18ος αιώνας, Λονδίνο Αγγλίας.

Κοιτούσε ανυπόμονα τους δείκτες του ρολογιού όσο προσπαθούσε να τελειώσει την επιδιόρθωση ενός φορέματος. Το μόνο φως που υπήρχε στην κάμαρη ήταν εκείνο της στρογγυλής σελήνης και του μικρού κεριού που τρεμοέπαιζε σε κάθε της ανήσυχο ξεφύσημα. Μόλις οι δείκτες του ρολογιού σημάνουν δώδεκα ακριβώς τα μεσάνυχτα, πετάγεται όρθια αφήνοντας το φόρεμα στην άκρη. Στρώνει το κρεβάτι της και με προσεκτικά και αθόρυβα βήματα, βγαίνει από το μικρό της δωμάτιο.

Φοράει την γαλάζια της κάπα φροντίζοντας πάντα η μεγάλη κουκούλα να καλύπτει το πρόσωπο της, δεν έπρεπε κανένας να την δει μαζί του. Πιάνει με τρεμάμενα χέρια το χερούλι της πόρτας και μια μόνο ανάσα πριν νιώσει το βραδινό αεράκι στο σώμα της, η φωνή του James την αιφνιδιάζει. Η Rose γυρίζει έντρομη και τον κοιτάζει. Η μικρή τους κουζίνα είναι εξίσου σκοτεινή, παρόλα αυτά νιώθει την άγρια και αυστηρή ματιά του να την καίει, η Rose ξεφυσάει.

" Πάλι με αυτόν θα βρεθείς;" Ο James τυλίγει τα χέρια του στο στήθος του ανασηκώνοντας το ένα του φρύδι. Ο αδελφός της την περνούσε μονάχα πέντε χρόνια αλλά έχοντας χάσει τον πατέρα τους σε μικρή ηλικία και με την μητέρα του να εργάζεται κάθε μέρα σαν σκυλί για να μπορέσει να διατηρήσει την μικρή τους οικογένεια, τα περισσότερα βάρη είχαν πέσει επάνω στους ώμους του πρωτότοκου γιου. Τουλάχιστον έτσι προσπαθούσε να δικαιολογήσει η Rose  την συμπεριφορά του κάθε φορά που την έφτανε στα όρια της.

" Δεν έχω όρεξη να μαλώσουμε πάλι για αυτό." Αναφωνεί η κοπέλα και κάνει ένα βήμα προς την πόρτα θέλοντας να του το κάνει ξεκάθαρο πως δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Είχε δικαίωμα στην ευτυχία και την αγάπη όπως κάθε άλλη κοπέλα της ηλικίας της. Ο James τραβάει την καρέκλα και κάθετε στο τραπέζι τοποθετώντας τις παλάμες του στο πρόσωπο του απελπισμένος. Η αγάπη του για την μικρή του αδελφή ήταν άπειρη και αγνή, αλλά η Rose ήταν ατίθαση και ...ερωτευμένη με κάποιον που δεν θα έπρεπε!

" Σκοπεύει τουλάχιστον να σε παντρευτεί;" Η Rose κοιτάζει το πάτωμα ταπεινωμένη. Ήξερε πολύ καλά τι γνώμη είχε ο αδελφός της για τον άνδρα που είχε κάνει την καρδιά της να χτυπάει αδιάκοπα κάθε φορά που τον σκέφτονταν ή τον αντίκριζε. Άχρηστο τον ανέβαζε, ψεύτη τον κατέβαζε. Ήταν άλλωστε γνωστό πως ο αδελφός της ήταν ένας μικρός επαναστάτης, μισούσε την μοναρχία κυρίως γιατί η βασιλεία ήταν αυτή που του στέρησαν τον πατέρα τους. Η Rose τον θυμάται αμυδρά, αλλά για τον James ήταν κάτι παραπάνω από μια θολή ανάμνηση.

" Το ξέρεις ότι είναι δύσκολο." Του απαντάει με απαλή φωνή. Καταβάθος και η ίδια ήξερε ότι αυτή η αγάπη δεν μπορούσε να καρπώσει, αυτός ήταν γιος ενός λόρδου. Ενώ εκείνη τι ακριβώς ήταν; Η κόρη μιας χοίρας, μιας ασήμαντης μοδίστρας. Βλέποντας την έτσι, θλιμμένη και απογοητευμένη, ο James σηκώνεται όρθιος και την πλησιάζει αφήνοντας της ένα στοργικό φιλί στα ξανθά της μαλλιά.

