Είδος: Δυστοπικό/ Επιστημονική Φαντασία (?)/Περιπέτεια/ Funfiction

Μετά τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο κόσμος ενώθηκε σε ένα Παγκόσμιο Κράτος με μία σημαία, μία επίσημη γλώσσα, ένα νόμισμα, ενώ έθιμα και γλώσσες άλλων κρατών άρχισαν να καταργούνται και να τηρούνται μόνο στα κρυφά από ορισμένους λαούς. Τα Ενωμένα Έθνη αποφάσισαν να προβούν σε αυτή τη λύση για να μην ξαναγίνουν πόλεμοι και να λύσουν παγκόσμια ανθρωπιστικά φαινόμενα, όπως η πείνα, ή τουλάχιστον έτσι μας είπαν.

Μετά τη λήξη του Γ Παγκόσμιου Πολέμου και την ίδρυση του Παγκόσμιου Κράτους, λοιπόν, κάθε νέος και νέα καλείται στα 18 του χρόνια να υπηρετήσει υποχρεωτικά στο στρατό του Παγκόσμιου Κράτους για να αποκτήσει πειθαρχία, να μάθει να χειρίζεται όπλα και για να τιμήσει την παγκόσμια ειρήνη και τις θυσίες που έγιναν για να αποκτηθεί. Επίσης, κάθε χρόνο στην επέτειο της λήξης του πολέμου και της σύστασης του Παγκόσμιου Κράτους, οργανώνεται ένα παιχνίδι επιβίωσης σε πραγματικές συνθήκες πολέμου, το οποίο οι άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο παρακολουθούν με πάθος.

Ομάδες των τριών ή τεσσάρων ατόμων κληρώνονται τυχαία για να συμμετάσχουν στο παιχνίδι και καλούνται να πέσουν με αλεξίπτωτο σε μια περιοχή, στην οποία πρέπει να βρουν εξοπλισμό, καθώς και όπλα με σφαίρες απ' την αρχή, και στη συνέχεια να αρχίσουν η μία ομάδα να σκοτώνει την άλλη μέχρι να μείνει μονάχα μία ομάδα. Τα πράγματα δυσκολεύουν όταν η περιοχή στην οποία βρίσκονται ολοένα και μικραίνει όσο μειώνονται τα άτομα, τα όρια κλείνουν και όσοι βρίσκονται έξω από αυτά πεθαίνουν από δηλητηριώδη αέρια αν δεν προχωρήσουν προς τα μέσα. Η νικήτρια ομάδα, όσα μέλη της απομείνουν δηλαδή, κερδίζει εκτός από τη ζωή της, φυσικά, και ένα σημαντικό χρηματικό έπαθλο. Κάθε χρόνο θυμάμαι την οικογένεια μου να παρακολουθεί με πάθος αυτό το παιχνίδι αγνοώντας τη βαρβαρότητα του και ξεχνώντας ότι έβλεπαν ανθρώπους να σκοτώνονται στα αλήθεια. Αυτό που δεν περίμενα με τίποτα όμως, ήταν να κληρωθώ εγώ στο παιχνίδι. Κανένας δεν πίστευε ότι θα τα κατάφερνα. Ήμουν η πιο αδύναμη της οικογένειας, με το ζόρι ολοκλήρωσα το στρατό. Δεν μου άρεσαν τα αίματα και απεχθανόμουν τα όπλα. Αλλά και οι απόψεις μου διέφεραν πολύ από τους γύρω μου. Εφόσον είχαμε ειρήνη, όπως έλεγαν, γιατί έπρεπε κάθε χρόνο να χάνονται έτσι άδικα ζωές με μοναδικό στόχο την ικανοποίηση ορισμένων για δίψα για αίμα; Όμως δεν είχα άλλη επιλογή. Ήξερα ότι το Παιχνίδι Επιβίωσης θα ήταν το τέλος μου και το είχα αποδεχτεί, κανένας όμως – πόσο μάλλον εγώ- δεν περίμενε την εξέλιξη του.

Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται τελικά και μονάχα λίγοι μπορούν να δουν πέρα από την κουρτίνα της δήθεν ειρήνης και της κάλπικης ελευθερίας. Όμως μπορεί ένα μόνο άτομο να αλλάξει ολόκληρο τον κόσμο; Κι όμως, ορισμένες φορές, μια απλή κίνηση ή μια φράση μπορεί να φέρει την επανάσταση.

****************************

Το συνολικό κόνσεπτ της ιστορίας είναι εμπνευσμένο από τη σειρά βιβλίων και ταινιών Hunger Games και το παιχνίδι αυτό, το λες και ριάλιτι κατά κάποιον τρόπο, βασισμένο στη σειρά online βιντεοπαιχνιδιών Player Uknown's Battlegrounds (PUBG), το οποίο επίσης ήταν εμπνευσμένο από τη συγκεκριμένη σειρά σύμφωνα με τη Wikipedia (κάποια στοιχεία του τουλάχιστον). Η υπόθεση του παγκόσμιου κράτους και του Γ Παγκοσμίου Πολέμου είναι δική μου, αν και βασισμένη σε διάφορες θεωρίες για ένα δυστοπικό μέλλον. Οι χαρακτήρες και η συνολική πλοκή σε αυτό το βιβλίο  είναι όλα δικής μου επινόησης. 

Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι πάνω- κάτω όσοι προανέφερα στην περίληψη. Παρακάτω παραθέτω μερικούς ακόμα κανόνες και πληροφορίες σχετικά με αυτό:

-Ένα αεροπλάνο μεταφέρει τα άτομα των δέκα συνολικά ομάδων σε μια αρένα, μια περιορισμένη μέσα σε δυναμικό πεδίο περιοχή. Τα μέλη της κάθε ομάδας διαθέτουν, εκτός από τα ρούχα επιλογής τους που φορούν εκείνη τη στιγμή,  από ένα αλεξίπτωτο με το οποίο θα προσγειωθούν σε κάποιο σημείο της αρένας, ένα ασύρματο ακουστικό με το οποίο επικοινωνούν μεταξύ τους, καθώς και έναν ηλεκτρονικό χάρτη της περιοχής (σαν GPS φανταστείτε το), ο οποίος εμφανίζει το σημείο που βρίσκονται όλα τα μέλη της ομάδας για να μη χάνονται μεταξύ τους, δεν εμφανίζει όμως τα μέλη των αντίπαλων ομάδων.

-Η κάθε ομάδα μπορεί να επιλέξει σε ποιο σημείο της πίστας θα προσγειωθεί. Αν δεν αποφασίσει μέχρι το αεροπλάνο φτάσει στο τέλος της αρένας, οι υπεύθυνοι τους πετάνε υποχρεωτικά σε ένα σημείο κοντά στα όρια της αρένας. Έτσι, δίνεται η επιλογή σε λιγότερο γενναίους και δυναμικούς συμμετέχοντες να ξεκινήσουν από κάποια πιο ύσηχη περιοχή ώστε να προλάβουν να βρουν εξοπλισμό και οπλισμό.

-Η πίστα είναι μια φυσική γεωγραφική περιοχή, τροποποιημένη σύμφωνα με τις ανάγκες του παιχνιδιού. Υπάρχουν διάφορα κτήρια, σπίτια, ανοιχτοί χώροι (πχ λιβάδια) και δάσος. 

-Υπάρχουν διάσπαρτες προμήθειες παντού στην πίστα, όπως σακίδια με τρόφιμα και νερό, φάρμακα, αμυντικός εξοπλισμός (κράνη, αλεξίσφαιρα κλπ), και φυσικά όπλα και σφαίρες αλλά και βοηθητικό οπλισμό, όπως χειροβομβίδες, βόμβες καπνού και νάρκες. Κατά διαστήματα, το αεροπλάνο περνάει από διάφορα σημεία και πετάει κιβώτια με επιπλέον σημαντικές προμήθειες. 

