Ο Κρίστιαν βγήκε από μέσα της. Τράβηξε μια καρέκλα που υπήρχε στο πλάι ντύθηκε  και κάθισε βλέποντας την Ιζαμπέλ να σέρνεται στο πάτωμα. Έφτασε στο τζάμι, άπλωσε τα χέρια της πάνω του και βγάζοντας τα αποκαΐδια της ψυχής της, άρχισε να το χτυπάει.

"Δεν σε βλέπει. Μα ξέρει ότι εσύ την βλέπεις..."Τον άκουσε να λέει και σπαραξε. Δεν μπορούσε να αντιληφθεί όσα έβλεπε... "Σε πούλησε Ιζαμπέλ..."της ξαναείπε και την πλησίασε. Εκείνη γύρισε σαν αστραπή προς το μέρος του και του ορμηξε.

"ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΈΝΑ ΌΠΛΟ ΚΡΊΣΤΙΑΝ!!!" Φώναξε έξαλλη και άρχισε να τον ψάχνει με τα χέρια της. Εκείνος τα έπιασε και την ακινητοποιήσε.

"ΑΠΟΔΕΞΟΥ ΤΟ!!!" Είπε σοβαρός μα εκείνη το είχε χάσει τελείως. Οι κραυγές της Τζουλς έγιναν βογγητά ηδονής, ο Γκάμπριελ την πηδούσε  και αυτή τη φορά εκείνη ήταν πάνω του και το απολάμβανε κραυγάζοντας τον έρωτα της προς το πρόσωπο του. Στο άκουσμα η Ιζαμπέλ γύρισε δακρυσμένη για ακόμα μια φορά προς το τζάμι.

"Πονάει μωρό μου ;" της ψιθύρισε στο αφτί ο Κρίστιαν και προς έκπληξη του εκείνη γύρισε και όρμησε στην αγκαλιά του. Τον έσφιξε και πάτησε τα κλάματα. Ο Κρίστιαν έμεινε παγωμένος. Σπάνια δεχόταν αγκαλιά, πόσο μάλλον από μια γυναίκα που εν μέσως πλην σαφώς κακοποίησε με το χειρότερο τρόπο. Κι εκείνη τι έκανε ; έκλαιγε σαν μωρό παιδί στην αγκαλιά του εχθρού...Του έδινε ότι είχε απομείνει.

"Σκότωσε με ...Σκότωσε Με Κρίστιαν..." οι λυγμοί της ήταν Τρομακτικοί μα εκείνος δεν πτοήθηκε, δεν μπορούσε να αφήσει τα τείχη να πέσουν... Την απομάκρυνε απαλά, σκούπισε μετά ακροδάχτυλα του τα δάκρυα της και την κοίταξε κατάματα πιάνοντας το πρόσωπο της.

"Αυτό δεν γίνεται. Έχεις ήδη πουληθεί χρόνια τώρα..."

"Ένα λεπτό..." ψέλλισε απλώνοντας το χέρι της πανω στα δικά του. Έτριψε το μάγουλο της στη παλάμη του ηττημένη και αναστέναξε

"Ένα λεπτό;" τη ρώτησε περίεργα

"Ένα λεπτό Κρίστιαν....Μόνο Ένα λεπτό ζητάω να βρεθώ μαζί της και είμαι όλη δική σου..." αποκρίθηκε λυπημένη

"Αυτό είναι εύκολο..." ξεκίνησε να λέει και εκείνη τον διέκοψε

"Ένα λεπτό με ένα όπλο...." συμπλήρωσε αφήνοντας ένα δάκρυ πάνω στα δάχτυλα του.

"Λυπάμαι Ιζαμπέλ αλλά αυτό δεν γιν..."

"ΣΚΆΣΕ!!! ΔΕΝ ΛΥΠΑΣΑΙ!!!ΔΕΝ ΝΙΏΘΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΛΥΠΑΣΑΙ ΠΑΛΙΌ  ΓΑΜΗΜΕΝΕ! ΜΕ ΠΗΔΑΓΕΣ ΤΌΣΗ ΏΡΑ!!!" Η Ιζαμπέλ ξέσπασε απότομα. Άρχισε να τον χτυπάει με μανία στο στήθος κι εκείνος την άφησε. Όταν πλέον είχε κουραστεί, στεκόταν μπροστά του σαν φυτό...

Έπιασε το χέρι της και εκεινη ξεκίνησε να περπατάει σαν νεκρή από πίσω του. Την οδήγησε πίσω στο δωμάτιο, την έβαλε να καθίσει και έφυγε. Όταν επέστρεψε κρατούσε μια πετσέτα. Έκανε στην άκρη μια κουρτίνα και εμφανίστηκε μια πόρτα πίσω της.

"Πάμε να πλυθείς..." είπε χαμηλόφωνα και εκείνη τον ακολούθησε χωρίς ίχνος συγκίνησης στο βλέμμα. Ήταν απλά κενή. Μέσα σε εκείνο το μπάνιο υπήρχε μόνο μια ντουζιερα και ένα νιπτήρας.  Την έβαλε να σταθεί όρθια και άνοιξε το νερό. Την έπλυνε απ άκρη σ'ακρη και την σκούπισε. Ούτε τα βλέφαρα της κούνησε όταν της καθάριζε το αιδοίο της. Πρωτη φορά έβλεπε γυναίκα σε μια τέτοια κατάσταση. Έμοιαζε με ζόμπι. Βγαίνοντας την άφησε στο κρεβάτι. Έφυγε και επέστρεψε ξανά κρατώντας μια φαρδιά φόρμα και ένα μπλουζάκι. Την εντυσε με τα χίλια ζόρια αφού με τά βίας κουνούσε χέρια και πόδια και την ξάπλωσε.

