,Lise! Kom je naar beneden?', klinkt het van beneden. ,Jahaa', roep ik geërgerd terug en pak mijn tas. Ik race naar beneden en ga aan tafel zitten.
,Zo, hoe gaat het met mijn kleine krullebol?', zegt papa. Hij denkt nog steeds dat ik een klein kind ben. ,Best hoor', zeg ik terug. Einde gesprek, dat gebeurt haast altijd, dat ik zo een gesprek afkap.
,Schat, je moet gaan!', zegt mam ik stop nog een paar stukken boterham in mijn mond en ga. Onderweg kom ik Joris tegen, ik fiets snel door want hij begint altijd overal opmerkingen van te maken, meestal niet positief.
Op school gaat het niet zo goed. Het lijkt wel alsof niemand mij mag. En school zelf interesseert me ook niet zo veel. Kon ik maar weg uit deze wereld.

Thuis. Eindelijk weer thuis. Weg van die stomme kleuters die denken dat ze stoer zijn. Weg van die leraren die zeuren dat ik mijn huiswerk moet maken.
Ik ga voor de spiegel staan en spreek mezelf moed in. ,Kom op, goede tijden, slechte tijden. Er komt meer. ', zeg ik maar tegelijkertijd geloof ik er niks van.
Ik ga weer zitten en kijk naar het boek dat open op mijn bureau ligt. Nederlands. Waarom weer Nederlands? Waarom moeten we regels met altijd een uitzondering leren, dan is het toch niet meer een echte regel?', mompel ik. ,Inderdaad' hoor ik. Ik schrik me kapot. Wie is dat? De stem leek ontzettend op de mijne maar er is niemand in mijn kamer! Ik kijk naar mijn spiegel en ik zie dat mijn spiegelbeeld is verandert in een meisje die op mij lijkt. Ze beweegt zelf, ze praat zelf , ze is mijn spiegelbeeld niet meer...