" Μην αργήσεις πολύ. Και να προσέχεις." Την γεμίζει με διαταγές και συμβουλές και η Rose του χαρίζει ένα από εκείνα τα χαμόγελα που κάνουν την καρδιά του να λιώνει. Θέλει να την βλέπει χαρούμενη αλλά δεν ξέρει κατά πόσο εκείνος ο λόρδος μπορεί να το καταφέρει. Έχει πιάσει άπειρες φορές την αδελφή του να ονειροπολεί την μελλοντική ζωή της μαζί του και φοβάται. Φοβάται ότι στο τέλος θα την πληγώσει αφού πρώτα την χρησιμοποιήσει. Πως θα αποκατασταθεί έπειτα;

Η Rose του δίνει ένα φιλί στο μάγουλο πριν εξαφανιστεί σαν σίφουνας από το σπίτι. Όπως σχεδόν κάθε βράδυ, στο Λονδίνο έβρεχε κανοντάς την να κλείσει καλύτερα την γαλάζια της κάπα. Ακολουθεί την ίδια διαδρομή, εκείνη που έχει μάθει ακόμα και με τα μάτια κλειστά, και μέσα σε λίγα λεπτά έχει φτάσει έξω από το ραφτάδικο της μητέρας της. Λίγο πιο δίπλα στέκεται εκείνος, ο Harry Randal. Ντυμένος πάντοτε με τα πιο ακριβά υφάσματα κοιτάζει την ρολόι του με την χρυσή του αλυσίδα ανήσυχος και αγχωμένος. Η Rose τον πλησιάζει και αφού ελέγξει προσεκτικά το δρόμο για τυχόν περαστικούς, βγάζει την κουκούλα της.

Ο Harry μόλις την αντικρίζει χαμογελάει και την τραβάει από την λεπτή της μέση κοντά του ενώνοντας τα χείλη τους πριν η Rose τον σπρώξει αναστατωμένη μακριά της." Θα μας δούνε!" Του φωνάζει χαμηλόφωνα και ο Harry της χαρίζει ένα πονηρό βλέμμα.

" Τέτοιες ώρες μόνο οι τρελοί και οι ερωτευμένοι κυκλοφορούν!" Η κοπέλα κοκκινίζει, είναι πράγματι πολύ ερωτευμένη. Τον πλησιάζει ξανά και αυτή τη φορά τον φιλάει λίγο πιο ήρεμη και σίγουρη για αυτό που πράττει και νιώθει. Η γνώριμη πλέον μυρωδιά της μέντας την κάνει να νιώθει θαλπωρή, την κάνει να αισθάνεται ασφάλεια. Σταματάει το φιλί τους πρώτη καθώς ψαχουλεύει την τσέπη της γαλάζιας της κάπας για το κλειδί της εισόδου.

Οι δύο τους βαδίζουν προς το εσωτερικό του μικρού μαγαζιού. Η Rose φροντίζει να κλείσει γρήγορα τις κουρτίνες πριν ανάψει τρία κεριά. Κάθεται σε μια καρέκλα απέναντι του με τις παλάμες των χεριών της να είναι υγρές, είχε ιδρώσει από το άγχος. Ο Harry ποτέ άλλοτε, τον έναν χρόνο που διατηρούν την μυστική του σχέση, δεν της είχε ζητήσει ή μάλλον απαιτήσει να βρεθούν αργά το βράδυ. Τον κοιτάζει που παρατηρεί με θαυμασμό τα πολύχρωμα υφάσματα που η μητέρας της διατηρεί στο μαγαζί της και της ξεφεύγει ένα μικρό γέλιο. Στον Harry πάντα άρεσε να τα περιεργάζεται τόσο με την οπτική όσο και με την σωματική επαφή.

Γυρίζει απότομα και την κοιτάζει καθώς γονατίζει μπροστά της. Το πράσινο των ματιών του κοιτάζει σοβαρά το καφέ τον δικών της. Η Rose τώρα αγχώνεται ακόμη περισσότερο, τι και αν της ζητήσει να διακόψουν διαπαντός την σχέση τους; Τον αγαπούσε αυτόν τον άνδρα με όλη της την καρδιά!

" Rose...από τότε που σε γνώρισα...μάλλον από τότε που σε πρωτοείδα μου έκοψες την ανάσα!" Μπερδεύει τα λόγια του αγχωμένος και η Rose προσπαθεί να προετοιμάσει τον εαυτό της για τον επικείμενο χωρισμό τους. Ο αδελφός της τελικά είχε δίκιο, μόλις έβρισκε κάποια καλύτερη, κάποιο πλούσια θα την παρατούσε!

