Ο Φάριαν σκαρφάλωσε με γρήγορες κινήσεις σε ένα ψηλό δέντρο. Άρπαζε σβέλτα κάποιο μικρό κλαδί και ανέβαινε με τα πόδια του μέχρι να πιάσει το επόμενο κλαδί και συνέχιζε έτσι. Βρισκόταν πάνω σε ένα πλατύ και πολύ γερό κλαδί, ίσως να άντεχε και δεκαπέντε άτομα πριν καταρρεύσει από το βάρος τους.

Από εκεί μπορούσε να δει αρκετά μακριά· τα ψηλά καταπράσινα δέντρα του Κέρεσουκ και ένα μικρό σημείο του ποταμού ξεπρόβαλε μέσα από τις φυλλωσιές κάπου μακριά. Αυτό το δάσος είναι πραγματικά μεγάλο, σκέφτηκε καθώς πάσχιζε να δει καλύτερα τον μεγάλο γαλαζοπράσινο ποταμό.

Λίγο πιο μπροστά βρισκόταν και ο Τόρλεκ και μαζί τους μια ολόκληρη ομάδα τόκου δεκαπέντε ατόμων που ξεκουράζονταν από την κουραστική απόσταση που είχαν διανύσει από δέντρο σε δέντρο και προετοιμάζονταν για την αποστολή τους.

Ήταν μία από τις ομάδες που είχαν επιλεχθεί για να συλλέξουν τροφή και ο στόχος τους ήταν μια πανάρχαια συκιά· πολύ μεγάλη και γεμάτη με μοβ φρέσκα σύκα που προκαλούσε μία τόσο μεγάλη σκιά που ένας μικρός στρατός θα μπορούσε να δροσιστεί από κάτω της.

Τα σύκα όμως που τους περίμεναν για να φαγωθούν δεν θα ήταν τόσο εύκολο να αποκτηθούν καθώς έπρεπε πρώτα να τα κλέψουν από το φίδι που παραμόνευε στα φύλλα και προστάτευε το σπίτι του και ότι φαγώσιμο κρεμόταν από αυτό.

Εντόπισαν το φίδι πάνω στο δέντρο πριν κάνουν την πρώτη τους απόπειρα να κάθεται ακίνητο με το στόμα μισάνοιχτο περιμένοντας και με την γλώσσα του να ανιχνεύει το περιβάλλον γύρω του. Το μακρύ και παχύ σώμα του ήταν κίτρινο με καφέ παράξενα σχέδια πάνω του ενώ το κεφάλι του στο μπροστινό μέρος ήταν μαύρο για αυτό και οι τόκου όπως το παρατηρούσαν το ονόμασαν ''το μαύρο δάγκωμα'' (ΣεΪμπάρ).

Με την ακίνητη και σχεδόν αδιάφορη στάση του προσπαθούσε να τους ξεγελάσει κάνοντας το ανυποψίαστο μα οι τόκου ήταν αρκετά έμπειροι για να παίρνουν τα φίδια σαν κι αυτό πολύ στα σοβαρά. Είχαν δαγκωθεί πολλοί κα το δηλητήριο που σε χτυπάει γρήγορα θα σε κάνει να καταλήξεις στο έδαφος τσακίζοντας τα κόκαλά σου, του είχε πει ο Ροκάζ ,ο αρχηγός της αποστολής τους, πριν ξεκινήσουν. Το συγκεκριμένο πρέπει να έφτανε τα έξι μέτρα σε μήκος και ήταν γεμάτο με το παραλυτικό και θανατηφόρο δηλητήριο του.

«Προσοχή» είπε ο Ροκάζ

«Σε ένα τόσο μεγάλο δέντρο μπορεί να υπάρχουν περισσότερα από ένα φίδια» . Απευθυνόταν σε όλους αλλά περισσότερο στον Φάριαν καθώς ήξερε πως ήταν ο πιο άπειρος από όλους. Είχαν πει πολλές φορές στον Φάριαν πως έπρεπε να εξασκηθεί να κινείται μυστικά και γρήγορα μέσα στο δάσος έχοντας ως αντίπαλο αυτόν τον πραγματικό κίνδυνο.

