Άναβε και έσβηνε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο γεμάτος ικανοποίηση , σκεπτόμενος πως όλα βαδίζουν όπως πρέπει. Το επόμενο φορτίο έφευγε σε δύο εβδομάδες κι αν όλα πήγαιναν όπως έπρεπε και τα ναρκωτικά, και οι πουτανες θα έφταναν στο Μπαγκλαντές στην ώρα τους. Φόρεσε το παντελόνι του και στη σκέψη και μόνο του κόλπου της εκείνο ανασηκωθηκε μονάχο του. Ήταν τρομερή. Αν και με αυτό που της έκανε γέλασε, δεν έπαυε να θέλει να τελειώσει μέσα της.

"Ακόμα έτσι είσαι ρε ;" Η πόρτα άνοιξε   μα ο άντρας που μπήκε μέσα κοντοστάθηκε.

"Ντύνομαι όπως βλέπεις" απάντησε σοβαρός και άρχισε να κουμπωνει το πουκάμισο του.

"Αυτό το βλέπω...αυτό που δεν καταλαβαίνω όμως είναι γιατί φοράς τα ρούχα μου Κρίστιαν!" Αποκρίθηκε ανεβάζοντας μια οκταβα τον τόνο της φωνής του.

"Σήμερα θα πάρεις ρεπό αδερφάκι. Πάνε στη προβλήτα και κάνε έναν έλεγχο στο πλοίο. Όταν τελειώσεις ενημέρωσε με..."

"Εισαι σοβαρός ρε; Δεν υπάρχει περίπτωση!"

"Ε τότε κάτσε εδώ και πάνε πήδα καμία γκόμενά. Εγώ πάντως σήμερα θα πάω στο Πανεπιστήμιο"

"Δεν πείθεις Κρίστιαν! Εγώ ανέλαβα αυτό το ρόλο θυμάσαι;"

"Με πέρασε για σένα χθες Γκάμπριελ . Πρέπει να κινηθούμε προσεκτικά. Είναι έξυπνη..."

"Και τώρα μου το λες;;; Πώς διάολο σε βρήκε χθες; Υποτίθεται την άλλη εβδομάδα θα την περνάμε κι εκείνη!"

"Αυτο θέλαμε ούτως ή άλλως Γκάμπριελ. Να μας καταλάβει και να μας ψάξει για να την πάρουμε με τη θέλησή της. Απλά δεν περίμενα να ήταν τόσο... Δεν ξέρω. Τόσο δραστήρια θα έλεγα. Σίγουρα κάτι υποπτεύεται. Με ρώτησε για την Τζουλιετ...Χθες είπες πως έπαιζε με το μενταγιον της πάνω στο καπό ...Πιστεύει πως μπορεί να μας ξεσκεπάσει...Χαζό κορίτσι... Που να ήξερε πως εκείνη ήταν ο αρχικός στόχος..." Ο Κρίστιαν κουμπωσε το τελευταίο κουμπί από το πουκάμισο. Έβγαλε τα σκουλαρίκια και κατέβασε τα μανίκια για να κρύψει τα τατουάζ.

"Πώς διάολο τα φοράς αυτά κάθε μέρα; Δηλαδή ήμαρτον!" Σχολίασε και ο Γκάμπριελ ανασηκωσε το φρύδι.

"Επιμένω να μην το κάνεις. Άσε με να το χειριστώ εγώ. Έχουμε χωρίσει τις δουλειές μας Κρίστιαν! Εγώ διαλέγω κι εσύ παίρνεις!" Εκείνος τον αγριοκοιταξε και πήγε κοντά

"Μην ξεχνάς ποιος κάνει κουμάντο Γκάμπριελ. Αν θυμάσαι καλά δεν ήθελες την ευθύνη μετά το θάνατο του μπαμπά και ανέλαβα Εγώ! Είπα θα πάω και τελείωσε! Ούτως ή άλλως για το μόνο που θέλω να σιγουρευτώ είναι πως θα κάνει τα πάντα για την αδερφή της. Αυτό ήταν το ζητούμενο σωστα;"

"Σωστά..." απάντησε ήρεμος ο Γκάμπριελ "Δεν μου είπες τελικά τι έγινε χθες ..."