" Ξέρω ότι ο πατέρας μου πιθανόν να μην επιτρέψει ποτέ αυτόν τον γάμο, ίσως χρειαστεί να το σκάσουμε αλλά ξέρεις κάτι; Δεν με νοιάζει καθόλου!" Φλυαρεί και τότε η καρδιά της χάνει έναν χτύπο, για ποιο γάμο της μιλούσε; Ο Harry παίρνει μια βαθιά ανάσα πριν συνεχίσει.

" Αυτό που ξέρω να πω είναι ότι...Rosetta Williams θα περάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου μαζί μου; Θα με παντρευτείς;" Η Rose αρχίζει και κλαίει με λυγμούς, προφανώς όχι από θλίψη αλλά από χαρά και συγκίνηση. Ο Harry μπερδεύεται με την αντίδραση της, μήπως είχε παρεξηγήσει την σχέση τους; Μήπως η Rose δεν επιθυμούσε αυτόν τον γάμο; Το μυαλό του γεμίζει αμφιβολίες και δεν τολμάει να βγάλει το δαχτυλίδι από την τσέπη του.

" Ναι! Χίλιες φορές ναι!!" Η ψυχή του ξελαφρώνει από αυτήν της την απάντηση και πιάνει την παλάμη της φορώντας της το δαχτυλίδι, ένα χρυσό δαχτυλίδι με ένα εντυπωσιακό και άκρως λαμπερό κόκκινο ρουμπίνι επάνω. Η Rose σχεδόν πέφτει πάνω του κάνοντας τον Harry να χάσει την ισορροπία του να βρεθούν και οι δύο στο πάτωμα. Γελάνε και η Rose βολεύεται καλύτερα πάνω στο σώμα του. Ο Harry τοποθετεί μια ξανθιά τούφα πίσω από το αφτί της πριν ενώσει τα χείλη τους σε ένα φιλί τόσο παθιασμένο και αχόρταγο που κάνει την Rose να νιώσει αμηχανία.

Τα χέρια του Harry λύνουν της κάπα της και τρέχουν κατά μήκους του κορμιού της πριν καταλήξουν ξανά στο πίσω μέρος του κεφαλιού της. " Σε θέλω Rose." Ψελλίζει μέσα από το φιλί τους και το στομάχι της δένεται κόμπος. Ο Harry όλο αυτόν τον καιρό είχε αρκεστεί μόνο σε μερικά φιλιά χωρίς να της πιέζει ή να της ζητάει κάτι παραπάνω. Κάτι που εκείνη δεν μπορούσε να του προσφέρει. Αλλά τώρα όλα ήταν διαφορετικά, της είχε δώσει το λόγο του ότι θα την παντρευτεί άρα πλέον δεν υπήρχε καμία απολύτως δικαιολογία, δεν υπήρχε τίποτα για να τον συγκρατεί.

Ο Harry αρχίζει να λύνει με βιασύνη τα κορδόνια του κορσέ της και πριν το καταλάβει η Rose, στέκεται ολόγυμνη μπροστά του. Την τραβάει ολοένα και περισσότερο κοντά του θέλοντας να την νιώσει ολοκληρωτικά. Η Rose αντικρίζει την ηδονή και τον πόθο στα μάτια του, δεν θέλει να τον εκνευρίσει ή να τον απομακρύνει από κοντά του. Εξάλλου ήξερε ότι κάποια στιγμή θα έφτανε αυτή η μέρα αλλά ποτέ δεν περίμενε ότι θα συνέβαινε με τον συγκεκριμένο νεαρό.

Καθώς ο Harry διεισδύει μέσα της, την ξεφεύγει μια μικρή κραυγή πόνου. Είχα ακούσει από την μητέρα της ότι η διαδικασία αυτή του έρωτα, όπως την είχε αποκαλέσει, είναι γεμάτη τρυφερότητα, αγάπη. Σε ταξιδεύει στα ουράνια, πλημμυρίζει την καρδιά σου από έρωτα. Καθώς όμως η Rose τον ένιωθε να κινείται μέσα στο σώμα της, μπορούσε να νιώσει μονάχα πόνο. Δαγκώνει τα χείλη της έως ότου ματώνουν και σφίγγει τα μάτια μέχρι επιτέλους να απομακρυνθεί από κοντά της.