Τα φίδια των δέντρων είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι για να σε βοηθήσουν να εκπαιδευτείς. Μαθαίνεις να χειρίζεσαι το δάσος προς όφελός σου, να κινείσαι γρήγορα και να σκαρφαλώνεις σαν σκίουρος. Είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι και οι χειρότεροι τιμωροί.

Όταν όλοι ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν ο Ροκάζ έδωσε ένα σινιάλο σφυρίζοντας υποκρινόμενος κάποιο πουλί (όχι πως αυτό ήταν απαραίτητο για λόγους μυστικότητας αφού αντιμετώπιζαν ένα φίδι) και όλοι κινήθηκαν σαν τον άνεμο δίνοντας ένα μεγάλο σάλτο και φτάνοντας σε κάποιο άλλο δέντρο και ύστερα σε κάποιο άλλο περικυκλώνοντας τον στόχο τους. Άλλο ένα σινιάλο ακολούθησε και δύο από την ομάδα όρμησαν με απίστευτη ταχύτητα και εκρηκτικότητα στην αρχαία συκιά αρπάζοντας όσο πιο γρήγορα μπορούσαν τα σύκα κι ύστερα εκτοξεύονταν ξανά σε άλλο δέντρο.

Ο Φάριαν είχε ξαναέρθει σε τέτοιες αποστολές αλλά μόνο σαν παρατηρητής και κάθε φορά του φαινόταν σαν να πρόκειται να πέσουν οι τόκου στο κενό μα ποτέ δεν έπεφταν. Άλλοι δύο τόκου έκαναν ακριβώς το ίδιο και το φίδι μόλις είχε προλάβει να σηκώσει το κεφάλι του· κοιτούσε σαστισμένο μην μπορώντας να ακολουθήσει τις αστραπιαίες κινήσεις των τόκου. Ή έτσι ήθελε να πιστεύουν.

Μαζεύτηκαν άλλα τέσσερα σύκα με τον ίδιο τρόπο αλλά τότε η κατάσταση άρχισε να γίνεται πιο επικίνδυνη. Το φίδι είχε σηκώσει το σώμα του όρθιο και ήταν έτοιμο να επιτεθεί την επόμενη φορά που θα εμφανιζόταν κάποιος. Η κόκκινη γλώσσα του περιστράφηκε και ξαναμπήκε πάλι στο μισάνοιχτο στόμα του.

Ο Τόρλεκ πήδηξε στο δέντρο και το φίδι εκτόξευσε το κεφάλι το εμφανίζοντας τα μυτερά θανατηφόρα δόντια του. Εκείνος πήρε το κοντάρι που είχε χαλαρά δεμένο στην πλάτη του και ξεπερνώντας την ταχύτητα του φιδιού το χτύπησε στο κεφάλι αποσυντονίζοντας το κι σπάζοντας την επίθεσή του.

Αφού είχε καταφέρει να αποφύγει την επίθεσή του άρπαξε κι αυτός μερικά σύκα και μεταφέρθηκε αμέσως σε κάποιο άλλο δέντρο. Αυτή τη φορά οι τόκου φαινόταν να προσπαθούν περισσότερο για να πιάσουν στα χέρια τους τα γλυκά σύκα.

Για άλλη μια φορά επανέλαβαν αυτή τη διαδικασία άλλοι τρείς τόκου και ο καθένας φαινόταν να δυσκολεύεται όλο και περισσότερο καθώς το φίδι συνήθιζε τις επιθέσεις τους. Μερικοί το έκαναν να φαίνεται πιο εύκολο και το φίδι σαν ανάξιο αντίπαλο όπως ο Τόρλεκ όμως άλλοι ήταν πιο αργοί και μερικές φορές παραλίγο να κλείσουν τα σαγόνια του θηρίου γύρω από τη σάρκα τους.

Ο Τόρλεκ πριν ξεκινήσουν του είχε πει να μην παρασυρθεί και πως αυτό ήταν το αποτέλεσμα χρόνων προπόνησης. Δεν ήταν ακόμη εντελώς έτοιμος να αντιμετωπίσει με τόση ευκολία ένα τέτοιο φίδι. Τότε γιατί με βάζουν να δοκιμάσω; Επειδή ο πόλεμος πλησιάζει, απάντησε ένα άλλο μέρος του εαυτού του.