"Μπήκα και βγήκα σαν κύριος. Την παράτησα όπως ήταν και έφυγα. Είναι πράγματι σφιχτή. Ο Τζεικ δεν είχε άδικο"

"Ναι ρε, αφού θυμάμαι που μας το τόνισε εκείνο το βράδυ που την πηδηξε στις τουαλέτες πως είχε την εντύπωση ότι ήταν παρθένα!"

"Ακριβως...αυτό νόμιζα κι εγώ στην αρχή. Τα τοιχώματα της ήταν για άνοιγμα και γαμησι. Μπήκα μέχρι που δεν χωρούσε άλλο, βγήκα και έφυγα..."

Ο Γκαμπριέλ γέλασε.

"Γιατί γελάς ρε ;"

"Γιατί θυμήθηκα τη φάτσα σου όταν πηδηξαμε την αδερφή της. Αν δεν έβλεπες το αίμα είμαι σίγουρος πως δεν θα σε σιγουρευοσουν πως ήταν παρθένα..." Ο Κρίστιαν γέλασε πονηρά.

"Πίστεψε με...ΔΕΝ- ΕΧΕΙ- ΚΑΜΙΑ- ΣΧΈΣΗ!..."του συλλαβησε αργά αργά...

"Θέλω να δοκιμάσω..." αποκρίθηκε ο Γκάμπριελ γλυφοντας τα χείλη του

"Όταν έρθει η ώρα. Προς το παρόν της χρωστάω ένα παιχνίδι που εξαιτιας της εχασα τη Νάντια,  που με κλώτσησε και με χαστουκισε ..."

"ΤΙ ΕΚΑΝΕ;;; ΖΕΙ;;" Αυτη τη φορά ο Γκάμπριελ ήταν σοβαρός.

"Φυσικά και ζει ρε ηλίθιε!Για να σου λέω ότι έφτασα στο σημείο να μπω μέσα της και να βγω !"

"Πάντως εκείνη τη μέρα που έκατσε στο καπό....σκέτη κόλαση ήταν..."

Ο Κρίστιαν σοβαρεψε

"ΣΤΟ ΔΙΚΌ ΜΟΥ ΚΑΠΟ!!" Είπε έντονα "Μην ξαναπάρεις το αμάξι μου !" Δηλωσε εκνευρισμένος

"Αφού της άρεσε ρε...Μ'αρέσει που μου έκανε και τη δύσκολη και σε σένα άνοιξε τα πόδια!" Σχολίασε ο Γκάμπριελ πικρόχολα

"Κανείς λάθος. Δεν τα άνοιξε. Της τα άνοιξα μόνος μου!"τόνισε με ικανοποίηση " Και να είσαι σίγουρος πως μόνο και μόνο  επειδή νομίζει ότι είναι αντράκι,  εγώ θα την λιώσω...Για να δούμε λοιπόν...Πόσο μακριά είναι διατεθειμένη να φτάσει για την αδερφή της;;"

Οι δύο άντρες χαμογέλασαν ταυτόχρονα. Ο ένας ήταν ο καθρέφτης του άλλου. Ο ένας πιο σκοτεινός από τον άλλο με ένα κλικ παραπάνω τον Κρίστιαν που από παιδί τον ξεχώριζαν. Μπορεί να έμοιαζαν σαν δύο σταγόνες νερό, μα πάντοτε το δικό του βλέμμα τους τρόμαζε. Ο Γκαμπριέλ μερικές φορές ήταν πιο αποστασιοποιημένος από το κύκλωμα αλλά καυτά ήταν και δικό του κομμάτι. Η διαφορά τους ήταν μια: ο ένας ήταν θηρίο και ο άλλος κτήνος... Μπορεί σαν λέξεις να έμοιαζαν, είχαν τεράστια διαφορά όμως καταβαθος

***

Χαμήλωσε τη μουσική. Ακόμα και ο ήχος την εκνεύριζε. Αυτό που έγινε το προηγούμενο βράδυ της άφησε ένα και μόνο πράγμα: Νεύρα...Πολλά νεύρα. Όχι μόνο δεν κατάφερε να βρει κάτι μα τον άφησε να πιστεύει ότι την εξευτελίσε και απο πάνω. Πόσο ηλίθιος ήταν...