Και όταν επιτελούς το κάνει, η Rose αρπάζει τον γαλάζιο μανδύα της και καλύπτει τη γύμνια της. Ο Harry, αναπνέοντας ακόμη βαριά από την ένταση της στιγμής, την φέρνει στην αγκαλιά του. " Σου αρέσει;" Την ρωτάει γεμάτος ελπίδα και ανυπομονησία να ακούσει λόγια θετικά, λόγια θαυμασμού για τις ικανότητες του. Η Rose του χαμόγελα.

" Ήταν τέλειο." Ψεύδεται. Δεν θέλει να του χαλάσει την ευδιάθετη διάθεση. Ελπίζει ότι η επόμενη φορά θα είναι καλύτερη καθώς κοιτάζει το δαχτυλίδι στο χέρι της.

Ο James δεν θα χαρεί ιδιαίτερα μόλις μάθει για αυτόν τον γάμο.
~
Ένας από τους πολλούς λόγους που ο Harry Randal δεν είχε ζητήσει το χέρι της Rose νωρίτερα ήταν η Elsa Anderson η οποία τον περίμενε εδώ και δύο ώρες με ανυπομονησία στο αρχοντικό της οικίας του. Με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου ο Harry σηκώθηκε από το ξύλινο πάτωμα όπου είχαν κοιμηθεί και άρχισε να ντύνεται βιαστικά. Την σκέπασε καλύτερα με την κάπα της και της άφησε ένα τρυφερό φιλί στη κορυφή του κεφαλιού της. Καθώς έκλεινε την πόρτα του μαγαζιού πίσω του, υποσχέθηκε πως αυτή είναι η τελευταία φορά που την αφήνει μόνη της.

Η Elsa Anderson ήταν κόρη ενός πλούσιου δικαστή. Όμορφή, μορφωμενη αλλά λίγο ξινή. Από το λίγο χρόνο που είχε περάσει μαζί της είχε καταλάβει πως το μόνο πρόβλημα που ταλάνιζε το μυαλό της ήταν πόσα φορέματα θα ράψει. Ο πατέρας του , χωρίς βέβαια να τον ρωτήσει, θεώρησε καλό να τον αρραβωνιάσει μαζί της. Άλλωστε ήταν γνωστό πως o Andrew Randal είχε μια και μοναδική αγάπη, το χρήμα. Και θα έκανε τα πάντα για να αποκτήσει και άλλα. Ακόμα και αν αυτό σήμαινε να παντρέψει τον γιο του με κάποια που δεν αγαπά.

Κανονικά είχε σχεδιάσει να αποκαλύψει αυτή την μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια στην Rose εχθές το βράδυ. Αλλά ποτέ δεν βρήκε το θάρρος ούτε και τις κατάλληλες λέξεις για να της πει κάτι τέτοιο. Μόλις ανοίγει την πόρτα του πλούσιου αρχοντικού, ο πατέρας του σηκώνεται όρθιος από τον βελούδινο καναπέ τους και τον κοιτάζει αυστηρά.

" Που ήσουν νεαρέ μου;" Ο Harry ξύνει νευρικά το κεφάλι του.

" Εγώ...να ...είχα για να...εμμ ξέρεις." Θέλει να χτυπήσει το κεφάλι του στο τοίχο, ποτέ δεν ήταν καλός στα ψέματα. Καθώς κοιτάζει το επικριτικό βλέμμα της Elsa, ορθώνει το ανάστημά του και αποφασίζει πως η καλύτερη δυνατή λύση είναι η αλήθεια.

" Αυτός ο γάμος δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί πατέρα!" Αναφωνεί με μια ανάσα όσο το βλέμμα του στέκεται οπουδήποτε αλλού εκτός από εκείνο του πατέρα του.

" Ορίστε;!" Ακούγεται η φωνή της Elsa και σηκώνεται όρθια εξαγριωμένη.

" Αυτός ο γάμος θα γίνει θέλεις ή δεν θέλεις γιε μου!!" Πράσινο στο πράσινο, μια μάχη ανάμεσα σε γιο και πατέρα. Ο Harry σφίγγει τις γροθιές του και στο μυαλού το επαναφέρει την μορφή της Rose. Θα πολεμούσε για την αγάπη του ακόμα και αν πατέρας του στο τέλος τον αποπληρώσει από την κληρονομιά του.

" Πάνω από το νεκρό μου σώμα!"