας δώσει πιο πολλά από τα δέκα για να την πηδάει, θα την έχουμε και στη κατοχή μας και θα έχουμε μια σταθερή πηγή εσόδων!"

"Γιατί τώρα δεν έχουμε;;" ρώτησε ο Γκάμπριελ

"Έχουμε...Τι πιο καλό όμως από μια και μόνο γυναίκα που είναι ικανή να μας πλουτίσει από το να έχουμε 100 και να μην πιάνουν μια ;" απάντησε ο Κρίστιαν χαμογελαστός

"Έχεις ένα δίκιο δε λέω. Η Ντάνι όμως τι θα πει;"

"Δεν της πέφτει λόγος. Πήρε την τελευταία μοιρασιά και την αποδέσμευσα χθες. Μέσα στους επόμενους μήνες θα πάρει αλλά τόσα..."

"Ωραία. Με την Τζουλς ;;"

Ο Κρίστιαν άρχισε να εκνευρίζεται από τις απανωτές ερωτήσεις του αδερφού του.

"Κρατά την . Αστην. Δεν με απασχολεί ιδιαίτερα. Πιο πολύ μπελάς είναι..."

"Ωραίος μπελάς..." σχολίασε ο Γκάμπριελ πονηρά "Δυστυχώς όμως, ξεχυλωμενη για παρθένα. Και όχι τίποτα άλλο δεν βλέπω να μαζεύει...'

"Ίσως την δωσουμε στο παράρτημα της Αφρικής. Εκεί δεν θα έχουν θέμα. Λευκή να είναι και φτάνει..."

"Έχεις ένα δίκιο...Λοιπόν φύγε για να μην αργήσεις και περιμένει το κορίτσι μας και θα περιμένω σήμα εντάξει;"

Ο Κρίστιαν κοίταξε το είδωλο του στο καθρέφτη πιο έτοιμος από ποτέ. Εξι μήνες...εξι ολόκληρους μήνες προσπαθούσε να φτάσει σε αυτό το σημείο... Ήταν πανέξυπνος. Όταν την εντόπισε για πρώτη φορά και ψάχνοντας έμαθε πως έχει σχέση με το Σαν Χοσέ, έψαξε καλά....Έμαθε Με τι έχει να κάνει και φυσικά είχε φτάσει και η ώρα να πληρωθεί για την βοήθεια που έδωσε κάποτε ο πατέρας του στην Άννα και στον Κασιεν. Είχε βουηξει τότε όλη η εγκληματική κοινότητα από τα γεγονότα. Εκείνος όμως αν και παιδάκι θυμόταν...Και θυμόταν καλά.

Όλα ήταν έτοιμα...Πριν καν ζητήσει βοήθεια, την είχε απλόχερα....

Μισή ώρα μετά.

Έπιανε τα σίδερα από τον παλιό σκουριασμένο μόλο του λιμανιού και αγνάντευε τη θάλασσα. Εκείνος χαμογέλασε... Ο ήλιος είχε δύσει και γύρω υπήρχε μόνο μια λάμπα που τρεμοεπαιζε. Το τέλειο μέρος...Η τέλεια στιγμή. Την πλησίασε από πίσω και άπλωσε τα χέρια του πάνω στα δικά της. Θα την άφηνε με το μυστήριο ακόμα.. Η αποκάλυψη θα γινόταν αφού την είχε εξ ολοκλήρου στα χέρια του.

"Στο είπα ότι δεν πηδάω μαθήτριες..." ψιθύρισε σαγηνευτικα και πίεσε το ήδη ανασηκωμενο του μόριο στη μέση της...

Ιζαμπέλ POV

Τον αισθάνομαι σκληρό να με πιέζει στη μέση. Υποθέτω δεν κρατιέται. Δεν έχω γυρίσει ακόμα μα κάτι μου λέει πως αντί για τον επιθεωρητή που είδα το πρωί, θα αντικρύσω τον τύπο με το τζάκετ . Κάνω να γυρίσω μα με σταματάει...

"Έτσι το θέλω. Να κοιτάς τη θάλασσα..." λέει χαμηλά στο αφτί μου ενώ το ένα του χέρι ανασηκωνει το φόρεμα μου.

"Άνοιξε τα ποδαράκια σου μωρό μου...." μου λέει και υπακούω...Εμπρός ρε πουστη. Πάρε αυτό που θέλεις. Δοκίμασε με και έπειτα πάνε με κοντά της.

Θα σας σκοτώσω όλους...Όλους...έναν προς έναν ...

"Δεν θα βάλω δάχτυλο μικρή....Θα Με νιώσεις ολόκληρο..." συνεχίζει να μιλάει στον ίδιο τόνο και τρέμω. Γιατί τρέμω όμως; Τρέμω στην ιδέα να μπει μέσα μου ξανα;Η απλά γιατί δεν μπορώ να γυρίσω και να τον σκοτώσω;

Ακούω το φερμουάρ....Και το εσώρουχο μου κατεβαίνει... Νιώθω τη πίεση στα τοιχώματα. Νιώθω το πάχος του να διεισδύει μέσα μου απότομα. Τον σφίγγω...Πονάει...

"Εεεετσι....Έτσι μωρό μου σφιξε με ..."

"Σ'αρέσει;" καταφέρνω να πω με δυσκολία μα η ανάσα μου κόβεται ρε πουστη!

"Πολύ..." απαντάει και μέσα στο πόνο γελάω...
Εμένα να δεις παλιογαμημενε....εμένα...

Μπαινοβγαίνει ήρεμα μα ξάφνου με τραβάει από τα μαλλιά. Σκύβει και δαγκώνει το αφτί μου ενώ στο επόμενο δευτερόλεπτο πιάνει  το σκουλαρίκι μου και το φτύνει στη θάλασσα...

"Καλώς ήρθες στη κόλαση Ιζαμπέλ.." ψέλλιζει το όνομα μου και παγώνω. Η ένταση αυξάνεται και κρατάει τα χέρια μου. Δεν μπορεί....Πως το ξέρει;;

Ακούω το κλικ και ένα ζευγάρι χειροπέδες δένουν τα χέρια μου ενώ εκείνος συνεχίζει να μπαινοβγαίνει μέσα μου με απίστευτη ταχύτητα....

Σας φιλώ