Η Άρτεμις κάθεται κλεισμενη στο δωμάτιο της για μέρες. Κατά τη διάρκεια των ημερών συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Η Άρτεμις δεν δεχόταν φάρσες. Άλλαξε,  άλλαξε πολύ. Της έχω φτιάξει το αγαπημένο της φαγητό. Μουσακά. Κατά την διάρκεια του φαγητού θα προσπαθήσω να συζητησω μαζί της και ίσως να βγάλει από μέσα της το θυμό που τρέφει για τους υπόλοιπους.

Μπήκε μεσα στο σπίτι. '' Αγάπη μου ήρθες; ''  της είπα με γλυκιά φωνή.

''Για να με βλέπεις'' μου απαντάει θυμωμενα.

''Πες μου, πως τα πέρασες στο σχολείο;'' είπα περιμένοντας να μάθω πληροφορίες.

''Χάλια όπως παντα'' είπε με βαρεμάρα.

'' Θα φτιάξουν τα πράγματα μην ανησυχείς '' είπα.

'' Το ξέρω ''  Μου λέει.

''Κοίτα τι σου έφτιαξα. Μουσακά ''ειπα με ενθουσιασμό.

''Οκ'' Μου λέει σαν να είδε λαχανικά.

''που θες να πάμε το σαββατοκύριακο;  Να πάμε στις τσουληθρες; ''  είπα.

''Όχι. Θα κάτσω σπίτι έχω δουλειά ''  είπε και ο φόβος μου ότι κάτι συμβαίνει μεγαλωνε. Επίσης τις τελευταίες μέρες φορούσε μόνο μαύρα ρούχα ενώ παλιά φόραγε ροζ,  πορτοκαλί.

Ανυσηχω. Ανυσηχω και όλο και περισσότεροι φονοι γίνονται και κάτι μου λέει ότι δεν είναι τυχαίο........