"Ένα όπλο..." ψέλλισε άξαφνα και κουλουριασε το κορμί της. "Θελω να πεθάνω..." συνέχισε με μια απόκοσμη ψυχρότητα στη φωνή. "Τι είναι ο θάνατος Κρίστιαν; Το κορμί σπάει, διαλύεται και αν μείνει αυτό που λένε ψυχή, τότε ταξιδεύει και φεύγει...Χάνεται. εξαυλωνεται..."

Ο Κρίστιαν δεν είπε λέξη.

"Διώξε με. Δώσε με...Στείλε με όσο πιο μακριά μπορείς γιατί στο ορκίζομαι...Αν μείνω εδώ θα σας θάψω όλους" η Ιζαμπέλ έκλεισε τα μάτια της και δεν τα άνοιξε ξανά...

Ο Κρίστιαν την άφησε και πήγε στο γραφείο κλείνοντας αυτή τη φορά τη πόρτα. Τη διπλοκλειδωσε για να μην κάνει καμία χαζομάρα και μπαίνοντας είδε τη Τζουλς στα πόδια του Γκάμπριελ .

"Στρίβε!"Της είπε επιτακτικά

"Δεν κατάλαβες καλά!" Αποκρίθηκε εκείνη και της αστραψε ένα χαστούκι που όμοιο του δεν είχε ξαναδώσει σε γυναίκα. Η Τζουλς έπεσε από τα πόδια του Γκάμπριελ κι εκείνος σηκώθηκε πάνω οργισμένος.

"Εισαι σοβαρός ρε; Τι διάολο έκανες;;"

"Όταν μιλάω τα λόγια μου θα εκτελούνται κατά γράμμα έγινα σαφής;" του δηλωσε και ο Γκάμπριελ αναστέναξε . Η Τζουλς έκλαιγε στο πάτωμα, τα νεύρα του ήταν σε χάλια κατάσταση και ο αδερφός του έμοιαζε ξαφνικά με μουνοδουλο...

"Περίμενε να τη παω στο δωμάτιο και έρχομαι..." είπε μα πιάνοντας την Τζουλς εκείνη τράβηξε το χέρι εξαγριωμένη

"Πώς τόλμησες να με χτυπήσεις ρε; Ξέρεις τι θα συμβεί αν το μάθει η θεία μου;" Ο Κρίστιαν δεν γέλασε καθόλου με τα λόγια της.

"Γκαμπριέλ. Έχεις ένα λεπτό να μαζέψεις τη πουτανα σου ειδάλλως θα την πετάξω στα σκυλιά..." Ο τόνος του κάθε άλλο παρά ψέμα έβγαζε και ο Γκάμπριελ το ήξερε καλά. Ο Κρίστιαν δεν αστειευοταν .

"Έλα Τζουλς, πάμε γιατί αύριο το πρωί θα πας και στην Ιζαμπέλ. Έπειτα όπως συμφωνήσαμε θα φύγεις..."

"ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ;" πετάχτηκε ο Κρίστιαν.

"Η Ντάνι...θεωρεί πως αν επιστρέψει και δηλώσει εξαφάνιση..."

"ΠΆΡΕ ΔΡΌΜΟ ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ! ΑΝ ΦΥΓΕΙ Ο ΜΌΝΟΣ ΔΡΌΜΟΣ ΕΊΝΑΙ ΓΙΑ ΑΦΡΙΚΉ!" Τόνισε με απειλητικό ύφος.

Ο Γκαμπριέλ μάζεψε όπως όπως τη Τζουλς, την πήγε σε ένα άλλο δωμάτιο και επέστρεψε πίσω.

"Τι σκατα έπαθες;;" ρώτησε μπαίνοντας μέσα

"Εγώ;;; Ξέχασες πως δεν θα την αφήναμε ελεύθερη; Ξέχασες πως κι εσύ ο ίδιος δε τη γούσταρες;; Τι άλλαξε Γκάμπριελ;" ρώτησε και ο αδερφός του μαζεύτηκε

"Έχεις δίκιο. Ότι και να πεις έχεις δίκιο απλά σκέφτηκα πως θα ήταν καλή ιδέα να επιστρέψει. Και μου αρέσει σαν τύπισσα...Σήμερα που μιλήσαμε λίγο..."

"Μάλιστα. Μιλήσατε κι όλας! Η άλλη έψαχνε όπλο να την καθαρίσει κι εσύ άνοιξες και κουβέντα..." ξάφνου το αίμα στις φλέβες του πάγωσε ...
"Όπλο...όπλο...ΟΠΛΟ!!!" Φώναξε πανικόβλητος  στη σκεψη πως με οσα εγιναν ξεχασε το οπλο του στο συρτάρι και λίγο πριν φτάσει στη πόρτα, άκουσε έναν πυροβολισμό...

Σας φιλώ....