Η Ευρυδίκη σκεφτόταν τον Άγγελο. Δεν μπορούσε να τον βγάλει από το μυαλό της. Ήταν σαν κατι άλλο να γεννιέται μέσα της. Σιγά σιγά η φλόγα του Στέφανου έσβηνε μεσα της και αναζωπύρωνε κάτι νέο. Ο Άγγελος παρόλα αυτά ήταν ψυχρός και πάγωμένος χαρακτήρας. Και ας μην έφτανε αυτό ήταν προϊστάμενος της και αδελφικός φίλος του πατέρα της. Άν μάθαιναν στην εταιρία του Νικολόπουλου πως υπάρχει σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων του προσωπικού και προπάντων που έχουν τόσο μεγάλη διαφορά ηλικίας πιθανών να έχαναν και οι δύο την θέση τους και θα ήταν παρά πολύ δύσκολο να πιάσουν άλλο καράβι. Δύο μέρες τώρα δεν έχει πάρει ούτε ένα τηλέφωνο την οικογένεια της. Αν το μάθαινε το χωριό; Τα Χανιά; Θα της κρεμούσαν κουδούνια. Ο πατέρας της έχει την καρδιά του τα τελευταία δυο χρονια, απο τα πενήντα του, και αν τύχαινε ποτε να μάθει κάτι τέτοιο η Ευρυδίκη θα είχε τύψεις για όλη της την ζωή πως ξέκανε τον πατέρα της.
Τις σκέψεις τις διακόπτει το κουδούνισμα του κινητού της. Ήταν άγνωστος αριθμός. Το σήκωσε.

Ε: Παρακαλώ;
Σ: Ευρυδίκη ο Στέφανος είμαι.
Ε: Α. Γειά σου Στέφανε, τι κάνεις;
Σ: Χωρίς εσένα όχι και πολύ καλά.
Ε: Μην υπερβάλεις. Μια χαρά είσαι. Το ακούω στην φωνή σου.
Σ: Δεν υπερβάλω. Μου λείπεις. Μου λείπεις πολύ.
Ε: Στέφανε δεν νομίζω πως είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλάμε για αυτό. Αν θες όταν θα κατέβω στην Σούδα έλα να μιλήσουμε.
Σ: Αλήθεια θα κατέβεις; Που είσαι τωρα;
Ε: Ναι θα κατέβω αν θυμάμαι καλά την Τέταρτη. Τώρα κατευθυνόμαστε για Ρόδο.
Σ: Σου αρέσει η δουλειά σου; Σου φέρονται καλά;
Ε: Μια χαρά. Αλήθεια γιατί άλλαξες κινητό;
Σ: Μου έπεσε στην θάλασσα το άλλο και έχασα όλες μας τις φωτογραφίες. Μπορεις να μου στειλεις καποιες;
Ε: Υποθέτω πως ναι. Πρέπει να σε κλείσω εχω δουλειά.
Σ: Καλο ταξίδι.
Ε: Ευχαριστώ.

Η Ευρυδίκη έκλεισε το τηλέφωνο και μπήκε στην συλλογή της με σκοπό να στείλει κάποιες φωτογραφίες στον Στέφανο. Καθώς τις περιεργαζόταν και τις παρατηρούσε έβλεπε ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο πάνω της. Αναρωτιώταν. Τι λάθος έγινε και τωρα αυτο το χαμόγελο σβήστηκε; Οι φωτογραφίες της γέμισαν αναμνήσεις και το παρελθόν εμφανίστηκε ξανα μπροστά της. Τότε που πήγαν ταξίδι στο Άμστερνταμ, τότε που πήγαν στην Θεσσαλονίκη για τον γάμο της ξαδέρφης της, τότε που βγήκαν για πρώτη φορά, τότε που αρραβωνιάστηκαν, τότε τοτε τοτε... Παρατήρησε τον Στέφανο. Εκείνος ήταν πολύ γοητευτικός και είχε φωτογένεια. Είχε σκούρα μαλλιά κατσαρά και πράσινα μάτια που σε συνδιασμό με τα μαύρα φρύδια του και τον υπέροχο σωματότυπο του, έφτιαχναν το τέλειο πορτρέτο. Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της όταν ο Άγγελος εμφανίστηκε μπροστά της.

Α: Ευρυδίκη κλαις;
Ε: Όχι. Σκέφτομαι.

Γιουχου! Τι κάνετε; Τι λέτε για την Ευρυδίκη,μπερδεμένη την κοβω. Σας παρακαλω μην ξεχνάτε το αστερακι κατω αριστερά και Αφήστε και κανένα σχόλιο.
Σμουτςς 😘😘😘