17.00 ακριβώς. Σαν Εγγλέζος,περιμένω την μικρή Ρωσίδα. <<Τέχνη του να μην έχεις τίποτα ;>>Έρχεται πίσω μου και με τρομάζει. Κάθεται δίπλα μου στο παγκάκι,έτοιμη για τον μονόλογο. <<Τέχνη του να μην έχεις τίποτα. Δεν νιώθεις τίποτα. Δεν ενδιαφέρεσαι για τίποτα. Τα προσεγγίζεις όλα με τη λογική και αν κάτι δεν δύναται να λυθεί με αυτή,τότε είτε δεν υπάρχει είτε δεν αξίζει να υπάρχει. Οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις οδηγούν,μονόδρομα,στην απογοήτευση. Η απογοήτευση,προκαλεί διάφορα συναισθήματα. Και είπαμε δεν έχεις τίποτα να νιώσεις. Δεν έχει νόημα να νιώσεις. >>Πίνω λίγο νερό και συνεχίζω. <<Η τέχνη δεν είναι ούτε συναίσθημα ούτε λογική. Η τέχνη είναι κάτι παραπάνω και κάτι παρακάτω από αυτά. Κάτι ανάμεσα τους.>>λέω ατενίζοντας το κενό. <<Αυτό που περιγράφεις δεν λέγεται τέχνη. Αγάπη λέγεται.>>Γελώ και με την άγνοια της και μου θυμώνει. <<Η τέχνη δεν είναι αγάπη. Κι όταν αγαπάς την τέχνη σου,την αφήνεις αργά ή γρήγορα. Η τέχνη είτε πρέπει να σε πονά και να σε βασανίζει,είτε να συμφιλιωθείς μαζί της και να καταλάβεις ότι θα είναι πάντα ανώτερη σου.>>Γελάει με την άγνοια μου. <<Δεν ξέρεις εσύ. Μήπως έχεις αγαπήσει και ποτέ σου;Ξέρεις τι είναι αγάπη;>>. Το μυαλό μου θολώνει. Η λογική δεν τολμά να της απαντήσει. <<Αγάπη ε;Για πες εσύ μικρή Ρωσίδα. >>,η ειρωνεία πάντα αμύνης τρόπος. <<Αγάπη,είναι να κλείνεις τα μάτια σου και γύρω σου να βρίσκονται δύο χέρια,να σε κοιτούν το πρωί δύο μάτια,να καίγεται η ψυχή σου. Οι δικοί σας αρχαία δεν είπαν, έρως ανίκατε μάχαν;>>τα σπαστά ελληνικά της,γίνονται ακόμα πιο σπαστά αρχαία. <<Ναι επίσης είπαν  Έρωτα παύει λιμός ή χαλκού σπάνις. Και επίσης Διογένης τον έρωτα είπε σχολαζόντων ασχολίαν. Τι με αυτό;>>ρωτώ κάπως αδιάφορα<<Έλα μαζί μου ένα βράδυ. Να σου δείξω τι σημαίνει έρωτας και ίσως τότε να νιώσεις αγάπη. Και να ξέρεις,ήδη ο έρωτας είναι στην καρδιά σου>>Με κατάλαβες άτιμη. Ξέρεις ποιος είμαι. Γέλασα. Τίποτα δεν έχει φωλιάσει στην καρδιά μου. Αμφιβάλλω ότι ξέρει τι της γίνεται. Την ακολουθώ όμως τύφλα. Αμφιβάλλω για τον έρωτα. Ίσως για αυτό και να υπάρχει. Επειδή τον αμφισβητώ. Η νύχτα,με κάνει ακροβάτης στο κορμί της. Τίποτα δεν υπάρχει δίχως απόδειξη. Η απτή και οπτική απόδειξη είναι δεκτή. Τα σημάδια τόσο στο κορμί μου όσο στο δικό της,αποδεικνύουν κάτι που πίστευα ότι δεν υπάρχει. Το πρωί σου υπόσχομαι θα φύγω. Θα λειτουργήσει η λογική ξανά και πάλι. Το πρωί θα επιστρέψω στην τέχνη του να μην έχεις τίποτα.