Πάρκαρε στο πάρκινγκ. Κοίταξε τριγύρω μα το αυτοκίνητο του Μαρτινς δεν ήταν πουθενά. Είχε προετοιμαστεί ψυχολογικά για να έρθει αντιμέτωπη μαζί του. Δεν γούσταρε παιχνίδια. Η θεία της την ενημέρωσε πως  θα ενημερώσει άμεσα τον Λουίς και τον Ίαν. Ήταν κομμάτι από το παρελθόν τους κι αν κάποιος ήξερε πως να εντοπίσει την Τζουλιετ σίγουρα θα ήταν εκείνοι. Η Μπελ όμως επέμενε να τις δώσει μια μέρα ακόμα προθεσμία. Έτσι και έγινε...

Ο αέρας εκείνο το πρωί μύριζε καφέ. Οι μαθητές ήταν όλοι στο προαύλιο κι εκείνη τους προσπέρασε αδιάφορα. Στόχος ήταν το γραφείο της διευθύντριας. Θα την έστηνε σε μια γωνιά και μόλις τον έβλεπε θα έπαιζε το παιχνίδι της. Έπειτα από τα χθεσινά , απογοητεύτηκε λίγο. Είχε στο μυαλό της να την πάρουν. Να την απαγάγουν και από να την οδηγήσουν στην αδερφή της. Από εκεί και πέρα θα έπραττε ανάλογα. Εκείνος όμως έφυγε. Τόσο απλά.

Η πόρτα από το γραφείο της Διεύθυνσης ήταν ανοιχτή και δεν ήταν κανένας μέσα. Έψαξε λίγο στους κεντρικούς διαδρόμους και αποφάσισε να πάει στην αίθουσα της που ήταν στον ίδιο όροφο με το γραφείο. Ανεβαίνοντας τη σκάλα ένα άρωμα τρύπησε τα ρουθούνια της. Ένα άρωμα που ήξερε τον κάτοχο του ..

Κοίταξε προς το γραφείο και τον είδε να βγαίνει. Χωρίς να χάσει χρόνο πήγε προς το μέρος του.

"Καλημέρα κύριε Μαρτινς !" Αναφώνησε χαμογελαστή

"Καλημέρα δεσποινίς Κινγκς. Νομίζω χθες ήμουν σαφεστατος μαζί σας. Θα θέλατε κάτι;" της μιλούσε τόσο κομψά και σοβαρά μα τα μάτια του...Εκείνα τα μάτια έμοιαζαν πιο ζωντανά από κάθε άλλη φορά.

"Χθες ε;... Ναι . Ήσασταν όντως σαφεστατος" απάντησε με ύφος

"Τότε ποιο είναι το πρόβλημα σας δεσποινίς;" Η Μπελ εστίασε στο φρύδι του κι εκείνος γύρισε απότομα προς το γραφείο της Διεύθυνσης, μπήκε , πήρε κάτι χαρτιά και ξαναβγηκε.

"Είστε καλά Κύριε Μαρτινς;" ρώτησε πονηρά κι εκείνος έπιασε το κεφάλι.

"Η αλήθεια είναι πως αισθάνομαι μια ζαλάδα αλλά δεν νομίζω να μπορείτε να κάνετε κάτι γι αυτό..." είπε χωρίς ίχνος πονηραδας

"Ελάτε, θα σας πάω στη νοσοκόμα αν θέλετε" του απάντησε και ξανακοιταξε το φρύδι . Έβλεπε ένα μαύρο σήμαδακι αλλά δεν καταλάβαινε αν είναι τρύπα η όχι.

"Προτιμώ να πάω στο γραφείο μου. Καλή σας μέρα δεσποινίς Κινγκς..."