-Το πιο σημαντικό που ανέφερα και στην περίληψη, είναι ο νοητός κύκλος του μαγνητικού πεδίου που κλείνει κάθε λίγες ώρες (στο παιχνίδι είναι λεπτά αλλά θα τελειώσει πολύ πιο σύντομα η ιστορία αν ακολουθήσω τον ίδιο τρόπο). Η πίστα δηλαδή, όσο περνάνε οι ώρες και λιγοστεύουν τα άτομα, μικραίνει. Προτού κλείσει ο κύκλος ειδοποιούνται όλοι οι παίκτες ότι έχουν από λίγα λεπτά έως και μία ώρα να προχωρήσουν προς το εσωτερικό της αρένας. Το που θα κλείσει ο κύκλος δεν είναι απαραίτητα το κέντρο της αρένας αλλά ένα τυχαίο σημείο. Στο τέλος, όταν ο αριθμός των ατόμων και των ομάδων θα είναι αρκετά μικρός, θα είναι ακόμα πιο δύσκολο να αποφευχθούν οι σκοτωμοί, γιατί το παιχνίδι θα λαμβάνει μέρος σε μια πολύ μικρή περιοχή. Με αυτό τον τρόπο το παιχνίδι εμποδίζει τους παίκτες να κρύβονται μέχρι να εξαλειφθούν όλες οι άλλες ομάδες και τους ωθεί να προβούν στη δράση. Όσοι μένουν εκτός του κύκλου αρχίζουν να εισπνέουν ένα δηλητηριώδες αέριο, το οποίο τους σκοτώνει μέσα σε λίγα λεπτά αν δεν βρουν αμέσως καταφύγιο μέσα στο εσωτερικό της πίστας. Οι παίκτες βλέπουν σε ποιο σημείο θα κλείσει ο κύκλος μέσω του ειδικού GPS.

-Όταν πεθαίνει ένας παίκτης, το όνομα του εμφανίζεται στο πάνω μέρος του ηλεκτρονικού χάρτη, καθώς και το όνομα του ατόμου που τον σκότωσε αλλά και ο τρόπος που τον σκότωσε (πχ με όπλο, με χειροβομβίδα, με τα χέρια), ή αν πέθανε επειδή έμεινε εκτός του πεδίου. Εμφανίζεται επίσης ο αριθμός των ατόμων που απομένουν.

-Προτού ξεκινήσει το ταξίδι με το αεροπλάνο το οποίο μεταφέρει τους παίκτες στην περιοχή παιχνιδιού, όλοι οι παίκτες διαμένουν σε μια κατασκήνωση για να προετοιμαστούν ψυχολογικά και να καταστρώσουν σχέδια τα μέλη της κάθε ομάδας μεταξύ τους. Εκεί δεν υπάρχει καθόλου οπλισμός και απαγορεύεται να σκοτώσει κάποιος παίκτης έναν άλλον με οποιονδήποτε τρόπο. Παρόλα αυτά, πολλές φορές υπάρχουν αψιμαχίες μεταξύ παικτών, ασκείται βία και γίνονται καυγάδες, όμως οι φρουροί συνήθως προλαβαίνουν να τους χωρίσουν. Οι παίκτες που προβαίνουν σε τέτοιες ενέργειες δεν αποκλείονται από τον αγώνα, παρά μόνο εάν αφαιρέσουν τη ζωή ενός άλλου παίκτη.

*****************************

Αυτά για τη σημερινή ιδέα!! Ελπίζω να σας αρέσει. Θα χαρώ πολύ να διαβάσω τη γνώμη σας. Θεωρώ πως θα είναι ένα από τα πιο "βάρβαρα" βιβλία που έχω γράψει και που θα γράψω ποτέ. Τα θέματα που διαπραγματεύομαι είναι αρκετά βαριά και πιστεύω ότι απειλούν να συμβούν στο μέλλον, όχι το παιχνίδι φυσικά αλλά το φαινόμενο της Παγκοσμιοποίησης. 

Είναι επίσης το πρώτο βιβλίο το οποίο μπορεί να θεωρηθεί funfiction (θα το βάλω στη συγκεκριμένη κατηγορία για να αποφύγω θέματα με τα πνευματικά δικαιώματα), που είναι βασισμένο/εμπνευσμένο από ταινία/βιβλίο ΚΑΙ videogame. 

Τα σχόλια δικά σας 🖤😘