Μάνα, μάνα!
Τι ελεεινό πλάσμα,
πλάσμα φτιαγμένο από τους κήπους της Εδέμ!

Μάνα μάνα!
Με έφτιαξες,
με δημιούργησες,
με γεννήσεις,
με μεγάλωσες,
με αγάπησες!

Μάνα μάνα!
Πάντα τα αγαπημένα μου φαγητά έφτιαχνες.
Έκλαιγες πολύ περισσότερο στις θλίψεις μου από ότι εγώ.
Πονούσες πολύ περισσότερο στους πόνους μου από ότι εγώ.
Χαιρόσουν πολύ περισσότερο στις επιτυχίες μου από ότι εγώ.
Χειροκροτούσες πολύ πιο δυνατά από όλους τους άλλους όταν τελείωσα λύκειο και πήγα πανεπιστήμιο.

Μάνα μάνα!
Είμαι φοιτητής!
Ζω μακριά σου, σε ξέχασα...
Αλλά σε αγαπώ, το ξέρεις αυτό σωστά;

Μάνα μάνα!
Ξεχνούσα πάντα να σου στείλω
" Έφτασα! Έφτασα μάνα σώος και αβλαβής. Δόξα τω Θεώ, μπορείς να κοιμάσαι ήσυχα το βράδυ."
Ξεχνούσα!
Δε νόμιζα πως θα μου συνέβαινε ποτέ κάτι σε μένα!

Μάνα μάνα!
Καίγομαι, πεθαίνω!
Πεθαίνουμε!
Πεθαίνουμε!
Καιγόμασατε!
Μάνα μάνα!
Βοήθεια!

Μάνα μάνα!
Ο Θεός μάρτυρας μονάχα,
γυρίζω τις γραμμές χαμένος,
δεν ξέρω πού πάω!

Μάνα μάνα!
Μονάχα εσένα φωνάζω,
προσπαθώ να σε βρω.
Πού είσαι;
Γιατί δεν είσαι κοντά μου;
Το τηλέφωνό μου χτυπάει κάτω από τα συντρίμμια γράφει
"ΜΑΝΑ"
Σας καλεί " Μάνα".
Δε μπορώ να σου απαντήσω...

Μάνα μάνα!
Γιατί κλαίς;
Γιατί κλαίς μπροστά στα μικρά κομματάκια της σάρκας μου;
Μάνα μάνα,
Μην ανησυχείς,
έφτασα, έφτασα εκεί που δεν έπρεπε να φτάσω.

Μάνα μάνα!
Σε αγαπώ!
Δεν το εκτίμησα τότε που μπορούσα να σου το πω.

Μάνα μάνα!
Μάνα είσαι σαν και τις άλλες,
κλαις αλλά τα δάκρυά σου
ο καημός σου δεν ακούγεται δυνατά.

Μάνα και μάνες!
Σας αγαπάμε, ακόμα κι αν το κρύβουμε.
Σας ευχαριστούμε για τα πάντα που κάνατε για εμάς μία ζωή!