Μετά από λίγη ώρα ,αφού είχαν μαζευτεί τουλάχιστον τριάντα σύκα και το φίδι ήταν αρκετά κουρασμένο από την προσπάθεια δόθηκε σήμα και στον Φάριαν να συμμετέχει κάνοντας κι αυτός μια απόπειρα να κλέψει μερικά.

Η φυσική του κατάσταση είχε ανέβει σε μόλις ένα μήνα σκληρής προπόνησης μα δεν μπορούσε ακόμη να ανταγωνιστεί τους τόκου. Με ένα άλμα βρέθηκε κι αυτός άτσαλα και με πολύ θόρυβο πάνω σε ένα κλαδί του δέντρου και το φίδι που ήταν πια πληγωμένο και ζαλισμένο από τα πολλά χτυπήματα κατευθύνθηκε προς αυτόν πιο αργά αυτή τη φορά.

Έβγαλε το μαύρο του κοντάρι με την επιγραφή χαραγμένη πάνω του και επιτέθηκε στο φίδι με ορμή. Ήταν όμως πολύ γρήγορο κι έτσι αντί να το χτυπήσει κατάφερε απλώς και μετά βίας να αποκρούσει την επίθεσή του φιδιού . Κίνησε όμως και πάλι χωρίς να περιμένει το κίτρινο σώμα του και επιτέθηκε ξανά. Μερικοί άρχισαν να του φωνάζουν να φύγει. Είχε μείνει για πολύ ώρα πάνω στο δέντρο μα ο Φάριαν πάνω στην αναταραχή δεν τους άκουσε και συνέχισε την προσπάθειά του.

Αποφάσισε με ένα μεγάλο άλμα να προσπαθήσει να πιάσει ένα μακρινό κλαδί για να αποφύγει την επίθεσή του. Το έφτασε κι ύστερα τράβηξε τον εαυτό του γρήγορα πάνω. Δεν άργησε όμως και ο αντίπαλός του να τον φτάσει εξαπολύοντας άλλη μια θανατηφόρα επίθεση. Αυτή τη φορά όμως ο Φάριαν κατάφερε ένα γερό χτύπημα στο κεφάλι στέλνοντας το φίδι να χτυπήσει με δύναμη στον κορμό του δέντρου. Έμεινε να κρέμεται εκεί για κάμποση ώρα ταλαντευόμενο και ζαλισμένο ενώ ο Φάριαν χωρίς να χάσει καθόλου χρόνο μάζεψε βιαστικά μερικά σύκα και έφυγε προς ένα άλλο δέντρο φτάνοντας με δυσκολία σε κάποιο κλαδί απέναντι.

Σπάζοντας την σιωπή που υπήρχε μέχρι τώρα οι τόκου ζητωκραύγασαν για λίγη ώρα την επιτυχημένη προσπάθεια του. Μερικοί πήδηξαν στο ίδιο δέντρο με αυτόν και ξεκίνησαν να τον συγχαίρουν χτυπώντας τον στην πλάτη ενώ άλλοι γελούσαν από μακριά και του φώναζαν. Ο Φάριαν απάντησε με ένα κουρασμένο χαμόγελο ανάμεικτο με το λαχάνιασμά του.

Οι δυνάμεις του φιδιού είχαν σχεδόν στερέψει έτσι πήραν με σχετική ευκολία τα υπόλοιπα σύκα χωρίς σχεδόν καμία αντίσταση και προχώρησαν προς το επόμενο δέντρο για να μαζέψουν τροφή. Ο Φάριαν δεν το πίστεψε όταν του το είπαν άλλα μέχρι το τέλος της ημέρας είχαν αντιμετωπίσει δώδεκα φίδια και είχαν μαζέψει πάνω από εκατό φρούτα. Ο Φάριαν σταμάτησε την προσπάθεια στο τέταρτο δέντρο που αποπειράθηκαν να ληστέψουν και τους παρακολουθούσε κουρασμένος από ένα ψηλό κλαδί.

  (°ロ°)☝ 

Πως σας φανηκε ε; ε; ε; Μαλλον πρεπει να μου γραψετε σχολιο για να μου πειτε και αν σας αρεσε αστερωστε με. Δεν θα αργησω να ξανανεβασω. Τ' λεμε.