Έκανε να φύγει και η Μπελ μπήκε μπροστά του.

"Σχετικά με αυτό που είπατε χθες..." ξεκίνησε να λέει

"Ποιο από όλα;" την ρώτησε περίεργος

"Εκείνο που είπατε...ότι σας αρέσει να  επιθεωρείτε και...και γυναικεία κορμια..."

Ο Κρίστιαν γέλασε από μέσα του. Εκτός από το γεγονός πως ο Γκάμπριελ δεν θα έλεγε ποτέ κάτι τέτοιο,  εκείνη πάλευε για να καταλάβει τι πρόσωπο έχει απέναντι της

"Δεν θυμάμαι να είπα κάτι τέτοιο δεσποινίς ! Πώς τολμάτε;;;" Ο Κρίστιαν έκανε ένα βήμα προς τα πίσω

"Με συγχωρείτε,  ίσως δεν κατάλαβα καλά" ξεκίνησε να λέει μα άξαφνα πάγωσε . Ορμηξε κατά πάνω του και έκανε στην άκρη το γιακά πιάνοντας τον απροετοίμαστο. Χωρίς πολλά πολλά μόλις είδε την άκρη από την ουρά ενός δράκου έπιασε το χέρι του και τον τράβηξε . Εκείνος δεν έφερε  αντίσταση...

Έφτασε έξω από το κλειστό εκείνη την ώρα γυμναστήριο και ανοίγοντας τη πόρτα τον έσπρωξε προς τα μέσα ...

Ο Κρίστιαν ήταν σίγουρος πως θα τον ρωτήσει για το τατουάζ  αλλά εκείνη τον διέψευσε ...

"Από χθες δεν μπορώ να σταματήσω να σας σκέφτομαι..." είπε και χωρίς πολλά πολλά έπιασε το μόριο του. Εκείνος πισωπατησε έκπληκτος.
"Ωωω ελάτε τώρα κύριε Μαρτινς...Κάντε μια εξαίρεση..."

Στο μυαλό της όλα ήταν ξεκάθαρα αλλά ακόμα κρατούσε επιφυλάξεις. Έπρεπε πάση θυσία να του τραβήξει τη προσοχή για να την πάρουν. Αν μπορούσε να του έλεγε κατάμουτρα Παρτε με να γίνω πόρνη, και να σας σκοτώσω... σίγουρα δεν θα έπιανε

Του ξεκουμπωσε το παντελόνι και τριφτηκε...

"Δεσποινίς Κινγκς ! Είστε σοβαρή;"είπε άγρια και την απωθησε. Κουμπωσε το παντελόνι και έφυγε από την αίθουσα γρήγορα.

"Τι διάολο ρε πουστη!!! Έχω κάτι και δεν μασάει;;;" Αναρωτήθηκε χτυπώντας το πόδι της στα στρώματα που ήταν σηκωμένα .

Μισή ώρα αργότερα δεν είχε όρεξη για τίποτα. Βγήκε για να φύγει και πρόσεξε ένα λευκό χαρτάκι στον υαλοκαθαριστηρα.

Δεν πηδάω μαθήτριες... Ζήτα μια εβδομάδα άδεια και βλέπουμε...

Έγραφε και τέρμα κάτω υπήρχε ένας τηλεφωνικός αριθμός...

Ενδιαφέρον...Μου ζητάει να απομάκρυνω τα ίχνη μου από τη σχολή μόνη...Όπως ακριβώς και με το γράμμα που μου άφησε η Τζουλιετ. Πάω στοίχημα πως θα με αρπάξει μέσα στη βδομάδα... Σκέφτηκε διαβάζοντας το ξανά και ξανά.  Το έβαλε στη τσέπη της και επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο για να μιλήσει με τη διεύθυνση...

Σας φιλώ...

Λίγο μπέρδεμα οι σκέψεις του ενός και του άλλου;; Σιγά σιγά θα καθαρίσει το τοπίο και θα δούμε ποιος είναι πιο έξυπνος...θα δούμε και τι ακριβώς υπάρχει πίσω από την οφθαλμαπάτη...