Μετά από την συζήτηση που είχαν ο Στέφανος και η Ευρυδίκη, η ίδια βρισκόταν σε μια περίεργη κατάσταση. Να μεινει στο σπίτι του Στεφάνου χωρίς να έχει περιττά έξοδα και να έχει ένα στιριγμα; ή να γίνει ανεξάρτητη να παλέψει και να ξεπεράσει τις δυσκολίες που θα έχει με ένα μικρό παιδί; Δύσκολη απόφαση.
      Τελικά μετά από λίγο πήγε στους γονείς της για να τους δει και για να συζητήσει κάποια πράγματα μαζί τους.

Πη: Καλώς την! Πως είσαι κορίτσι μου;
Ε: Καλά είμαι μαμά. Θέλω να σας μιλήσω.
Παυ: Πες μας κόρη μου! Έγινε κάτι;
Ε: Όχι απλά ήθελα να σας πω για τις αφοφασεις που πήρα αυτόν τον καιρό.
Αν: Για πες.
Ε: Αρχικά έγκυος έμεινα αρχές Μαΐου οπότε σε λίγες εβδομάδες γενναω και θα σας ήθελα στο πλευρό μου. Ίσως να χρειαστώ λίγη βοήθεια κυρίως από εσένα μαμά, γιατί δεν γνωρίζω πολλά πολλά από μωρά αλλά εγώ αυτό το παιδί με τον καιρό το αγάπησα και δεν πρόκειται να το αφήσω. Θέλω να προσαρμοστώ, και να φτιάξω λίγο την ατμόσφαιρα ενός δωματίου για ένα μικρό παιδί...
Παυ: Το μας λες Ευρυδίκη μου! Εννοείται πως θα σε βοηθήσουμε και με το παραπάνω!
Πη: Παύλο ένα λεπτό. Ευρυδίκη γιατί δεν ζητάς βοήθεια από τον πατέρα του παιδιού σου;
Ε: Μαμά αρχίσαμε;
Πη: Ναι Ευρυδικη αρχίσαμε! Είναι πολύ σοβαρό θέμα αυτό! Δεν γίνεται να μην μας πεις!
Α: Μαμά μην την πιέζετε.
Πη: Ανδριάνα δεν καταλαβαίνεις τον όγκο του θέματος.
Ε: Καλά μαμά δεν θα ασχοληθώ άλλο. Φεύγω. Εάν θες βοήθησε με. Εάν δεν θες άσε με ήσυχη τουλάχιστον. Γεια.
Παυ: Κάτσε βρε Ευρουλα μου λίγο να μιλήσουμε!
Ε: Μπαμπα γειά!

     Η Ευρυδίκη τσαντισμενη και όλο νεύρα έφυγε από το σπίτι τους φουριοζα. Το κινητό της δεν σταματούσε να χτυπά. Αλλά εκείνη ακάθεκτη επέμενε να μην το σηκώνει για να περάσει το δικό της.
      Μετά από λίγα λεπτά έφτασε το εμπορικό κέντρο για να παραγγείλει κάποια πράγματα. Πλέον είχε αποφασίσει που θα έμενε. Θα εμενε στον Στέφανο μέχρι να βρει κάτι καλύτερο. Πρόχειρα πρόχειρα θα φτιάξει ένα παιδικό δωμάτιο, θα παρει τα απαραίτητα και μετά θα  μετακομίσει. Μπήκε σε πολλά μαγαζιά και παρήγγειλε ένα κρεβατάκι, ένα πορτ μπεμπέ για να μεταφέρει το μωρό, ένα μεγάλο κομοδίνο για τα ρουχαλάκια του μωρού, αγόρασε λίγα ρούχα, και ό, τι άλλο της κινούσε το ενδιαφέρον. Σαν μικρό παιδί έκανε! Όλα τις άρεσαν. Με πέντε σακούλες στα χέρια της βγήκε από το εκάστοτε κατάστημα και το κινητό της ξαναχτυπούσε. Αυτήν την φορά το σήκωσε αλλά αντίκρισε κάτι που δεν θα το ξεχάσει ποτέ:

Στην άλλη μεριά του εμπορικού κέντρου βρισκόταν ένα ζευγάρι γνωστό. Ο Άγγελος με την Έλλη. Η Ευρυδίκη τα έχασε. Δεν ήξερε τι να κάνει. Έμεινε στήλη άλατος. Της έπεσαν τα ψώνια κάτω και αντιλήφθηκε λίγες σταγόνες αίματος κάτω στο πάτωμα. Τα έχασε. Η μητέρα της μιλούσε από το πεσμένο στο πάτωμα τηλέφωνο.

Πη: Ευρυδίκη με ακούς; Μίλα μου παιδί μου! Ανησυχούμε!

Η Ευρυδίκη σήκωσε το τηλέφωνο από το πάτωμα με έναν εμφανή πόνο κάτω χαμηλά στην κοιλιά της.

Ε: Μαμά. Δεν είμαι καλά. Κάτι έγινε. Έχω αίματα. Έλα να με πάρεις. Βοήθεια. 
Πη: Το εννοείς παιδί μου; Που είσαι;
Ε: Στο εμπορικό κέντρο. Έλα γρήγορα, βγάζω αίματα. Μαμά φοβάμαι.
Πη: Σε 2 λεπτά είμαστε εκεί. Μην κουνηθείς. Παναγία μου! Παυλοοο έλα πάμε!

     Οι γονείς της έτρεχαν σαν τους τρελούς να φτάσουν εκεί. Κάποιοι προσπάθησαν να την βοηθήσουν αλλά έκλαιγε με λυγμούς και ο Άγγελος με την Έλλη βρισκοντουσαν λίγα μέτρα διπλα της. Δεν κατάλαβαν απολύτως τίποτα.

Γειά και παλι!! Τι νομίζετε ότι έγινε; πείτε μου στα σχολια και τις εντυπώσεις σας! Τι θα θέλατε να γίνει στο επόμενο κεφάλαιο;;; Μην ξεχάσετε το αστέρι κάτω αριστερά! Σμουτςςς😘😘😘